Αντικομμουνισμός διά της πλαγίας ...

Το θέαμα θα προσφερόταν για γέλια, αν δεν ήταν ύπουλο και επικίνδυνο, ρίχνοντας δηλητήριο σε εργατικές και λαϊκές συνειδήσεις: Μια ετερόκλητη κουστωδία από στελέχη αστικών κομμάτων, αστικά επιτελεία, γνωστούς και μη εξαιρετέους δημοσιογράφους και δημοσιολογούντες, και από κοντά διάφορους από τα χαμαιτυπεία των φασιστοφυλλάδων, απ' το πρωί μέχρι το βράδυ κατηγορούν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σαν ...κομμουνιστές και μπολσεβίκους. Και την πολιτική της, πραγματικό «όνειρο» για τους επιχειρηματικούς ομίλους και το κεφάλαιο, περίπου ως πολιτική της... Σοβιετικής Ενωσης.

Δεν πρόκειται βέβαια για μια επίδειξη άγνοιας για γέλια. Πρόκειται για λίγο νεράκι ακόμα στο μύλο που έχουν στήσει καιρό τώρα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, με το βολικό για όλους βάφτισμα της κυβέρνησης ως κάτι που δεν είναι. Βολικό για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, για να κρύβει την ταξική της πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, να υλοποιεί, με την προβιά του «αριστερού», «αγωνιστή» και πάει λέγοντας την πιο βρώμικη δουλειά των καπιταλιστών, επιχειρώντας ταυτόχρονα να εγκλωβίσει μέσα σε ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές εργαζόμενους, αγωνιστές, ριζοσπάστες, στρατεύοντάς τους στην πραγματικότητα κάτω από τις ξένες γι' αυτούς σημαίες των στόχων του κεφαλαίου. Βολικό για τα υπόλοιπα αστικά κόμματα που βρίσκονται στην αντιπολίτευση για να κρύβεται η στρατηγική συμφωνία τους με τα όσα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ υλοποιεί για λογαριασμό του κεφαλαίου. Και το κυριότερο, βολικό συνολικά για το σύστημα, ώστε η εργατική και λαϊκή δυσαρέσκεια που προκαλεί η εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής να διοχετεύεται ενάντια στην πραγματική φιλολαϊκή διέξοδο και προοπτική, αλλά και συνολικά ενάντια στο εργατικό κίνημα. Για να συκοφαντούνται ο σοσιαλισμός, οι κομμουνιστές, τα ιδεώδη τους, η Ιστορία τους, να ενισχύονται συνολικά ο αντικομμουνισμός και ο εθνικισμός, πολιτικά αντιδραστικές δυνάμεις που μπορεί να αποτελέσουν μια μελλοντική διέξοδο για το σύστημα. Ετσι κι αλλιώς δε μιλάμε απλά για μια συγκυριακή τακτική στο πλαίσιο των γνωστών διαξιφισμών των αστικών κομμάτων αλλά για μια συστηματική προσπάθεια, πραγματική «επένδυση για το μέλλον».

Γύρω γύρω όλοι κι ο αντικομμουνισμός στη μέση

Τον μακροπρόθεσμο ορίζοντα αυτής της προσπάθειας δεν θέλουν άλλωστε να τον κρύψουν και μερικοί εκ των πρωταγωνιστών της, όπως ο αντιπρόεδρος της ΝΔ Αδ. Γεωργιάδης, που μόλις την περασμένη Πέμπτη έλεγε στο ρ/σ ΣΚΑΪ:«Υπάρχει ένα καλό στην όλη ιστορία. Οταν με το καλό φύγει ο κύριος Τσίπρας - δεν θα κάτσει και πολύ - αν σε λένε στο δρόμο αριστερό θα πηγαίνεις στο δικαστήριο για συκοφαντική δυσφήμιση. Ο Τσίπρας θα τελειώσει την αριστερά στην Ελλάδα για τα επόμενα 50 χρόνια». Λίγο πιο πριν, ο οικοδεσπότης του στον ΣΚΑΪ, ο κ. Πορτοσάλτε, μας διαφώτιζε ότι «το 55% του ΑΕΠ μας πηγαίνει για να πληρώνουμε αυτό το κράτος, το οποίο κράτος δε μας γυρίζει τίποτα πίσω (...) Δεν είναι μόνο παράγωγο των σημερινών, αυτών που μας κυβερνούν, οι οποίοι έχουν τη βλαμμενίαση του κομμουνισμού».

