Τα καθήκοντά μας μπροστά στους νέους αγώνες

Σημείωμα του Τμήματος της ΚΕ του ΚΚΕ για την Εργατική - Συνδικαλιστική δουλειά

1. Κεντρικό, ιδεολογικό, πολιτικό και οργανωτικό καθήκον αναδείχνεται ως επιτακτική ανάγκη να ανέβει σε ένα άλλο, ανώτερο ποσοτικά και ποιοτικά επίπεδο η ευθύνη - ατομική και συλλογική - ο καθοδηγητικός ρόλος, η επιτελικότητα και αποτελεσματικότητα των Κομματικών Ομάδων στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα και γενικότερα στο μαζικό - λαϊκό κίνημα, σε όλους τους κρίκους και ειδικά στο πρωτοβάθμιο Σωματείο και στην καθοδήγησή τους από τα αντίστοιχα κομματικά όργανα.

Να εκφραστεί πρακτικά, πριν απ' όλα, το κύριο:

Να ισχυροποιηθεί αισθητά το ταξικό ρεύμα στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα με τη διείσδυση, συζήτηση και ένταξη στον αγώνα και στην οργανωμένη πάλη νέων δυνάμεων, ιδιαίτερα νεότερων ηλικιών και γυναικών.

Δυνάμεων που βρίσκονται έξω από αυτές τις διαδικασίες, εγκλωβισμένες σε διάφορες αντιλήψεις και μηχανισμούς, με απειρία και διάφορες προκαταλήψεις, που, ωστόσο, βρίσκονται και ζουν μέσα στη δίνη της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και χειραγώγησης.

Η στοχοπροσήλωση σε αυτό το κύριο καθήκον έχει αυξημένες απαιτήσεις καθοδήγησης στις παρακάτω κύριες κατευθύνσεις:

• Την ένταξη πιο οργανωμένα σε αυτόν τον αγώνα - μέσα από τα Συνδικάτα - όλων των δυνάμεων του Κόμματος και όσων συσπειρώνονται γύρω από το Κόμμα. Θέλουμε μέσα από τη δράση να αναδείχνονται και να αναγνωρίζονται ως ηγέτες οργάνωσης και καθοδήγησης μαζών.
• Αυτό συνδέεται με πολύ καλή οργανωτική δουλειά, ιδεολογικό και πολιτικό εξοπλισμό και εκπαίδευση στην πρακτική δράση, με ικανότητα σύνδεσης και δουλειάς με μάζες με διαφορετικές προσεγγίσεις κι αντιλήψεις ως προς τις αρχές της ταξικής πάλης. Σύνδεση εκεί ακριβώς που δουλεύουν και ζουν και αισθάνονται όλα τα προβλήματα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης του κεφαλαίου: Στο εργοστάσιο, στην επιχείρηση, στον τόπο δουλειάς.
• Απαιτούνται γνώσεις, τόσο των επεξεργασιών του Κόμματος, όσο και των εξελίξεων και προβλημάτων του κλάδου και ικανότητας προσαρμογής και εξειδίκευσης των γενικών θέσεων σε θέσεις, αιτήματα, συνθήματα και γραμμή πάλης σε κάθε κλάδο, Σωματείο, εργοστάσιο, χώρο δουλειάς, εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής τάξης.
• Απαιτείται, ταυτόχρονα, αυξημένο αίσθημα πρωτοβουλίας, παλικαριάς, ανυποχώρητη στάση απέναντι στις δυσκολίες, ικανότητες να αντιμετωπίζονται με τέχνη και αποφασιστικότητα οι παγίδες και τα τεχνάσματα της εργοδοσίας και των μηχανισμών της, του πολιτικού της προσωπικού. Προσωπική και συλλογική φιλοδοξία να κατακτώνται και να στεριώνονται συνεχώς νέες, καλύτερες θέσεις στη διεξαγωγή της ταξικής πάλης.
• Μια από τις βασικές προϋποθέσεις καθοδήγησης είναι, κάθε βήμα στην οργάνωση και τη συσπείρωση νέων δυνάμεων να σταθεροποιείται και να δένεται με την ισχυροποίηση του κομματικού πυρήνα στο εργοστάσιο, στην επιχείρηση, στο Σωματείο. Χωρίς αυτόν τον παράγοντα, τα βήματα προόδου θα είναι επισφαλή. Η ένταξη στο Κόμμα, με την αυξημένη, ειδική ιδεολογική δουλειά, η ισχυροποίηση της επαναστατικής πρωτοπορίας είναι ο πιο ασφαλής δείκτης για την καλή οργάνωση και καθοδήγηση των κομματικών δυνάμεων που δραστηριοποιούνται στο εργατικό κίνημα.

