ΝΑΤΟ: Ενταση της επιθετικότητας της λυκοσυμμαχίας σε βάρος των λαών

Στο φόντο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, συγκυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ διαγκωνίζονται για το ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα τη γεωστρατηγική αναβάθμιση των εγχώριων μονοπωλίων

Μ

Μόνο νέους κινδύνους για τους λαούς επιφυλάσσουν 

οι αποφάσεις του ΝΑΤΟ για ενίσχυση της παρουσίας του 

στην ανατολική Ευρώπη και δημιουργία νέων 

εκστρατευτικών σωμάτων «υψηλής ετοιμότητας»

ε αποφάσεις για ενίσχυση της στρατιωτικής του παρουσίας και επέκταση της πολεμικής του δράσης σε όλο τον πλανήτη, ολοκληρώθηκε την Παρασκευή η διήμερη Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουαλία. Μια Σύνοδος στο φόντο της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία για διείσδυση στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, αλλά και την αξιοποίηση των «ισλαμιστών» για εκ νέου δραστηριοποίηση της λυκοσυμμαχίας σε Ιράκ, Λιβύη και Συρία.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι ηγέτες των 28 κρατών - μελών του ΝΑΤΟ αποφάσισαν τη σύσταση ΝΑΤΟικής Δύναμης Ετοιμότητας, ουσιαστικά ένα νέο εκστρατευτικό σώμα πολλών χιλιάδων ανδρών, με πλήρη υποστήριξη από αέρα και θάλασσα, ικανότητα ταχύτατης ανάπτυξης και μόνιμη παρουσία στην Ανατολική Ευρώπη.

Χαρακτηριστικά τα όσα σημείωσε ο γγ του ΝΑΤΟ, Αντερς Φογκ Ράσμουσεν: «Συμφωνήσαμε ότι θα διατηρήσουμε συνεχή παρουσία και δραστηριότητα σε αέρα, γη και θάλασσα στον ανατολικό τομέα της συμμαχίας, με στάθμευση εκ περιτροπής στις χώρες της περιοχής. Εχουμε ήδη μια Δύναμη Αντίδρασης του ΝΑΤΟ. Αυτή είναι μια πολυεθνική δύναμη, η οποία έχει επίγειες, εναέριες και θαλάσσιες δυνάμεις, μαζί και ειδικές δυνάμεις. Μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, για τη συλλογική άμυνα και τη διαχείριση κρίσεων. Σήμερα (σ.σ. την Παρασκευή) συμφωνήσαμε να δημιουργήσουμε αυτό που θα αποκαλούσα μια "αιχμή του δόρατος" στο εσωτερικό Δύναμη Αντίδρασης - μια πολύ μεγάλη Δύναμη Ετοιμότητας σε θέση να αναπτυχθεί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτή η αιχμή του δόρατος θα περιλαμβάνει αρκετές χιλιάδες στρατιώτες, έτοιμη να αναπτυχθεί μέσα σε λίγες ημέρες με υποστήριξη από αέρα, θάλασσα και Ειδικών Δυνάμεων. Για τη διευκόλυνση με ενισχύσεις, θα στήσουμε επίσης ένα κέντρο διοίκησης και ελέγχου στον Ανατολικό Τομέα της Συμμαχίας. Με εγκαταστάσεις υποδοχής. Υποδομές εξοπλισμού, προμηθειών και σχεδιασμού. Θα εντατικοποιήσουμε την ανταλλαγή πληροφοριών. Θα αναβαθμίσουμε τα σχέδια άμυνας. Και θα προχωρήσουμε σε περισσότερες έκτακτες ασκήσεις (short-notice exercises)».

Επίσης πάρθηκαν και αποφάσεις για:

-- Αύξηση των κρατικών δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς για τις ανάγκες της λυκοσυμμαχίας.

-- Ανάληψη στρατιωτικής δράσης από όλα ανεξαιρέτως τα κράτη - μέλη της.

-- Προετοιμασία για ένταξη στο ΝΑΤΟ της Γεωργίας και του Μαυροβουνίου, παραπέρα σύσφιξη των σχέσεων με Ουκρανία, Μολδαβία και Ιορδανία.

-- Υλοποίηση νέας ΝΑΤΟικής αποστολής στο Αφγανιστάν το 2015.