Δύο μέρες πριν ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκης, σε παρουσίαση βιβλίου για την Παιδεία κατηγορούσε την κυβέρνηση ότι «εκδηλώνει όλα τα νεομαρξιστικά απωθημένα της στον τομέα της Εκπαίδευσης». Σε αυτό συμφωνεί και το «Βήμα», που λίγες μέρες πριν σε άρθρο του, με αφορμή τις αλλαγές στην ιδιωτική εκπαίδευση, μας ενημέρωνε ότι «απλώς υπάρχει η δεδομένη μονομανία και ιδεοληψία του ΣΥΡΙΖΑ, για καθετί που δεν ελέγχεται απολύτως από τον κρατικό μηχανισμό, καθετί που σχετίζεται με την ιδιωτική επιχειρηματικότητα»(«vima.gr», 31/8) αλλά και ο βουλευτής του ναζιστικού μορφώματος Ηλιόπουλος που πρόσθετε πως «για αυτά που πρόκειται να συμβούν στο εκπαιδευτικό σύστημα από τον Σεπτέμβριο αποκλειστικά υπεύθυνη θα είναι η κυβέρνηση και οι ιδεοληψίες της Αριστεράς».

«Πρόκειται για μια ιδεοληψία εγγεγραμμένη στο πολιτικό τους DNA», συμπληρώνει με πρόσφατη ομιλία της στο ΕΒΕΑ η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Φ. Γεννηματά: «Είναι σε όλους πια φανερό ότι η επιχειρηματικότητα για την κυβέρνηση τελεί υπό διωγμό και αυτό δεν αλλάζει». Αλλά για το γιατί συμβαίνουν όλα αυτά μας έλυσε την απορία ο άλλος εταίρος της επιχείρησης αναστήλωσης της «κεντροαριστεράς», το Ποτάμι: «Η "πρώτη φορά αριστερά" αποδεικνύει κάθε μέρα ότι ο σταλινισμός δεν ήταν μια απλή "παραμόρφωση" εκείνου του "σοσιαλισμού", αλλά η διαχρονική ουσία της φιλοσοφίας της. Επιβεβαιώνεται έτσι στην πράξη ολοένα και περισσότερο το σύνθημα των ΚΝιτών της μεταπολίτευσης. Παρά τις μεγάλες και φωτεινές εξαιρέσεις, ένα ήταν τελικά το ΚΚΕ!» (Γ. Μεϊμάρογλου, 25/8). Ε, αν αυτά τα λένε πρόεδροι και στελέχη των αστικών κομμάτων, δεν είναι ν' απορεί κανείς πώς ξεφωνημένες πρώην Πανδώρες και νυν Φαληρείς, όπως ο Κασιμάτης της «Καθημερινής», μετά από έναν οχετό αντικομμουνισμού αλά «κονσερβοκούτι» για την πρόσφατη εκδήλωση του ΚΚΕ στη Μακρόνησο, κλείνουν το άρθρο τους με το αμίμητο: «Περιττεύει, λοιπόν, ο όρκος του κ. Κουτσούμπα και των συντρόφων του. Την εκπλήρωση του ονείρου των Μακρονησιωτών έχει αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ με την παλαιοκομματική συμμαχία των κρατικοδίαιτων που σέρνεται πίσω του»!

Αναποδογυρίζοντας την πραγματικότητα

Βέβαια, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να πούμε ότι όλοι αυτοί έρχονται... δεύτεροι. Τα ίδια έχουμε ακούσει ανά καιρούς από τον Πάγκαλο, όταν μιλούσε για τους «νεοκομμουνιστές» του ΣΥΡΙΖΑ, έως τον Σαμαρά και λοιπούς για τους «σταλινικούς» ΣΥΡΙΖΑίους, για να μην πάμε στις μακρινές εποχές, τέλη δεκαετίας του '80, που για το ΠΑΣΟΚ λεγόταν πως «τον είδαμε και τον σοσιαλισμό» ή στα μέσα της δεκαετίας του '70, οπότε και κατηγορούσαν την τότε κυβέρνηση ΝΔ για... σοσιαλμανία, με αφορμή τις τότε κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων.

Φυσικά, το 2016 δεν είναι 1976. Τα αστικά επιτελεία, αν και άδικα ψέγουν την κυβέρνηση για την αδιαμφισβήτητη προσήλωσή της στους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου, στο φόντο των μεγάλων δυσκολιών που έχει η καπιταλιστική οικονομία να ανακάμψει από την κρίση, αλλά και να στηθεί το αστικό πολιτικό σκηνικό της επόμενης μέρας, «μοιράζουν ρόλους» και αρχίζουν το γαϊτανάκι:

