Νέα σχολική χρονια: Η πραγματικότητα και οι κυβερνητικές αλχημείες

Το πρώτο κουδούνι χτύπησε. «Κάθε αρχή και δύσκολη», λένε, και αυτή είναι η αλήθεια για χιλιάδες μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς, που καλούνται για άλλη μια χρονιά να δώσουν «αγώνα δρόμου» στο σχολικό στίβο, γεμάτοι αγωνίες και πολλά ερωτηματικά, με αρκετό άγχος και προβληματισμό.

Κάθε χρονιά θα έλεγε κανείς (και είναι πραγματικότητα) ξεκινά με προβλήματα, κενά και ελλείψεις στα σχολεία. Ισχύει ότι δεν είναι η πρώτη χρονιά που τα σχολεία θα ξεκινήσουν με χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες, σοβαρές ελλείψεις σε υποδομές και χρηματοδότηση, με τους γονείς να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για την κατά τ' άλλα «δωρεάν» Παιδεία.

Το νέο στοιχείο όμως με την έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς είναι η αγωνιώδης προσπάθεια από την πλευρά της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας να παρουσιάσουν αυτό το τοπίο στην εκπαίδευση ως «κανονικότητα», ως επιτυχία της κυβέρνησης, καλλιεργώντας το συμβιβασμό απέναντι στα προβλήματα και την καταθλιπτική εικόνα της εκπαίδευσης, μπολιάζοντας στη λαϊκή συνείδηση μια επικίνδυνη λογική που λέει «βολέψου με τα λίγα», «συμβιβάσου με τα ψίχουλα» και «λέγε και ευχαριστώ».

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που είναι γεγονός ότι έχει γίνει μανούλα στην εξαπάτηση και στην αντιστροφή της πραγματικότητας, προσπαθεί να παρουσιάσει μια μαγική εικόνα στην εκπαίδευση, πως όλα πάνε πρίμα, πως«μετά από 30 χρόνια όλα είναι στη θέση τους», ότι «δεν υπάρχουν ελλείψεις». Με λεκτικές υπερβολές και καταιγισμό δηλώσεων επιδιώκει να θολώσει τα νερά.

Η κυβέρνηση δεν πρωτοτυπεί στο χώρο της Παιδείας. Απλά εξειδικεύει τη γενικότερη προπαγανδιστική της προσπάθεια που έχει στόχο να παρουσιάσει την ταξική πολιτική της ως φιλολαϊκή, πως δήθεν οι θυσίες του λαού πιάνουν τόπο, την ίδια στιγμή που δίνει «γην και ύδωρ» στο μεγάλο κεφάλαιο.

Τελικά θα υπάρχουν κενά στα σχολεία;

Η σχολική χρονιά 2015 - 2016 έκλεισε με 3.000, περίπου, κενά. Το γεγονός αυτό επίσημα δεν το αμφισβητεί ούτε το υπουργείο. Πάνω από 1.000 ήταν οι αποχωρήσεις εκπαιδευτικών μέσα στο καλοκαίρι.

Την περσινή χρονιά προσλήφθηκαν περίπου 23.000 αναπληρωτές, για να καλύψουν τα χιλιάδες κενά στα σχολεία που έχει δημιουργήσει η χρόνια πολιτική των μηδενικών διορισμών όλων των κυβερνήσεων. Οι ανάγκες λοιπόν, με βάση την κοινή λογική, πλησιάζουν τους 27.000 εκπαιδευτικούς.

Τι λέει το υπουργείο; «Εχω εξασφαλίσει πιστώσεις για 20.800 εκπαιδευτικούς» (σημ. το 75% από προγράμματα ΕΣΠΑ).