2. Γνωρίζουμε καλά ότι, μέσα σε μια σύνθετη και δύσκολη κατάσταση παλεύουμε, όχι γενικά, αλλά για να ανοίξουμε δρόμους, συχνά νέους, και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις να περάσει το εργατικό κίνημα στην αντεπίθεση. Για την ακρίβεια, να συνδυάζει πιο αποτελεσματικά την άμυνα με την επίθεση.

Ολα αυτά τα χρόνια της κρίσης δίνουμε κατά κανόνα αγώνες απόκρουσης της ολομέτωπης επίθεσης κεφαλαίου, ΕΕ, κυβερνήσεων. Αυτός ο αγώνας ήταν και είναι αναγκαίος και είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίσουμε σε αυτήν την κατεύθυνση. Αυτός ο αγώνας έχει τα αποτελέσματά του. Αλλού δυσκολεύουμε, αλλού καθυστερούμε, αλλού αποτρέπουμε τα χειρότερα ή αποσπούμε ορισμένες κατακτήσεις. Το κυριότερο, μέσα από αυτόν τον αγώνα αναπτύσσεται και προχωρεί το ταξικό οργανωμένο κίνημα και η Κοινωνική Συμμαχία.

Το ζητούμενο σήμερα είναι να αποκτήσουν μεγαλύτερη δυναμική αυτοί οι αγώνες, η ταξική πάλη. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν τεθούν στο κέντρο της πάλης αιτήματα, στόχοι και γραμμή πάλης με πιο μαχητικό και επιθετικό χαρακτήρα. Δηλαδή, να δείχνουν και να ανοίγουν την προοπτική ουσιαστικών και ριζικών λύσεων, ώστε μέσα από κάθε βήμα αγώνα να συνειδητοποιείται η ανάγκη της απαλλαγής της εργατικής τάξης από την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Εδώ βρίσκονται η ουσία και ο πυρήνας της αντιμονοπωλιακής - αντικαπιταλιστικής πάλης.

Με άλλα λόγια, πρέπει να κατακτήσουμε την ικανότητα του αποτελεσματικού συνδυασμού της άμυνας με την επίθεση, με την αυξανόμενη συμμετοχή εργατικών μαζών σε συμμαχία με τη φτωχή αγροτιά και τη μάζα των αυτοαπασχολούμενων.

Για παράδειγμα: Αυτήν την περίοδο η εργοδοσία, με την κάλυψη και στήριξη της ΕΕ, απαιτεί όχι μόνο να σταθεροποιηθεί όλο το αντεργατικό πλαίσιο, αλλά και να ολοκληρωθεί, να γίνει ακόμα πιο σκληρό προς όφελός της ως βασική προϋπόθεση για την ανάκαμψη της κερδοφορίας. Η κυβέρνηση αναγνωρίζει αυτήν την ανάγκη και σχεδιάζει νέο κύκλο επίθεσης με πολύ συγκεκριμένα μέτρα.

Το εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα και οι σύμμαχοί του είναι υποχρεωμένοι να απαντήσουν, αλλά και να αντεπιτεθούν. Αυτό σημαίνει ότι δεν περιμένουμε πότε θα πάνε τα μέτρα στη Βουλή και να τους απαντήσουμε με μια μέρα απεργία. Από τώρα προετοιμάζουμε την εργατική τάξη και κάθε μέρα ανεβάζουμε με κάθε δυνατή μορφή την αντίθεση και πίεση προς κυβέρνηση κι εργοδοσία.

