Δούλεψαν για να βρεθούν οι εργάτες απροετοίμαστοι

Τ

ην ανοιχτή τους συστράτευση με τα εργοδοτικά συμφέροντα επιβεβαίωσαν οι δυνάμεις που πλειοψηφούν στο συνδικαλιστικό κίνημα, μέσα και από τη στάση τους στην πρόσφατη 24ωρη απεργία. Μερικά μόνο παραδείγματα: Στην ΙΟΝ, η διοίκηση του σωματείου (ΔΑΚΕ) αποφάσισε ότι δε θα γίνει απεργία στο εργοστάσιο, το ίδιο και στα «Τσιμέντα Ηρακλής» (ΠΑΣΚΕ). Στη «Δωδώνη», ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ έκαναν στάση εργασίας. Το ίδιο και στην πρώην ΠΕΣΙΝΕ, με απόφαση ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, αλλά και δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ (που μάλιστα αρχικά πρότειναν «απεργία διαρκείας»). Στην ΕΛΣΑ η διοίκηση του σωματείου (ΠΑΣΚΕ) αποφάσισε να... απεργήσει μόνο η διοίκηση του σωματείου.

Β

εβαίως, η στάση τους δεν αποτελεί έκπληξη. Γιατί πρόκειται για τις ίδιες δυνάμεις που την εποχή της καπιταλιστικής ανάπτυξης καλλιεργούσαν στην εργατική τάξη επανάπαυση και την αυταπάτη ότι τα κέρδη των μονοπωλίων θα της λύσουν τα προβλήματα, ενώ αυτά ετοίμαζαν το νέο γύρο της κρίσης, πιο βαθιάς για το κεφάλαιο και άρα πιο οδυνηρής για το λαό. Επλεκαν το εγκώμιο της «ανταγωνιστικότητας» και φούσκωναν από περηφάνια για την εκτίναξη του ΑΕΠ που μπούκωνε πλούτη τα θησαυροφυλάκια των μεγαλοεπιχειρηματιών και έτρεφε την επιθετικότητά τους. Ετρεχαν σε παζάρια με τις κυβερνήσεις και τις ενώσεις των πλουτοκρατών, προσαρμόζοντας τις απαιτήσεις των εργατών όχι στον τεράστιο πλούτο που παράγουν και τις σύγχρονες ανάγκες τους, αλλά στις απαιτήσεις της «επιχειρηματικότητας» και της «εθνικής προόδου».

Σ

κορπούσαν σχεδιασμένα το συντεχνιασμό και τη διάσπαση στο συνδικαλιστικό κίνημα, αποκλείοντας από τα σωματεία τους εργαζόμενους με ελαστικές μορφές απασχόλησης, στρέφοντας τους αγώνες ενάντια σε «κακούς» ή «ανίκανους» εργοδότες, μακριά από την αληθινή αιτία για τα λαϊκά προβλήματα - την κυριαρχία των μονοπωλίων. Κατηγορούσαν το ΠΑΜΕ και τους κομμουνιστές για «επαναστατική γυμναστική» και υπερβολές, επειδή οργάνωναν ταξικά προσανατολισμένους αγώνες, αναδείκνυαν το αντεργατικό περιεχόμενο της «ανάπτυξης», προειδοποιούσαν για τη θύελλα που δε θ' αργούσε.

Ε

ίναι αλήθεια: Αυτές οι δυνάμεις, όλα τα προηγούμενα χρόνια, δούλεψαν σκληρά και ολόπλευρα για να μάθουν οι εργάτες να ταυτίζουν τα συμφέροντά τους με αυτά των πολυεθνικών, να μην μπορέσουν να δουν τη λαίλαπα που έρχεται. Να μένουν απροετοίμαστοι και ανοργάνωτοι απέναντι στην κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης. Να σκύβουν το κεφάλι και να βλέπουν τους εκμεταλλευτές τους ως «εταίρους» και όχι ως αυτό που αληθινά είναι: Αντίπαλοί τους.

Η

 εργατική τάξη χρειάζεται να αναλογιστεί: Θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα αν δε βρίσκονταν αυτές οι δυνάμεις στην ηγεσία του εργατικού κινήματος. Δε θα είχε χαθεί τόσος πολύτιμος χρόνος. Αν ήταν πιο δυνατές οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ που δουλεύουν με γνώμονα τα ταξικά συμφέροντα των εργατών, το κίνημα θα μπορούσε να αποκρούσει από καλύτερη θέση τη σημερινή επίθεση. Να γιατί η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης αποτελεί επείγον ζήτημα για την εργατική τάξη. Για να μπορέσει να ορθώσει το ανάστημά της σε όσους την παρασέρνουν στον γκρεμό. Να οργανώσει τους σκληρούς αγώνες που σήμερα απαιτεί η υπεράσπιση της εργατικής - λαϊκής οικογένειας από την πείνα και τη φτώχεια. Να μάθει να ξεχωρίζει εχθρούς και φίλους, να αντιμετωπίσει την απογοήτευση και την ηττοπάθεια, να ανακαλύψει την ακατάλυτη δύναμη της ταξικής οργάνωσης και πάλης και να περάσει στην αντεπίθεση.

Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