Σημαντική παρακαταθήκη για ολόκληρη την εργατική τάξη
Συνέντευξη με τον Σάββα Τσιμπόγλου, πρόεδρο της Πανελλήνιας Ενωσης Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού
--Κυβέρνηση, εφοπλιστές και αστικά ΜΜΕ προσπάθησαν να εμφανίσουν την απεργία ως μία συντεχνιακή κινητοποίηση με «στενά» αιτήματα. Ποια είναι η αλήθεια;
-- Καταρχήν σε κάθε κινητοποίηση των εργαζομένων, και των ναυτεργατών, προσπαθούν να αφαιρέσουν το κοινωνικό υπόβαθρο των αιτημάτων, να εμφανίσουν ότι έχει συντεχνιακά αιτήματα. Το έδαφος έχουν στρώσει και οι δυνάμεις του κυβερνητικού, εργοδοτικού συνδικαλισμού και του οπορτουνισμού που καλλιεργούν ότι κεφάλαιο και εργασία είμαστε συνέταιροι, διαστρεβλώνοντας τις αιτίες της κρίσης για να τεκμηριώσουν και να στηρίξουν τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Στηρίζουν αντικειμενικά την επίθεση των εκπροσώπων του κεφαλαίου για να χτυπήσουν την ενότητα της εργατικής τάξης και την ανάπτυξη της ταξικής πάλης ενάντια στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπρόσωπους.
Δεν είναι λοιπόν τυχαία αυτή η προπαγανδιστική επιχείρηση που γίνεται. Με αυτό πετυχαίνουν να απομονώνουν τους εργαζόμενους και τις μορφές αγώνα που είναι ανάλογες με το πλαίσιο και τη διεκδίκηση και να ενεργοποιούν ορισμένα τμήματα, με την καθοδήγηση των δυνάμεων του κεφαλαίου, ενάντια σε άλλα τμήματα - ο λεγόμενος κοινωνικός αυτοματισμός - της εργατικής τάξης και των εργαζομένων. Στρώνουν το έδαφος για να περάσει η κρατική καταστολή, αυτό που λέει η κυβέρνηση «νόμος και τάξη». Και «ξεχνάει» να πει ποιας τάξης συμφέροντα υπηρετεί και ποιο νόμο υπηρετεί. Εμείς λέμε ότι είναι η τάξη του κεφαλαίου και προωθεί τους νόμους του κεφαλαίου. Και πρέπει να αναπτυχθεί η ταξική πάλη για να αντιμετωπίσουμε αυτές τις δυνάμεις, με καλύτερο πλαίσιο, καλύτερη οργάνωση και ανάπτυξη πιο αποφασιστικών αγώνων.
Το νομοσχέδιο «για την ανασυγκρότηση του ΥΝΑ», δεν κάνει τίποτα άλλο από το να προωθεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων για την εκμετάλλευση υποδομών, όπως λιμάνια, δίκτυα, εξάρθρωση του ακτοπλοϊκού δικτύου και υπονόμευση των μέσων για τις συγκοινωνίες, χερσαίες, εναέριες και θαλάσσιες μεταφορές. Χωρίζει τη χώρα σε 4 διαμερίσματα και κάνει πρόσκληση διεθνούς ενδιαφέροντος για να επενδύσουν μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι για να εκμεταλλευτούν αυτές τις υποδομές και τις περιοχές. Κατά συνέπεια δεν είναι ένα νομοσχέδιο που αναφέρεται μόνο στα δικαιώματα των ναυτεργατών και στις σχέσεις εργασίας τους. Και σε αυτά επιτίθεται. Αλλά είναι ένα σχέδιο που ανατρέπει συνολικά τις κοινωνικές ανάγκες ευρύτατων τμημάτων του εργαζόμενου λαού. Περιλαμβάνει βεβαίως και τους νησιώτες, αλλά όχι μόνο. Υποθηκεύονται και οι φυσικοί πόροι σε αυτά τα συμφέροντα που θα επενδύσουν για να εκμεταλλευτούν τις περιοχές. Και δεν θα είναι προς όφελος των ναυτεργατών, της εργατικής τάξης, του εργαζόμενου λαού και του τόπου μας. Γι' αυτό επιμέναμε και επιμένουμε ότι δεν είναι ασύνδετο το νομοσχέδιο αυτό με τις γενικότερες εξελίξεις που υπάρχουν στο εργατικό κίνημα και γενικότερα στη χώρα μας.