Διαφωτίζουμε πλατιά, συζητάμε οργανωμένα στα Σωματεία, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές τις συνέπειες των συγκεκριμένων μέτρων, δίπλα στα προηγούμενα, με ένταση της δουλειάς. Στη φάση αυτή να διαμορφωθεί και να εκφραστεί με κάθε δυνατή μορφή η καταδίκη των μέτρων, να παίρνει καθολικό χαρακτήρα, να εκφράζεται αυτό το κύμα κάθε μέρα με μαζικές διαμαρτυρίες, να συντονίζονται δυνάμεις και να προετοιμάζονται για κορύφωση με απεργιακό αγώνα μεγάλων διαστάσεων.

Μπορούμε από καλύτερες θέσεις να αντιμετωπίσουμε το νέο κύμα επίθεσης με πολύ καλύτερο σχεδιασμό κεντρικά, κλαδικά, τοπικά, όπου η κάθε συνδικαλιστική οργάνωση θα πάρει την ευθύνη της και θα έχει τη δική της συμβολή, αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα προχειρότητες, τυχοδιωκτικές ενέργειες ή μικροκομματικές πονηριές άλλων δυνάμεων.

Λένε μερικοί ότι τα μέτρα περνάνε ή θα περάσουν. Ναι, είναι σωστό. Δεν είναι, όμως, όλη η αλήθεια. Θα ήταν πολύ χειρότερα τα πράγματα χωρίς αυτούς τους αγώνες. Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο, ότι οι βιομήχανοι επανέρχονται με την απαίτηση για νέα μέτρα. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι η εργατική τάξη, το εργατικό - λαϊκό κίνημα δεν έχει ακόμα δείξει την πραγματική του δύναμη. Επομένως, πολλά κρίνονται από τη δυναμική που θα αποκτήσουν οι αγώνες ως άμεση απάντηση και ως συνέχεια. Εδώ κρινόμαστε.

Το νέο, όμως, στοιχείο που αναδεικνύεται σε σχέση με το συνδυασμό της άμυνας με την επίθεση δεν περιέχεται ακριβώς στην παραπάνω κατεύθυνση.

Το νέο στοιχείο της τακτικής, που επιδιώκουμε να αφομοιωθεί, είναι ο σχεδιασμός ταυτόχρονα και της επίθεσης. Τέτοια δυνατότητα φέρνει και αναδεικνύει η πρωτοβουλία Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων που έχει αγκαλιαστεί από εκατοντάδες Σωματεία. Πρόκειται για μια σημαντική πρωτοβουλία που αξίζει να ξαναμελετηθεί προσεκτικά. Περιέχει πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες, αν σωστά αναλυθούν και εξειδικευτούν κατά κλάδο, Σωματείο, τόπο δουλειάς. Περιέχει ένα συνδυασμένο «πακέτο» μέτρων, που η πάλη για την υλοποίησή τους δημιουργεί προϋποθέσεις να περάσει το εργατικό και λαϊκό κίνημα στην αντεπίθεση.

Συγκεκριμένα συνδυάζει:

• Την προετοιμασία της πάλης για την αναπλήρωση των απωλειών στη διάρκεια της κρίσης, απώλειες που μεταφράζονται γενικά και ειδικά σε κάθε κλάδο συγκεκριμένα και πρέπει να κωδικοποιούνται.
• Την κατάργηση των αντεργατικών νόμων και ειδικά αυτών που αφορούν το κατώτερο μεροκάματο και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, την κατάργηση του σταθερού χρόνου εργασίας, κ.λπ.
• Την ενότητα της εργατικής τάξης και την ισχυροποίηση του ταξικού κινήματος, γιατί κανένα Σωματείο, εργοστάσιο, κ.λπ. δεν μπορεί από μόνο του να αντιταχθεί στην ενιαία επίθεση των μονοπωλίων.
• Θέτει στο επίκεντρο της πάλης τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης. Από αυτήν τη σκοπιά, τίθενται οι στόχοι πάλης και είναι κρίκος που βοηθάει να αναδειχθούν και οι βασικές προϋποθέσεις για την ικανοποίησή τους.
• Ολα αυτά συνδέονται με την οργάνωση του αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Σε αυτήν την προοπτική μπορεί να βοηθήσει η Συνδιάσκεψη που έχει εξαγγείλει το ΠΑΜΕ.