Δεν θέλει περαιτέρω ανάλυση το γεγονός ότι με τον πλέον επίσημο τρόπο το υπουργείο δηλώνει ότι θα προσλάβει τουλάχιστον 2.200 λιγότερους αναπληρωτές (δηλαδή θα τους απολύσει) και θα αφήσει 6.000 κενά ακάλυπτα. Για να μη μείνει κανένα περιθώριο παρεξήγησης ως αναφορά στις κυβερνητικές προθέσεις, ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας δήλωσε στη Βουλή ότι «δεν θα προσλαμβάνουμε αναπληρωτές εις βάρος της ψυχικής ηρεμίας των μαθητών»!!

"Χειρουργικού τύπου" κουκούλωμα αναγκών

Και τότε πώς προκύπτουν υπεράριθμοι εκπαιδευτικοί; Μήπως τα στοιχεία κάποιοι τα μαγειρεύουν;

Πριν από λίγες μέρες ρωτούσε, σε μια συνάντηση εκπαιδευτικών, εύλογα ένας συνάδελφος: «Πέρσι είχαμε 70 αναπληρωτές στο νομό, φέτος πώς προκύπτουν 65 υπεράριθμοι»;

Είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση εξαπάτησε προεκλογικά με την υπόσχεση ότι θα κάνει 20.000 μόνιμους διορισμούς. Ομως, όχι μόνο δεν έκανε μόνιμους διορισμούς, αλλά από τα μέσα της προηγούμενης χρόνιας ξεκίνησε μια καλά μελετημένη, χειρουργικού τύπου, προσπάθεια να κουκουλώσει το πρόβλημα των ακάλυπτων κενών (δηλ. των αναγκών σε εκπαιδευτικούς) με στόχο, μέσα σε όλα τα άλλα, να αποφύγει το στραπάτσο του περσινού Σεπτέμβρη με τα 300 και πλέον κλειστά σχολεία με την έναρξη της σχολικής χρονιάς.

Θυμίζουμε τα βήματα αυτής της προσπάθειας:

α) Ενιαίου τύπου Ολοήμερο Δημοτικό. Με υπουργική απόφαση, η κυβέρνηση προχώρησε σε αλλαγή της λειτουργίας του Δημοτικού. Κατάργησε τα σχολεία Ενιαίου Αναμορφωμένου Προγράμματος που σχολούσαν στις 2 μ.μ. Κατάργησε τον υπεύθυνο δάσκαλο στο Ολοήμερο Δημοτικό. Μετέτρεψε το πρόγραμμα του Ολοήμερου κάτι σαν το παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες, «όλοι οι εκπαιδευτικοί να τρέχουν να προλάβουν να πάρουν κάποιες ώρες και όποιος περισσεύει να φεύγει για άλλο σχολείο». Σύμφωνα με νέα δεδομένα για ένα 12θέσιο Ολοήμερο Δημοτικό κόβονται στο πρωινό ωράριο 60 διδακτικές ώρες (-4 ώρες Θρησκευτικά, -4 ώρες Γλώσσα, -3 ώρες Μελέτη Περιβάλλοντος, -4 ώρες Μουσική, -4 ώρες Θεατρική Αγωγή, -8 ώρες Φυσική Αγωγή, -12 ώρες Αγγλικά, -12 ώρες Ευέλικτη Ζώνη, -8 ώρες Πληροφορική) και 30 διδακτικές ώρες ακόμα από τα Ολοήμερα τμήματα. Σύνολο 90 διδακτικές ώρες ή τρεις εκπαιδευτικοί λιγότεροι σε κάθε σχολείο.

β) Η αύξηση κατώτατου αριθμού νηπίων από 7 σε 14 για τη δημιουργία Τμήματος μαζί με την υπουργική απόφαση για το Ολοήμερο νηπιαγωγείο, που μετατρέπει σε προαιρετικά τα Ολοήμερα τμήματα σε 3.546 νηπιαγωγεία, οδηγούν αντικειμενικά σε μείωση των προσλήψεων νηπιαγωγών.