-- Πώς έδωσαν τη μάχη της προετοιμασίας της απεργίας τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ;
-- Η προώθηση αυτής της φιλομονοπωλιακής πολιτικής δεν εκφράζεται μόνο σήμερα, ή μόνο το τελευταίο διάστημα με αυτό το νομοσχέδιο που συζητάμε. Εχουν προηγηθεί αγώνες για τα συγκροτημένα δικαιώματα των ναυτεργατών και των άλλων εργαζομένων ενάντια σε αυτή την πολιτική της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, που εφαρμόζεται και πριν το 1990 και μετά κορυφώθηκε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που σε ό,τι αφορά το χώρο των θαλάσσιων συγκοινωνιών υλοποιήθηκε και υλοποιείται με τον κανονισμό 3577/92 της ΕΕ για την άρση του καμποτάζ. Εχουμε μία πορεία αγώνων που παίρνει αυτή ή την άλλη μορφή από δεκαετία σε δεκαετία ανάλογα με το πλαίσιο και τη διεκδίκηση, αγώνες που εντείνονται τώρα σε συνθήκες κρίσης με την ολομέτωπη επίθεση της πλήρους συντριβής των ναυτεργατικών και συνολικά των εργατικών δικαιωμάτων. Είναι λοιπόν μία αναμέτρηση που έχει δοκιμαστεί και έχουμε και συγκεκριμένα αποτελέσματα, όπως ότι οι ταξικές δυνάμεις από τη δεκαετία του 1990 μπήκαν εμπόδιο με πολύμορφους αγώνες, στην προώθηση της άρσης του καμποτάζ.
Το βάρος της προετοιμασίας το σήκωσαν τα ταξικά σωματεία (ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, ΠΕΕΜΑΓΕΝ), οι ταξικές δυνάμεις στο ναυτεργατικό κίνημα συνολικά. Με συσκέψεις και συγκεντρώσεις στα καράβια, στις πιάτσες. Αντίστοιχα σήκωσαν το βάρος των κλιμακίων και της προετοιμασίας της απεργίας στην επαρχία. Η στάση των άλλων δυνάμεων της ΠΝΟ δε σχετίζεται μόνο με την εξέλιξη της απεργίας, αλλά πρώτα και κύρια με την προετοιμασία. Οι δυνάμεις αυτές έχουν σοβαρή ευθύνη για την καλλιέργεια συντεχνιακού κλίματος στον κλάδο, για την καλλιέργεια της διαχειριστικής λογικής. Δεν προετοίμαζαν τους ναυτεργάτες για την πιο ενεργή και έκδηλη συμμετοχή τους στον απεργιακό αγώνα, για τις συνθήκες της πολιτικής επιστράτευσης. Για τις θυσίες που είναι απαραίτητες. Για την κλιμάκωση και την κοινή δράση που απαιτείται με άλλα τμήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Ενώ συμφωνούσαν στα λόγια, υπονόμευαν κάθε προσπάθεια στην πράξη.
Η δουλειά που έχει γίνει, έχει οδηγήσει, σήμερα, συνεχώς να συσπειρώνουμε περισσότερες δυνάμεις με το ΠΑΜΕ. Εχουμε κερδίσει νέα σωματεία. Δεν είναι μόνο οι ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ και οι άλλες συσπειρώσεις που είχαμε Επιτροπές Ανέργων, ΠΕΣ/ΝΑΤ. Εχουμε κερδίσει νέα σωματεία, έχει αυξηθεί η επιρροή μας και σε σωματεία που είμαστε μειοψηφία με τον τρόπο που γίνονται οι εκλογές σε σωματεία και την ΠΝΟ. Εχουμε κύρος και επιρροή στους χώρους εργασίας που αυτό εκφράζεται και στις αποφάσεις και στους απεργιακούς αγώνες και στις άλλες μορφές αγώνα. Απορρίφτηκε λοιπόν ομόφωνα το νομοσχέδιο.
Περιοδεύσαμε στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Προειδοποιήσαμε ότι είναι συνειδητή πολιτική αυτή που προωθείται, του χτυπήματος της Δημόσιας Εκπαίδευσης και Μετεκπαίδευσης, προς όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος των ναυτεργατών και των άλλων εργαζομένων. Και ήρθε η ζωή και μας δικαίωσε με την προώθηση υπουργικών αποφάσεων και ΠΔ για τα λεγόμενα ΝΕΚΕ, που είναι ιδιωτικά γραφεία εκπαίδευσης που με τους αγώνες μας το είχαμε «παγώσει» όλο το προηγούμενο διάστημα. Δηλαδή σύγχρονα δουλεμπορικά κέντρα που θα εμβαθύνουν την παρέμβαση του κεφαλαίου και στην εκπαίδευση και την μετεκπαίδευση υποβαθμίζοντας τη ζωή συνολικά των ναυτεργατών.
