Εμείς λέμε ο λαός στην εξουσία, να κοινωνικοποιηθεί ο πλούτος, να γίνει λαϊκή περιουσία
Στο ραδιοφωνικό σταθμό «Real» και στον Ν. Χατζηνικολάου παραχώρησε συνέντευξη χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Ακολουθεί ολόκληρη η συζήτηση με τον δημοσιογράφο.
***
-- Ακόμα κι αν η πρόβλεψη του πρωθυπουργού δικαιωθεί, για το οποίο αμφιβάλλω βέβαια, ο λαός θα βρίσκεται στον πάτο και τα επόμενα χρόνια δεν πρόκειται να δει τίποτα καλύτερο. Μπορεί και να περάσουν και χειρότερα μέτρα. Κοιτάξτε να δείτε, κυνηγάνε επενδύσεις... Οι επενδύσεις για να γίνουν στην Ελλάδα, έχει μια σειρά προϋποθέσεις. Είναι πάρα πολλοί ανταγωνιστές και μην ξεχνάτε ότι υπάρχει και διαμάχη, ποιος όμιλος θα πάρει.
Ολα αυτά τα πράγματα δείχνουν και καθυστέρηση, δείχνουν ακόμα ότι η Ελλάδα μπαίνει πιο βαθιά σε αυτές τις αντιθέσεις που υπάρχουν γύρω από τη διεκδίκηση, από πού θα περάσει ο αγωγός π.χ. ή αν τα ρωσικά ή αν τα αμερικάνικα, τα ισραηλινά ή τα αραβικά κεφάλαια θα πάρουν την α ή τη β επιχείρηση κλπ. Και αν υπάρχει ανάκαμψη θα είναι πολύ μικρή, δηλαδή αν γίνουν επενδύσεις. Ούτε πρόκειται να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας που να μειώσουν το 1,5 εκατομμύριο ανέργους. Και οι επενδυτές θα έρθουν και με νέες απαιτήσεις ως προς τις εργασιακές σχέσεις, ως προς το δικαίωμα της απεργίας κλπ.
-- Σήμερα δημοσιεύονται στις εφημερίδες πληροφορίες για το νέο αναπτυξιακό νόμο. Ανάμεσα στις πληροφορίες αυτές, διαβάζω ότι για παράδειγμα θα υπάρχουν άδειες εξπρές, σε 45 μέρες, απλοποίηση των διαδικασιών, φορολογικά κίνητρα... Και εισάγεται και ένας νέος θεσμός, ο θεσμός της αυτοβεβαίωσης, που επιτρέπει στον επενδυτή με δική του ευθύνη να βεβαιώνει ότι εκπληρώνει τις προϋποθέσεις για την άδεια που ζητά όταν παρέλθει άπρακτη η προβλεπόμενη προθεσμία από την πλευρά του Δημοσίου. Πώς τα ακούτε αυτά;
-- Κοιτάξτε να δείτε, στο όνομα του ότι στην Ελλάδα υπήρχε μια πολύ μεγάλη γραφειοκρατική καθυστέρηση, και όντως υπήρχε αυτή η μεγάλη καθυστέρηση, που ενδεχομένως σε άλλες καπιταλιστικές χώρες δεν υπήρχε, οι διαδικασίες «φαστ τρακ» σημαίνει Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει... Ούτε οι περιβαλλοντικές συνέπειες, ούτε οι εργασιακές προϋποθέσεις - δεν θα τηρηθεί τίποτα - ούτε οι όροι γενικά που πρέπει να υπάρχουν.
-- Λέτε ότι θα ξεκινούν και μετά θα εκβιάζουν ότι θα αφήσουν τον κόσμο στο δρόμο...
-- Ε, βέβαια. Δηλαδή, η αυθαιρεσία θα περάσει στο απόγειο. Αλλο πράγμα είναι οι χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες και άλλο πράγμα είναι η θεσμοθετημένη πια αυθαιρεσία.