-- Αξιοποίηση της δράσης των ισλαμιστών σε χώρες όπως το Ιράκ και η Λιβύη για εκ νέου εκδήλωση εκεί δυνάμεων χωρών της λυκοσυμμαχίας.

-- Αντιμετώπιση «απειλών» στον κυβερνοχώρο και αντιπυραυλική άμυνα.

Επιπλέον, ακριβώς στο πλαίσιο επέκτασης της δράσης των ΝΑΤΟικών δυνάμεων σε όλο τον πλανήτη, για προάσπιση των ευρωατλαντικών μονοπωλιακών συμφερόντων, οι υπουργοί Αμυνας των κρατών - μελών της λυκοσυμμαχίας συναντήθηκαν με τους ομολόγους τους από 24 κράτη - «εταίρους» του ΝΑΤΟ (Αρμενία, Αυστραλία, Αυστρία, Αζερμπαϊτζάν, Μπαχρέιν, Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Φινλανδία, Γεωργία, Ιρλανδία, Ιαπωνία, Ιορδανία, Καζαχστάν, Μολδαβία, Μογγολία, Μαυροβούνιο, Μαρόκο, Νέα Ζηλανδία, Νότια Κορέα, Σερβία, Σουηδία, Ελβετία, ΠΓΔΜ, Ουκρανία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), με τα οποία συνεργάζονται στενά στο πλαίσιο της διαβόητης «διαλειτουργικότητας» των Ενόπλων Δυνάμεών τους (δυνατότητα να επιχειρούν από κοινού, όποτε και όπου χρειαστεί, σύμφωνα με τα ΝΑΤΟικά πρότυπα λειτουργίας).

Για τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης

Μετέχοντας στη Σύνοδο η ελληνική αντιπροσωπεία (υπό τον πρωθυπουργό, Αντ. Σαμαρά, τον υπουργό Εξωτερικών, Ευ. Βενιζέλο, και τον υπουργό Αμυνας, Δ. Αβραμόπουλο) επεδίωξε ακόμα πιο ενεργό ρόλο στους επικίνδυνους για το λαό ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, στοχεύοντας σε γεωστρατηγική αναβάθμιση της θέσης των εγχώριων μονοπωλίων.

Παρουσιάζοντας τη χώρα ως «παράγοντα σταθερότητας» σε ένα «τόξο αστάθειας που εκτείνεται από τη Μαύρη Θάλασσα ως τη Βόρεια Αφρική» και ως παράγοντα προάσπισης των ευρωατλαντικών συμφερόντων στην περιοχή, θέλει να εκμεταλλευτεί τις συγκυρίες ώστε να έχει πλεονεκτική θέση στη χάραξη ΑΟΖ με τις γειτονικές χώρες, στην εξόρυξη υδρογονανθράκων κ.ά. πάντα σε όφελος μονοπωλιακών συμφερόντων.

Ενδεικτικές για τα επιχειρήματα που προβάλλει η κυβέρνηση είναι όσες διαβεβαιώσεις φέρεται να παρείχε στον Αμερικανό ομόλογό του τον Αύγουστο, ο Ελληνας υπουργός Αμυνας, πως «η χώρα μας αποτελεί το οχυρό της Δύσης και τον "κυματοθραύστη" ανάσχεσης στην πλημμυρίδα του εξτρεμισμού, του θρησκευτικού σκοταδισμού και της κατάλυσης των θεμελιωδών ελευθεριών». Λέγεται, ακόμα, ότι ο Δ. Αβραμόπουλος αναφέρθηκε «στις στοχευμένες γεωπολιτικές κινήσεις που έγιναν σε νευραλγικές χώρες της περιοχής (Αίγυπτος - Ιορδανία)» από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης. Σε αυτό το πλαίσιο, η Αθήνα διέρρεε τον Αύγουστο πως «η Ελλάδα ως βασική χώρα - μέλος των Δυτικών Συμμαχιών (ΝΑΤΟ - ΕΕ) επιβεβαιώνει τη σημαντική αναβάθμισή της στο χρηματιστήριο των γεωπολιτικών σταθερών και συσχετισμών»...

