Ανάμεσα στο αντίγραφο και στο πρωτότυπο

• Ο,τι βλέπουμε δεν είναι παρά μια επανάληψη, προϊόν εξαναγκασμού από όλους όσοι είναι μέσα στο παιχνίδι Αλέξη - Κυριάκου. Μοιάζουν τόσο πολύ οι δυο τους, διαμορφώνοντας από κοινού μια ψευδαίσθηση δημοκρατικής νομιμότητας, ενώ συναποτελούν μια κενότητα που έλκεται σαν μαγνήτης από την εξουσία.
• Η διαταραγμένη ζωή του πολίτη τον σέρνει όσο ποτέ άλλοτε μακριά από την αληθινή ζωή, από την ίδια τη ζωή του. Τον προσαρμόζουν βίαια σ' ένα σχέδιο, και ο ίδιος, χαμένος στην ανασφάλειά του, δεν μπορεί ν' αντιδράσει.
• Είναι καθ' ολοκληρίαν απατεώνας όποιος προσπαθεί να πείσει - ακόμα και με δάκρυα (το τελευταίο τρικ των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ) - ότι αναγκάζεται να κόψει τα πόδια των συνταξιούχων μετατρέποντας τη σύνταξή τους σε φιλοδώρημα. Και ασκεί γενοκτονία όποιος παραμυθιάζει τους νέους ότι είναι τυχεροί όσοι εργάζονται και αμείβονται με ...τετρακόσια ευρώ το μήνα!
• Η διαύγεια είναι το ζητούμενο. Αυτό που κατατρώει τη ζωή μας είναι η θλίψη, που μας εμποδίζει να σκεφτούμε καθαρά. Τα κατάφεραν καλά εις βάρος μας - μια ομάδα αληθινά αχρείων που τους συναντάς σε όλους τους κύκλους της καθημερινής ζωής. Περνώντας στις γραμμές του κινήματος, ο πολίτης αποδεικνύει ότι η κατάσταση της διαύγειας λειτουργεί μέσα του. Μπορεί να ξεχωρίσει το πρωτότυπο από το αντίγραφο. Ο αληθινός κόσμος παλεύει - παρ' όλη τη λύπη του - να κάνει την εμφάνισή του, να τα καταφέρει.
• Κάποτε θα προσπαθούμε να θυμηθούμε τα πρόσωπα των Παππά - Τσίπρα. Αλλά πώς μπορεί να ανακαλέσει κανείς στη μνήμη του μεταμφιεσμένους; Θα μπορούσα να πω πολλά, πάρα πολλά, για τα πρόσωπα που μας σημαδεύουν αλλά και μας κατευθύνουν ακόμη και από την άλλη όχθη. Ο,τι έκανε η Αριστερά, αυτά θα εισπράξει. Η λησμονιά είναι το μέλλον της.
• Προσποιήσεις, επιδείξεις και ανύπαρκτη υπεροχή είναι η φτηνή ιστορία της Νέας Δημοκρατίας. Προσποιούνται τους αστούς, ενώ απλά τους υπηρετούν, επιδεικνύουν τη δημοκρατία ως περιουσιακό τους στοιχείο και χρησιμοποιούν την εύκολη εκκλησία σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Ο Κυριάκος περιμένει τη στιγμή που θα υψωθεί πάνω από τα κεφάλια μας ως πρωθυπουργός. Παραμυθιασμένος, σε κατάσταση νηφάλιας μέθης, δεν βλέπει ότι στέκεται στην άκρη του γκρεμού.
• Δεν θέλουν τα παιδιά των προσφύγων στο δημοτικό σχολείο του Ωραιόκαστρου. Ο δήμαρχος μαζί με τους γονείς κατέλαβαν το σχολείο. Λησμονούν ότι και οι ίδιοι ήταν πρόσφυγες που κατοίκησαν το Ωραιόκαστρο. Κακός οιωνός ένας χώρος όπως αυτός του σχολείου να πέφτει στα χέρια του ρατσισμού, που δεν κρύβει τίποτα άλλο από σκληρή περιφρόνηση και αναζωπυρώνει το κυνήγι μαγισσών.
• Η συνεκτική δύναμη της ζωής κλονίζεται, με ηχηρή την απουσία κάθε πνευματικής δράσης. Σε κατάσταση μόνιμης σύγχυσης, ο πολίτης αισθάνεται πως η αγωνία του είναι η μόνη, καλύτερη, αντιμετώπιση της ζωής. Αυτά τα φαινόμενα δεν έλκουν την καταγωγή τους από τον δικό μας πολιτισμό. Δεν έχουμε το δικαίωμα να γυρίσουμε την πλάτη σε αυτή τη ραγδαία αποδόμηση της κοινωνίας μας, πρέπει να απαντήσουμε με μια συνεκτική δύναμη που πρακτικό δείγμα της φέρει το Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από την ανώριμη διανόηση, που ακολουθεί μόνο το υπερεγώ της για να αισθάνεται ασφαλής.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