-- Από την άλλη όμως δεν θα ήταν αυτό μια καλή λύση για να πάψει να επιλέγει η κρατική γραφειοκρατία με κριτήρια που καμιά φορά είναι και κομματικά, ποιος προχωρά, ποιος κάνει επένδυση και ποιος όχι;
-- Ανεξάρτητα ποιος αποφασίζει, τώρα πια δεν είναι μόνο η κρατική γραφειοκρατία ή η κομματική προτίμηση. Τώρα πια βλέπετε έχουν μπει μέσα επενδυτές μεγάλες δυνάμεις, κράτη. Βλέπετε τι γίνεται τώρα για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ, της ΔΕΣΦΑ κλπ.; Προσφέρουν οι Ρώσοι περισσότερα χρήματα, βγαίνουν οι Αμερικανοί και λένε «όχι στους Ρώσους», γιατί δεν ξέρω τι θα σας κάνουν, γιατί υπάρχει και παρασκήνιο...
Λένε π.χ. για τη μελέτη, τι έχουμε σε υδρογονάνθρακες στο Αιγαίο και Νότια της Κρήτης και μπερδεύονται αυτά με την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ. Και βγαίνουν και λένε οι Αμερικανοί «όχι χάρτες», που σημαίνει δηλαδή να μην καθορίζονται, τα καθορισμένα εξ αντικειμένου όρια. Καταλαβαίνετε λοιπόν τι έχει να γίνει; Ολη η περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι μια θερμή περιοχή. Δεν είδατε τι γίνεται στην Κύπρο; Διάβαζα ότι... αν θέλετε να λύσετε το Κυπριακό, θα λυθεί το Κυπριακό όπως - όπως, με ένα σχέδιο Ανάν ακόμα χειρότερο από το προηγούμενο, αν θέλετε να σας αφήσουμε να ξεκινήσετε τη διαδικασία για τους υδρογονάνθρακες και να μπει σε πιο ουσιαστικά σημεία της...
Οι επενδυτές θέλουν το λαό στον πάτο και στον «γύψο»
-- Υπήρχε όμως μια θετική κίνηση της κυβέρνησης όσον αφορά την υφαλοκρηπίδα. Μιλώ για τη διακοίνωση στον ΟΗΕ. Η Αθήνα δηλαδή κατέθεσε στον ΟΗΕ ρηματική διακοίνωση με την οποία κοινοποιεί στον ΟΗΕ και στη διεθνή κοινότητα τις θέσεις της σε ό,τι αφορά την έκταση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
-- Ε, κοιτάξτε, αν δεν έκανε κι αυτό. Και το κάνει αυτό γιατί κι από την άλλη μεριά...
-- Ε, μέχρι τώρα δεν είχε γίνει πάντως...
-- Με συγχωρείτε, μα και οι επιχειρηματίες για να έρθουν και να επενδύσουν απαιτούν όχι να επιλυθεί δίκαια το ζήτημα, αλλά να μην επιλυθεί τίποτα και να μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Αυτό σημαίνει συνεκμετάλλευση. Ξέρετε, αυτό που μπορεί να φαίνεται θετικό, μπορεί να γεννήσει τέτοιες αντιθέσεις και ανταγωνισμούς που να γυρίσουν μπούμερανγκ. Γι' αυτό σας λέω ή αποφασίζεις μέχρι τέλους να απεγκλωβιστείς απ' αυτές τις δεσμεύσεις, ή μέσα σ' αυτό το φαύλο κύκλο των δεσμεύσεων θα κάνεις ένα βήμα και ο αντίπαλος θα κάνει δέκα.
Μην ξεχνάμε ότι τέτοιες πιέσεις δέχτηκε και η κυβέρνηση Καραμανλή και πάει ο αγωγός. Εκανε το βήμα να συμφωνήσει και μετά έγινε ό,τι έγινε και ξέρουμε επίσης και τι γενικότερες συνέπειες είχε. Αρα, εμείς μετράμε την κάθε κίνηση αν θα ωφελήσει το λαό. Μπορεί κάποιοι επιχειρηματίες να ωφεληθούν. Δεν σημαίνει ότι επειδή θα γίνουν επενδύσεις ο λαός θα ζήσει καλύτερα. Το αντίθετο, ο λαός στον πάτο και οι επενδύσεις θα αναπτύσσονται με ένα μέτρο και όχι με τους ρυθμούς που προβλέπει το ένα ή το άλλο κόμμα, είτε λέγεται ΝΔ, είτε ΣΥΡΙΖΑ κλπ.