"Καινούργια θέση και ρόλος" στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς

Εξίσου ενδεικτική για το ρόλο που επιχειρεί να παίξει η ελληνική αστική τάξη (στο μέτρο πάντα των δυνατοτήτων της) ήταν και η τοποθέτηση Αβραμόπουλου, στο συνέδριο του «Economist», τον Ιούλη στην Αθήνα: «Είναι καιρός να δούμε μια καινούργια θέση και ρόλο της Ελλάδας σε εθνικό επίπεδο, που σχετίζεται με την ασφάλεια και τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή. Ενας ρόλος, μια θέση που σταθεροποιεί τη θέση της Ελλάδας ως πόλο σταθερότητας για την ευρύτερη Ευρώπη».

Υπογράμμισε: «Η περιοχή αυτή(σ.σ: από Βόρεια Αφρική ως Μαύρη Θάλασσα)βρίσκεται στην καρδιά της σύγχρονης γεωπολιτικής και είναι μια περιοχή που ορίζει τα σύνορα της ΕΕ, όπου ενεργειακοί διάδρομοι περνούν, όπου χτίζεται η σχέση του δυτικού κόσμου με τη Ρωσία και το Ισλάμ. Είναι μια περιοχή η οποία θα ορίσει την παγκόσμια σταθερότητα για τα χρόνια που έρχονται».

Σε μια αναφορά ενδεικτική της έντασης των ενδοαστικών ανταγωνισμών, της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και της βούλησης της ελληνικής αστικής τάξης να εμπλέξει το λαό βαθύτερα στους επικίνδυνους σχεδιασμούς ΝΑΤΟ - ΕΕ, ο Δ. Αβραμόπουλος υπογράμμισε ότι «η παγκόσμια σταθερότητα χρειάζεται τη δυτική παρουσία.Το πιο επικίνδυνο σήμα που μπορούμε να δώσουμε στον κόσμο είναι ότι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη δεν είναι αποφασισμένες να δράσουν για να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους στην περιοχή όσον αφορά την ασφάλεια. Η Ευρώπη πρέπει ν' αναλάβει τις ευθύνες της (...) να συμβάλλει στην αποστολή της Ατλαντικής Συμμαχίας και στις στρατιωτικές στοχευμένες επεμβάσεις».

Επ' αυτού, η ελληνική κυβέρνηση έχει πολλάκις διαμηνύσει ότι διαθέτει τις Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας για τις ανάγκες εμπέδωσης του ...διεθνούς δικαίου, όπως αυτό ορίζεται από τις διακρατικές ενώσεις του μεγάλου κεφαλαίου, σε βάρος πάντα των λαών. Εξ ου και φροντίζει να συμμετέχει σε σειρά ιμπεριαλιστικών αποστολών και επιχειρήσεων διαθέτοντας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ μέσα και προσωπικό.

Αναπαράγοντας, τέλος, ο Δ. Αβραμόπουλος τις φιλοδοξίες της ελληνικής αστικής τάξης, σημείωνε τον Ιούλη:«Η Ελλάδα μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο (...) ιδιαίτερα εξαιτίας της στρατηγικής της θέσης ως το νοτιοανατολικό σκέλος της Ευρώπης (...) Εχουμε παίξει σημαντικό ρόλο στον τομέα της ενεργειακής ασφάλειας. Είμαστε μέρος του ΤΑΡ για τη μεταφορά ενέργειας στη Δύση και εν δυνάμει μια χώρα παραγωγής Ενέργειας. Για το στρατηγικό ρόλο της Ελλάδος, σημαντικό ρόλο παίζουν τα μεγάλα λιμάνια ως πύλες εισόδου για την Ευρώπη και την Αφρική (...) Στο σύγχρονο περιβάλλον, η θέση της Ελλάδος είναι σημαντική, όχι μόνο γι' αυτήν αλλά και ολόκληρο τον κόσμο»...

Ενεργειακή διπλωματία

Είναι σαφές πως σε ό,τι αφορά τα «γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα» η κυβέρνηση δίνει έμφαση και στα ζητήματα «ενεργειακής διπλωματίας»: Με τη σύγκρουση στην Ουκρανία και καθώς η ΕΕ θεωρεί πιθανό«το ενδεχόμενο μείζονος διακοπής εφοδιασμού τον προσεχή χειμώνα», η ελληνική αστική τάξη εκτιμά ότι τα ενεργειακά μπορούν να είναι το ισχυρό της «χαρτί» στην προσπάθεια αναβάθμισης της θέσης της.