Το Κόμμα μας υποστηρίζει όλες αυτές τις πρωτοβουλίες των Συνδικάτων, διακρίνει την ιδιαίτερη σημασία τους και πρέπει τα μέλη του Κόμματος να πρωτοστατήσουν. Είναι πρωτοβουλίες που μπορούν να δώσουν ώθηση στο κίνημα, ώστε να γίνει ικανό να συγκρουστεί και να δημιουργήσει τους όρους της σύγκρουσης και ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής, να ανοίξει το δρόμο για ριζικές ανατροπές και αλλαγές.

3. Με αυτούς τους όρους, σε αυτήν την προοπτική παλεύουμε να ανοίξουμε νέους δρόμους, συνεχίζοντας τις πλούσιες αγωνιστικές παραδόσεις του ΚΚΕ που βαδίζει στα 100 χρόνια του.

Καθήκον πολύ σπουδαίο για όλο το Κόμμα και ξεχωριστή τιμή για τους κομμουνιστές που βρίσκονται στις πρώτες γραμμές αυτού του αγώνα.

Δίνουμε αυτόν τον αγώνα με τη φιλοδοξία να βάλουμε κι εμείς, όπως οι προηγούμενες γενιές του Κόμματος, τη δική μας υπογραφή στις νέες σελίδες της Ιστορίας του ΚΚΕ. Δίνουμε αυτόν το αγώνα σε εξαιρετικά σύνθετες συνθήκες, όπου ταυτόχρονα «κοιλοπονούνται» οι επαναστατικές αλλαγές, καθώς ο καπιταλισμός βρίσκεται στο ανώτερο και τελευταίο του στάδιο, γεγονός που εκδηλώνεται με τις βαθιές και μεγάλες αντιφάσεις και αντιθέσεις που διαπερνούν όλες τις πλευρές της καθημερινής οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής.

Σε αυτόν τον αγώνα έχουμε ισχυρά όπλα.

Είναι οι ιδέες μας, οι θέσεις μας, η Ιστορία του Κόμματος.

Οταν αυτές οι ιδέες παίρνουν τη θέση τους στην καθημερινή πάλη, ανοίγουν δρόμους και γίνονται ανίκητη δύναμη, όταν αποκτούν υλική δύναμη, δηλαδή γίνονται κτήμα πλατιών εργατικών μαζών και ιδιαίτερα της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης.

Για να γίνει, όμως, αυτό, απαιτείται πιο ανεβασμένη, συλλογική και ατομική, ποιοτική και σκληρή οργανωτική δουλειά, με στόχο να κερδίζουν έδαφος, να ανεβάζουν το επίπεδο συνείδησης και οργάνωσης σε πιο μαζική κλίμακα.

Εδώ βρίσκεται μια από τις προϋποθέσεις για να περάσει το κίνημα σε αντεπίθεση.

Πάνω σε αυτά τα ζητήματα πρέπει να αναπτυχθεί ο προβληματισμός και ταυτόχρονα να μελετάμε την πείρα μας, ώστε να αξιοποιούμε τα καλύτερα στοιχεία της, να διορθώνουμε ή να απορρίπτουμε τα στραβά ή ξεπερασμένα. Να ανέβει ο προβληματισμός για το πώς θα γίνουμε πιο ουσιαστικοί στη διεξαγωγή της ιδεολογικής πάλης και στη συσπειρωτική μας ικανότητα. Να παλεύουμε ζωντανά και όχι τυπικά και διεκπεραιωτικά, με συνέπεια λόγων και έργων.

Στον τομέα αυτό έχουμε αρκετές αδυναμίες και ελλείψεις. Δεν αρκεί να μεταφέρουμε αποφάσεις, ανακοινώσεις και συνθήματα, χωρίς αυτές να αφομοιώνονται και να εξειδικεύονται στις συγκεκριμένες συνθήκες του κάθε χώρου και τομέα δράσης, χωρίς όμως να χάνεται η βασική τους κατεύθυνση. Για παράδειγμα. Δεν αρκεί να μεταφέρεται ως σύνθημα η αναπλήρωση των απωλειών ή ο αγώνας για τις σύγχρονες ανάγκες, χωρίς μια βαθύτερη και ουσιαστική ανάλυση, εξειδίκευση, χωρίς φώτισμα των συμφερόντων που συγκρούονται και τις προϋποθέσεις για την ικανοποίησή τους.