-- Βλέπετε, δηλαδή, μια ανάπτυξη στρεβλή, σαν αυτή που υπάρχει σε ορισμένες ασιατικές χώρες που φιλοξενούν μεγάλες βιομηχανίες αλλά ο πολίτης εργάζεται με πάρα πολύ χαμηλές αμοιβές και ζει σε συνθήκες φτώχειας. Αυτό βλέπετε.
-- Αυτό είναι χαρακτηριστική εκμετάλλευση. Αλλά πέρα απ' αυτό, δεν πρόκειται να γίνουν επενδύσεις που θα δώσουν ώθηση σε όλες τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας και δεν πρόκειται να τεθούν οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας σε όφελος του λαού. Αυτό είναι. Ενδιαφέρονται για την Ελλάδα να γίνει ένας ενδιάμεσος σταθμός, να περνάνε οι αγωγοί. Ορισμένοι κεφαλαιοκράτες επενδύουν στην Ελλάδα κυρίως για να μπορέσουν να τη χρησιμοποιήσουν ως εφαλτήριο για να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους στην Ευρώπη.
Και μη σας φανεί περίεργο να πατήσουν πόδι στην Ελλάδα και ύστερα να μετακομίσουν σε άλλες χώρες. Είναι μία πύλη εισόδου προς την Ευρώπη. Οι Αραβες γι' αυτό ενδιαφέρονται. Γιατί η αγορά της Ελλάδας είναι και μικρή. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι θα γίνει πύλη εισόδου. Κι αν αύριο βρουν άλλη πύλη εισόδου - δεν είναι τυχαίο τα έργα που γίνονται στην Αλβανία τώρα και σε όλη την Αδριατική -, τι θα γίνει;...
-- Ενας φίλος μου λέει ρώτα την κ. Παπαρήγα: Μιλάει και ασκεί κριτική για τον τρόπο που προσεγγίζει το θέμα των επενδύσεων η κυβέρνηση, αλλά δεν έχει ευθύνες και το δικό της κόμμα που με απεργίες, με υπερβολικές απαιτήσεις, με κινητοποιήσεις έξω από υγιείς και κερδοφόρες επιχειρήσεις, τις οδήγησε σε ζημιές;
-- Γίνεται μια αντιπαράθεση, επενδύσεις ή οι εργαζόμενοι να χάνουν τα δικαιώματά τους. Εμείς, αν θέλετε, λύνουμε αυτήν την αντίφαση, γιατί φαινομενικά συνειδητοποιείται ως μία αντίφαση, αν θέλεις επενδύσεις ο λαός πρέπει να μπει στο «γύψο» και να δέχεται τα πάντα. Να δέχεται τρεις ώρες δουλειάς, να δέχεται χαμηλούς μισθούς, να παίρνει 300 και 400 ευρώ... Είμαστε μακριά από τη Βουλγαρία, που λέμε ότι είναι η πιο φτωχή χώρα της ΕΕ;
Αυτό λοιπόν, όντως, μέσα στις σημερινές συνθήκες, είναι μία αντίφαση. Πώς θα λυθεί αυτή η αντίφαση; Εμείς λέμε ο λαός στην εξουσία, να κοινωνικοποιηθεί ο πλούτος, να γίνει λαϊκή περιουσία. Γιατί υπάρχει βεβαίως μια αντίφαση, ο επενδυτής για να έρθει δε θέλει να εξασφαλίσει μόνο κέρδη οικονομικά, θέλει να υπάρχει κι ένα καθεστώς όπου δε θα αντιδρά κανείς. Θα γίνουμε σαν τους Γιαπωνέζους, που βάζουν ένα περιβραχιόνιο μέσα στη δουλειά και λέγανε κάνω λευκή απεργία. Με συγχωρείτε, η Ιαπωνία αντιμετώπισε την κρίση; Η ανάκαμψη της Ιαπωνίας τι είναι; Αναιμική. Εφυγε από τις πρώτες βαθμίδες της πυραμίδας, όπως ξέρετε.
Τα κόμματα καθορίζονται από τις πράξεις, όχι από τα λόγια
-- Ενας άλλος φίλος μου λέει, ρώτησε την κ. Παπαρήγα, στις διαπιστώσεις συμφωνώ μαζί της κατά 90% και στις προβλέψεις. Αλλά ποια λύση μας προτείνει για να βγούμε από το αδιέξοδο αυτό; Και με ρωτάει κυρίως σε σχέση με τη ρητορεία που αναπτύσσεται από ορισμένες πλευρές ότι δεν αποδέχεται το ΚΚΕ να συμμετάσχει, να είναι το ένα πόδι μιας αριστερής κυβέρνησης μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ...
