Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ...

"

...Η ανάδυση της ριζοσπαστικής αριστεράς ως διαδόχου και ταυτόχρονα αντιπάλου σχήματος πολιτικής εκπροσώπησης του "κόσμου του ΠΑΣΟΚ" παραπέμπει σε μια νέα αντίληψη (...) Από το ΠΑΣΟΚ στην αριστερά οι δρόμοι υπήρξαν μακριοί, συχνά τεμνόμενοι, αποκλίνοντες ή συγκλίνοντες. Τελικώς η διαδρομή αποδείχτηκε αποκλίνουνα (...) Με το ΠΑΣΟΚ αδειανό πουκάμισο πια, με το τέλος, ξεκίνησε μια νέα αρχή, της οποίας η έκβαση είναι ανοιχτή. Τώρα στις δύσκολες στιγμές ο λαός ξανακαλεί την αριστερά να υπερασπιστεί αλλά και να επανακαθορίσει τα συμφέροντά του...».

Αυτά, μεταξύ άλλων, σημειώνονται στο κύριο άρθρο της χτεσινής «Αυγής», ένα απ' τα πολλά της άρθρα αφιερωμένα στο ΠΑΣΟΚ και στην επέτειο της 3ης του Σεπτέμβρη, που πέρυσι - θυμίζουμε - ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τιμήσει διοργανώνοντας ειδική εκδήλωση και διεκδικώντας την κληρονομιά των προταγμάτων της. Η «Αυγή» απευθύνεται στον εναπομείναντα «κόσμο του ΠΑΣΟΚ», τον οποίο εμμέσως πλην σαφώς καλεί να πυκνώσει τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, ισχυριζόμενη ότι είναι ο διάδοχος του «καλού» ΠΑΣΟΚ, φορέας των προτερημάτων του, δίχως κανένα απ' τα ελαττώματά του.

Κοροϊδεύει ασύστολα και ψηφοθηρεί ανερυθρίαστα. Για τον «κόσμο του ΠΑΣΟΚ», φτωχά εργατικά - λαϊκά στρώματα που εξαπατήθηκαν για χρόνια ακολουθώντας τα ριζοσπαστικά συνθήματα της δεκαετίας του 1970, όταν η ηγεσία του άλλα έλεγε και άλλα εννοούσε, που πίστεψαν ότι η πολιτική ορισμένων παροχών με στόχο την ενσωμάτωσή τους που ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ μια περίοδο της διακυβέρνησής του (αρχές δεκαετίας του 1980) θα είναι αιώνια, που δεν είδαν ότι το κόμμα που υποστήριζαν όλο και ταυτιζόταν στρατηγικά και πρακτικά με την «επάρατο δεξιά», γιατί αποτελούσε το «άλλο κόμμα» του κεφαλαίου στο πλαίσιο της δικομματικής εναλλαγής.

Γι' αυτόν τον κόσμο των πολλές φορές «κοψοχέρηδων» η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτελεί «οικεία» λύση, αποτελεί όμως μια ακόμα επιλογή στο δρόμο των αυταπατών και των ψευδαισθήσεων και όχι βεβαίως της χειραφέτησης από την πολιτική του κεφαλαίου που πιστά υπηρέτησε το κόμμα που ακολουθούσαν τις προηγούμενες δεκαετίες...

Ο

 ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί το ρόλο του διαδόχου του ΠΑΣΟΚ γιατί έχει και αυτός σοσιαλδημοκρατική πολιτική, δηλαδή πολιτική διαχείρισης του αντιλαϊκού καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, όσο και αν την πασπαλίζει με κόκκινη «χρυσόσκονη» αξιοποιώντας το κομμουνιστικό παρελθόν του βασικού ηγετικού πυρήνα του, όταν βεβαίως απευθύνεται σε κόσμο που έχει αριστερές καταβολές, γιατί κατά τ' άλλα οι κωλοτούμπες δίνουν και παίρνουν. Σοσιαλδημοκρατική πολιτική προσαρμοσμένη στις σύγχρονες ανάγκες του καπιταλισμού. Τόσο προσαρμοσμένη που ούτε καν τολμά να επαναλάβει τα όποια ριζοσπαστικού περιεχομένου συνθήματα έκανε παντιέρα το ΠΑΣΟΚ τα πρώτα χρόνια και αφορούσαν στην (τότε) ΕΟΚ, στο ΝΑΤΟ κ.λπ. Απεναντίας, ο Τσίπρας διαβεβαιώνει την αστική τάξη: «Το λέω απ' τα βάθη της ψυχής μου, η Ελλάδα ανήκει στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται»! Ενώ έχει ήδη σπεύσει να δώσει τα διαπιστευτήριά του στον ΣΕΒ πριν καν γίνει κυβέρνηση.

