Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για τους μισθούς;

-- Το τελευταίο διάστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ επαναφέρει την κοροϊδία ότι θα αποκαταστήσει τους μισθούς και τα εργασιακά δικαιώματα αν κυβερνήσει. Τι ισχύει στην πραγματικότητα;

Σ

ήμερα και τυπικά καταργείται ο κατώτατος μισθός (...) διότι στόχος της μνημονιακής πολιτικής είναι να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια χώρα συγκρίσιμη (...) με άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όχι με κεντροευρωπαϊκές χώρες (...) Το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε είναι (...) να αποδομήσουμε το καθεστώς της εργασιακής ζούγκλας (...) Μας λένε, μπορείτε να επαναφέρετε τον κατώτατο μισθό; Εμείς λέμε, μπορούμε δεν μπορούμε, θα το κάνουμε. Είναι η μόνη προϋπόθεση, για να ξανακινήσει η οικονομία. Προϋπόθεση για να σωθεί η χώρα - και τότε είναι που θα έρθουν οι επενδυτές - είναι να δημιουργήσουμε ένα σταθερό καθεστώς εργασίας, ένα σταθερό και δίκαιο φορολογικό καθεστώς και να δώσουμε τη δυνατότητα ανάκαμψης που έρχεται μόνο μέσα από την αύξηση του κατώτατου θεσμοθετημένου μισθού». Ετσι διατυπώθηκε, ανήμερα την Πρωταπριλιά, απ' τον Αλ. Τσίπρα η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ για τους κατώτατους μισθούς. Θα τους επαναφέρουν, λένε, αν κυβερνήσουν στα προ μνημονίου επίπεδα και μαζί τους θα αποκαταστήσουν τα εργασιακά δικαιώματα. Μάλιστα, όλα αυτά, κατά τον Αλ. Τσίπρα, συνιστούν και προϋπόθεση για την προσέλκυση επενδυτών, εξέλιξη που ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει σαν πολύ θετική, υπονοώντας ότι αν υπάρξει, θα ωφεληθούν εξίσου οι καπιταλιστές επενδυτές και οι εργάτες. Οποιος κόπτεται για τη διαμόρφωση ευνοϊκού επενδυτικού κλίματος και για την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων, υποστηρίζει αντικειμενικά τη βασική προϋπόθεση για να υπάρξουν αυτά: Συμπίεση στο μη περαιτέρω των μισθών και ανύπαρκτα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Κ

ι ούτε λόγος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κόπτεται. Τον περασμένο Δεκέμβρη, ο Αλ. Τσίπρας κατηγορούσε την κυβέρνηση, επειδή «δεν πετυχαίνει κανένα στόχο στο επίπεδο της διαχείρισης του χρέους και στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας»! Ενα μήνα νωρίτερα, σε συνέντευξή του, στο αμερικανικό CNN, δήλωνε: «Για να υπάρξει ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, πρέπει να υπάρξουν σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές στην Ελλάδα, τις οποίες φυσικά δεν τις αρνούμαστε (...) Για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα (...) θα πρέπει να υπάρξει ένα καθεστώς ασφάλειας στους επενδυτές». Τι θέλουν όμως οι επενδυτές για να ρίξουν κεφάλαια στην παραγωγή; Φτηνά εργατικά χέρια, ιδιωτικοποιήσεις, τσακισμένα εργασιακά δικαιώματα. Αυτή είναι η πραγματικότητα στον καπιταλισμό και δεν υπάρχει πουθενά και καμιά καπιταλιστική οικονομία που να συνδυάζει υψηλούς μισθούς και δικαιώματα για το λαό, ταυτόχρονα με υψηλή ανταγωνιστικότητα για τα μονοπώλιά της. Αρα, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει καπιταλισμό και ανάπτυξη με επενδύσεις από τα μονοπώλια, έλεγε ψέματα την Πρωταπριλιά ο Αλ. Τσίπρας σε ό,τι αφορά την αποκατάσταση μισθών και δικαιωμάτων, ακόμα και στα επίπεδα του 2009. Η αλήθεια είναι, όπως τη διατύπωσε ο Γ. Δραγασάκης τον περασμένο Δεκέμβρη σε συνέντευξή του στην «Ημερησία»: «Στόχος μας δεν είναι να επιστρέψουμε στο παρελθόν», αλλά η «σταθεροποίηση» των μισθών, εννοείται στα επίπεδα της αθλιότητας που περιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ να τους παραλάβει. Τον περασμένο Γενάρη, ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας έθεσε ως στόχο του κόμματός του «τον εξορθολογισμό των μισθών μέσω της αποδοτικότητας».

Μ

ε άλλα λόγια, αν κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πιάσει το νήμα από εκεί που το άφησε η ΝΔ, αφού ανταποδοτικότητα των μισθών σημαίνει σύνδεση με την παραγωγικότητα, όπως κάνει και η σημερινή κυβέρνηση. Και τον Φλεβάρη, ο Γ. Μηλιός, μιλώντας στο ΜΕΓΚΑ, είχε ξεκαθαρίσει ότι είναι αδύνατη η αποκατάσταση μισθολογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Ακόμα: Ο Γ. Σταθάκης δήλωσε πως «η επιστροφή μισθών και συντάξεων σε επίπεδα συμβατά με εκείνα προ του 2009 μπορεί να γίνει μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η οικονομία ανακάμπτει και βρίσκεται στα επίπεδα του 2009. Αυτό είναι μια σταδιακή διαδικασία». Είπαν, δηλαδή, ότι η επιστροφή των μισθών και των συντάξεων στο επίπεδο του 2009 απαιτεί και καπιταλιστική ανάπτυξη αντίστοιχου μεγέθους με εκείνη που υπήρχε το 2009, όταν οι εργάτες έπαιρναν 77 λεπτά αύξηση την ημέρα, ελέω εργοδοσίας, κυβέρνησης και εργατοπατέρων. Αρα, διατήρηση ή και επιδείνωση των εξευτελιστικών μισθών και παραπομπή της όποιας σταδιακής αποκατάστασής τους στο μακρινό μέλλον. Πόσο μακρινό; Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι οι απώλειες του ΑΕΠ από το 2009 είναι 20%, που σημαίνει ότι ακόμα και όταν έρθει η καπιταλιστική ανάπτυξη - που με τις προβλέψεις των ίδιων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών προβλέπεται κάτω από 1% - θα απαιτηθούν δεκαετίες για να καλυφθεί αυτό το 20%, ώστε να επανέλθουν σταδιακά οι μισθοί και οι συντάξεις στα προ κρίσης επίπεδα. Αυτή είναι η πραγματικότητα που πάει να συσκοτίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να ψαρέψει στα θολά νερά της ανάγκης του λαού να πιαστεί από τα μαλλιά του. Μόνο που η πολιτική διαχείρισης του καπιταλισμού, που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και αυτή της ΝΔ, αλλά με άλλο μείγμα, οδηγεί το λαό κατευθείαν στον πάτο. Είχε πολλές αφορμές έως τώρα να το διαπιστώσει και σίγουρα θα του παρουσιαστούν κι άλλες στο μέλλον, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξαναγκάζεται να γίνει πιο συγκεκριμένος από τις μερίδες εκείνες της πλουτοκρατίας που πρέπει να πείσει για να του εμπιστευτούν τη διακυβέρνηση.