-- Κοιτάξτε, αν η συμμετοχή μας σε μια κυβέρνηση οδηγούσε στη διέξοδο από την κρίση και στη βελτίωση του λαού, γιατί θα λέγαμε όχι; Ξέρουμε ακριβώς ότι το μόνο που θα κάνουμε είναι, κυριολεκτικά, να προδώσουμε το λαό. Δε λέω τις αρχές μας, γιατί πιθανόν ένα μέρος του λαού λέει τι με ενδιαφέρει εμένα ποιες είναι οι δικές σου αρχές... Οχι μόνο δεν πρόκειται να βοηθήσουμε, αλλά θα γίνουμε συμμέτοχοι στα βάσανα του λαού. Και δεν μπορεί να είσαι μέσα σε μια κυβέρνηση και να κάνεις και αντιπολίτευση. Οσο ο λαός είναι στην αντιπολίτευση, ο λαός μας καταδικάζει να μην είμαστε στην κυβέρνηση...
-- Ετσι όπως το λέτε, είναι σαν να πιστεύετε αυτό που λέγαμε παλιά «τι Πλαστήρας, τι Παπάγος». Σαν να πιστεύετε «τι ΝΔ, τι ΣΥΡΙΖΑ»... Ετσι μου ακούγεται...
-- Κοιτάξτε να δείτε, τα κόμματα - και αυτό ισχύει και για το δικό μας Κόμμα -, δεν είμαστε αυτό που με βάση τους όρους που χρησιμοποιούμε, τα συνθήματα κλπ., αλλά με βάση το πρόγραμμα και την πρακτική μας, ποια συμφέροντα υπηρετούμε. Ούτε εμείς είμαστε κομμουνιστές επειδή έχουμε το ΚΚΕ και το σφυροδρέπανο - γιατί υπάρχουν και Κομμουνιστικά Κόμματα που το έχουν, αλλά δεν είναι τέτοια. Αρα τα κόμματα δεν αυτοπροσδιορίζονται, εγώ είμαι αριστερός και αφού είμαι αριστερός σημαίνει ότι έχω και αριστερό πρόγραμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, από τις εκλογές ως τώρα, έχει κάνει στροφή 180 μοιρών.
-- Γιατί το λέτε αυτό;
-- Τι γιατί το λέω; Είναι κοινή διαπίστωση. Οι θέσεις του... Καταλαβαίνετε τι θα κάνει όταν γίνει κυβέρνηση. Οταν ανάγει το πρόβλημα σε επίπεδο διαπραγμάτευσης. Εσείς τι πιστεύετε - και δε θέλω να μου απαντήσετε, είναι ρητορική ερώτηση -, είναι ζήτημα διαπραγμάτευσης στην ΕΕ; Κοιτάξτε, στην ΕΕ μπορείς να διαπραγματευτείς το ύψος του «κουρέματος», μπορείς να διαπραγματευτείς την επιμήκυνση, αυτά διαπραγματεύονται.
Στην ΕΕ δεν πρόκειται να υπάρξει καμία διαπραγμάτευση για τη βελτίωση των εργασιακών σχέσεων, για την άνοδο των μισθών, για δωρεάν κοινωνική ασφάλιση, για δημόσιες επιχειρήσεις... Αυτά δεν μπαίνουν σε διαπραγμάτευση γιατί συγκρούονται με το χαρακτήρα και τις αρχές της ΕΕ. Εδώ, μας έχει τρελάνει ο ΣΥΡΙΖΑ χρόνια τώρα ότι πρέπει το Ευρωκοινοβούλιο να πάρει νέες αρμοδιότητες και προχτές το Ευρωκοινοβούλιο αποφάσισε οι εθνικοί προϋπολογισμοί να εγκρίνονται από την Κομισιόν και να αλλάζουν, που σημαίνει ότι τα εθνικά κοινοβούλια είναι διακοσμητικά.
