Να οργανωθεί η κλιμάκωση χωρίς καμιά αναμονή

Αμεσα να συνεδριάσουν οι διοικήσεις των σωματείων, να γίνουν γενικές συνελεύσεις, να καθοριστούν τα επόμενα βήματα του αγώνα

Καμιά επανάπαυση. Τα βάρβαρα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα και η καταστολή θα κλιμακωθούν, το ίδιο και η επιχείρηση εξαπάτησης και παγίδευσης του λαού. Η μάχη είναι και θα είναι ακόμα πιο σκληρή. Γι' αυτό χρειάζεται κατεπειγόντως να γίνει τώρα πιο ορμητική, αποφασιστική και συνειδητή η συμμετοχή όλων των εργαζομένων, των ανέργων, των νέων στον αγώνα, στην οργάνωση της πάλης πρώτα απ' όλα στους τόπους και τους κλάδους δουλειάς, στις λαϊκές συνοικίες, στα χωριά. Η εργατική τάξη δεν έχει ακόμα αξιοποιήσει τη μεγάλη δύναμή της, που βρίσκεται στην ταξική της οργάνωση, στην πολιτική και ιδεολογική της συνειδητοποίηση» (από την ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, την περασμένη Τετάρτη, ανήμερα της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας).

Είναι η ίδια η καθημερινότητα που βιώνει κάθε εργατική - λαϊκή οικογένεια αυτό που μαρτυρά την ανάγκη, χωρίς καμιά καθυστέρηση, να οργανωθεί η κλιμάκωση της πάλης. Είναι όχι μόνο όσα μέτρα μένουν να εφαρμοστούν, αλλά και όσα ήδη σχεδιάζονται, αφού έτσι επιβάλλει η ανάκαμψη της κερδοφορίας των μονοπωλίων, η προσέλκυση των επενδυτών, για την οποία τόσο αγωνιά η κυβέρνηση, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, όλες οι δυνάμεις που πίνουν νερό στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» και αναζητούν την υγιή επιχειρηματικότητα. Καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να υπάρχει ότι η επίθεση θα σταματήσει ή θα «μαλακώσει». Τα ίδια τα επιτελεία των πλουτοκρατών προβλέπουν (βλέπε στοιχεία που έδωσε η ΕΕ την Παρασκευή για την Ελλάδα) νέα κατρακύλα του ΑΕΠ, νέα μείωση των μισθών, νέα αύξηση της ανεργίας, επισημαίνοντας ταυτόχρονα την αποφασιστικότητα με την οποία πρέπει να προχωρήσουν οι διαρθρωτικές αλλαγές, δηλαδή το αιματοκύλισμα των λαϊκών κατακτήσεων και αναγκών. Μόνοι τους ομολογούν ότι η αντιλαϊκή θύελλα θα ξεσπάσει πιο άγρια το επόμενο διάστημα.

Πλατύ άνοιγμα με αυστηρό σχέδιο

Η ίδια η απεργιακή μάχη της περασμένης Τετάρτης πρέπει, και μπορεί, να αξιοποιηθεί για την κλιμάκωση της πάλης, χωρίς καμιά καθυστέρηση. Να ανοίξει πλατιά και συλλογικά η συζήτηση για την αποτίμηση της δουλειάς που έγινε, τι στόχοι μπήκαν, τι βήματα έγιναν στη συσπείρωση δυνάμεων, στην κινητοποίηση εργαζομένων, στη χειραφέτηση συνειδήσεων. Πόσο αξιοποιήθηκε η πρόταση του ΠΑΜΕ για την ΕΓΣΣΕ, πόσο ουσιαστική συζήτηση έγινε για τα αιτήματα που περιέχει, για τους όρους με τους οποίους συνδέεται η ικανοποίησή τους, τη δύναμη που δίνει στους εργάτες η στράτευσή τους πίσω από αυτά, όχι μόνο στη μάχη ενάντια στην εξαθλίωση, αλλά και στο συμβιβασμό με τη διαρκή επιδείνωση της ζωής τους την ώρα που μια μερίδα μονοπωλίων συγκεντρώνουν αμύθητα κέρδη στα χέρια τους.

Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Κάθε ώρα που δεν αξιοποιείται για την οργάνωση και τη διαφώτιση των εργατών, είναι ώρα που κερδίζει η μεγαλοεργοδοσία παλεύοντας να εγκλωβίσει τους εργάτες στην ηττοπάθεια, στην αναμονή.

Αμεσα πρέπει να συνεδριάσουν οι διοικήσεις των συνδικάτων και των Ομοσπονδιών, να γίνουν συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς και τους κλάδους, να οργανωθούν τα επόμενα βήματα για την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, για την προστασία των ανέργων, για να εμποδιστεί η φοροεξόντωση των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

Πλατιά, αποφασιστικά, ζωντανά να πυκνώσουν οι κουβέντες που θα αναδείξουν στους εργάτες πως όσο σκύβουν το κεφάλι, τόσο θα δυναμώνει το χτύπημα που δέχονται. Πως όσο δεν οργανώνονται στα συνδικάτα, τόσο θα μένουν εκτεθειμένοι στους εκβιασμούς και τις ορέξεις της εργοδοσίας. Πως είναι η δύναμη της ταξικής τους οργάνωσης αυτή με την οποία απέσπασαν τις κατακτήσεις που τώρα η πλουτοκρατία παίρνει πίσω για να «ποτίσει» τα κέρδη της.

Δύναμή μας η λαϊκή συμμαχία

Το αγωνιστικό μήνυμα που έστειλαν τα κοινά «μπλόκα» εργατών - αγροτών που στήθηκαν σε πόλεις και χωριά μπορεί να δώσει νέα ώθηση στους λαϊκούς αγώνες. Να αναδειχθεί η ανάγκη όχι απλά να εκφραστεί έμπρακτα η συμπαράσταση σε κάθε μερίδα του λαού που αντιστέκεται στην ανέχεια, αλλά και να στερεωθεί η κοινή πάλη όλων εκείνων που βλέπουν τη ζωή τους να καταστρέφεται για να σωθούν τα μονοπώλια.

Να δυναμώσει η ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση, να οργανωθεί απαιτητικά η δουλειά, για να φτάσει παντού το κάλεσμα σε παλλαϊκό ξεσηκωμό, για το οποίο δεν αρκεί η διαπίστωση ότι «δεν πάει άλλο», η καταγραφή της οξύτητας των προβλημάτων, το σιχτίρισμα των ενόχων. Για τη διέξοδο είναι που πρέπει να μιλήσουμε. Για το πόσο ασυμβίβαστα είναι τα συμφέροντα και οι ανάγκες του λαού με τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Για το πόσο επικίνδυνη θα είναι για το λαό η «ανάπτυξη» που του τάζουν, έτοιμη να εκραγεί σαν ωρολογιακή βόμβα ανά πάσα στιγμή για να ξεκινήσει ο νέος γύρος της κρίσης, ακόμα πιο επώδυνος για το λαό. Οσο συνειδητοποιεί ο λαός ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλός του, τόσο θα ατσαλώνεται απέναντι στην απογοήτευση, στην παραπλάνηση, στην τρομοκρατία.

Μέτωπο στο συμβιβασμό

Γι' αυτό και βασική προϋπόθεση για να δυναμώσει η λαϊκή αντίσταση είναι η αποκάλυψη και απομόνωση όλων εκείνων των δυνάμεων που τα προηγούμενα χρόνια δούλεψαν για να βρεθούν οι εργάτες απροετοίμαστοι μπροστά στη σημερινή επίθεση. Οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ που ακόμα και στην απεργία της Τετάρτης υπονόμευσαν την προσπάθεια των εργατών να υψώσουν το ανάστημά τους, καλώντας μέχρι και σε απροκάλυπτη απεργοσπασία (όπως έκαναν στη «Δωδώνη», στην ΙΟΝ, στην πρώτην ΠΕΣΙΝΕ).

Είναι οι ίδιες δυνάμεις που την εποχή της καπιταλιστικής ανάπτυξης καλλιεργούσαν στο λαό την αυταπάτη ότι τα κέρδη των μονοπωλίων θα του λύσουν τα προβλήματα, ενώ αυτά έστρωναν το έδαφος για τη σημερινή εφιαλτική επιδρομή. Οι δυνάμεις που έτρεχαν στα παζάρια με τους μεγαλοεπιχειρηματίες για να προσαρμόζουν οι εργάτες τις διεκδικήσεις τους στις «αντοχές» των πολυεθνικών και σήμερα να αντιμετωπίζουν την επίθεση «αναπόφευκτη» και «φυσιολογική».

Είναι οι ίδιες δυνάμεις που σήμερα πασχίζουν να στρέψουν τους εργατικούς αγώνες στην αλλαγή διαχειριστών ή κυβέρνησης, αφήνοντας τα μονοπώλια απείραχτα να λυμαίνονται τον πλούτο που οι εργάτες παράγουν. Δυνάμεις όπως αυτές του ΣΥΡΙΖΑ, που την ώρα που οι εργάτες παλεύουν για ικανοποιητικές Συμβάσεις και μισθούς, από τη μία βγαίνουν και διαδηλώνουν με τις κομματικές τους σημαίες, γυρεύοντας εισιτήριο για την κυβερνητική καρέκλα υπονομεύοντας τον αγώνα για τις συμβάσεις, αφού πρόβαλλαν ως αιτία του προβλήματος το «λάθος πολλαπλασιαστή» προβάλλοντας την ανέφικτη λόγω απαίτησης των επιχειρηματικών ομίλων τους οποίους στηρίζουν άποψη για διόρθωση της αντεργατικής, αντιλαϊκής πολιτικής, κι από την άλλη μες στους τόπους δουλειάς κηρύσσουν το «εφικτό» της μείωσης των μισθών γιατί αυτό αντέχει η οικονομία.

Δρόμος μακρύς και δύσκολος

Ο δρόμος της ταξικής οργάνωσης και πάλης που έχει μπροστά της να διανύσει η εργατική τάξη είναι μακρύς και δύσκολος. Μακρύς, γιατί μπορεί να την οδηγήσει μέχρι την οριστική της απαλλαγή από όσους τσακίζουν τη ζωή της και δύσκολος, γιατί η δύναμή της τρομάζει τους αντιπάλους της που λυσσασμένα θα παλεύουν να ξεφύγουν από το νεκροθάφτη τους μέχρι την τελευταία στιγμή.

Α. Μ.