Διαφώτιση και οργάνωση με κέντρο τα σωματεία

Από την παρέμβαση συνδικάτων της Αττικής 

στο υπουργείο Εργασίας την περασμένη Πέμπτη

"Ο αγώνας για την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος αποκτά σήμερα εξαιρετική σημασία και πρέπει να αφυπνίσει κάθε τίμιο εργάτη και συνδικαλιστή και ειδικά μπροστά στα νέα εμπόδια που επιχειρεί να ορθώσει η εργοδοσία και η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία.

Καλούμε κάθε συνδικαλιστή, κάθε σωματείο, κάθε εργαζόμενο να προβληματιστούν. Να βάλουν κριτήρια και σκέψεις στη δράση τους. Δεν μπορεί το κίνημα να έχει τους ίδιους στόχους με την εργοδοσία και τις πολυεθνικές (...) Οι στόχοι μας δεν μπορεί να είναι ίδιοι και για εμάς καθορίζονται αποκλειστικά και μόνο από τις ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας (...)

Κύριο και βασικό περιεχόμενο της ανασύνταξης είναι και παραμένει η αλλαγή συσχετισμού δύναμης ανάμεσα στις δυνάμεις που παλεύουν για έξοδο από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων και σ' αυτές που δρουν υπέρ του κεφαλαίου. Και για τους δύο δε γίνεται. Που παλεύουν για κατάργηση και ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και των αντεργατικών νόμων και όχι για συνέχιση της ίδιας πολιτικής με άλλη κυβέρνηση.

Για ρήξεις και ανατροπές με τα μονοπώλια και την ΕΕ και όχι για διαιώνιση της εξουσίας τους, της εκμετάλλευσης. Για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών και λαϊκών αναγκών και όχι για διαχείριση της φτώχειας. Για το δυνάμωμα της διεθνιστικής αλληλεγγύης".

Το απόσπασμα αυτό είναι από το «Κάλεσμα της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ για την ανασύνταξη του κινήματος», που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 6 Σεπτέμβρη 2013. Κάτω από το φως των εξελίξεων, κυρίως με τη νέα κατάσταση που διαμορφώνει η κυβερνητική εναλλαγή, το κάλεσμα του ΠΑΜΕ διατηρεί στο ακέραιο την επικαιρότητά του.

Προσκαλούν σε συμβιβασμό

Από την πρώτη ώρα, η κυβέρνηση προσπαθεί να εντάξει το εργατικό - λαϊκό κίνημα στο σχεδιασμό της διαπραγμάτευσης που κάνει υπέρ του κεφαλαίου. Αυτό το στόχο υπηρετούσαν, μεταξύ άλλων, και οι συγκεντρώσεις που οργανώθηκαν δήθεν αυθόρμητα τις μέρες που συνεδρίαζε το Γιούρογκρουπ, τον περασμένο μήνα.

Σ' αυτό αποσκοπεί και η προσπάθεια των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ σε Ομοσπονδίες και Συνδικάτα, μαζί με πρώην συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, στελέχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλους, να καλλιεργήσουν κλίμα αναμονής και προσδοκιών, αν όχι να αποσπάσουν την ανοιχτή στήριξη των εργαζομένων στη νέα συγκυβέρνηση.

Το ίδιο όμως κάνουν και οι ενώσεις των εργοδοτών, που στηρίζουν απλόχερα την κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις, αυτές τις πρώτες 60 περίπου μέρες. Καλλιεργούν κλίμα «εθνικής ομοψυχίας» και την ίδια ώρα ζητάνε από την κυβέρνηση να υλοποιήσει τους «25 άξονες πολιτικής» που περιέχονται σε επιστολή τους προς τον πρωθυπουργό, για την «ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας», που, σύμφωνα με την άποψή τους, «μπορεί να επιτευχθεί με τη δημιουργική συνεργασία της κυβέρνησης και των βιομηχανικών Συνδέσμων της χώρας», στη βάση αντιλαϊκών στόχων που υπηρετούν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία τους.

Δεν πρέπει, τέλος, να διαφεύγει της προσοχής ότι οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ δε διστάζουν μπροστά σε τίποτα προκειμένου να αναλάβουν τα σκήπτρα του νέου εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Το παράδειγμα με την ΟΜΥΛΕ, όπου ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου της Χρυσής Αυγής στους τεχνικούς του ΟΛΠ συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο αποκαλυπτικό, αλλά και επικίνδυνο.

"Σχολείο" η συμμετοχή στο σωματείο

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ήταν και παραμένει σημαντικός ο ρόλος των πρωτοβάθμιων συνδικάτων στη διαφώτιση και την οργάνωση των εργαζομένων, για να μην περάσουν ο εφησυχασμός και η απογοήτευση, να αποδυναμωθεί η αλλαγή φρουράς ανάμεσα στον παλιό και νέο εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, να υπερνικηθούν τα επιπλέον εμπόδια που βάζει στην προσπάθεια της ανασύνταξης.

Εκεί χρειάζεται να επικεντρωθεί η δουλειά των ταξικών δυνάμεων, ανεξάρτητα από το πώς είναι διαμορφωμένοι οι συσχετισμοί σε κάθε σωματείο. Ασφαλώς, εκεί όπου οι ταξικές δυνάμεις έχουν την πλειοψηφία, η ευθύνη είναι ακόμα μεγαλύτερη.

Σήμερα, χρειάζονται σωματεία ζωντανά, με μαζικές διαδικασίες, όπου θα συζητιούνται οι εξελίξεις, όχι μόνο στην επιχείρηση και στον κλάδο, αλλά γενικότερα στην οικονομία και την πολιτική. Θα κουβεντιάζεται το πλαίσιο και θα διαμορφώνεται το σχέδιο δράσης με τη συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων. Θα συζητιέται συλλογικά η πείρα από έναν αγώνα ή από έναν κύκλο κινητοποιήσεων, ώστε να διορθώνονται αδυναμίες και να αφομοιώνονται τα θετικά στοιχεία.

Χρειάζονται σωματεία που θα συσπειρώνουν και θα βοηθάνε να ανεβαίνει ο πήχης των διεκδικήσεων απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος, να αναπτυχθούν αγώνες με αιτήματα, όπως να καταργηθούν όλοι οι εφαρμοστικοί νόμοι του μνημονίου, να ανακτηθούν οι απώλειες που είχαν οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια, να επανέλθουν οι συλλογικές συμβάσεις και να υπάρξουν πραγματικές αυξήσεις, με σημείο εκκίνησης τις κλαδικές συμβάσεις που ίσχυαν πριν από την κρίση.

Αγώνες με αυτά τα αιτήματα βοηθάνε να ωριμάζει στις εργατικές συνειδήσεις η αναγκαιότητα της σύγκρουσης με το κεφάλαιο και αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, που προσπαθεί να χειραγωγήσει το κίνημα. Δεν μπορεί να γίνει χωρίς να δυναμώνουν οι πρωτοβουλίες από τα κάτω, που θα παρακάμπτουν τις εργοδοτικές - κυβερνητικές πλειοψηφίες.

Εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη

Στην εισήγηση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΠΑΜΕ (14/2/2015) σημειωνόταν σχετικά:«Ενα κεντρικό πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε είναι να γίνεται συζήτηση, να γενικεύεται η πείρα πώς πρέπει να προετοιμάζονται οι Γενικές Συνελεύσεις, οι συγκεντρώσεις, οι συσκέψεις κατά Σωματείο και στον τόπο δουλειάς. Οι εργατικές συνελεύσεις είναι σχολείο όπου εκπαιδεύονται δυνάμεις, δυναμώνουν οι δεσμοί με τους εργαζόμενους, ατσαλώνονται, αποτελεί μέσο για την αλλαγή συσχετισμών. Γι' αυτό τις πολεμούν οι άλλες δυνάμεις.

Ενα άλλο ζήτημα που πρέπει να διορθώσουμε είναι η οργανωμένη συζήτηση, η σύσκεψη, για να εκφράζουν γνώμη οι εργαζόμενοι, όσοι συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις, στις συλλογικές διαδικασίες. Οπου γίνεται υπάρχουν θετικά αποτελέσματα. Δείχνει εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη».

Το ίδιο σημειωνόταν και στην εισήγηση προς τη συνεδρίαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής στις 8/9/2014: «Παλεύουμε για ζωντανά σωματεία, που θα κατακτούν και θα βελτιώνουν συνεχώς τη συλλογική λειτουργία. Η ευκαιριακή αντιμετώπιση των απαιτήσεων της συλλογικής λειτουργίας αδυνατίζει, αφοπλίζει, αποκόβει το σωματείο από το χώρο του. Η συλλογική λειτουργία δεν είναι το όποιο καθήκον, αλλά η βάση για να αναπτύξει το σωματείο μαζική και ταξικά προσανατολισμένη δράση, να δεθεί με το χώρο δουλειάς, να αναπτύξει γερούς δεσμούς με τα μέλη του».

Τέλος, γι' αυτό το ζήτημα, το κάλεσμα του ΠΑΜΕ για την ανασύνταξη έγραφε: «Να προχωρήσει η διαδικασία της ανασύνταξης με Συνδικάτα που θα λειτουργούν δημοκρατικά και θα αποκτούν δύναμη από τη συμμετοχή των εργαζομένων στο σχεδιασμό της δράσης τους».

Να κάνουμε ένα βήμα πιο πέρα

Η προετοιμασία του πανελλαδικού συλλαλητηρίου την 1η Νοέμβρη 2014 πρόσφερε σπουδαία πείρα για το πώς μπορούν οι ταξικές δυνάμεις, αν δουλέψουν σχεδιασμένα και σωστά, με επίκεντρο το σωματείο, να προκαλέσουν διεργασίες που αποκαλύπτουν και δυσκολεύουν τον αντίπαλο, αποσπούν δυνάμεις από την επιρροή του, βάζουν σε κίνηση εργαζόμενους που μέχρι τότε ήταν αδιάφοροι ή αδρανείς. Τους προηγούμενους μήνες ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε πολλά άρθρα συνδικαλιστών, που μεταφέρουν αυτόν τον τρόπο δουλειάς και τα αποτελέσματά του.

Οπως, όμως, τονίστηκε στην τελευταία Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή του ΠΑΜΕ, η πείρα αυτή έχει αξία μόνο όταν συζητιέται πλατιά και γενικεύεται ως τρόπος δουλειάς σε ολοένα και περισσότερες συνδικαλιστικές οργανώσεις, ανεξάρτητα αν μπροστά μας έχουμε μια πανελλαδική, κλαδική, τοπική, ή επιχειρησιακή κινητοποίηση.

Στην εισήγηση της Πανελλαδικής Συντονιστικής σημειωνόταν για το σχέδιο δράσης στις νέες συνθήκες:«Ξεκινάμε από κάθε κλάδο, σωματείο και περιοχή από αυτά που κατακτήσαμε όλη αυτή την περίοδο (στο άνοιγμα, στη συσπείρωση, στην αξιοποίηση ανθρώπων, στα βήματα στην κοινωνική συμμαχία κ.λπ.). Χρειάζεται όμως να κατανοηθεί ότι η εδραίωση και η διεύρυνση αυτών που κερδήθηκαν απαιτούν νέες πρωτοβουλίες τόσο κεντρικά, όσο κατά κλάδο και τοπικά. Στο πανελλαδικό συλλαλητήριο τέθηκε ο βασικός πυρήνας του πλαισίου διεκδικήσεων και των αιτημάτων. Σε αυτά να επιμείνουμε αλλά και σε αναγκαίες συμπληρώσεις.

Να μπουν μπροστά μαχητικά οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και να αντιπαλεύουμε τη στάση αναμονής και ανάθεσης που καλλιεργείται. Να σημάνουμε συναγερμό σε κάθε χώρο. Μαχητικά να αντιπαλέψουμε τις μειωμένες απαιτήσεις, που θα μας πάνε πολύ πίσω σε κατακτήσεις και δικαιώματα, τη λογική η κυβέρνηση "ας κάνει ένα - δύο πράγματα και όλα καλά", που καλλιεργούν κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση και άλλοι.

Να μην περνάει η λογική ότι η αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική θα αποκαλυφθεί μόνη της, αν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεν διαφωτίζουν τους εργαζόμενους, αν δεν δυναμώσει η διαπάλη με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, νέο και παλιό, με τη μεγαλοεργοδοσία, αν δεν αναπτυχθεί δράση γενικά και κατά κλάδο και τόπο δουλειάς».

Π.