Αυτό δεν είναι θέμα διαπραγμάτευσης, είναι θέμα συσχετισμού δυνάμεων. Εδώ υπάρχουν δύο στρατόπεδα. Ενα είναι το εργατικό λαϊκό στρατόπεδο και το άλλο είναι το στρατόπεδο «μονοπώλια», να το πω έτσι, και ορισμένες μεσαίες επιχειρήσεις, που είναι στεφάνη των μονοπωλίων. Αυτά είναι τα στρατόπεδα και κάθε πολιτική δύναμη δεν έχει σημασία τόσο τι λέει, γιατί ξέρουμε ότι διακοσμεί το πρόγραμμά της, όσο τελικά με τις πράξεις της ποιο στρατόπεδο υπηρετεί. Αν θέλετε να σας πω και πέρα από προθέσεις.
Η διακυβέρνηση δεν είναι ζήτημα προθέσεων, είναι ζήτημα προγράμματος και με ποιο στρατόπεδο είσαι. Οποιο κόμμα υποστηρίζει ότι μπορεί να βγούμε ωφελημένοι όλοι από την ανάπτυξη, λέει ψέματα. Και τώρα δεν είμαστε στην περίοδο της δεκαετίας του '60, του '70 ακόμα και του '80, όπου η καπιταλιστική κερδοφορία ήταν σε τέτοια ύψη που έκανε ορισμένες παραχωρήσεις. Σήμερα το μέσο ποσοστό κέρδους έχει μειωθεί, ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός είναι οξύτατος, την αγορά τη διεκδικούν πολύ περισσότερες κρατικές δυνάμεις και μονοπωλιακές. Επομένως, το αντιστάθμισμα θα είναι και είναι ήδη τώρα το πάρσιμο των κατακτήσεων και η εργατική τάξη να ζει με όρους περασμένου αιώνα.
Κανένα σύστημα δε στέκεται με το λαό απέναντι
-- Ενας άλλος φίλος μου λέει, είμαι αριστερός, νιώθω σε πολλά πράγματα κοντά με το ΚΚΕ, δεν το ψηφίζω όμως γιατί φοβάμαι ότι αν κάποια στιγμή συγκέντρωνε τη λαϊκή πλειοψηφία και εκλεγόταν δεν θα είχαμε ξανά ποτέ εκλογές...
-- Κοιτάξτε να δείτε, οι εκλογές που εμείς υποστηρίζουμε είναι πολύ πιο ουσιαστικές και πολύ πιο συχνές απ' αυτές που ζούμε τώρα. Εμείς π.χ. και το λέμε και στο πρόγραμμά μας, θεωρούμε ότι βάση εκλογική είναι ο τόπος δουλειάς, είναι το πανεπιστήμιο, είναι οι συνταξιούχοι, είναι ο παραγωγικός συνεταιρισμός...
-- Δε θα ψηφίζουν όλοι δηλαδή για την κυβέρνησή τους;
-- Ολοι, όλοι, θα ψηφίζουν. Τα όργανα εξουσίας δεν θα είναι μόνο στο κέντρο, θα υπάρχουν τρία επίπεδα οργάνων εξουσίας: Η βάση, που είναι ο χώρος δουλειάς, που ψηφίζουν και συμμετέχουν όλοι, όχι μόνο στην εκλογή αντιπροσώπων αλλά και στην υλοποίηση και στη γνώμη πάνω στο τι πρέπει να πραγματοποιηθεί. Ψηφίζουν αντιπροσώπους για την περιφέρεια, τους οποίους έχουν δικαίωμα να τους ανακαλέσουν, ανεξάρτητα από το πότε θα γίνουν οι εκλογές. Η περιφέρεια ψηφίζει για το κέντρο και υπάρχει ακριβώς παρέμβαση του λαού από τα κάτω προς τα πάνω. Ενώ τώρα είναι αντίστροφο: Εκλέγεις από κάτω με το γενικό εκλογικό δικαίωμα και δεν έχεις δικαίωμα να επιβάλλεις στις εκλογές και να ανακαλέσεις...
-- Κυβέρνηση θα μπορούμε να αλλάξουμε;
-- Ε, βέβαια...
-- Θα μπορεί δηλαδή για παράδειγμα να αποφασίσει ο λαός ότι μετανιώνει και επιστρέφει στη ΝΔ σε τέσσερα χρόνια;...
