Οταν η ΕΕ σχεδιάζει την ενιαία στρατιωτική της ενίσχυση

Στην κοινή συνέντευξη Τύπου με την Αγκ. Μέρκελ, στο τέλος της άτυπης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στην Μπρατισλάβα, ο Φρ. Ολάντ μίλησε για προτεραιότητα στην ασφάλεια, δηλώνοντας: «Η ασφάλεια είναι πάνω από όλα προστασία των εξωτερικών συνόρων». Η Γαλλία «καταβάλλει τη βασική προσπάθεια για την ευρωπαϊκή άμυνα», αλλά «δεν μπορεί να το κάνει μόνη της. Αν οι ΗΠΑ επιλέξουν να απομακρυνθούν, η Ευρώπη πρέπει να είναι σε θέση να αμυνθεί από μόνη της». Η Αγκ. Μέρκελ είπε για το ίδιο ζήτημα: «Χρειαζόμαστε περισσότερη συνεργασία, ειδικά στον τομέα της άμυνας». Σύμφωνα με το ΑΠΕ, Γερμανία - Γαλλία παρουσίασαν κοινή πρωτοβουλία για την κοινή ευρωπαϊκή άμυνα.

Η Κομισιόν έχει προτάσεις για «κοινούς στρατιωτικούς πόρους», «ενιαίο στρατιωτικό επιτελείο» και «ευρωπαϊκό ταμείο για την έρευνα και την καινοτομία στην αμυντική βιομηχανία». Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Γίρκι Κατάινεν, σε συνέντευξή του στους «Financial Times», μίλησε για σχέδιο της Κομισιόν για την έκδοση «ευρωπαϊκών αμυντικών ομολόγων», για ενίσχυση της αντιτρομοκρατικής τους άμυνας και των εξωτερικών συνόρων. Ορισμένα από τα όπλα, όπως μη επανδρωμένα αεροσκάφη, μέσα για την αντιμετώπιση κυβερνοεπιθέσεων, πλοία, θα χρησιμοποιούνται από κοινού. Και μίλησε για ευρωπαϊκό ταμείο για την άμυνα, για αγορά οπλικών συστημάτων που θα ανήκουν στην ΕΕ.

Ολα δε αυτά, όταν σχεδόν όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ είναι και κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα δε τα ηγετικά, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία κ.λπ.

Γίνεται, επομένως, φανερό ότι η ΕΕ, ως διακρατική ιμπεριαλιστική ένωση, δρομολογεί την εξασφάλιση ικανότητας αυτοτελούς πολεμικής δράσης. Ολα τα παραπάνω είναι δείκτες οξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Οι ίδιες οι εστίες κρίσεων και ιμπεριαλιστικών πολέμων αποκαλύπτουν του λόγου το αληθές. Εστίες όξυνσης όπως Ουκρανία, Ανατολική Μεσόγειος και Μέση Ανατολή, Βόρεια και Υποσαχάρεια Αφρική. Ηδη, η Γαλλία συμμετέχει στον πόλεμο στη Συρία, η Γερμανία, με αφορμή το Προσφυγικό, αναβαθμίζει τις σχέσεις με την Τουρκία, κάνοντας σκαλοπάτι για συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική δράση στην περιοχή ενώ εχει ανοίξει το ζήτημα της αναβάθμισης της στρατιωτικής της δύναμης.

Την ίδια στιγμή παρά τις προσπάθειες συμφωνιών οξύνονται οι αντιθέσεις των ΗΠΑ με τη Ρωσία, ενώ δραστηριότητα εμφανίζει και η Κίνα (κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με Ρωσία στη Μεσόγειο, αλλά και ενδιαφέρον για Συρία με πρόσχημα τους Ουιγούρους, μουσουλμάνικους πληθυσμούς στα εδάφη της που προβάλλει ότι έχουν σχέση με την τρομοκρατία και το ISIS). Αλλωστε, το 50% του πετρελαίου που χρειάζεται το αγοράζει από την περιοχή. Η Κίνα ετοιμάζεται να αναβαθμίσει τη στρατιωτική της παρουσία στην Αφρική.

