Ετοιμάζουν τη νέα σφαγή των μισθών

Κ

ρυστάλλινη ομολογία ότι η αντεργατική επίθεση θα κλιμακωθεί αποτέλεσαν οι δηλώσεις των κομμάτων της διαχείρισης, το Σαββατοκύριακο που πέρασε. Δηλώσεις - φυσικά - που δε συνιστούν έκπληξη. Αντίθετα, επιβεβαιώνουν πόσο ασυμβίβαστα είναι τα συμφέροντα των εργαζομένων και τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών. Ξεμπροστιάζουν τον εμπαιγμό όσων εμφανίζονται ως υπερασπιστές του λαού, αλλά στην πραγματικότητα σκάβουν το λάκκο του, αφού κρατούν απείραχτα τα μονοπώλια, με τα κλειδιά της οικονομίας στα δικά τους χέρια.

Η

 δήλωση της επιτρόπου Θαλασσίων Υποθέσεων και Αλιείας Μαρίας Δαμανάκη ότι «η θέση της Κομισιόν τελικά αφήνει το θέμα ανοιχτό (σ.σ. της παραπέρα μείωσης του κατώτερου μισθού)» δεν είναι παρά παραδοχή του ότι η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας προϋποθέτει τη διαρκή συρρίκνωση των εργατικών δικαιωμάτων. Οσοι εμφανίστηκαν οργισμένοι ή ξαφνιασμένοι, θέλουν ο εργαζόμενος λαός να ξεχάσει πως «βουλιάζει» καθημερινά στην εξαθλίωση, ακριβώς γιατί αυτό επιβάλλει η διάσωση του μεγάλου κεφαλαίου. Το ίδιο το τρίτο μνημόνιο συνδέει «το σύστημα του κατώτατου μισθού» με «την αποτελεσματικότητα στην προώθηση της απασχόλησης» και «τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας». Οι ίδιοι οι εκπρόσωποι των μονοπωλιακών ομίλων δηλώνουν πως είναι η μείωση του «μισθολογικού κόστους» που δίνει κίνητρα στις νέες επενδύσεις.

Α

πό κοντά και όλα τα κόμματα που αναζητούν «υγιή» ή «πατριωτική» επιχειρηματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκαθαρίζει πως οι μισθοί των εργαζομένων θα αποκατασταθούν «εφόσον η οικονομία επιστρέψει σε ρυθμούς ανάπτυξης» (βλ. συνέντευξη Γ. Σταθάκη στο «Βήμα της Κυριακής»). Δηλαδή, δε διαφωνεί να φορτώνονται οι εργάτες τα βάρη μιας κρίσης για την οποία δεν ευθύνονται στο ελάχιστο, αλλά και να επισπευστεί εκείνη η ανάπτυξη που όχι μόνο θα πατά στην ακόμα πιο άγρια εκμετάλλευση των εργατών, αλλά και θα μπουκώσει τα μονοπώλια κέρδη προετοιμάζοντας, αναπόφευκτα, την επόμενη, ακόμα πιο βαθιά, κρίση. Ενώ, η Χρυσή Αυγή έτρεξε να κατηγορήσει τους «τοκογλύφους» για τα σχέδια νέας μείωσης μισθών, ώστε να κρύψει το ρόλο που και η ίδια έχει αναλάβει εδώ και καιρό, ως ντίλερ των αναγκών των επιχειρηματιών, τους οποίους καλεί να απολύσουν τους αλλοδαπούς για να ξεζουμίζουν μόνο Ελληνες...

Ο

λοι όσοι μιλούν γενικά για την «ανάπτυξη», δεν μπορούν να κρύψουν το εξής: πως μπούσουλας στις επιλογές και τις προτεραιότητές τους, είναι οι ανάγκες των μονοπωλίων. Εξαρτώντας την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών από τα κέρδη των επιχειρήσεων, τις θέτουν υπό διαρκή αμφισβήτηση και «αναπροσαρμογή». Με λίγα λόγια, συνδέουν το τι μισθό, ωράριο, Σύμβαση, τι ζωή θα έχει τελικά ο εργάτης, από το τι (και αν) περισσεύει κάτι στον εκάστοτε εργοδότη του, γενικά στο μεγάλο κεφάλαιο.

Ο

λοφάνερα λοιπόν, βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα επίθεση στους μισθούς. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αναμονής ή καθυστέρησης. Αμεσα πρέπει να οργανωθεί η πάλη με αιχμή την υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), τη διεκδίκηση Συμβάσεων με αυξήσεις. Να αξιοποιηθεί η πρόταση του ΠΑΜΕ για την ΕΓΣΣΕ σε συνελεύσεις και συσκέψεις σε χώρους δουλειάς. Να αναλάβουν τα συνδικάτα την ευθύνη που τους αναλογεί στην άμεση οργάνωση της κλιμάκωσης του αγώνα (ήδη το ΠΑΜΕ έχει καλέσει για τον καθορισμό των επόμενων πρακτικών βημάτων για τη συνέχεια του αγώνα, αλλά και τις διαπραγματεύσεις για την ΕΓΣΣΕ). Να δυναμώσει με επιμονή και αποφασιστικότητα η αναμέτρηση με τη μεγαλοεργοδοσία και τους υπηρέτες της, ολόπλευρα. Συνδικαλιστικά, πολιτικά, ιδεολογικά.

Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