Συναντηθήκαμε με συλλόγους αγροτών, όπως στην Κρήτη, σημειώσαμε πώς το ν/σ θα επιφέρει πλήγμα στο σύνολο του λαού, μιλήσαμε για την κατάσταση σε λιμάνια και ναυτιλία που σήμερα διαμορφώνεται με βάση τις ανάγκες των μονοπωλίων.
Στην ίδια κατεύθυνση είχαμε πάρει πρωτοβουλίες από τις 10 Νοέμβρη, με τη σύσκεψη που διοργανώθηκε των τριών σωματείων ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, ΠΕΕΜΑΓΕΝ με τρία Εργατικά Κέντρα - Λέσβου, Σάμου και Β. Δωδεκανήσου. Συμμετείχαν δεκάδες αντιπροσωπείες από συνδικαλιστικούς και μαζικούς φορείς από τα περισσότερα νησιά. Διαμορφώσαμε κοινό πλαίσιο δράσης, που δεν είναι σε γενικές γραμμές διαφορετικό από το πλαίσιο δράσης που προβάλαμε και στην απεργιακή κινητοποίηση που είχαμε και το τελευταίο διάστημα. Ημασταν λοιπόν έτοιμοι γι' αυτή την αναμέτρηση, για αυτό εκδηλώθηκε αυτός ο 7ήμερος απεργιακός αγώνας.
Η αλληλεγγύη συνέβαλε στην κλιμάκωση
-- Είχαμε μία μεγαλύτερη συμμετοχή όχι μόνο από τους ναυτεργάτες, αλλά και από Εργατικά Κέντρα και φορείς. Δηλαδή η προηγούμενη δουλειά που κάναμε έδωσε πρώτους καρπούς. Κατεβήκανε σε συγκεντρώσεις, στην περιφρούρηση της απεργίας. Πιο ενεργητικά από άλλες φορές εκφράστηκε η συμπαράσταση από διάφορα λαϊκά στρώματα, τους φτωχούς αγρότες. Με ανακοινώσεις που εξέδωσαν αγροτικοί σύλλογοι, με την παρουσία αντιπροσωπειών αγροτών στα λιμάνια, όπως στον Πειραιά, που μάλιστα, ως έμπρακτη αλληλεγγύη, παρέδωσαν προϊόντα τους σε ναυτεργάτες απλήρωτους για μήνες.
Μας βοήθησε αυτή η αλληλεγγύη να κλιμακώσουμε την πάλη μας. Απελευθέρωσε ναυτεργάτες από το φόβο και την τρομοκρατία της εργοδοσίας και του κράτους. Σε όλη την Ελλάδα είχαμε τέτοια παραδείγματα.
Για να εκδηλωθεί αυτή η συμμετοχή των ναυτεργατών και των άλλων εργαζομένων οι ταξικές δυνάμεις επιμείναμε από την πρώτη μέρα της απεργίας και στις συσκέψεις με σωματεία, με άλλους φορείς. Με συσκέψεις, συνελεύσεις σε κάθε μονάδα πλοίου. Συγκεντρώναμε δηλαδή όλες τις ειδικότητες και κάναμε κοινές συγκεντρώσεις. Αυτό στην απεργιακή κινητοποίηση έδωσε τη δυνατότητα καλύτερα να αντιμετωπίσουμε τις κινήσεις της κυβέρνησης και των εφοπλιστών ενάντια στην απεργία.
