Ο λαός βγαίνει χαμένος

«Μία υπεύθυνη πολιτεία δεν καθορίζει την εξωτερική πολιτική με βάση κάποια φορτία ροδάκινου», δήλωσε χτες η κυβερνητική εκπρόσωπος, συμπληρώνοντας προηγούμενη δήλωσή της σύμφωνα με την οποία και «η Ρωσία αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάδα ως μέλος της ΕΕ δεν μπορεί να απαρνηθεί τη συμμαχία στην οποία ανήκει και να κάνει δική της πολιτική». `Η, με τα λόγια πάντα της κυβερνητικής εκπροσώπου, «υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στο να λυθεί το πρόβλημα των αγροτών και να αλλάξουμε συμμάχους» (...) Η Ελλάδα ακολουθεί την εξωτερική πολιτική της ΕΕ και «δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τις συμμαχίες της στο δυτικό στρατόπεδο». Σωστά τα λέει από τη σκοπιά των συμφερόντων που υπηρετεί η εκπρόσωπος. Αυτοί που πρέπει να αναρωτηθούν είναι οι φτωχοί παραγωγοί «αθροίζοντας» τις τελευταίες εξελίξεις σε όλη την προηγούμενη πείρα τους από την πολιτική της ΕΕ, την ΚΑΠ. Να σκεφτούν ότι βγαίνουν χαμένοι από τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Ωμά και κυνικά η κυβέρνηση δηλώνει πως πάνω από τα οξυμένα προβλήματα των φτωχών αγροτών - που γέννησαν αυτές οι στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου - υπάρχουν τα συμφέροντα των καπιταλιστικών επιχειρηματικών ομίλων, που επιβάλλουν - με όποιο κόστος για το λαό - συμπόρευση με την πολιτική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Η καταστροφή που απειλεί τους φτωχούς αγρότες από το εμπάργκο της Ρωσίας δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία. Απορρέει από την επέμβαση της ΕΕ και των ΗΠΑ στην Ουκρανία, επέμβαση που στηρίζει η ελληνική κυβέρνηση. Η ευθύνη της κυβέρνησης παραμένει όσο δε διαχωρίζει τη θέση της από τα μέτρα της ΕΕ απέναντι στη Ρωσία και όσο δε σχεδιάζει μέτρα στήριξης των φτωχών αγροτών, με αποζημιώσεις σε τιμές που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής των προϊόντων τους. Παζάρια που θα γίνουν για λογαριασμό μεγαλεμπόρων και μεγαλοεπιχειρηματιών των εξαγωγών δεν πρόκειται να ευνοήσουν το φτωχό αγρότη.

Οι επιπτώσεις από το εμπάργκο στη Ρωσία ήρθαν να προστεθούν στην απλήρωτη, σε μεγάλο ποσοστό, παραγωγή των προηγούμενων ετών από τους μεγαλεμπόρους, στις χαμηλές τιμές παραγωγού (καθώς οι έμποροι πήραν κοψοχρονιά και τη φετινή παραγωγή ροδάκινων, νεκταρινιών και άλλων φρούτων και λαχανικών), στον αντιασφαλιστικό και φοροεισπρακτικό κανονισμό του ΕΛΓΑ (που εισπράττει υψηλά ασφάλιστρα από την αγροτιά χωρίς να αποζημιώνει ουσιαστικά τις καταστροφές από τις θεομηνίες). Το σταμάτημα των εξαγωγών τούς δίνει ένα ακόμα καθοριστικό χτύπημα.

Οι Επιτροπές Αγώνα των αγροτών, οι Αγροτικοί Σύλλογοι πρέπει να κινητοποιηθούν και να διεκδικήσουν την κάλυψη του χαμένου εισοδήματος του 2014, για την επιβίωση των ίδιων των αγροτών και των οικογενειών τους. Να μην επαναπαυτούν στις «διαβεβαιώσεις» που θα λάβουν από κυβερνητικά χείλη.

Η μοναδική διέξοδος για τους φτωχούς αγρότες και σε αυτό το «μέτωπο πάλης» βρίσκεται στην κοινή πάλη με τους εργαζόμενους ενάντια στις κατευθύνσεις των μονοπωλίων. Η πραγματική λύση βρίσκεται στην προοπτική του παραγωγικού συνεταιρισμού στο πλάι της κοινωνικής ιδιοκτησίας και τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας. Με τους εργαζόμενους, το λαό στο τιμόνι της εξουσίας και της οικονομίας μπορεί η Ελλάδα, αποδεσμευμένη από ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και συμμαχίες, να πραγματοποιεί ισότιμες οικονομικές σχέσεις αμοιβαίου οφέλους με άλλα κράτη με μόνο κριτήριο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

"Ρ"