Δείγματα γραφής ...

«Οι λευκές σελίδες του Εμφυλίου» είναι ο τίτλος άρθρου της χτεσινής «Αυγής», με αφορμή τη δήλωση του υπουργού Παιδείας για τη διδασκαλία του στο μάθημα της Ιστορίας, επομένως και την ανάλογη γραφή στα σχολικά βιβλία Ιστορίας.

Το συγκεκριμένο άρθρο, στηρίζοντας την άποψη του υπουργού, της κυβέρνησης, αποφεύγει συνειδητά να τοποθετηθεί για το χαρακτήρα και το περιεχόμενο του τρίχρονου ένοπλου αγώνα του λαού μας, παίρνοντας «ίσες αποστάσεις» ανάμεσα στις δύο πλευρές. Απορρίπτοντας, όπως αναφέρει, την «επιλεκτική και κατασκευασμένη μνήμη που χαρίζει σε "Εμάς" τον τίτλο του δικαίου, του γενναίου και του ήρωα, ενώ στην άλλη πλευρά αυτόν του άδικου, του δειλού και του ρίψασπη».

Δηλαδή, «ίσες αποστάσεις» ανάμεσα στην εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που τα συμφέροντά τους εκφράζονταν μέσα από τον ΔΣΕ, και την αστική τάξη, το κεφάλαιο, τους Αγγλοαμερικάνους συμμάχους τους, που πολέμησαν για να τσακίσουν το λαϊκό κίνημα. Ταυτόχρονα, καταφεύγει στην ψευδολογία, όταν αναφέρεται στο ΚΚΕ, ότι «για πολλά χρόνια τα βιώματα των μαχητών του ΔΣΕ ήταν λιγότερο άξια προσοχής από τις εκτελέσεις ή το κολαστήριο της Μακρονήσου», τη στιγμή μάλιστα που βρίσκεται σε εξέλιξη μια μεγάλη πολιτική δραστηριότητα με αφορμή τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ, όταν εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια το Κόμμα μας έχει αναδείξει με σαφήνεια τον αγώνα του ΔΣΕ, ως μια από τις κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στη χώρα μας.

Δείγματα γραφής, προφανώς, για το τι είδους «ιστορική αλήθεια για τον Εμφύλιο» σκέφτεται η κυβέρνηση να αποκαταστήσει στα σχολικά βιβλία...