Η αύξηση της φορολογίας, που, πρώτα απ' όλα, χτυπά τα πλατιά εργατικά - λαϊκά στρώματα, τη φτωχολογιά, για να μπουκώσει τους επιχειρηματικούς ομίλους με ζεστό χρήμα, αναγορεύεται σε επίθεση - λόγω «κομμουνιστικών εμμονών» - στην ιδιωτική πρωτοβουλία και τη μεσαία τάξη! Οι καθυστερήσεις στις ιδιωτικοποιήσεις, εξαιτίας των αντιθέσεων ανάμεσα σε διαφορετικά επιχειρηματικά σχέδια και συμφέροντα, χρεώνονται ως εμμονή του σε μια σοσιαλιστική οικονομία, ότι τάχα εχθρεύεται την ιδιωτική οικονομία! Η προσπάθεια ξαναμοιράσματος της πίτας ανάμεσα στους επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στα ΜΜΕ, χαρακτηρίζεται «σταλινική φίμωση στην ελευθερία του Τύπου»! Η προσήλωση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ, η ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου με πρόσχημα το Μεταναστευτικό, που ακολουθούσαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, συνοδεύονται από το βόθρο των φασιστοφυλλάδων με το σύνθημα «αλήτες προδότες κομμουνιστές»! Η διαχείριση του Προσφυγικού με βάση και τις αποφάσεις της ΕΕ και για λογαριασμό του κεφαλαίου, που θέλει η στρόφιγγα των μεταναστευτικών ροών να ανοιγοκλείνει κατά το δοκούν, χαρακτηρίζεται αποτέλεσμα των «διεθνιστικών εμμονών» της κυβέρνησης! Το να βγαίνουν στο σφυρί τα «κόκκινα» δάνεια πρώτης κατοικίας των λαϊκών οικογενειών, για να βρουν κι άλλο χρήμα οι τράπεζες για τους επιχειρηματικούς ομίλους αποτελεί απόδειξη ότι «η κυβέρνηση φέρνει τον μαρξισμό σε κάθε ελληνική οικογένεια και απαλλοτριώνει την ιδιοκτησία»!

Φιλοτεχνώντας το "κομμουνιστικό" προφίλ

Για να συνεχίζεται φυσικά αυτό το γαϊτανάκι του αντικομμουνισμού, χρειάζεται και η άλλη πλευρά του «μύλου». Κι αυτή δεν είναι άλλη από τη γνώριμη και βρώμικη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ντύνει την αντιλαϊκή πολιτική του, βγαλμένη από συρτάρια του κεφαλαίου, με φιλολαϊκό μανδύα. Το κεφάλαιο άλλωστε έχει επενδύσει πάνω του, για να προωθήσει, με σταθερότητα και χωρίς πολλές αναταράξεις, την πολιτική που θα δυσκολεύονταν να υλοποιήσουν τα φθαρμένα από την κρίση αστικά κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Γι' αυτή τη βρώμικη επιχείρηση ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιεί και ταυτόχρονα λερώνει κυριολεκτικά τα πάντα: Την Ιστορία του εργατικού - λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος. Ολα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει. Κάπως έτσι, στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ανάκαμψης για την οποία σκίζεται και που προϋποθέτει τσακισμένα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και σιγή νεκροταφείου, το κρέας βαφτίζεται ψάρι, ο υπουργός Εργασίας που τσακίζει το Ασφαλιστικό και βάζει στην κλίνη του Προκρούστη τα εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα δηλώνει κομμουνιστής, ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας ανακοινώνει το τσάκισμα της Υγείας και της Πρόνοιας με φόντο τον Βελουχιώτη και ο πρωθυπουργός κουνάει με θράσος το δάχτυλο στο ΚΚΕ για να αποφασίσει με ποιον τελικά είναι, «με τον εργάτη ή με το κεφάλαιο;», λίγες μέρες πριν φέρει το τρίτο μνημόνιο και ό,τι ακολούθησε. Πρόκειται, δηλαδή, για τη μοναδική ικανότητα να προωθείς και να επαυξάνεις τη στρατηγική του κεφαλαίου υπό τους ήχους της «Παντιέρα ρόσα».

Να πάρουν απάντηση

Η ύπουλη αυτή προσπάθεια, ο αντικομμουνισμός διά της «πλαγίας» και με πρόσχημα τάχα τον ΣΥΡΙΖΑ, η συκοφάντηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, δεν πρέπει να περάσει και δε θα περάσει. Η στάση του ΚΚΕ από το Γενάρη του 2015 μέχρι και σήμερα, η συμβολή των κομμουνιστών στην ανάπτυξη αγώνων μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες αποτελούν παρακαταθήκη για το αύριο. Και μαζί η αποκάλυψη από το ΚΚΕ, και μάλιστα με κόστος και από την πρώτη στιγμή, του αστικού χαρακτήρα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, της σοσιαλδημοκρατικοποίησής του, η ανάδειξη του ζητήματος ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή κυβέρνηση εντός της εξουσίας του κεφαλαίου, εντός της οικονομικής κυριαρχίας του. Η ανάδειξη του γεγονότος ότι ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης σημαίνει ότι η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα είναι καταδικασμένα σε μια μόνιμη αφαίρεση δικαιωμάτων, σε μόνιμες απώλειες. Η σταθερή προβολή ότι η διέξοδος για το λαό είναι μια άλλη οργάνωση της οικονομίας, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, χωρίς καπιταλιστική εκμετάλλευση, με κεντρικό σχεδιασμό, με μια άλλη εξουσία, εργατική - λαϊκή, που προϋποθέτει την ανατροπή του σημερινού σάπιου συστήματος. Το ξέρουν άλλωστε καλά και οι ενορχηστρωτές αυτής της προσπάθειας. Αλλος ένας λόγος να καταφεύγουν στον ωμό, έστω κι έμμεσο, αντικομμουνισμό.

Τ. Γαλ.