γ) Οι τροπολογίες για τα Τμήματα Ενταξης και την Ειδική Αγωγή. O δάσκαλος της Ειδικής Αγωγής δεν θα λειτουργεί σε ξεχωριστό τμήμα, αλλά θα επισκέπτεται περιοδικά μέσα στην τάξη τα παιδιά που χρήζουν ειδικής στήριξης. Στην ουσία, θα αντικαθιστά τον εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης, με στόχο τη μείωση των προσλήψεων αναπληρωτών παράλληλης στήριξης. Ταυτόχρονα, με πρόσφατη Τροπολογία στη Βουλή για την Ειδική Αγωγή ανοίγει ο δρόμος να μπαίνουν σε τάξεις Ειδικής Αγωγής όσοι εκπαιδευτικοί δεν συμπληρώνουν ωράριο στη Γενική, ακόμα και αν δεν έχουν ειδίκευση στην Ειδική Αγωγή!

δ) Νέο ωρολόγιο πρόγραμμα Γυμνασίου και περικοπές μαθημάτων. Οι ώρες που χάνονται συγκεντρωτικά και στις τρεις τάξεις είναι: Φιλολογικά 2 ώρες, Φυσικές Επιστήμες 1 ώρα, Οικιακή Οικονομία 1 ώρα, Γεωγραφία 1 ώρα και από το project 4 ώρες. Αν υπολογίσουμε ότι στα Γυμνάσια όλης της χώρας υπάρχουν συνολικά (και στις 3 τάξεις) 14.300 τμήματα και κατά μέσο όρο 4.766 τμήματα ανά τάξη, τότε υπολογίζοντας κάθε καθηγητή με ωράριο 23 ώρες, την φετινή σχολική χρονιά συνολικά «εξοικονομούνται» 1.863 καθηγητές!!!

ε) Καταργήθηκε το 3ωρο κάθε βδομάδα για καθηγητές Φυσικών Επιστημών και Πληροφορικής, που είχαν υπό την επίβλεψή τους τα αντίστοιχα εργαστήρια στη Δευτεροβάθμια. Με βάση υπολογισμούς αυτό σημαίνει 414 καθηγητές λιγότεροι.

Στ) Επαναφορά μετά από πολλές δεκαετίες της τρίτης ανάθεσης μαθημάτων στους καθηγητές, που σημαίνει υποβάθμιση των επιστημονικών αντικειμένων στη λογική «όλοι να τα κάνουν όλα»!

Τελικά το σχολείο αλλάζει; Εχουμε «ελάφρυνση» των μαθητών ή «ελάφρυνση» από καθηγητές;

Ετσι λοιπόν ο «μάγος Χουντίνι» ξαφνικά (!!) εμφανίζει πλεονάσματα και εξαφανίζει τις ελλείψεις.

Με την υλοποίηση των παραπάνω μέτρων και με έναν καταιγισμό εγκυκλίων και κατευθύνσεων από το υπουργείο Παιδείας (ακόμα και πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς) το υπουργείο προσπαθεί να εμφανίσει ότι τελικά όχι μόνο δεν υπάρχουν ελλείψεις αλλά υπάρχει περίσσευμα εκπαιδευτικών!

Είναι άξιο απορίας πώς, όταν από το 2010 μέχρι σήμερα ο συνολικός αριθμός των εκπαιδευτικών έχει μειωθεί κατά 30.000 (με βάση στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών), σήμερα να εφευρίσκονται πλεονάσματα!!!

Ο υπουργός Παιδείας επιδιώκοντας με άθλιο τρόπο να υπερασπίσει την αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης, που βαδίζει σταθερά στα χνάρια της ΕΕ και των πορισμάτων του ΟΟΣΑ, αλλά και των δεσμεύσεων του 3ου μνημονίου που ψήφισαν από κοινού ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΠΟΤΑΜΙ, στοχοποιεί τους εκπαιδευτικούς. Δήλωσε σε συνέντευξή τους πριν από λίγες μέρες. «Δεν θα επιτρέψουμε παρασυνδικαλιστικές συμπεριφορές που δημιουργούν πλασματικά κενά».