Η

 ταύτιση με τις προσπάθειες εξαπάτησης του λαού, που έκανε πάντα η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, βγάζει μάτι σε όποιον επιχειρήσει μια ιστορική αναδρομή και σύγκριση.

Στις 18 Μάη του 1982, ο Ανδρέας Παπανδρέου ως πρωθυπουργός μιλούσε σε πανηγυρική συνεδρίαση του ΣΕΒ για τα 75 χρόνια του κι έλεγε: «Κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι οι βιομήχανοι είναι η κυρίαρχη τάξη! Η παραοικονομία και οι μεταπράτες που ζουν στο σκοτάδι της δημοσιότητας είναι αυτοί που υπονομεύουν συστηματικά την οικονομία. Ολοι μαζί, ιδιώτες, κράτος και εργαζόμενοι πρέπει να βάλουμε τέρμα στην παραοικονομία»!

Με απόσταση 30 χρόνων ο Αλ. Τσίπρας, το Δεκέμβρη του 2012, μιλώντας στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, υπέδειξε τους ίδιους «κακούς», τα «καρτέλ της διαπλοκής που νέμονται τα αναπτυξιακά κονδύλια και νοθεύουν τους κανόνες της αγοράς».

Τα ίδια επανέλαβε τον Απρίλη του 2013 απ' το βήμα του Συνεδρίου του «Economist», ενώ το Δεκέμβρη του 2013 στο Συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου εξήρε τις «υγιείς επιχειρηματικές και παραγωγικές δυνάμεις του τόπου», τις οποίες διαχώρισε απ' τους «αεριτζήδες, μεταπράτες, μεσάζοντες, μαυραγορίτες»,υποσχόμενος ξανά «η ιδιωτική πρωτοβουλία να μην εκτοπίζεται απ' το καρτέλ της διαπλοκής που νέμεται τα αναπτυξιακά κονδύλια, νοθεύει τους κανόνες της αγοράς».

Μάλιστα, κάλεσε τις «υγιείς επιχειρήσεις» σε «συστράτευση και συνεργασία» στη βάση «μιας προγραμματικής συμφωνίας» για την καπιταλιστική ανάπτυξη, η οποία θα διασφαλίζει τη στοίχιση εργατικών - λαϊκών δυνάμεων κάτω από ξένες σημαίες, με το επιχείρημα ότι«θα εντάσσει τα συμφέροντα του ιδιωτικού τομέα στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο»!

Το Φλεβάρη που μας πέρασε τα ίδια είπε ξανά ενώπιον του ΣΕΒ, όπως και το Μάη, οπότε και απ' το βήμα της συνέλευσής του διακήρυξε«νέα κοινωνική συμφωνία» (αντιγράφοντας και εδώ το «κοινωνικό συμβόλαιο» του ΠΑΣΟΚ) και μόλις προχτές, κατά τη συνάντησή του με τη ΓΣΕΕ, προέτρεψε σε «μια ευρεία κοινωνική πλειοψηφία που θα στηρίξει την εθνική στρατηγική της κυβέρνησης της Αριστεράς για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη».

Π

όσο πιο καθαρά να το πει ο ΣΥΡΙΖΑ; Τι έμεινε να τροφοδοτεί αυταπάτες ότι η εναλλαγή στον κυβερνητικό θώκο, η αλλαγή βάρδιας στη διαχείριση, μπορεί να ανακουφίσει έστω το λαό, αφήνοντας στο απυρόβλητο την αιτία που προκαλεί τα προβλήματά του; Χώρος για νέες διαψεύσεις δεν υπάρχει, ούτε άλλος χρόνος για χάσιμο. Το βασικό συμπέρασμα για τους εργαζόμενους που βγαίνει, ειδικά από την περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, είναι να μην κρίνουν τα κόμματα με βάση το πώς αυτοπροσδιορίζονται, «σοσιαλιστικά», «αριστερά», αλλά με βάση το ποια ταξικά συμφέροντα εξυπηρετούν. Και αν το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του 1970 με την αντιιμπεριαλιστική φρασεολογία είχε φροντίσει να κρύψει καλά τον ταξικό του χαρακτήρα, δεν κάνει το ίδιο ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να το σκεφθούν σοβαρά...

"Ρ"