-- Αν ο λαός αποφασίσει ότι η εργατική λαϊκή εξουσία, ο σοσιαλισμός που εμείς λέμε, δεν τον ικανοποιεί, τότε θα τον αλλάξει. Κανένα σύστημα δεν μπορεί να σταθεί δίχως τη λαϊκή συγκατάθεση. Ο καπιταλισμός στέκεται γιατί την έχει με τους τρόπους που διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις της τυπικής λαϊκής συγκατάθεσης. Αν σήμερα ο λαός θέλει να ανατρέψει το σύστημα, θα μπορούσε να το κάνει.
-- Στο παρελθόν σε πολλές σοσιαλιστικές χώρες δεν υπήρχαν τέτοιες διαδικασίες...
-- Μα τι λέτε τώρα; Θέλετε να σας πω κάτι; Η σοσιαλιστική δημοκρατία είχε ορισμένα προβλήματα ιδιαίτερα από ένα σημείο και μετά, όταν ακριβώς επιβλήθηκε το γενικό εκλογικό δικαίωμα και χάθηκε και δε λειτούργησε σωστά η εργατική λαϊκή εξουσία από τα κάτω προς τα πάνω. Και το ζήτημα είναι, κοιτάξτε να δείτε, άμα ο λαός θέλει να αλλάξει το κοινωνικό σύστημα και αποφασίσει, αυτό θα γίνει. Μπορεί να ξεπεράσει τα πάντα, αν το σύστημα δεν έχει ερείσματα. Το θέμα είναι όμως να μπορεί ελεύθερα ο λαός να αποφασίζει να αλλάζει το κοινωνικό σύστημα.
-- Ε, αυτό είναι το θέμα...
-- Αυτό φοβάται; Αυτό που έχει σημασία σήμερα είναι το εξής πράγμα: Να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ο λαός να ανακόψει τον κατήφορο, να αντεπιτεθεί και να επιφέρει τη ριζική αλλαγή που θα επιλέξει ως το τέλος. Σήμερα, τώρα, το να μιλάμε πώς θα γίνονται οι εκλογές στις συνθήκες του σοσιαλισμού, όχι ότι δεν έχει σημασία, εμείς τα γράφουμε και δεν κρύβουμε προς τα πού θέλουμε να πάμε, αλλά σήμερα, που το κίνημα δεν είναι έτοιμο να αποκρούσει, να διεκδικήσει τη συλλογική σύμβαση, ε, να συζητάμε πώς θα γίνονται εκλογές στο σοσιαλισμό...
Δε συμπράττουμε στην κοροϊδία του λαού
-- Ναι, να σας πω γιατί; Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, λέει ότι θα μπορούσε να υπάρχει από τώρα μια αριστερή κυβέρνηση και ότι αυτό το εμποδίζει το ΚΚΕ αρνούμενο να συνεργαστεί μαζί του. Εχουμε πρόσφατες τις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις όπου αυτή η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ έβλαψε το ΚΚΕ, εκλογικά, στη δεύτερη αναμέτρηση...
-- Να το δούμε καλύτερα. Εμείς λέμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη στα πλαίσια της ΕΕ και είμαστε υπέρ της αποδέσμευσης. Υπέρ της μονομερούς διαγραφής του χρέους, αυτό είναι ο κρίκος αν θέλετε και υπέρ της μετατροπής σε λαϊκή περιουσία των μεγάλων επιχειρήσεων και όλων των τομέων στρατηγικής σημασίας. Γιατί δηλαδή δε φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ και φταίμε εμείς; Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει 27%, φταίμε εμείς που λέμε όχι; Η ποιότητα, το περιεχόμενο μιας συνεργασίας καθορίζεται από το ποιος έχει τις περισσότερες ψήφους;
Εμείς δε δεχόμαστε να συμπράξουμε σε μια πολιτική ή να στηρίξουμε μια κυβέρνηση η οποία από χέρι κοροϊδεύει σήμερα το λαό, και τον κοροϊδεύει συνειδητά. Δηλαδή τι; Να πάμε να συμπράξουμε και μετά να μας λέει ο λαός κοιτάξτε να δείτε μη ρίξετε την κυβέρνηση γιατί θα έρθουν οι χειρότεροι, αυτά τα έχουμε ζήσει. Δεν έχουν δοκιμαστεί αυτές οι πολιτικές σε όλη την Ευρώπη; Πάρτε την Κύπρο. Αυτός που θα φέρει την αλλαγή είναι ο λαός, δεν είναι καμία συνεργασία κομμάτων.