Είναι θετικό ότι έγινε προσπάθεια να μαζευτούν υπογραφές κάτω από το κάλεσμα των Ομοσπονδιών. Πώς, όμως, καθοδηγήσαμε και πώς δουλέψαμε, ώστε η υπογραφή να μετατραπεί σε οργάνωση της δράσης με βάση το κάλεσμα; Ανοίξαμε το θέμα ή περιοριστήκαμε σε μια διεκπεραίωση, ένα ακόμα καθήκον που τέθηκε από τα πάνω;

4. Δεν υποτιμάμε, ούτε πρέπει να υποτιμάμε τις δυσκολίες που έχουμε μπροστά μας, εξαιτίας του χαμηλού βαθμού οργάνωσης των μαζών και του αρνητικού συσχετισμού δύναμης.

Δεν έχει, όμως, νόημα να περιγράφουμε και να αναπαράγουμε τις δυσκολίες. Αντίθετα, να στρέψουμε τη συζήτηση στο πώς με ενιαίο σχέδιο και αντίληψη θα τις υπερνικήσουμε, θα τις αντιπαλέψουμε με τη δύναμη των μαζών. Και κάτι παραπέρα: Να μελετάμε και να βαθαίνουμε στη φύση και κυρίως τις αιτίες που προκαλούν αυτές τις δυσκολίες, ώστε να τις γνωρίζουμε καλύτερα και να τις παλεύουμε αποτελεσματικά.

Για παράδειγμα: Πού βρίσκονται οι κύριες αιτίες μιας σειράς δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε σήμερα, πέρα από τις συνέπειες της προσωρινής επικράτησης της αντεπανάστασης διεθνώς;

Είναι, καταρχάς, η οργανωμένη σε πρωτοφανή ένταση επίθεση του μονοπωλιακού κεφαλαίου σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, που προωθείται με αποφασιστικότητα και ευελιξία.

Μία από τις τακτικές που εφαρμόζουν οι καπιταλιστές σε κάθε ξεχωριστή επιχείρηση είναι η παρακάτω: Η εργοδοσία μεταφέρει στους εργαζόμενους τα υπαρκτά προβλήματα που αντιμετωπίζει με το επιχείρημα «αγωνίζομαι να κρατήσω την επιχείρηση ζωντανή λόγω της κρίσης», ή «παλεύω να βγω από την κρίση», ή «παλεύω να αντιμετωπίσω τον σκληρό ανταγωνισμό άλλων ομίλων κι επιχειρήσεων, για αυτό έχετε συμφέρον να παλέψετε να ξεπεράσει η επιχείρηση τα προβλήματά της, για να κρατήσετε τις θέσεις σας και μελλοντικά θα έχετε όφελος».

Ασκείται ισχυρή πίεση, που συχνά συνοδεύεται από την τρομοκρατία και τη στήριξη των ανθρώπων της εργοδοσίας στο συνδικαλιστικό κίνημα ή υψηλά αμειβόμενα τμήματα.

Η παρέμβαση αυτή δεν σηκώνει υποτίμηση, γιατί εγκλωβίζει εργάτες και εργάτριες στα προβλήματα της κάθε ξεχωριστής επιχείρησης, σε βαθμό που να ταυτίζουν πολλές φορές τα συμφέροντά τους με τα συμφέροντα του καπιταλιστή εργοδότη και να βλέπουν ως κύριο υπεύθυνο την εκάστοτε κυβέρνηση που, με τη σειρά του, είναι παγίδα στο παιχνίδι της εναλλαγής κυβερνήσεων.

Ο εργάτης και η εργάτρια δεν μπορούν από μόνοι τους να δουν την ενιαία πολιτική του κεφαλαίου και ειδικότερα του μονοπωλιακού κεφαλαίου γενικά και σε κάθε κλάδο. `Η, δυσκολεύονται να δουν τις αιτίες της κρίσης.

Η πίεση αυτή «κουμπώνει» με μια δεύτερη πηγή δυσκολιών που έχει να κάνει με τις κυβερνητικές πολιτικές και ειδικά σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ, που εξελίσσεται σε μια επιστημονικά επεξεργασμένη πολιτική εξαπάτησης. Οτι τα δύσκολα πέρασαν, υπομονή, έρχονται καλύτερες μέρες και ταυτόχρονα βρωμίζει ιδέες και παραδόσεις του εργατικού κινήματος στο όνομα της «αριστεράς».

