Η "Λίνκε" εφεδρεία στην αστική διαχείριση

Π

ανηγύρια στην «Αυγή» και σε απανταχού της Γης οπαδούς του «εξανθρωπισμένου» καπιταλισμού, γιατί στο κρατίδιο της Θουριγγίας της Γερμανίας (περιοχή της πρώην Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας) ανακοινώθηκε την Τετάρτη 19 του μήνα η συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας, της «Αριστεράς» («Λίνκε»), των Σοσιαλδημοκρατών και των Πρασίνων, όπου ο Μπόντο Ράμελοβ θα είναι ο πρώτος «αριστερός» πρωθυπουργός σε κρατίδιο. «Το τείχος έπεσε στη Θουριγγία» αλάλαζε την επομένη η «Αυγή» και την Κυριακή μιλούσε για «ένα αριστερό στοίχημα στη Γερμανία». Αφού όπως εξηγεί «25 χρόνια μετά την πτώση του Τείχους, μετά τη συμφωνία των τριών, πέφτει και το τελευταίο ταμπού της μεταπολεμικής διαίρεσης»... στη συνέχεια πανηγυρίζει ότι η «Λίνκε» ...«έχει ξεμπλέξει οριστικά με το ανελεύθερο παρελθόν της, ως συνέχεια του κυβερνώντος κόμματος της Ανατολικής Γερμανίας»... και καταλήγει: «Γι' αυτό και στο προοίμιο της κυβερνητικής συμφωνίας των 105 σελίδων, που βάζει τη βάση της διακυβέρνησης της Θουριγγίας για την επόμενη πενταετία, αναφέρεται σαφώς ότι τα τρία κυβερνητικά κόμματα δεσμεύονται για μια "συνεπή και διεξοδική επεξεργασία του παρελθόντος της δικτατορίας της καθημερινότητας" στην DDR. Και εκφράζεται ο σεβασμός τους στο ανατολικογερμανικό κίνημα ειρήνης, στο κίνημα των πολιτών και στο περιβαλλοντικό κίνημα, που άνοιξαν το δρόμο για την ειρηνική επανάσταση του 1989».

«Δικτατορικό καθεστώς» η ΓΛΔ, «επανάσταση» η ανατροπή του σοσιαλισμού. Καμιά εντύπωση δεν πρέπει να μας προκαλούν όλα αυτά. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι «αδελφές» του δυνάμεις στην ΕΕ, έδωσαν τις πρώτες τους εξετάσεις στο κεφάλαιο, αποκηρύσσοντας μετά βδελυγμίας τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Πόσο μάλλον τώρα που προβάρουν κουστούμι ως αυριανοί κυβερνητικοί διαχειριστές!

Α

υτό που παρουσιάζεται από την εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ και άλλες ως ελπιδοφόρο μήνυμα που μπορεί να ανοίξει την προοπτική και για όλη τη Γερμανία, για να «ηττηθεί» λέει η νεοφιλελεύθερη Α. Μέρκελ, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η συνέχιση του ίδιου αντιλαϊκού δρόμου με άλλο όμως μείγμα διαχείρισης. Η «κοσμογονία» που εμφανίζεται με την «Λίνκε» στη Γερμανία, τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και το «Podemos» στην Ισπανία, είναι σαν τις «κοσμογονίες» που έχουν «φλομώσει» τους εργάτες οι οπορτουνιστές χρόνια τώρα: Οπως η «λεωφόρος της ελευθερίας» που δήθεν θα έφερναν οι ανατροπές του σοσιαλισμού το 1989-90, όπως η «ευρωπαϊκή σύγκλιση και η ΕΕ των λαών», όπως «ο άνεμος αλλαγής», που θα έφερνε ο Ολάντ στη Γαλλία και την Ευρώπη ή η «ανανέωση» του Ρέντσι στην Ιταλία και ο κατάλογος της διασποράς αυταπατών για έναν «ανθρώπινο καπιταλισμό» δεν έχει τέλος.

Ας δούμε, όμως, στο παράδειγμα της Θουριγγίας, προς τι οι θριαμβευτικές ιαχές; Ο «αριστερός» Ράμελοβ και οι εταίροι του συμφώνησαν ότι ο συνασπισμός θα καταθέτει κάθε χρόνο ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και στο μέλλον τα ιδιωτικά σχολεία θα έχουν μεγαλύτερη χρηματική στήριξη, ενώ θα δοθεί έμφαση στην «πράσινη ανάπτυξη», πεδίο που ενδιαφέρει τμήμα του κεφαλαίου.

Η

 εμπειρία, επίσης, που υπάρχει και σε άλλα κρατίδια ή την Τοπική Διοίκηση όπου ήδη κυβέρνησε η «Λίνκε» σε συνεργασία με τους σοσιαλδημοκράτες είναι εξίσου αποκαλυπτική. Στη Σαξονία - Ανχαλτ, στο Μεκλεμβούργο, στο Βραδεμβούργο, η «Λίνκε» με τη συμμετοχή της στις διοικήσεις των σοσιαλδημοκρατών έδωσε τις εξετάσεις της στο κεφάλαιο. Πρωτοστάτησε στην εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων όπως ιδιωτικοποιήσεις κοινωνικών υπηρεσιών, περικοπές στον τομέα της Πρόνοιας, απολύσεις δημοτικών και κρατιδιακών υπαλλήλων, περισσότεροι ταξικοί φραγμοί στην εκπαίδευση. Στο Βερολίνο, τα κατορθώματα της «αριστερής» κυβέρνησης από το 2006 έως το 2011 είναι εξίσου εντυπωσιακά: Εκοψε τη χρηματοδότηση στεγαστικού προγράμματος, ιδιωτικοποίησε τη δημοτική επιχείρηση κατοικιών, με αποτέλεσμα 65.700 διαμερίσματα και επαγγελματικοί χώροι να πουληθούν στην «Goldman Sachs» ξεσπιτώνοντας εργατικές - λαϊκές οικογένειες. Επίσης, ιδιωτικοποίησε τη δημοτική επιχείρηση ύδρευσης και πετσόκοψε κονδύλια για την Πρόνοια, ενώ η γερμανική «κυβερνώσα αριστερά» επέβαλε και χαράτσι 100 ευρώ για τα σχολικά βιβλία.

Οι λαϊκές δυνάμεις στη χώρα μας μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα από τη στάση αυτή. Τα παραμύθια που πουλάνε οι επίδοξοι διαχειριστές δεν έχουν καμία σχέση με τις δικές τους ανάγκες. Αλλωστε, το γεγονός ότι μερίδες του κεφαλαίου ήδη «γέρνουν» προς την «αριστερή» κυβέρνηση στην Ελλάδα και τη Γερμανία, επιβεβαιώνει ότι οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν πρέπει να περιμένουν νέους σωτήρες, αλλά απαιτείται να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να οργανώσουν την πάλη τους, για να γίνουν κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουν. Αυτή είναι η μόνη φιλολαϊκή πολιτική και χτίζεται καθημερινά, στο εργοστάσιο, στην απεργία, στη γειτονιά, στους χώρους εκπαίδευσης, στη συμμαχία εργατών και φτωχών λαϊκών στρωμάτων για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Δ.Κ