Να λοιπόν και οι κακοί συνδικαλιστές στο κάδρο. Ενόψει της συζήτησης για το συνδικαλιστικό νόμο, καλό είναι να δημιουργούνται και τα κατάλληλα αντανακλαστικά!!

Μήπως τελικά όλα γίνονται για το καλό των μαθητών και των οικογενειών τους;

Προφανώς το ερώτημα ρητορικό.

Γιατί, κατά πόσον είναι υπέρ του μαθητή και της οικογένειάς του:

-- Να μην έχει σταθερό δάσκαλο στο Ολοήμερο Δημοτικό;

-- Να μετατρέπεται το Ολοήμερο Νηπιαγωγείο αποκλειστικά σε χώρο φύλαξης;

-- Να στερείται ο μαθητής που έχει ειδικές ανάγκες τις δομές και τον εκπαιδευτικό που χρειάζεται;

-- Να μειώνονται οι ώρες διδασκαλίας σε βασικά μαθήματα του Γυμνασίου;

-- Να μπαίνουν περιορισμοί στη συγκρότηση και λειτουργία των ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ και οι μαθητές να αναγκάζονται να εγκαταλείπουν την ειδικότητα που επιθυμούν ή να μεταφέρονται σε άλλο σχολείο;

-- Να μπαίνουν εμπόδια στη συγκρότηση ομάδων προσανατολισμού σε Λύκεια ακριτικών και απομακρυσμένων περιοχών;

-- Να υπάρχουν 27 και 28άρια τμήματα;

-- Να μένουν εκτός Δημόσιου Νηπιαγωγείου χιλιάδες προνήπια, επειδή ούτε αυτή η κυβέρνηση καθιέρωσε δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή;

-- Να μην πραγματοποιείται έγκαιρα η Ενισχυτική Διδασκαλία και η Πρόσθετη Διδακτική στήριξη;

Το πρόβλημα κατά τη γνώμη μας βρίσκεται σ΄ αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα. Δηλαδή, στο τι μόρφωση και τι σχολείο έχουν τα παιδιά μας.

Τα κενά δεν είναι απλά χαμένες ώρες σε ένα σχολικό πρόγραμμα που μπορεί και να ξανατυπωθεί κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μιας πολιτικής που θεωρεί τη μόρφωση κόστος.

Τα κενά αφορούν πρώτα απ΄ όλα τους όρους και τις προϋποθέσεις που εν έτει 2016 τα παιδιά της εργατικής τάξη μορφώνονται.

Ο λαός έχει την πείρα να αξιολογήσει την πολιτική της κυβέρνησης και να αντιληφθεί ότι αυτό που πλεονάζει δεν είναι οι εκπαιδευτικοί, αλλά το θράσος και η κοροϊδία.

Οπως τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού είναι βγαλμένα μέσα από τη φοροληστεία και το τσάκισμα του λαού, όπως τα πλεονάσματα στα ταμεία του ΙΚΑ είναι από τις κλεμμένες συντάξεις των γερόντων, έτσι και τα πλεονάσματα στην Παιδεία είναι από την αφαίρεση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών.

Η μάχη για το ταξικό κίνημα δεν είναι μάχη για τις εντυπώσεις ούτε τελειώνει την πρώτη μέρα των σχολείων.

Είναι μάχη ενάντια στο συμβιβασμό, στη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια.

Είναι αγώνας για μόρφωση, δουλειά και ζωή στο ύψος των αναγκών, των δυνατοτήτων της εποχής μας.

Αυτόν τον αγώνα, κόντρα στο ψέμα και το θολούρα που σκόπιμα καλλιεργείται, θα τον δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις.

Σταθμός είναι η απεργία στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση στις 15 Σεπτέμβρη που πρέπει να προετοιμαστεί και να πετύχει.

Σπύρος ΜΑΡΙΝΗΣ
Μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ, μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