Σε αυτό το πλαίσιο, αναπτύσσει έντονη κινητικότητα. Τέλη Μάη, ο Αντ. Σαμαράς συναντήθηκε με τον Γερμανό Επίτροπο Ενέργειας της ΕΕ, Γκ. Ετινγκερ, «για το ρόλο της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή στρατηγική αερίου»,όπως δήλωσε ο τελευταίος. Ακολούθησε συνάντηση του Ελληνα πρωθυπουργού με τον Πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν, Ι. Αλίεφ, για την επιτάχυνση έργων ενεργειακού εφοδιασμού των ευρωενωσιακών μονοπωλίων με παράκαμψη των Ρωσίας και Ουκρανίας, όπως ο αγωγός ΤΑΡ που θα μεταφέρει αζέρικο αέριο στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας και ο ελληνοβουλγαρικός αγωγός IGB που σχεδιάζεται να τροφοδοτεί με φυσικό αέριο της Κασπίας τη νοτιοανατολική Ευρώπη.

Χαρακτηριστική είναι και η ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών μετά τη διυπουργική σύσκεψη που ακολούθησε τις παραπάνω συναντήσεις και στην οποία, όπως αναφέρεται, συζητήθηκαν «θέματα που σχετίζονται με τον αγωγό φυσικού αερίου ΤΑP, καθώς και ζητήματα που αφορούν την προοπτική δημιουργίας νέων εναλλακτικών οδεύσεων, όπως, για παράδειγμα, ο "Κεντρικός Διάδρομος" Αιγαίου - Βαλτικής. Τέλος, ειδική αναφορά έγινε στην κρισιμότητα που έχει η εθνική υποδομή της Ρεβυθούσας και η προοπτική αναβάθμισής της, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά, συνολικά, για την περιφερειακή ενεργειακή πολιτική της ΕΕ».

Από κοντά και οι «ενεργειακές πρωτοβουλίες» που αναλαμβάνει τελευταία η Αθήνα, μέσω του υπουργού ΠΕΚΑ Γ. Μανιάτη, για έναν ευρωενωσιακό μηχανισμό εκτάκτου ανάγκης για την εξασφάλιση Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου, «για την ενιαία αντιμετώπιση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο των πιθανών ελλείψεων σε φυσικό αέριο, εξαιτίας της κατάστασης στην Ουκρανία».

Στρατηγική ταύτιση από τον ΣΥΡΙΖΑ

Από τη στιγμή που η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΝΑΤΟ - ΕΕ αποτελεί στρατηγική επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης με στόχο τη γεωστρατηγική αναβάθμισή της, δε θα μπορούσε να μην ασπάζεται αυτήν την επιλογή και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος φιλοδοξεί να αναλάβει την αστική διακυβέρνηση.

Διόλου τυχαία, ο Αλ. Τσίπρας, ελάχιστες μέρες πριν από τις ευρωεκλογές, έδωσε σε τηλεοπτική του συνέντευξη τις σχετικές διαβεβαιώσεις, τονίζοντας: «Ισχυρίζομαι, και το λέω με όλη τη δύναμη της φωνής μου, πως η χώρα ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, ανήκει στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται».

Πρόσθεσε: «Με απασχολεί η χώρα σε αυτήν την κρίσιμη γεωπολιτική συγκυρία να αποκτήσει στηρίγματα (...)Να έχει συμμάχους ισχυρές χώρες που παίζουν ρόλο στα γεωπολιτικά πράγματα». Εκλεισε έτσι το μάτι και σε τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου, που βλέπουν κι αλλού τα συμφέροντά τους, ότι μπορεί να κάνει «παιχνίδι» και με άλλα κέντρα.

Χαρακτηριστική του διαγκωνισμού του με την κυβέρνηση για το ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα της εγχώριας αστικής τάξης στο πλαίσιο των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών είναι η κριτική που άσκησε το Τμήμα Εξωτερικής Πολιτικής και Αμυνας του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στη ΝΑΤΟική Σύνοδο στην Ουαλία, σύμφωνα με την οποία «η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να παίζει το ρόλο του επικίνδυνου παρατηρητή των εξελίξεων και "μετεξεταστέου" μαθητή»...

Θ. Μπ.