Ο ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση της Ελλάδας

Ο

 τίτλος είναι ο υπότιτλος που επέλεξε η «Αυγή» για τμήμα της ομιλίας που εκφώνησε ο Αλ. Τσίπρας στο συνέδριο του Transform Europe! στη Φλωρεντία, την περασμένη Κυριακή, με θέμα: «Η νεοφιλελεύθερη ατζέντα και η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία».

Συγκεκριμένα, για το τμήμα της ομιλίας του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, όπου περιγράφει το τοπίο στην Ελλάδα και στην ΕΕ μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης απ' το κόμμα του.

Ας πάρουμε μια γεύση απ' το «μέλλον», υπό τη «διεύθυνση» ΣΥΡΙΖΑ, όπως το σκιαγραφεί ο Αλ. Τσίπρας: «Η επικείμενη ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, θα λειτουργήσει ως κίνητρο για το συνολικό, πολιτικό αναπροσανατολισμό των προοδευτικών και σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων στον ευρωπαϊκό Νότο. Η ακίνητη Ευρώπη της τρόικας και των Μνημονίων σύντομα θα μετακινηθεί σε πιο προοδευτική κατεύθυνση. Από την περιφέρεια της Ευρώπης μπορεί να ξεκινήσει η ανατροπή της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην Ιρλανδία με το Σιν Φέιν. Στην Ισπανία με τους Podemos και την Ενωμένη Αριστερά. Εδώ, στην Ιταλία, με τον τρόπο που εσείς θα επιλέξετε (...) Γιατί η νέα Ευρωπαϊκή Αριστερά αποτελεί τη μόνη αντίρροπη δύναμη στο μερκελισμό. Το πραγματικό αντίπαλο δέος στη σκοτεινή Ευρώπη της λιτότητας και των φαντασμάτων της: Της άκρας και λαϊκιστικής δεξιάς, του νεοναζισμού, της βίας, της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού».

Γ

ια «κοντράστ» ο Αλ. Τσίπρας παρέθεσε στην «ειδυλλιακή» αυτή εικόνα, την εικόνα της σημερινής Ελλάδας: «Η σημερινή Ελλάδα, με την παταγώδη κατάρρευση του προγράμματος του μνημονίου, συνοψίζει την απόλυτη αποτυχία της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής της "εσωτερικής υποτίμησης". Παράλληλα, η πολιτική των Μνημονίων γέννησε έναν ιδιόμορφο τρίτο κόσμο των ανισοτήτων, της φτώχειας και των αποκλεισμών. Απέτυχε να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση (...) Το 2014, το πλουσιότερο 10% των Ελλήνων πολιτών κατέχει το 56,1% του πλούτου. Αυτό το ίδιο πλουσιότερο 10%, το 2000 κατείχε το 54,8% του πλούτου και το 2007 το 48,6%. Το ποσοστό των ανθρώπων που ζουν στο όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού ανέβηκε από 28,1% το 2008 σε 35,7% το 2013... Παράλληλα, η επίσημα καταγεγραμμένη ανεργία είναι η υψηλότερη στην Ενωση... Μια χαμένη γενιά είναι ένα από τα πιο οδυνηρά αποτελέσματα της μόνιμης λιτότητας».

Σε αδρές γραμμές, ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίζεται ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές, και των ομοϊδεατών του σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, θα μετακινήσουν σε προοδευτική κατεύθυνση την «ακίνητη» Ευρώπη της τρόικας και των μνημονίων. Για το περιεχόμενο της μετατόπισης θυμίζουμε απλώς ότι ο ίδιος ήταν που πανηγύριζε πριν τον Ολάντ για τον Ολάντ και τον δήθεν αέρα αλλαγής που θα έφερνε η εκλογή του! Η ΕΕ, βέβαια, κάθε άλλο παρά ακίνητη είναι. Κινείται σταθερά προς το χειρότερο για τους λαούς. Η κινητικότητά της σφραγίζεται από ανταγωνισμούς και αντιθέσεις για το ποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι ποιας χώρας θα βγουν κερδισμένοι απ' την κρίση. Καθορίζεται απ' τη φιλομονοπωλιακή της στρατηγική, τις αναδιαρθρώσεις που ομνύουν άπαντες.