-- Να σας πω τι μου λέει μια φίλη; Μου λέει ας κάνει το βήμα το ΚΚΕ, ας τολμήσει και ας κάνει και λάθος. Δηλαδή βγάζει ο κόσμος μια αγωνία να υπάρξει κάτι άλλο.
-- Αν δεν βγάλει συμπεράσματα ο λαός γιατί φτάσαμε ως εδώ και τι φταίει για την κρίση... Γιατί η διέξοδος από την κρίση είναι ανάλογη με το χαρακτήρα της κρίσης. Στον καρκίνο δε δίνεις ασπιρίνη, κάνεις χημειοθεραπεία και καταστρέφεις και ζωντανά κύτταρα, όχι μόνο τα άρρωστα, καταστρέφεις και ένα μέρος των ζωντανών. Επομένως, από τη στιγμή που έχουμε ριζικές διαφορές, γιατί φταίει το ΚΚΕ που έχει αυτή την άποψη και δεν προβληματίζεται μήπως φταίει ο άλλος που έχει αυτή τη θέση; Δεν καταλαβαίνω δηλαδή.
Επομένως πρέπει ο λαός να βγάλει συμπεράσματα γιατί φτάσαμε ως εδώ. Κι όταν ο λαός έλεγε ότι πρέπει το ΠΑΣΟΚ να πάρει 48%, αποδείχτηκε ότι είχε δίκιο; Στην πολιτική, ο λαός έχει απόλυτα δίκιο να είναι οργισμένος και αγανακτισμένος, έχει απόλυτα δίκιο, εμείς το δίκιο του το αναγνωρίζουμε. Το πώς όμως θα διεκδικήσει το δίκιο του, είναι ζήτημα και του ίδιου του λαού. Δυστυχώς έχουν μάθει το λαό να επιλέγει ένα κόμμα ή κόμματα να συνεργαστούν και να περιμένει να γίνει αλλαγή. Ε, τέτοια αλλαγή, εγώ σας λέω, και κόμματα να υπήρχαν σήμερα που να μπορούσαμε να συνεργαστούμε, μία κυβέρνηση δεν επρόκειτο να λύσει τίποτα. Γιατί την άλλη μέρα, αυτή η κυβέρνηση θα είχε το σαμποτάζ αυτών που είναι ιδιοκτήτες του πλούτου του λαού.
Ο λαός συμφωνεί ότι πρέπει να πάρει στα χέρια του την οικονομία; Αυτό δε γίνεται με απόφαση στη Βουλή. Αυτό γίνεται με απόφαση του λαού. Επομένως ακόμα κι αν έχεις μια κυβέρνηση κομμουνιστική, αν ο λαός δεν αποφασίσει να κάνει το άλμα - το οποίο είναι και επίπονο, δε λέμε ότι είναι εύκολο, αλλά είναι και μονόδρομος -, τότε καμία κυβέρνηση δεν πρόκειται να του λύσει τα προβλήματα.
-- Αλλη ερώτηση ακροατή: Γιατί δεν προχωρούν οι συνδικαλιστικές και πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς σε απεργία διαρκείας;
-- Εμείς, όπως ξέρετε, είμαστε υπέρ των ανεβασμένων μορφών πάλης. Τι ποσοστό θεωρείτε ότι είχε η χτεσινή απεργία;
-- Νομίζω ότι είχε αρκετά υψηλό.
-- Οχι κ. Χατζηνικολάου. Επρεπε να είχε 100% και ιδιαίτερα στους χώρους που πλήττονται σήμερα. Πόσο είχε στη ΔΕΗ, πόσο στις τράπεζες;
-- Ηταν χαμηλό λέτε...
