ΣΥΡΙΖΑ: Από τον ΣΕΒ στο... Κόμο

Μ

έρες που είναι και επειδή αυτές τις ημέρες θα ακούσουμε «διακηρύξεις» και «υποσχέσεις» που απευθύνονται στον «πνιγμένο» λαό που είναι έτοιμος να πιαστεί απ' τα μαλλιά του, έχει σημασία να θυμηθούμε όχι τις υποσχέσεις αλλά τις δεσμεύσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης απέναντι σε αυτούς που κάνουν κουμάντο, δηλαδή το κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Στον ΣΕΒ και την ΕΕ

Στις 27 Μάη, δυο μέρες μετά τις εκλογές της 25ης Μάη (του «25 ψηφίζουμε και 26 φεύγουν»), ο Αλ. Τσίπρας πέρασε το κατώφλι της Γενικής Συνέλευσης του ΣΕΒ και λίγο αργότερα άρχισε σεργιάνι σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, σε μια προσπάθεια εξαργύρωσης των ψήφων που έβαλε στο χέρι, με μια αναβαθμισμένη θέση στο εγχώριο αστικό πολιτικό σύστημα αλλά και στη λυκοσυμμαχία.

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ εξέθεσε στους βιομηχάνους το δικό του μείγμα μέτρων, που μπορεί να υπηρετήσει την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και ύψωσε τη σημαία της ταξικής συνεργασίας, μιλώντας για μια «νέα κοινωνική συμφωνία». Ενώπιόν τους δεσμεύτηκε, μεταξύ άλλων, για: Τόνωση της ανταγωνιστικότητάς τους, πόρους για εξαγώγιμα καινοτόμα προϊόντα, ενίσχυση κλάδων (αγροτοδιατροφικός, Ενέργεια, τουρισμός), στήριξη «καινοτόμων ιδιωτικών επενδύσεων με υψηλή προστιθέμενη αξία», «δημόσιο σε ρόλο μοχλού ανάταξης» της καπιταλιστικής οικονομίας, διεκδίκηση «έκτακτων ευρωπαϊκών πόρων για ευρείας κλίμακας δημόσιες επενδύσεις στους τομείς του μέλλοντος», σταθερό, διαφανές, δίκαιο πλαίσιο φορολογικών υποχρεώσεων για τις επιχειρήσεις, φορολόγηση κερδών κι όχι συντελεστών παραγωγής, μείωση του ενεργειακού κόστους της βιομηχανίας, ρύθμιση των «κόκκινων δανείων» των τραπεζών «ώστε να ελαφρύνουμε επιχειρήσεις», στοχευμένες πολιτικές χρηματοδότησης επιχειρήσεων από αναπτυξιακό δημόσιο φορέα ειδικού σκοπού, έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί η παρατεταμένη έλλειψη ρευστότητας στην πραγματική οικονομία κ.ά.

«Θα παραλάβουμε μια χώρα διχασμένη και διαλυμένη, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά. Θα την επανενώσουμε όλοι μαζί και θα την οδηγήσουμε στο ασφαλές και γόνιμο έδαφος της ανασυγκρότησης, της ανάπτυξης (...) Αυτή θα είναι η ιστορική αποστολή μιας κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Μιας κυβέρνησης, όμως, που φιλοδοξεί να είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων», υποστήριξε υψώνοντας τα «λάβαρα» της ταξικής συνεργασίας, καλώντας σε στράτευση το λαό κάτω απ' τις σημαίες των εκμεταλλευτών του, σε «μια νέα κοινωνική συμφωνία για την ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη ... για τη νέα Ελλάδα», όπως είπε, χρίζοντας τους βιομηχάνους πρωταγωνιστές της «νέας Ελλάδας» και ζητώντας τους το χρίσμα της διαχείρισής της.

«Να ζητάτε τη γνώμη μας για διάφορα θέματα στα υπουργεία, στους κλάδους της οικονομίας», είπαν κάποιοι επιχειρηματίες και η απάντηση του Αλ. Τσίπρα: «Δεν μπορούμε παρά να συνεργαζόμαστε, να βοηθήσουμε τη βιομηχανία, χωρίς επιχειρήσεις δεν μπορεί να υπάρξει οικονομία».

Βεβαίως, ο Αλ. Τσίπρας προσπέρασε το γεγονός ότι η οικονομία που υπάρχει, με τις επιχειρήσεις να κρατάνε τα κλειδιά της, είναι η οικονομία της φτώχειας και της ανεργίας για το λαό, ότι προϋποθέτει για την ανάπτυξή της περαιτέρω βάθεμα της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης με κάθε πρόσφορο μέσο. Αυτό δεν τον εμπόδισε να δεσμευτεί ενώπιον των βιομηχάνων ότι οι αξιώσεις τους ισούνται με διαταγή για το κόμμα του.

Λίγο αργότερα, ο Αλ. Τσίπρας σεργιάνιζε σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για συναντήσεις με αξιωματούχους της ΕΕ, με τους εκπροσώπους φιλελεύθερων, σοσιαλδημοκρατών κλπ., ανταλλάσσοντας απόψεις μαζί τους για το μείγμα διαχείρισης που μπορεί να ωθήσει στην ανάκαμψη την καπιταλιστική οικονομία, για τη μακροημέρευση της λυκοσυμμαχίας, με εμβάθυνση των διαδικασιών ενοποίησής της.

