Περί "τείχους αξιοπρέπειας και κυριαρχίας"...

Για νομοσχέδια που για πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια «δεν μεταφράστηκαν, αλλά γράφτηκαν εδώ», μίλησε την Τετάρτη, από το βήμα της Βουλής, ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, αναφέροντας μάλιστα ότι με την υπερψήφισή τους θα υψωθεί «τείχος κυριαρχίας και αξιοπρέπειας», ως απάντηση και στην επιστολή που είχε αποστείλει μια μέρα νωρίτερα στην κυβέρνηση ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στην τρόικα, Ντ. Κοστέλο, με την οποία χαρακτήριζε «μονομερή και αποσπασματική κίνηση που δε συνάδει με τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί, περιλαμβανομένης της ανακοίνωσης του Γιούρογκρουπ της 20ής Φεβρουαρίου» την προώθηση νομοσχεδίων χωρίς προηγουμένως «να υπάρξει η κατάλληλη πολιτική διαβούλευση» με τους δανειστές...

Ποια είναι η αλήθεια; Η συγκυβέρνηση της «κυριαρχίας» και της «αξιοπρέπειας», κινούμενη στον ίδιο δρόμο με τους προκατόχους της, στο πλαίσιο της αντιλαϊκής συμφωνίας που υπέγραψε για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου στις 20 Φλεβάρη (την οποία, μάλιστα, στην ίδια ομιλία του ο Αλ. Τσίπρας έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι «η ελληνική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να τηρήσει κατά γράμμα»!), έχει ήδη προσυπογράψει ότι «οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να απόσχουν από οποιαδήποτε κατάργηση των μέτρων και από μονομερείς αλλαγές στις πολιτικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα επηρέαζαν αρνητικά τους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη ή την χρηματοοικονομική σταθερότητα, όπως αξιολογείται από τους θεσμούς».

Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος που στην πρώτη κυβερνητική αντίδραση στην επιστολή Κοστέλο, ο υπουργός Εσωτερικών, Ν. Βούτσης, έσπευσε να δηλώσει ότι τα νομοσχέδια που προωθεί η συγκυβέρνηση«αποτελούν τον πυρήνα της προώθησης των μεταρρυθμίσεων που από κοινού έχουμε δεσμευτεί», κινούνται δηλαδή εντός του πλαισίου της αντιλαϊκής συμφωνίας με τους δανειστές.

Αυτός είναι και ο λόγος που, μία μέρα πριν από την επιστολή Κοστέλο, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης, πάντα με... «κυριαρχία» και «αξιοπρέπεια», διαμαρτυρόταν για τη στάση των «εταίρων», γιατί «ο Σταθάκης περιμένει δύο βδομάδες το OK για το νομοσχέδιο για τα "κόκκινα" δάνεια. Το νομοσχέδιο για τις 100 δόσεις, ακόμη περιμένουμε το OK» (για το τελευταίο, βέβαια, φαίνεται πως στο μεταξύ... ήρθε το ΟΚ, οπότε και κατατέθηκε στη Βουλή και ψηφίστηκε μάλιστα με την - αγαπημένη και της προηγούμενης συγκυβέρνησης - διαδικασία του «κατεπείγοντος»)...

Τα κυριαρχικά δικαιώματα και οι "πατριώτες"

Το ερώτημα βέβαια είναι, γιατί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η συγκυβέρνηση που υψώνει... «τείχος κυριαρχίας και αξιοπρέπειας», προχώρησε ήδη από τους πρώτους 2 μήνες της διακυβέρνησής της σε μια αντίστοιχη παραχώρηση κυριαρχίας με αυτή των... «εθελόδουλων» προκατόχων της; Γιατί προσυπέγραψε μια τόσο ρητή δέσμευση για αποχή από «μονομερείς ενέργειες» που δεν έχουν την έγκριση των «θεσμών», δηλαδή της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ;

Πολύ απλά γιατί η συμμετοχή της χώρας σε αυτές τις λυκοσυμμαχίες του κεφαλαίου, σε αυτούς τους διακρατικούς οργανισμούς του, αποτελεί στρατηγική επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης, η οποία - όπως συμβαίνει και με την αστική τάξη όλων των κρατών μελών της ΕΕ, του ΔΝΤ, της Ευρωζώνης - δέχεται να παραχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα (π.χ. κατάθεση κρατικών προϋπολογισμών για έγκριση, υπαγωγή σε μηχανισμούς μόνιμης εποπτείας της ΕΕ κ.ο.κ.), προκειμένου να υπηρετήσει τα συνολικότερα συμφέροντά της: Την απόσπαση μεγαλύτερου μεριδίου κερδών στο πλαίσιο του διεθνούς ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, τη μεγαλύτερη θωράκιση της αστικής εξουσίας απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Από κει και πέρα, βέβαια, το εύρος που παίρνει αυτή η εθελοντική παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων από κάθε αστική τάξη δεν εξαρτάται από την... «εθελοδουλία» ή την «αξιοπρέπεια» της εκάστοτε κυβέρνησης, αλλά από το «ειδικό βάρος» κάθε καπιταλιστικής οικονομίας μέσα στο πλαίσιο αυτών των λυκοσυμμαχιών του κεφαλαίου...

Ετσι γίνεται κατανοητό ότι ο «πατριωτισμός» στον οποίο αναφέρονται θεωρεί ως «πατρίδα» τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου, την προσπάθεια βελτίωσης της θέσης του, την εξασφάλιση των επενδυτικών του σχεδίων. Επιβεβαιώνοντας ότι υπάρχουν δύο Ελλάδες, δύο πατρίδες, αυτή του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και αυτή των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Η επίκληση γενικά του εθνικού συμφέροντος και του πατριωτισμού όλων των Ελλήνων επιχειρεί να υποτάξει τη δεύτερη Ελλάδα στα συμφέροντα της πρώτης.

Το "copyright" των νομοσχεδίων και η αντιλαϊκή τους ουσία

Οσο για το ποιος γράφει τα νομοσχέδια της συγκυβέρνησης - για να επιστρέψουμε στα πιο πρόσφατα λεγόμενα του Αλ. Τσίπρα - δεν αμφισβητεί κανείς ότι τα γράφει η ίδια, ακόμα και αν στη συνέχεια περιμένει... με «αξιοπρέπεια» και «κυριαρχία» το ΟΚ από τους δανειστές, όπως παραδέχεται χωρίς περιστροφές ο Δ. Παπαδημούλης...

Το ζήτημα για το λαό όμως είναι αλλού και όχι στα... «πνευματικά δικαιώματα» της συγγραφής των νομοσχεδίων: Το ζήτημα είναι ότι, όπως έκαναν και οι προκάτοχοί της, έτσι και η νέα συγκυβέρνηση τα γράφει με γνώμονα τις ανάγκες της εγχώριας αστικής τάξης και τις δεσμεύσεις που απορρέουν από τη συμμετοχή της στις λυκοσυμμαχίες του κεφαλαίου που αυτή επιλέγει. Ανάγκες και δεσμεύσεις που δεν μπορούν να συμβαδίσουν τελικά ούτε καν με τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας, πόσο μάλλον με μέτρα όπως η διαγραφή οφειλών από τα «μνημονιακά» χαράτσια που φορτώθηκαν στις πλάτες του λαού.

Δε χρειάστηκε π.χ. καμιά επιστολή Κοστέλο ώστε να «κουρέψει» από μόνη της η κυβέρνηση ακόμα και αυτά τα ψίχουλα που έταζε προεκλογικά για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας, και από τα 1,3 δισ. ευρώ που προβλέπονταν στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τα μέτρα που περιλήφθηκαν στο νομοσχέδιο για την «ανθρωπιστική κρίση», να συρρικνώσει το σχετικό κονδύλι στα μόλις 200 εκατ. ευρώ!

Δε χρειάστηκε καμιά επιστολή Κοστέλο για να δηλώσει ο Γ. Βαρουφάκης από τη λίμνη Κόμο τις προάλλες ότι η κυβέρνηση, προκειμένου «να δημιουργήσει εμπιστοσύνη στους εταίρους μας», θα αναβάλει ή θα καθυστερήσει ακόμα και τις «ελάχιστες υποσχέσεις», όπως τις χαρακτήρισε ανοιχτά, που έδωσε στα φτωχά εργατικά - λαϊκά στρώματα...

Δε χρειάστηκε καμιά επιστολή Κοστέλο για να απαιτεί από το λαό η συγκυβέρνηση, με το νομοσχέδιο για τις «100 δόσεις», να αποπληρώσει μέχρι και το τελευταίο ευρώ από τους φόρους και τα χαράτσια που του φόρτωσαν για λογαριασμό του κεφαλαίου, όπως π.χ. το «τέλος επιτηδεύματος», την «εισφορά αλληλεγγύης», τον ΕΝΦΙΑ ή το προγενέστερό του χαράτσι στους λογαριασμούς της ΔΕΗ!

Με δυο λόγια, η πραγματική αξιοπρέπεια του λαού δεν έχει καμιά σχέση με την κυριαρχία του κεφαλαίου και των λυκοσυμμαχιών του, αντιθέτως είναι άρρηκτα δεμένη με την πάλη εναντίον τους, με την πάλη για ανάκτηση όλων όσα έχασε και για κατάκτηση όλων όσα δικαιούται. Η πραγματική αξιοπρέπεια του λαού είναι άρρηκτα δεμένη με την πάλη για να γίνει αυτός κυρίαρχος του πλούτου που ο ίδιος παράγει!

Γ. Ε.