-- Εξαιρετικά χαμηλό. Γιατί, κοιτάξτε να δείτε, η απεργία διαρκείας ξέρετε τι σημαίνει; Σημαίνει ότι ένα - δυο μήνες θα αντέξεις να μην έχεις μισθό, θα αντέξεις απολύσεις. Ε, πώς θα γίνει; Και θα έχεις ποσοστά 100%. Και δεν είναι αυτό. Ωραία, γίνεται απεργία διαρκείας... Θα υπάρχουν αντιδράσεις. Είσαι αποφασισμένος να τις υπερνικήσεις; Δε θα κάτσει ο αντίπαλος να περιμένει με σταυρωμένα χέρια. Θα αντιδράσει. Εδώ μιλάμε για μία διαπάλη η οποία θα είναι πολύ σκληρή. Ο λαός είναι πλειοψηφία, αλλά οι μορφές πάλης, οι οποίες δε συνδυάζονται και με ριζοσπαστικό πολιτικό περιεχόμενο, κουράζουν και φοβίζουν στο τέλος.
Οταν ο λαός δεν έχει δει ποια είναι η διέξοδος ακόμα - θα το δει, είμαστε βέβαιοι - όταν όμως δεν έχει αποφασίσει ότι εδώ χρειάζεται ρήξη και ανατροπή και πιστεύει ότι με μια απεργία διαρκείας θα αλλάξει η ρότα της κυβέρνησης, έχει πέσει έξω. Επομένως, παίζει ρόλο προς τα πού θέλεις να πας, ούτως ώστε να κάνεις σωστή κλιμάκωση των επιλογών σου και όχι τυφλά ξεσπάσματα. Είδατε και στην Αίγυπτο, πλατεία Ταχρίρ... Τέτοιες αλλαγές θέλουμε στην Ελλάδα; Αλά Αίγυπτο και Τυνησία και Λιβύη ή Συρία;
Το ΚΚΕ θα βγει πιο ικανό από το Συνέδριό του
-- Ερώτηση από πολλούς φίλους: Τι να περιμένουν από το Συνέδριο του ΚΚΕ; Θα υπάρξει ανανέωση σε επίπεδο Θέσεων; Και ακόμα, θα υπάρξει ανανέωση σε επίπεδο ηγεσίας. Ρωτά ένας φίλος, η Αλέκα μένει ή φεύγει;
-- Η απαίτηση σήμερα των εργαζομένων πρέπει να είναι το Συνέδριο του ΚΚΕ να πάρει όσο γίνεται πιο ολοκληρωμένες, εμπεριστατωμένες και τεκμηριωμένες αποφάσεις, ούτως ώστε να αποτελέσουν αυτές οδηγό για την αποφασιστική βελτίωση της δράσης και της παρέμβασης του Κόμματος στο εργατικό κίνημα, το κίνημα των αυτοαπασχολουμένων, της φτωχής αγροτιάς, της νεολαίας, των γυναικών. Αυτό είναι μία δίκαιη λαϊκή απαίτηση. Και πιστεύω ότι αυτό θα γίνει. Και μένει βεβαίως να το αποδείξουμε, γιατί τα λόγια μόνο δε φτάνουν.
-- Στο ερώτημα που σας αφορά προσωπικά;
-- Μα αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο δεν νομίζω ότι καθορίζει το αν το ΚΚΕ θα είναι ικανό. Η Αλέκα Παπαρήγα δεν είναι το ΚΚΕ, είναι στρατιώτης του ΚΚΕ. Εμείς, ξέρετε, έχουμε στελέχη τα οποία απόκτησαν σοβαρή εμπειρία τα τελευταία χρόνια μέσα σε δύσκολες μάχες, που άντεξαν την πίεση, αλλά δεν άντεξαν απλώς με το να κάθονται ορθοί και ακίνητοι, αλλά έχουν αποκτήσει πολύ μεγαλύτερες ικανότητες καθοδήγησης, συσπείρωσης κλπ.
Και βεβαίως σε όλα τα όργανα του Κόμματος, σε κάθε Συνέδριο του Κόμματος, εκφράζεται αυτό το πράγμα και δεν αφορά ένα πρόσωπο. Είμαι ή δεν είμαι, το ΚΚΕ θα πάει μπροστά, δεν είμαι εγώ που καθορίζω. Και όπως ξέρετε, εμείς δεν είμαστε αρχηγικό κόμμα κι αναμφισβήτητα υπάρχουν σήμερα στελέχη πολύ καλύτερα από μένα. Κι αυτό είναι το σημαντικό. Και αναδείχτηκαν μέσα στην πάλη, ούτε με παρέλαση ούτε με δημόσιες σχέσεις...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου