Ολοι και όλες στην απεργία

Α

ύριο οι εργαζόμενοι της χώρας μας στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα κατεβαίνουν σε 24ωρη πανελλαδική απεργία. Μαζί τους πορεύονται τα πιο συνειδητά κομμάτια των μικρομεσαίων της πόλης και της φτωχής αγροτιάς, που και αυτοί δίνουν το δικό τους αγώνα στα μπλόκα, πορεύονται οι σπουδαστές που η κυβέρνηση κλείνει τις σχολές τους, οι γυναίκες που δεν μπορούν πλέον να τα φέρουν βόλτα με τις ανάγκες του νοικοκυριού, οι συνταξιούχοι που φυτοζωούν, οι άνεργοι που οδηγούνται στην εξαθλίωση. Είναι μια κρίσιμη ταξική μάχη και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί από τις ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα μέχρι την τελευταία ώρα. Για να έχει επιτυχία η απεργία, για να «βουλιάξουν» οι πλατείες και οι δρόμοι στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ. Είναι μάχη για το μεροκάματο του εργάτη και το ψωμί του άνεργου, για να μην προστεθούν νέα δυσβάσταχτα χαράτσια στις πλάτες του λαϊκού νοικοκυριού, για να καταργηθούν και αυτά που μπήκαν, για να μπει φρένο στις απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, για να μην περάσει η κρατική καταστολή και οι απαγορεύσεις στη συνδικαλιστική δράση.

Ε

ίναι αναμέτρηση - σταθμός στη μακρόχρονη και δύσκολη πάλη που διεξάγει η εργατική τάξη με το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, για ν' αποτρέψει την παραπέρα χειροτέρευση της θέσης της, για να ανακτήσει θέσεις και δικαιώματα, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να περάσει στην αντεπίθεση, διεκδικώντας ως παραγωγός του κοινωνικού πλούτου αυτά που δικαιούται. Γι' αυτό και από την επομένη της απεργίας, τα συνδικάτα, οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, είτε είναι στην πλειοψηφία είτε στη μειοψηφία, δίνουν συνέχεια στη δράση τους. Πιο αποφασιστικά, πιο μαχητικά δημιουργούνε τους όρους για κλιμάκωση της πάλης.

Κ

άθε μέρα, μέσα στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στις δημόσιες υπηρεσίες δουλεύουν με σχέδιο για να ενισχυθούν και να μαζικοποιηθούν τα συνδικάτα. Να ενταχθούν σε αυτά νέα μέλη, νέες δυνάμεις να τραβηχτούν στους αγώνες. Με μαζικές και δημοκρατικές διαδικασίες, να πυροδοτηθεί ο διάλογος μέσα στους χώρους δουλειάς για το ταξικό περιεχόμενο των μέτρων και ότι η αντιμετώπισή τους δεν μπορεί να έρθει σε συμβιβασμό με τα μονοπώλια, δε χωρά σε καμιά «ανάπτυξη», ούτε και σε καμιά διαχείριση, όπου κουμάντο θα συνεχίσουν να κάνουν οι καπιταλιστές. Η διέξοδος για την εργατική τάξη βρίσκεται στη ρήξη με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, στο συνεχή ταξικό πόλεμο μέχρι την οριστική ανατροπή του.

Β

ασική προϋπόθεση στο δρόμο αυτό είναι η αντιμετώπιση του διαβρωτικού ρόλου που συνεχίζουν να παίζουν οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, η ήττα της γραμμής του συμβιβασμού και της «κοινωνικής ειρήνης», η ενίσχυση των ταξικών χαρακτηριστικών των συνδικάτων ως προμαχώνων των εργατικών συμφερόντων και όχι ως φορέων συνδιαλλαγής και υποταγής στους βιομηχάνους, στους τραπεζίτες και τους εφοπλιστές. Είναι παράλληλα η τροφοδότηση της ταξικής αλληλεγγύης, η οργάνωση της πάλης των ανέργων, η ανάπτυξη πρωτοβουλιών για κάθε πρόβλημα που ταλανίζει την εργατική - λαϊκή οικογένεια. Το σύνθημα «Κανένας μόνος του» πρέπει να βρει συγκεκριμένη και καθημερινή έκφραση στην κοινή δράση συνδικάτων και Λαϊκών Επιτροπών, σε πρωτοβουλίες και αγώνες που θα ενισχύουν τα φύτρα της Κοινωνικής Συμμαχίας και θα αγκαλιάζουν τη γειτονιά, τη συνοικία, το δήμο, ολόκληρους κλάδους και περιοχές της χώρας.

Ριζοσπάστης