Τα καύσιμα της κερδοφορίας του κεφαλαίου και ο "φεμινισμός"...

Σ

τη Βρετανία κυκλοφόρησαν μπλουζάκια, τα οποία φόρεσαν πολιτικοί, σε ένδειξη συμπαράστασης στην ισότητα των φύλων, που γράφουν «Να πώς μοιάζει ένας φεμινιστής» και πωλούνται προς 45 λίρες (57,5 ευρώ). Ο ιδιοκτήτης του εργοστασίου, που έφτιαξε τα μπλουζάκια στο Μαυρίκιο, ομολόγησε σε εφημερίδα τις συνθήκες σύγχρονης δουλείας. Οι εργάτριες βγάζουν 6.000 ρουπίες (153 ευρώ) το μήνα, δείχνοντας στους δημοσιογράφους τα δωμάτια όπου κοιμούνται, έως 15 μαζί, σε κουκέτες.

Ο

 ισπανικός κολοσσός της μόδας «Zara», με 1.723 καταστήματα διασκορπισμένα σε διάφορες χώρες του κόσμου και που μέσα στο 2010 είχε κύκλο εργασιών 8 δισεκατομμύρια ευρώ, που ιδρύθηκε το 1975 και συγκαταλέγεται στις κορυφαίες επιχειρήσεις του είδους στον κόσμο, κατηγορείται από τη βραζιλιάνικη δικαιοσύνη για εκμετάλλευση εργαζομένων που δούλευαν γι' αυτή σε συνθήκες σκλαβιάς. Σε τέσσερα εργοστάσια που παρήγαγαν για τη «Zara», Βραζιλιάνοι επιθεωρητές Εργασίας βρήκαν παράνομους εργαζόμενους σε απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, ακόμα και ανήλικους, προερχόμενοι από το Περού και τη Βολιβία.

Όπως δήλωσαν οι επιθεωρητές, βρήκαν παιδιά εκτεθειμένα σε άμεσο εργασιακό κίνδυνο, μηχανές χωρίς μέτρα προστασίας, ηλεκτρικά καλώδια χωρίς ασφάλεια, πολλή σκόνη και βρωμιά, χωρίς αερισμό και χωρίς το φως του ήλιου!

Τ

ο Μπαγκλαντές θεωρείται «παράδεισος» της δυτικής βιομηχανίας μόδας, όπως οι «PRIMARK», «Benetton», «Le Bon Marche», «Mango» κ.ά. Η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων σε αυτές είναι γυναίκες νεότερες από 30 ετών που εργάζονται με βάρδιες 12-18 ώρες και αμείβονται συνήθως με ένα βασικό μισθό 28 ευρώ το μήνα, ράβοντας ρούχα των οποίων ο τζίρος φτάνει τα 5 δισ. δολάρια το χρόνο.

Περισσότεροι από 1.100 νεκροί και 2.000 ήταν οι τραυματίες από την κατάρρευση του εννιαώροφου κτιρίου του συγκροτήματος «Rana Plaza» στο Μπαγκλαντές τον Απρίλη του 2013. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το 94% των θυμάτων, γυναίκες που επέζησαν, αλλά και οι συγγενείς των αδικοχαμένων εργατριών αυτής της τραγωδίας, ακόμη περιμένουν κάποια αποζημίωση, σύμφωνα με την περίφημη εταιρική κοινωνική ευθύνη, η οποία κατά τα λεγόμενα της ΕΕ έχει πολύ στενή σχέση με την ηθική των επιχειρήσεων! Σύμφωνα με αυτήν, οι εταιρείες υποτίθεται ότι υιοθετούν έναν κώδικα δεοντολογίας (!). Στον ευρηματικό αυτό προσδιορισμό της ΕΕ, προβάλλεται «η υπευθυνότητα, η κοινωνική ευσυνειδησία, η ευαισθησία, η συνείδηση και η επιχειρηματική ηθική της επιχείρησης, καθώς και οι δράσεις οι οποίες αφορούν την ανθρωποκεντρική και δίκαιη πολιτική ανθρωπίνων πόρων, το σεβασμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων, κανόνες υγιεινής και ασφάλειας, την εξασφάλιση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων» και άλλα φαιδρά. Δηλαδή, έτσι όπως ακριβώς έδρασαν οι ευρωπαϊκές καπιταλιστικές επιχειρήσεις στο Μπαγκλαντές και δρουν ανά τον κόσμο!

Α

υτός είναι ο καπιταλισμός και η σαπίλα του, που δεν έχει πάτο και θα επιβιώνει όσο η εργατική τάξη, οι γυναίκες της εργατικής τάξης, που αποτελούν διαχρονικό καύσιμο για την κερδοφορία του κεφαλαίου, δεν αποφασίσουν άφοβα και οργανωμένα να ανατρέψουν τους εκμεταλλευτές του μόχθου τους και να διαφεντέψουν τον πλούτο που παράγουν.

Κάλι Καρά