«Εχει αλλάξει πολύ το λόγο του, εμφανίζεται πιο ρεαλιστής, δείχνει ότι προσαρμόζεται και προσγειώνεται στην πραγματικότητα, ήταν τα σχόλια στη Φρανκφούρτη. Η οικονομική και επιχειρηματική τάξη της χώρας έχει ούτως ή άλλως μεταβάλει τη στάση της προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως έγινε σαφές και στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ», ήταν η αποτίμηση αυτής του της μετεκλογικής δραστηριότητας απ' το «Βήμα».

Στο Συνέδριο του "Economist" και στο Ambrosetti

Τις δεσμεύσεις που ανέλαβε ενώπιον των βιομηχάνων, ο Αλ. Τσίπρας τις επανέλαβε τον Ιούλη απ' το βήμα του Συνεδρίου του «Economist». Ταυτιζόμενος με τους «δήμιους» των δικαιωμάτων του λαού -επικαλέστηκε συγκεκριμένα τις αστικές κυβερνήσεις κρατών του Νότου της ΕΕ, τη Λαγκάρντ του ΔΝΤ και πατενταρισμένους συστημικούς οικονομολόγους, όπως ο Β. Μίνχαου των «Financial Times» και ο γνωστός νεοφιλελεύθερος Γερμανός οικονομολόγος Χανς Βέρνερ Ζιν- πρόβαλε την αξίωση «για άμεση διευκόλυνση των προϋποθέσεων για την ανάπτυξη». Δέσμη μέτρων, δηλαδή, για τη δημιουργία συνθηκών ενίσχυσης του κεφαλαίου και της κερδοφορίας του, στις οποίες όχι μόνο δε χωρά ελπίδα για ελάχιστα έστω μέτρα ανακούφισης του λαού αλλά, απεναντίας, η υλοποίησή τους προϋποθέτει τη συνέχιση της πολιτικής που τον τσακίζει.

Επιμένοντας στα «νταραβέρια» που εγκαινίασε μετεκλογικά, αρχές Σεπτέμβρη ο Αλ. Τσίπρας συναντήθηκε ξανά με το ΔΣ του ΣΕΒ, ο πρόεδρος του οποίου, Θ. Φέσσας, δήλωσε αμέσως μετά: «Θεωρώ ότι σε πολλά θέματα μπορούμε να έχουμε κοινά αποδεκτές λύσεις. Είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε προτάσεις που αφορούν τη διαχείριση του δημόσιου χρέους χωρίς να έχουν επίπτωση στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και τη σταθερότητα».

Πριν βγει ο Σεπτέμβρης, ο Αλ. Τσίπρας πέρασε και τις καλά φρουρούμενες πύλες του ιταλικού «The European House: Ambrosetti», ένα απ' τα σημαντικότερα διεθνώς Think Tanks, επονομαζόμενο και ιταλική Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, για να συμμετάσχει στο ετήσιο Συνέδριό του, με τη χορηγία του Ιταλικού Συνδέσμου Βιομηχάνων, για τις παγκόσμιες και ευρωπαϊκές πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις.

Παρουσία πλήθους παραγόντων κυβερνήσεων κρατών - μελών της ΕΕ, αξιωματούχων της ΕΕ, εκπροσώπων μονοπωλιακών ομίλων, μηχανισμών του συστήματος κλπ., ο Αλ. Τσίπρας κατέθεσε τα διαπιστευτήριά του. Με τη διευκρίνιση ότι «κανείς δε λέει να επιστρέψουμε στην εποχή των μεγάλων ελλειμμάτων», ότι υπάρχουν και «αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές» και ότι «η Ελλάδα έχει τις ευθύνες της»,υπερασπίστηκε ένα άλλο μείγμα διαχείρισης αφού διευθετηθεί το χρέος, καθώς «καμία χώρα δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε ένα χρέος που πλησιάζει δυο φορές το ΑΕΠ της (...) με αυτά τα δεδομένα η ανάπτυξη δε θα έρθει ποτέ».

Ξεκαθαρίζοντας ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ το πλαίσιο της ΕΕ είναι ιερό κι απαραβίαστο, είπε: «Εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν πολλές δυνατότητες μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο» και «η αλλαγή πολιτικής στην Ελλάδα δεν αποτελεί απειλή για την Ευρώπη αλλά πρόκληση για την αλλαγή πολιτικής πανευρωπαϊκά, ώστε να βρεθούν βιώσιμες λύσεις για την κρίση». Ως τέτοιες πρόβαλλε: Την πρόταση Μόντι για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών απευθείας από τον ESM, ώστε να μην επιβαρύνονται τα δημόσια χρέη. Μια«θαρραλέα πολιτική από την ΕΚΤ, ποσοτικής χαλάρωσης», εξαίροντας μάλιστα τις προτάσεις Ντράγκι ότι«είναι σε θετική κατεύθυνση». Αναπτυξιακές πρωτοβουλίες «με διεύρυνση του ρόλου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων» και «ευρωπαϊκή λύση» στο πρόβλημα του χρέους.

Αποτιμώντας την επίσκεψη Τσίπρα στην Ιταλία, ο ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε σε non paper: «Αποτελεσματική πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης μπορεί να είναι μόνο μια πολιτική που ενισχύει την ενεργό ζήτηση, προωθεί την παραγωγική ανασυγκρότηση και ευνοεί την ανάπτυξη (...) Η ανάπτυξη προϋποθέτει ενίσχυση των δημόσιων επενδύσεων, καθώς και μια πολιτική ρευστότητας από την ΕΚΤ και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, με στόχο την αναπτυξιακή και παραγωγική στροφή της ευρωπαϊκής οικονομίας ... Απέναντι στις θέσεις αυτές, το ακροατήριο του φόρουμ είχε ιδιαίτερα θετική στάση»!

Β.Ν.