Τ

η «σκοτεινή» Ευρώπη του «μερκελισμού» και της λιτότητας ο Αλ. Τσίπρας υποδεικνύει σαν τη «μήτρα» που γέννησε την «άκρα δεξιά», το «νεοναζισμό», τη «βία», έναν «ιδιόμορφο τρίτο κόσμο ανισοτήτων», τη «φτώχεια», την «ανεργία». Για όλα, λοιπόν, φταίει ένα συγκεκριμένο μείγμα διαχείρισης πολύ περισσότερο μια χώρα, η Γερμανία, ή μάλλον ένα πρόσωπο, η Μέρκελ, που αν φύγει από τη μέση μπορούν όλα να αλλάξουν. Ετσι, ο πραγματικός ένοχος, ο αθέατος αντίπαλος του λαού μένει στο απυρόβλητο: Το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, οι επιχειρηματικοί όμιλοι, το σύστημα κερδοφορίας τους και η εξουσία τους να μην μπουν στο στόχαστρο της λαϊκής οργής και αγανάκτησης στο όνομα του ρεαλισμού. Με αυτόν τον τρόπο, ο ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει πολυεπίπεδες υπηρεσίες στην αστική εξουσία και «σπρώχνει» την υποψηφιότητά του για ανάληψη της αστικής διαχείρισης με «καύσιμο» και τις αυταπάτες που καλλιεργούν στις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις απόψεις όπως οι παραπάνω.

Στην πραγματικότητα, αυτό που καίει τον ΣΥΡΙΖΑ να αποδείξει είναι ότι η λιτότητα, η «εσωτερική υποτίμηση», «απέτυχε να αντιμετωπίσει την κρίση». Καιρός, λοιπόν, για αλλαγή στο μείγμα, μοιάζει να φωνάζει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Και για να κερδίσει το λαό σε στόχους εχθρικούς προς τα συμφέροντά του, τον κοροϊδεύει ότι το ξεπέρασμα της κρίσης, η ανάπτυξη θα τον ωφελήσει, θα «σβήσει» τη φτώχεια και την ανεργία απ' το χάρτη της καθημερινότητάς του.

Η

 πρόταση που υπερασπίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ κοντράρεται πράγματι με την πρόταση αυτού που σχηματικά αποκαλούν «μερκελικού στρατοπέδου», αλλά στο ίδιο γήπεδο και για την ίδια «φανέλα». Από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου. Παίρνει υπόψη ανταγωνισμούς και αντιθέσεις, διαφορετικές ανάγκες διαφορετικών τμημάτων μονοπωλιακών ομίλων, διαφορετικών αστικών τάξεων με διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης. Ολα αυτά όμως στη βάση μιας κοινής παραδοχής: Οτι για να υπηρετηθούν τα συμφέροντα που καθένας εκπροσωπεί και εκφράζει απαιτείται να τσακιστούν τα συμφέροντα των λαών. Κι εδώ ρόλος επιφυλάσσεται και στα μαντρόσκυλα του συστήματος, τους φασίστες, που δεν τους γεννάει φυσικά η λιτότητα, αλλά ο καπιταλισμός, αυτός είναι και που τους θρέφει διαχρονικά.

Οσο για την παραδοχή του Αλ. Τσίπρα ότι «αν λοιπόν από κάτι σήμερα η Ευρώπη κινδυνεύει δεν είναι από την άνοδο των νέων αριστερών δυνάμεων που επιθυμούν να διακόψουν τα αποτυχημένα προγράμματα της λιτότητας», δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος επίλογος μιας παρέμβασης που αποδεικνύει την προσήλωση στην ΕΕ και τον αντιλαϊκό δρόμο ανάπτυξης του κεφαλαίου.

Τη «σκοτεινή Ευρώπη και τα φαντάσματά της» που στοιχειώνουν τις ζωές των λαών δεν πρόκειται να τα ξορκίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η πάλη των λαών θα τα στείλει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας όπου και είναι η θέση τους.

Β.