Με την επιστράτευση σου δίνουν φύλλο πορείας και κατεβαίνουν τα ΜΑΤ, δυνάμεις καταστολής και προσπαθούν να σε βάλουν με τη βία και την τρομοκρατία να εργαστείς, να σταματήσεις την απεργία. Παρ' όλα αυτά η προηγούμενη πείρα που έχουμε συγκεντρώσει μέσα από αυτούς τους αγώνες, μας έδωσε και τη δυνατότητα να πούμε ότι πάμε κόντρα στην πολιτική επιστράτευση, ότι καλούμε όλους τους ναυτεργάτες έξω από τα πλοία, καλούμε την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους να σταθούν δίπλα στους ναυτεργάτες, γιατί η πολιτική επιστράτευση (που έχει επιβάλλει η κυβέρνηση και σε άλλους κλάδους) αφορά όλους τους εργαζόμενους. Είχαμε ανταπόκριση και από τα πληρώματα ξαναλέω, και από τους εργαζόμενους άλλων κλάδων και τα συνδικάτα. Κατέβηκε το ΕΚΠ άμεσα σε απεργία αλληλεγγύης. Καλέσαμε τα Εργατικά Κέντρα και τη ΓΣΕΕ να κηρύξει απεργία. Αναγκάστηκε να κηρύξει παναττική απεργία την ημέρα της επιστράτευσης. Καλέσαμε τους εργαζόμενους το πρωί, την ημέρα της επιστράτευσης, να κάνουμε συγκέντρωση και να καταδικάσουμε αυτή τη βάρβαρη πολιτική που προωθείται σε βάρος των ναυτεργατών και των άλλων εργαζομένων. Ηταν η μεγαλύτερη συγκέντρωση που έχει γίνει ποτέ στο λιμάνι του Πειραιά. Εδωσε φτερά στους ναυτεργάτες, έχει σφραγίσει τις εξελίξεις.
Η κυβέρνηση πήρε σοβαρά υπόψη της την αλληλεγγύη αυτή που εκφράστηκε με την ενεργητική συμμετοχή και τη φυσική παρουσία και είναι όπως έχουμε πει παρακαταθήκη για τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας.
-- Πώς επιδρά η εμπειρία αυτού του αγώνα συνολικά στους αγώνες των εργαζομένων, του λαού;
-- Σε αυτές τις συνθήκες είναι φυσικό επόμενο ότι σχέδια που προσπαθούσαν να προωθηθούν «αγανακτισμένων» πολιτών και «κακών» ναυτεργατών που είναι «εχθρός» της κοινωνίας και πρέπει να οδηγηθούν σιδηροδέσμιοι σε καταναγκαστική εργασία κάτω από το βούρδουλα της κυβέρνησης και των δυνάμεων καταστολής, μαζεύτηκαν. Μαζεύτηκαν και παράλληλα εκτέθηκαν πολιτικά αυτοί που τα προωθούσαν, όχι μόνο στους ναυτεργάτες, αλλά γενικότερα στους εργαζόμενους.
Αναδείχτηκε σε μία περίοδο κρίσιμη ότι ναυτεργάτες, εργάτες, οι εργαζόμενοι και αγρότες έχουν κοινά συμφέροντα και δοκιμάζονται από την ίδια πολιτική. Πρέπει να πούμε ότι αυτές οι κινητοποιήσεις έγιναν παράλληλα και ταυτόχρονα με την κινητοποίηση των αγροτών σε όλη την Ελλάδα σε συνθήκες που διευρυνόντουσαν τα μπλόκα και επεκτεινόντουσαν από την Β. Ελλάδα μέχρι την Ν. Ελλάδα. Και είναι πρόκληση, είναι θράσος και φαρισαϊσμός να λέει η κυβέρνηση και τα «παπαγαλάκια» της στα αστικά ΜΜΕ ότι εχθρός είναι ο εργαζόμενος λαός που αγωνίζεται για τα δικαιώματά του. Ετσι αναδείχθηκαν η κοινή αιτία και ο κοινός αντίπαλος και στους ναυτεργάτες και στους εργαζόμενους γενικότερα και στους αγρότες.
Επιβεβαιώθηκε ο δίκαιος χαρακτήρας των αιτημάτων μας και ο δρόμος για να βγούμε από τα αδιέξοδα της βάρβαρης πολιτικής. Με ποιες δυνάμεις και αγώνες, σε ποια κατεύθυνση. Γι' αυτό λέμε ότι αυτός ο αγώνας είναι σταθμός για το ναυτεργατικό κίνημα, αλλά και για το εργατικό κίνημα γενικότερα και είναι παρακαταθήκη. Γίνεται πιο φανερό και μάλιστα σε συνθήκες αναμέτρησης ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ένας χώρος εργαζομένων, αγροτών, φτωχών δηλαδή και μεσαίων αγροτών, δεν είναι υπόθεση μόνον ενός τμήματος της εργατικής τάξης ή μόνο της εργατικής τάξης, αλλά είναι υπόθεση όλης της εργατικής τάξης και όλου του εργαζόμενου λαού. Και η αλληλεγγύη αποκτάει πολλαπλασιαστική δυνατότητα γι' αυτούς που αγωνίζονται για να μπορούν να αναμετρηθούν με αυτήν την πολιτική με την οποία δοκιμάζεται όλος ο εργαζόμενος λαός.