Γαλλία και Γερμανία αναζητούν δρόμους ενίσχυσης των μονοπωλίων τους στην παγκόσμια αγορά σε συνθήκες οικονομικής επιβράδυνσης, που οξύνει τους ανταγωνισμούς. Οι ανταγωνισμοί Γερμανίας - ΗΠΑ σε όλη την περίοδο της οικονομικής κρίσης είναι παροιμιώδεις. Το τελευταίο μόνο παράδειγμα του τεράστιου προστίμου των 14 δισ. δολαρίων των ΗΠΑ στην Ντόιτσε Μπανκ, αλλά και το πρόστιμο των 13 δισ. ευρώ για φοροδιαφυγή στην «Αpple» από την Κομισιόν, (και η Γερμανία διερευνά ζητήματα για προνομιακή σχέση της «Αpple» σε σχέση με ανταγωνιστές της στη γερμανική αγορά), αυτό δείχνουν.

Φαίνεται ότι η αξιοποίηση της ΕΕ ως οντότητας, σε όφελος των μονοπωλίων τους στο διεθνή ανταγωνισμό απασχολεί Γερμανία και Γαλλία. Ομως υπάρχει και ο μεταξύ τους ανταγωνισμός. Ανταγωνισμοί οξύνονται και στο πλαίσιο της ΕΕ, εκφράζονται και στο ΝΑΤΟ. Για παράδειγμα, τα κράτη του Βίζεγκραντ όπως αποκαλούνται (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία), οξύνουν την αντιπαράθεση στην ΕΕ, ζητώντας περισσότερη «εθνική αυτοτέλεια», ενώ την ίδια ώρα αναζητούν ενίσχυση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στα σύνορα με τη Ρωσία και ενάντιά της, όταν Γερμανία και Γαλλία αναζητούν δρόμους άμβλυνσης της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, γιατί έχουν ανεπτυγμένες οικονομικές σχέσεις, πρώτ' απ' όλα ενεργειακές. Η δε προβολή από τον Φρ. Ολάντ της άποψης ότι «αν οι ΗΠΑ επιλέξουν να απομακρυνθούν, η Ευρώπη πρέπει να είναι σε θέση να αμυνθεί από μόνη της» δείχνει τέτοιους ανταγωνισμούς.

Βεβαίως, η Γαλλία είναι πυρηνική δύναμη. Αλλά και η Γερμανία ενισχύεται στρατιωτικά. Θυμίζουμε τη «Λευκή Βίβλο για τη γερμανική ασφάλεια και το μέλλον των Ενόπλων Δυνάμεων της Γερμανίας». Στον πρόλογο γράφει η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκ. Μέρκελ: «Ο κόσμος του 2016 είναι αναστατωμένος (...) Η ειρήνη και η σταθερότητα δεν είναι κάτι δεδομένο ακόμα και για την Ευρώπη. (...) Το οικονομικό και πολιτικό βάρος της Γερμανίας σημαίνει ότι είναι καθήκον μας να αναλάβουμε ευθύνες για την ασφάλεια της Ευρώπης».Στο όνομα της «ασφάλειας» Γερμανίας και Ευρώπης, δηλαδή της προάσπισης των συμφερόντων του γερμανικού κεφαλαίου, χρειάζεται πολεμική ετοιμότητα και δράση, άρα ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Ο δε σοσιαλδημοκράτης υπουργός Εξωτερικών, Β. Σταϊνμάγερ, στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης υπεραμύνθηκε της ανάγκης «η Γερμανία να αποκτήσει ενεργότερο ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις (...) με μεγαλύτερες δυνάμεις σε διάφορες στρατιωτικές επεμβάσεις», υποστηρίζοντας ότι «η Γερμανία πρέπει επιτέλους να πάρει διαζύγιο από τις "ενοχές" του Β' Παγκοσμίου Πολέμου».

Μετά απ' όλ' αυτά έχουμε νέα κλιμάκωση με τα σχέδια της ΕΕ για «ενιαία αμυντική στρατηγική». Μόνο που όλ' αυτά αντικειμενικά κάνουν πιο ορατο το κίνδυνο ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Απαιτείται λοιπόν προετοιμασία της εργατικής τάξης, του λαού κάθε χώρας να μην μπει κάτω από τις σημαίες της αστικής της τάξης σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αλλά να οργανώσουν τη δικιά τους πάλη ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου που οδηγεί σε σφαγή τους λαούς μεταξύ τους, για το αβγάτισμα των κερδών του.

Ι.