Ο συνδυασμός αυτών των δύο στοιχείων γεννά μια αυξημένη πίεση πάνω στην εργατική τάξη και είναι βασική αιτία των δυσκολιών. Πίεση που δημιουργεί σε εργαζόμενους κι ανέργους:

• Σύγχυση ως προς τις αιτίες και τους υπευθύνους.
• Αναμονή, ανοχή και συμβιβασμούς.
• Φόβο και ταυτόχρονα ελπίδες, προσδοκίες για το μέλλον.
• Καλλιεργεί έντονα τον ατομισμό.

Διαμορφώνεται έτσι ένα σκληρό και μαύρο μέτωπο δυνάμεων, το οποίο είναι ακόμα πιο επιθετικό όπου δεν υπάρχουν οργανωμένες δυνάμεις του Κόμματος και του ταξικού κινήματος. Ακριβώς αυτό το μέτωπο παλεύουμε να σπάσουμε και να ανατρέψουμε, και θα ανατραπεί. Δεν περιμένουμε ότι αυτό στη φάση αυτή θα γίνει μια κι έξω. Κάτι τέτοιο είναι μόνο στις φαντασιώσεις ορισμένων τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτό το μέτωπο θα σπάσει μέσα από αλλεπάλληλα κύματα αγώνων και την ανασύνταξη του κινήματος σε έναν ισχυρό και ρωμαλέο κυματοθραύστη και δύναμη σύγκρουσης.

5. Παλεύοντας σε αυτήν την κατεύθυνση τι πρέπει ξεχωριστά να προσέξουμε για να μην περνάει στις γραμμές του Κόμματος και του κινήματος το δηλητήριο της ηττοπάθειας. Βέβαια, αυτό δεν αντιμετωπίζεται με τον εξορκισμό.

Δεν θα περνάει όσο θωρακίζονται οι γραμμές μας και ο περίγυρος, που πλαταίνει συνεχώς, με τη σιγουριά και την αυτοπεποίθηση που απορρέει από τους σκοπούς του αγώνα μας, από τη δύναμη που δίνει η πολιτική μας, από τη σιγουριά που δίνει η πίστη ότι ο καπιταλισμός δεν είναι αιώνιος και παντοδύναμος, αν, σε τελευταία ανάλυση, έχουν μπροστά τους όλα τα δεδομένα των εξελίξεων και παλεύουν με σχέδιο και τόλμη για την ανατροπή τους.

Ας δούμε καλύτερα τι γίνεται σήμερα μπροστά στα μάτια μας.

Η καπιταλιστική οικονομική κρίση που ζούμε ακόμα, και προήλθε από την υπερσυσσώρευση πλούτου και την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων, πώς ξεπερνιέται;

• Με την αύξηση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης ως μια βασική προϋπόθεση νέας κερδοφορίας. Πράγμα που οξύνει την αντίθεση κεφαλαίου και εργασίας και αποκαλύπτει τα παραμύθια της σοσιαλδημοκρατίας, παλιάς και νέας, ότι με την ανάπτυξη θα διαχυθεί σε όλους ο πλούτος.
• Ταυτόχρονα, ξεπερνούν την κρίση με το δυνάμωνα των μονοπωλιακών ομίλων σε όλους τους κλάδους, με την καταστροφή των πιο αδύναμων επιχειρήσεων. Αυτήν την τάση βλέπουμε καθαρά σε όλους τους κλάδους παραγωγής και υπηρεσιών.
• Δυναμώνει, ταυτόχρονα, η ανισόμετρη ανάπτυξη και η αναρχία στην παραγωγή και ο ανταγωνισμός σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, που γεννά μεγάλες αντιθέσεις. Βλέπουμε τι γίνεται σήμερα στην ΕΕ.
• Οι τελευταίοι ιδιαίτερα παράγοντες, σε συνδυασμό με την εισαγωγή νέων τεχνολογιών, τροφοδοτούν μόνιμα την ανεργία και δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν.

Πώς λοιπόν ξεπερνούν την κρίση τους; Την ξεπερνούν δημιουργώντας τους όρους της νέας και πιο βαθιάς κρίσης, γεγονός που υποσκάπτει και συγκλονίζει συθέμελα το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτή είναι η μόνη προοπτική για την εργατική τάξη: Ακόμα πιο βαριές αλυσίδες της μισθωτής σκλαβιάς, της φτώχειας, της ανεργίας και του πολέμου.

Γι' αυτό δεν πρέπει να κουραζόμαστε να εξηγούμε επίμονα ξανά και ξανά το χαρακτήρα και τις αιτίες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.

Αντιπαλεύουμε αυτήν τη συνολική κατάσταση με το σχέδιο που έχουμε επεξεργαστεί για την ανασύνταξη του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος. Δεν πρόκειται για ένα σχέδιο αντιμετώπισης επιμέρους προβλημάτων.

Κρίκος σε αυτήν την κατεύθυνση είναι η πρόταση των Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων και η Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ που στηρίζει το Κόμμα μας με όλες του τις δυνάμεις.

Αν σωστά αφομοιωθούν και παλευτούν αυτές οι πρωτοβουλίες, θα μετρήσουμε υπολογίσιμα βήματα στην ανασύνταξη.

6. Τι πρέπει να προσέξουμε ακόμα: Να ξαναδούμε καλύτερα, από τη σκοπιά της πάλης για την ανασύνταξη, τις δικές μας υποκειμενικές αδυναμίες, που είναι επίσης ένα ακόμα σοβαρό εμπόδιο.

Είναι η μειωμένη ακόμα ικανότητα να δουλεύουμε σε όλους τους κρίκους και να προωθούμε συνδυασμένα τους στόχους και τα καθήκοντα για την ανασύνταξη του κινήματος.

Δουλεύουμε ακόμα, αλλού λιγότερο - αλλού περισσότερο, αποσπασματικά και δεν έχει εδραιωθεί μια ενιαία αντίληψη για την ανασύνταξη και σε ό,τι αφορά το περιεχόμενό της, αλλά και τις κύριες κατευθύνσεις της. Ας σκεφτούμε, για παράδειγμα, πώς αντιμετωπίζουμε, πώς οργανώνουμε τις αρχαιρεσίες και ας συγκρίνουμε πώς πρέπει να δουλεύουμε με βάση τις κατευθύνσεις. Δεν είναι φυσικά το μόνο παράδειγμα.

Αυτό το κενό πρέπει να καλυφθεί όσο γίνεται πιο γρήγορα και μέσα στη δράση με σοβαρή προσπάθεια ατομική και συλλογική.

Το άρθρο της ΚΟΜΕΠ του ΓΓ της ΚΕ, που ήταν η εισήγηση στην Ευρεία Ολομέλεια της ΚΕ, κωδικοποιεί εύστοχα την ουσία της ανασύνταξης. Προσανατολίζει ολοκληρωμένα και πρέπει να μελετηθεί προσεκτικά ξανά και ξανά, ώστε να αφομοιωθεί και να αποτελεί καθημερινά καθοδηγητική δύναμη και κριτήριο της πρακτικής δράσης.

Η υλοποίησή του, όπως ήδη έχουμε επισημάνει, απαιτεί ένα άλλο, ανώτερο επίπεδο ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής δουλειάς, ποιοτικά ανώτερο επίπεδο καθοδήγησης και εξειδίκευσης.

Ξεχωριστή ευθύνη για την υλοποίηση αυτού του σχεδιασμού έχουν οι κεντρικές Κομματικές Ομάδες και η καθοδήγησή τους. Πρέπει να ηγηθούν αυτού του αγώνα, πράγμα που σημαίνει να έχουν μπροστά τους ολοκληρωμένο και επεξεργασμένο σχέδιο για την ανασύνταξη, πατώντας πάνω στην καλή γνώση όλων των δεδομένων του κλάδου, να σχεδιάζουν και να παρεμβαίνουν συνεχώς με τη φιλοδοξία ο κλάδος τους να πάρει τη δική του θέση και να έχει τη δική του συμβολή στο γενικό αγώνα.

Η ζωή θα κρίνει ποιος κλάδος ή ποιοι κλάδοι θα ηγηθούν της ανασύνταξης.