Ενότητα με οδηγό τα λαϊκά συμφέροντα
-- Ποιος ήταν ο ρόλος των άλλων δυνάμεων που δρουν στο συνδικαλιστικό κίνημα;
-- Και σε συνθήκες μάχης μπορεί να φαίνονται και να είναι οι αποφάσεις ομόφωνες, αλλά δε σταματάει να υπάρχει αναμέτρηση και από τη λεπτομέρεια κρίνονται πολλά σε έναν αγώνα. Και για να απαντήσουμε στην ερώτηση και να μην εξαντληθούμε τι λέγανε, τι λένε μέχρι σήμερα και τι έκαναν και τι κάνουν οι άλλες δυνάμεις, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα το ότι οι δυνάμεις του οπορτουνισμού δεν θέλανε να κάνουμε συγκέντρωση την τελευταία μέρα στο λιμάνι του Πειραιά. Και με επιμονή δική μας, των ταξικών δυνάμεων, στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΠΝΟ έγινε αυτή η μεγαλειώδης συγκέντρωση την τελευταία μέρα της απεργίας που μας είχαν κηρύξει την πολιτική επιστράτευση και έστειλε μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση, σε φίλους των ναυτεργατών και των εργαζομένων, αλλά και στους αντιπάλους τους. Ενα λοιπόν είναι η τελευταία μέρα και ποια ήταν η στάση τους.
Δεύτερο, σε ό,τι αφορά τη σύσκεψη σωματείων και φορέων που έγινε. Δεν μπορεί, κάποιοι που έχουν υπογράψει μείωση μισθών κατά 15% όπως οι δυνάμεις που πλειοψηφούν στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων να καλούν σε συντονισμό της δράσης. 'Η να καλεί σε συντονισμό κάποιος που διαπραγματεύεται τους όρους και τις προϋποθέσεις που και οι ΣΣΕ θα μειωθούν και ατομικές συμβάσεις θα επιβληθούν στους εργαζόμενους και θα διευρυνθεί η «μαύρη» ανασφάλιστη εργασία. Γιατί με την ίδια τη δράση τους αυτές οι δυνάμεις έχουν υπονομεύσει το περιεχόμενο των αιτημάτων και τους λόγους που τους καλούμε σε συντονισμό και σε αγώνα. Εχουν τεράστιες ευθύνες οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΟΜΥΛΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ), στους Λιμενεργάτες (ΣΥΡΙΖΑ), στους Ναυτιλιακούς (ΣΥΡΙΖΑ), στα Ναυπηγεία, σε άλλους κλάδους που ουσιαστικά αρνούνται να ενημερώσουν τους εργαζόμενους, να κάνουν γενικές συνελεύσεις, να πάρουν αγωνιστικές αποφάσεις.
Αρα είναι μεγάλης σημασίας ζήτημα: Ποιες δυνάμεις, με ποιο περιεχόμενο, σε ποια κατεύθυνση αγωνίζονται. Και όταν κάποιοι λένε για ενότητα, εμείς λέμε: «Ασφαλώς», όμως σε τι θα ενωθούμε και γιατί; Πώς θα μειώνουμε το μισθό μας και πώς θα καταργούμε την ΕΓΣΣΕ και τις ΣΣΕ και θα προωθούμε τα ατομικά σύμφωνα απασχόλησης, τις ατομικές συμβάσεις και τη μαύρη ανασφάλιστη εργασία; Υπάρχουν σωματεία που έχουν υπογράψει τέτοιες συμφωνίες, τις έχουν υιοθετήσει. Είναι εκτεθειμένες οι δυνάμεις των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΠ με τα προγράμματα της ΕΕ, που είναι σε συμφωνία με τις κυβερνήσεις και το κεφάλαιο στη χώρα μας, αυτά της λεγόμενης κατάρτισης και επανακατάρτισης. Προγράμματα που και τα έχουν εγκρίνει και τα έχουν προωθήσει ως ντίλερ υποκρινόμενοι ότι ενδιαφέρονται για τον άνεργο, ενώ ουσιαστικά μειώνουν την τιμή της εργατικής δύναμης, καταργούν τις ΣΣΕ και τα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα. Επομένως ενότητα σε ποια βάση, για να υπερασπίσουν ποιων τα συμφέροντα και αγώνας σε ποια κατεύθυνση. Εμείς λέμε, αγώνα για εφαρμογή των ΣΣΕ, να καταβληθούν τα δεδουλευμένα στους απλήρωτους ναυτεργάτες. Υπογραφή και ανανέωση της ΕΓΣΣΕ, των ΣΣΕ που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες, πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο του ΥΝΑ. Κατάργηση της Δανειακής Σύμβασης, των αντιλαϊκών μνημονίων, των εφαρμοστικών νόμων. Κατάργηση της αντεργατικής νομοθεσίας, Ν.2687/53, του Κανονισμού 3577/92, που προωθούν τη «μαύρη» - ανασφάλιστη εργασία. Αμεση ανάκληση των μειώσεων που επιβλήθηκαν στις συντάξεις. Κατάργηση των φορολογικών χαρατσιών. Πλοία σύγχρονα - ασφαλή με απρόσκοπτη, επαρκή σύνδεση των νησιών με την ηπειρωτική χώρα που θα υπηρετούν τις κοινωνικές ανάγκες. Αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας. Πλήρη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων, των δημόσιων μονάδων Υγείας και Πρόνοιας από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν σύγχρονη Ναυτική Εκπαίδευση - Μετεκπαίδευση. Καμία ιδιωτικοποίηση των λιμενικών υποδομών, καμία ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων. Ναυτιλία, ναυπηγική βιομηχανία, υποδομές και πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας μας μπορούν και επιβάλλεται να γίνουν βραχίονας ανάπτυξης στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.
-- Τι δυνατότητες και καθήκοντα ανέδειξε η απεργιακή αναμέτρηση;
-- Μέσα από τη δουλειά που έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια και ήδη αναφέραμε, τη μεγάλη σύσκεψη που διοργανώσαμε στις 10 Νοέμβρη με τους εκπροσώπους των λαϊκών στρωμάτων των νησιών, τις κοινές συσκέψεις και τις συνελεύσεις σε κάθε καράβι, τις συνεχείς συγκεντρώσεις - κάθε μέρα μία συγκέντρωση τις μέρες της απεργίας μέσα στο λιμάνι και στα άλλα λιμάνια - τις πρωτοβουλίες που πήραν τα Εργατικά Κέντρα όπου είναι πλειοψηφία οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ - γιατί τα άλλα ούτε κουνήθηκαν ή κουνήθηκαν για τα «μάτια του κόσμου» - δημιουργήθηκαν πιο θετικές διεργασίες. Είχαμε ορατά αποτελέσματα που ανέκοψαν την επιθετικότητα της κυβέρνησης και των εκπροσώπων του κεφαλαίου. Εδωσε δυνατότητα να λέμε ότι θα συνεχίσουμε την απεργία και κόντρα στην πολιτική επιστράτευση για να προωθήσουμε τα συμφέροντά μας.
Υπάρχουν και αδύνατες πλευρές που πρέπει να τις βελτιώσουμε. Μεγαλύτερη οργάνωση με στράτευση, συμμετοχή στη ζωή και τη δράση των συνδικαλιστικών οργανώσεων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ναυτεργατών, της νεολαίας, των συνταξιούχων, όλων των εργαζομένων. Αναδείχθηκε ακόμα περισσότερο ο ρόλος των άλλων δυνάμεων του εργοδοτικού, κυβερνητικού συνδικαλισμού, του οπορτουνισμού και θα επιμείνουμε αποφασιστικά στο κάλεσμα προς τους εργαζόμενους να βγάλουν συμπεράσματα από τη στάση αυτών των δυνάμεων και τη δράση τους. Ο απεργιακός αγώνας έδωσε ώθηση για να ενταθεί η δράση μας μέσα και έξω από τα καράβια σε κάθε χώρο δουλειάς με στόχο οι εργαζόμενοι να οργανωθούν γύρω από τις γραμμές του ΠΑΜΕ, δηλαδή αυτό που λέμε να προχωρήσουμε σε ανασύνταξη του εργατικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση μέσα από την ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Για να ανοίξει και ο δρόμος και για την αντιμετώπιση των αιτιών της κρίσης και της ικανοποίησης των αιτημάτων. Για φιλολαϊκή πολιτική, λαϊκή οικονομία, λαϊκή εξουσία, με επικεφαλής την εργατική τάξη και τα σύμμαχα στρώματά της ενάντια στα μονοπώλια και τους εκπροσώπους τους.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου