ΣΥΡΙΖΑ: Αποπροσανατολισμός, εκβιασμός και συμβιβασμός με τη μιζέρια

Δ

ύο παραδείγματα των τελευταίων βδομάδων είναι χαρακτηριστικά για το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ συμβάλλει στον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων και ταυτόχρονα τους καλεί να συμβιβαστούν με τη μιζέρια, προχωρώντας ταυτόχρονα και σε εκβιασμούς. Σε όλες τις παρεμβάσεις του των τελευταίων ημερών, κυρίως μετά την επίσκεψη Σαμαρά στο Βερολίνο και τη συνάντησή του με την Α. Μέρκελ, είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί την κυβέρνηση ως «κακό διαπραγματευτή». Δεν βρήκε λέξη για να καταγγείλει, τίποτα άλλο πέραν του ότι ο Σαμαράς γύρισε «με άδεια χέρια», χωρίς βεβαίως να διευκρινίζει για ποιους, μπορούμε όμως να θεωρήσουμε ότι εννοεί το ελληνικό κεφάλαιο, τον ΣΕΒ κλπ.

Προσπερνά την αντιλαϊκή ατζέντα...

Ακριβώς γι' αυτόν το λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βγάζει άχνα στις αναφορές του Αντ. Σαμαρά ότι «δεν υπάρχει γυρισμός», ότι «τις μεταρρυθμίσεις που βοηθούν την Ελλάδα να γίνει ανταγωνιστική (...) πρέπει να τις συνεχίσουμε και να τις ολοκληρώσουμε πέρα και πάνω από δεσμεύσεις»... Και τι να πει άλλωστε επ' αυτών ο ΣΥΡΙΖΑ, μιας και μόλις προ ολίγων ημερών ο Αλ. Τσίπρας απ' τη Θεσσαλονίκη διακήρυττε ότι δεν υπάρχει επιστροφή, πως ούτε η δική του κυβέρνηση μπορεί να υποσχεθεί στο λαό τίποτα άλλο πέρα από μέτρα διαχείρισης της ακραίας και μόνο αυτής φτώχειας, ώστε να μην πεθαίνουν στο δρόμο άνθρωποι απ' την πείνα (διαχείριση της ανθρωπιστικής κρίσης τη λέει).

Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει να βάλει στην πρώτη γραμμή την πολιτική των αναδιαρθρώσεων - μεταρρυθμίσεων, που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί ή θα πραγματοποιηθούν στην πορεία και που στην πραγματικότητα μεταβάλλουν ριζικά τους όρους ζωής των εργαζομένων, και εστιάζει όλη την κριτική του στην κυβέρνηση για το αν διαπραγματεύτηκε τη χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής και το θέμα της ρύθμισης του χρέους. Πρώτα απ' όλα γιατί αυτή την πολιτική δεν πρόκειται να την αμφισβητήσει στο σύνολό της, αφού αυτή αποτελεί στρατηγική του κεφαλαίου, όποια και αν είναι η πολιτική διαχείρισης. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις περίφημες διακηρύξεις του στη ΔΕΘ δεν ειπώθηκε κουβέντα για την ανατροπή του σημερινού αντεργατικού αντιλαϊκού νομοθετικού πλαισίου. Γι' αυτό άλλωστε επιχειρηματικοί όμιλοι και εκπρόσωποί τους (όπως γράφαμε την προηγούμενη Κυριακή) δεν ανησυχούν για το ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση και δηλώνουν σίγουροι ότι και με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση οι «μεταρρυθμίσεις θα προχωρήσουν». Επίσης γιατί θέλει να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους, το λαό από τις εξελίξεις που έχουν προηγηθεί και άλλες που θα έρθουν το επόμενο χρονικό διάστημα, οι οποίες αποτελούν ένα αντιλαϊκό - αντεργατικό έδαφος πάνω στο οποίο τα ψίχουλα που υπόσχεται ως ανακούφιση θα εξανεμιστούν πολύ γρήγορα.

Εξάλλου ορισμένες κυβερνητικές παρεμβάσεις, που εκκρεμούν και που ιεραρχεί ψηλά το μεγάλο κεφάλαιο, έχουν να κάνουν με τη διαχείριση των «κόκκινων» στεγαστικών και επιχειρηματικών δανείων, με γνώμονα τα συμφέροντα των τραπεζικών και συνολικότερα των μονοπωλιακών ομίλων, τη μείωση του «ενεργειακού κόστους» των βιομηχάνων. Είναι ζητήματα που ιεραρχεί και ο ΣΥΡΙΖΑ ψηλά, όπως σαφώς προκύπτει και απ' το πρόγραμμα που παρουσίασε στη Θεσσαλονίκη ο Αλ. Τσίπρας.

Θα ενταθεί λοιπόν η αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση στο δίλημμα ποιος διαπραγματεύεται και ποιος όχι. Ο Ν. Χουντής παραδέχτηκε μέσα στη βδομάδα ότι οι εξελίξεις που αφορούν την τρόικα, το «τυπικό τέλος του μνημονίου» και η έξοδος του ΔΝΤ από το πρόγραμμα χρηματοδότησης, είναι το κοινό μοτίβο που θα μοιραστούν προεκλογικά κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ, σπεύδοντας να τραβήξει τη δήθεν διαχωριστική γραμμή στη διάθεση του ΣΥΡΙΖΑ να ...διαπραγματευτεί!!! «Ναι, αλλά εδώ υπάρχει μια ουσιώδης και ποιοτική διαφορά, που ξεκινάει απ' όλη αυτήν την προσπάθεια που έκανα, να πω τι είναι διαπραγμάτευση και τι δεν είναι», ήταν η απάντησή του σε σχετική ερώτηση.

Κατά τ' άλλα, η ταύτιση είναι πλήρης στους στόχους για ανάκαμψη κερδών, για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και πρωτογενή πλεονάσματα, για «αξιόχρεο» κράτος... Ο ΣΥΡΙΖΑ κρύβει απ' το λαό ότι αυτοί οι στόχοι ταυτίζονται με ενίσχυση του πλαισίου εντός του οποίου συνθλίβονται οι ανάγκες του. Η επίτευξή τους προϋποθέτει την κατακρήμνιση μισθών, συντάξεων, δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα. «Αξιόχρεο» κράτος είναι το κράτος που στύβει το λαό, για να περνάει «ζάχαρη» η πλουτοκρατία. Αυτό το κράτος δανείζεται από τα διάφορα ιδρύματα της «διεθνούς αγοράς» τα οποία ο Αλ. Μητρόπουλος διαβεβαίωσε κατηγορηματικά: «...ό,τι και να εικάζει κανείς και ό,τι και να λέει, στο μυαλό της πολιτικής ηγεσίας - που κι εγώ μετέχω - δεν υπάρχει όχι ευχέρεια ή συζήτηση ή επεξεργασία δεύτερου πακέτου από το πακέτο Τσίπρα (...) και plan b δεν υπάρχει και μονομερείς κινήσεις δεν υπάρχουν στις διαθέσεις και στο οπλοστάσιο της δικής μας φαρέτρας (...) δεν υπάρχει μονομερής κίνηση αναφορικά με τη δανειακή ροή των χρημάτων και τις υποχρεώσεις της χώρας (...) Μέχρι να επιτύχει ο Τσίπρας να ανατρέψει τις ρήτρες σε βάρος της χώρας, θα συμπεριφερθεί ως σύγχρονο κράτος που δεσμεύεται από ρήτρες».

Για να αποδείξει μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ ότι η πρότασή του για αλλαγή του μείγματος διαχείρισης έχει «πέραση», επικαλείται την αμφισβήτηση της σημερινής διαχείρισης από «θεσμικούς παράγοντες όπως ο πρόεδρος της ΕΚΤ ή από ισχυρά κράτη όπως η Ιταλία και η Γαλλία ή από συνέδρια οικονομολόγων με νόμπελ»! Εννοείται ότι προσπερνά το γεγονός ότι όλοι αυτοί σέρνουν πρώτοι το χορό των ανατροπών σε βάρος των λαών. Αρχές Οκτώβρη ο Γ. Σταθάκης είναι προσκεκλημένος στο συνέδριο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας όπου παίρνει μέρος η αφρόκρεμα του πολιτικού προσωπικού των καπιταλιστών, επικεφαλής κάθε είδους μηχανισμών του, επιφανείς εκπρόσωποι μονοπωλιακών ομίλων κ.ά. Προφανώς η πρόσκληση δεν είναι άσχετη με τη διαμάχη που καλά κρατεί στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά και ανάμεσα σ' αυτήν - κύρια τη Γερμανία - και στις ΗΠΑ, στο ΔΝΤ, για το μείγμα διαχείρισης που μπορεί να συμβάλει στην ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, με δεδομένο το σκέλος που αφορά στην επίθεση στα δικαιώματα του λαού.

...και γράφει στη δική του "αίμα και δάκρυα"

Η αναφορά του Αλ. Τσίπρα, στο πλαίσιο της ομιλίας του στη Θεσσαλονίκη, ότι «στην επόμενη ΔΕΘ εάν έχει περάσει ένας ακόμη χρόνος και μένει αυτή η κυβέρνηση μπορεί αυτά που σας είπα χθες ...τότε να μην μπορούμε αυτά και να μπορούμε λιγότερα»(!), αποτελεί έναν καθαρό εκβιασμό προς τους εργαζόμενους, με στόχο να επιταχυνθεί η διαδικασία για την ανάδειξή του στην κυβέρνηση. Ενώ από την άλλη προετοιμάζει τους εργαζόμενους να ξαναδούν το πολυπαιγμένο έργο τού «υποσχεθήκαμε μεν, αλλά βρήκαμε καμένη γη», δηλαδή την αθέτηση ακόμα και αυτών των ελάχιστων υποσχέσεων προς το λαό.

Δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής ότι ο σύμβουλος του Αλ. Τσίπρα, οικονομολόγος Γ. Βαρουφάκης, σε πρόσφατη συνέντευξή του προέτρεψε τον Αλ. Τσίπρα να υποσχεθεί «αίμα και δάκρυα στο λαό!».

Ο Γ. Βαρουφάκης χαρακτηρίζει τις εξαγγελίες Τσίπρα σαν «το ελάχιστο» και επισημαίνει ότι η υλοποίηση κι αυτών ακόμα εξαρτάται απ' την έκβαση των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους. «Εξ ορισμού, από τη στιγμή που το πλαίσιο όπου θα κινηθείς και θα κυβερνήσεις θα εξαρτηθεί από το προϊόν αυτής της διαπραγμάτευσης, και αυτή δεν είναι κάτι που μπορείς να το προσδιορίσεις μόνος σου εκ προοιμίου, δεν θεωρώ ότι είναι σκόπιμο, θεμιτό και χρήσιμο να κάνεις εξαγγελίες και να τις κοστολογείς έξω από αυτό το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης. Χωρίς να έχει προδιαγραφεί πού θα καταλήξει αυτή η διαπραγμάτευση», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Και προσθέτει: «Θα προτιμούσα μια πολύ πιο μινιμαλιστική παρουσίαση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ»! Για να παραθέσει αμέσως μετά κυνικά την ωμή αλήθεια: «Αν θέλεις να κυβερνήσεις την Ελλάδα και δεν συναισθάνεσαι το τεράστιο βάρος που θα επωμιστείς, τότε δεν θα είσαι ικανός να ζητήσεις ποτέ την ψήφο. Σε μια συγκυρία σαν αυτή, όπως εκείνη που κλήθηκε να αντιμετωπίσει ο Τσόρτσιλ, θα πρέπει πραγματικά να τρέμεις ότι θα ηγηθείς τέτοιας εκστρατείας και να το κάνεις μόνο υπό την πλήρη συναίσθηση του πόσο δυσάρεστα είναι αυτά που θα κάνεις, αλλά ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή για τη χώρα. Το μόνο που μπορεί να υποσχεθεί δηλαδή κάποιος που θα αναλάμβανε τη διακυβέρνηση της χώρας είναι δάκρυα και αίμα».

Ν.