Η επιστροφή της βασίλισσας Όλγας

Διαβάζω στης εφημερίδες ότι είναι έτοιμο το άγάλμα της βασίλισσας Όλγας και ότι εγκρίθηκε απο το δημοτικό συμβούλιο της Θεσσαλονίκης, με πρώτη την παράταξη του κρασέμπορα φιλελεύθερου δημάρχου. Το άγαλμα χρηματοδοτήθηκε απο το «ίδρυμα Ιβάν Σαββίδης». Οπότε είναι σαφές απο ποιούς γράφεται η ιστορία: όποιος έχει φράγκα στήνει αγάλματα και γύρω απο αυτά εκδηλώσεις με παρατρεχάμενους κλπ για να ξαναέρθει ότι πιο σάπιο, ότι πιο αντιδραστικό υπήρξε σε αυτήν την χώρα. Γιατί αυτό το σάπιο και αντιδραστικό ήταν πάντα με το μέρος συγκεκριμένων ταξικών συμφερόντων και η αναστήλωση του δεν είναι για το παρελθόν αλλά για το παρόν και το μέλλον.

Η  Όλγα, που παντρέυτηκε τον διορισμένο και εγκάθετο πρώτο γλύξμπουργκ, τον Γεώργιο τον Α, ηταν μέλος της θεάρεστης οικογένειας των Ρομανώφ (ο Τσάρος Νικόλαος Β ήταν ανηψιός της), με το γνωστό «φιλανθρωπικό» έργο στη Ρωσία. Έργο στο οποίο έβαλε τέλος η μεγάλη Οκτωβριανή επανάσταση και οι μπολσεβίκοι. Η Όλγα βέβαια, σαν σύζυγος του Γεωργίου, ζούσε στην Ελλάδα και, όπως όλα τα υπόλοιπα μέλη της δυναστείας των γλύξμπουργκ, έμεινε στην ιστορία για την θρησκοληψία και τις αντιδραστικές της ιδέες. Ήταν, όπως και άλλοι «γαλαζοαίματοι», γνωστή πράκτορας μεγάλων δυνάμεων (η συγκεκριμένη των Ρώσων) και σταθερή πληροφοριοδότης τους.

Έμεινε επίσης στην ιστορία για την δίωξη του ποιητή Γ.Σουρή επειδή «τόλμησε» να γράψει ένα σατιρικό ποιήμα για την βασιλική οικογένεια,  για τις ενέργειες που κατέληξαν στα «Ευαγγελικά» αλλά και για την σιωπή της για τις εξομολογήσεις που έκανε ο δολοφόνος του Γεωργίου, ο Αλέξανδρος Σχινάς. Ο Σχινάς-που όπως ομολογούν όλα τα ντοκουμέντα ήταν πράκτορας του γερμανoαυστριακού ιμπεριαλισμού- την είχε καλέσει στο κελί του για να της πεί ποιός ήταν πίσω απο την δολοφονία.  Η Όλγα έμεινε εκεί πάνω απο τρείς ώρες. Λίγο μετά την αποχώρηση της ο Σχινάς βρέθηκε νεκρός (τον πέταξαν οι αστυνομικοί απο το παράθυρο) και η επίσημη εκδοχή ήταν ότι αυτοκτόνησε. Η δικογραφία «χάθηκε», καμία άλλη δίωξη δεν έγινε και η αγαπητή και ηθική Όλγα σιώπησε, με άγνωστο αντίτιμο.

Για την ιστορία, όπως γράφει ο Κορδάτος, η αστυνομία της Θεσσαλονίκης αρχικά προσπάθησε να παρουσιάσει τον Σχινά σαν…..σοσιαλιστή απο το Βόλο. Παλιά μου τέχνη κόσκινο οι πρακτικές των αστικών κρατικών μηχανισμών.

Στη συνέχεια η Όλγα  αποχώρησε για την Ρωσία και  το…..ταπεινό παλάτι του Παβλόσκ, που ήταν ιδιοκτησία της. Εκεί αργότερα βρέθηκε αιχμάλωτη των Μπολσεβίκων και γλίτωσε παρά τρίχα με την μεσολάβηση ξένων διπλωματών.

Αυτή ήταν η «αγαπημένη βασίλισσα των Ελλήνων». Και βέβαια μην ξεχάσουμε τις «αγαθοεργίες» που έκανε με ξένα κόλλυβα, δηλαδή με τα λεφτά του κοσμάκη που πλήρωνε για τους κηφήνες των ανακτόρων.

Μετά τους νεοναζί που προσπαθούν να ξαναγράψουν την κατοχή και το πολυτεχνείο, τους Μαραντζίδη-Καλύβα που θέλουν να ξαναγράψουν τον εμφύλιο, έρχονται τώρα και οι φιλελεύθεροι, αγκαλιά με τους παπάδες, τους επιχειρηματίες και τον υπόλοιπο «εθνικό κορμό», να εξαγοράσουν την διαστρέβλωση της ιστορίας με αγάλματα.

Η ιστορία όμως δεν εξαγοράζεται. Και οι μνήμες της εργατικής τάξης και των λαικών στρωμάτων στην Ελλάδα δεν σβήνουν με τις «δωρέες», όσο και αν προσπαθούν. Και θα έρθει η ώρα που αυτά τα αγάλματα και όλα όσα συμβολίζουν θα βρούν την θέση που τους ανήκει, στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.

Κ.Μ