Κορεατική Χερσόνησος: Σε ατραπό επικίνδυνης έντασης

Οι κλιμακούμενες και σε στρατιωτικό επίπεδο προκλήσεις των ΗΠΑ μαζί με τη Νότια Κορέα εντάσσονται στους γενικότερους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στον Ειρηνικό

Οι ΗΠΑ φαίνονται αποφασισμένες το τελευταίο διάστημα να συνεχίσουν να παίζουν επικίνδυνα «παιχνίδια με τη φωτιά» στην ευρύτερη περιοχή της Κορεατικής Χερσονήσου καθώς κλιμακώνουν μέσα στο τελευταίο δίμηνο δυναμικά τις στρατιωτικές προκλήσεις τους έναντι της ΛΔ Κορέας, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την εκτόξευση βορειοκορεατικού δορυφόρου στις 12/12/12 και την (τρίτη από το 2006) βορειοκορεατική πυρηνική δοκιμή της 12ης Φλεβάρη 2013.

Μάλιστα, μέσα στις τελευταίες 3,5 βδομάδες οι Αμερικανοί υπέγραψαν νέα στρατιωτική συμφωνία με τους Νοτιοκορεάτες (25 Μάρτη 2013) προκειμένου να συντονίσουν τις ενέργειες των στρατών τους έναντι της Πιονγιάνγκ και ενίσχυσαν τη στρατιωτική παρουσία τους γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα προκαλέσουν ανάλογη αντίδραση από τη βορειοκορεατική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Πώς; Αφ' ενός, πραγματοποιώντας ένα ατέλειωτο μπαράζ κοινών στρατιωτικών ασκήσεων με τη Νότια Κορέα (με κορυφαίες τις διμηνιαίες ασκήσεις Foal Eagle που ολοκληρώνονται στις 30 Απρίλη), παρά τις γνωστές και έντονες αντιδράσεις της γειτονικής ΛΔ Κορέας που έχει σημειώσει πως τις εκλαμβάνει ως δοκιμές ιμπεριαλιστικής επέμβασης ή πολέμου. Αφ' ετέρου, στέλνοντας στην περιοχή μεγάλες αεροπορικές δυνάμεις, όπως τα αόρατα βομβαρδιστικά «Β2» και «Β52» (που χρησιμοποιήθηκαν σε επεμβάσεις των ΗΠΑ στο Κοσσυφοπέδιο, στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν) με δυνατότητα μεταφοράς πυρηνικών όπλων αλλά και το υπερηχητικό βομβαρδιστικό «F22 Raptor» στο οποίο δόθηκε εντολή να πετά πάνω από την Κορεατική Χερσόνησο σε ακόμη ένα κρεσέντο επίδειξης της αμερικανικής στρατιωτικής ισχύος.

Ακολούθησαν οι αποστολές αμερικανικών αντιτορπιλικών εξοπλισμένων με αντιπυραυλικές συστοιχίες και ραντάρ τελευταίας τεχνολογίας (π.χ. «USS McCain») αλλά και οι πολεμοκάπηλες δηλώσεις του νέου υπουργού Αμυνας των ΗΠΑ Τσακ Χέιγκελ, για ανάπτυξη ενός προηγμένου πυραυλικού συστήματος στη νήσο Γκουάμ του Ειρηνικού, μέσα στις επόμενες βδομάδες. Νωρίτερα, ο Αμερικανός υπουργός ΕξωτερικώνΤζον Κέρι είχε αντιδράσει σε υψηλούς τόνους, μετά τη συνάντησή του στην Ουάσιγκτον (μέσα της βδομάδας) με το Νοτιοκορεάτη ομόλογό του Γιουν Μπγιουνγκ Σε, δηλώνοντας ότι η Ουάσιγκτον δεν αποδέχεται η ΛΔ Κορέας να έχει πυρηνική τεχνολογία, και βέβαια κατοχυρώνει αυτό το «προνόμιο» στις ΗΠΑ και μερικές ακόμη ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που θα ορίζουν μεταξύ τους. Στην ίδια συνάντηση ο Κέρι δεν παρέλειψε να χαρακτηρίσει τις πρόσφατες ανακοινώσεις της ηγεσίας της ΛΔ Κορέας «απαράδεκτες», «επικίνδυνες» και «προκλητικές», επαναλαμβάνοντας κάθε τόσο την «ετοιμότητα» και «ικανότητα» της Ουάσιγκτον να αντιμετωπίσει κάθε κίνηση της Πιονγιάνγκ.

Oι κινήσεις της ΛΔ Κορέας

Το ίδιο διάστημα, η κλιμάκωση της αμερικανικής στρατιωτικής κινητικότητας σε συνδυασμό με τις πρόσφατες κυρώσεις που επέβαλε σε βάρος της Πιονγιάνγκ το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ έπειτα από την πρωτοφανή συνεργασία μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου, προκάλεσε έντονες ανακοινώσεις αλλά και τη λήψη στρατιωτικών αποφάσεων από τη μεριά της ΛΔ Κορέας.

Η ΛΔ Κορέας, αντιδρώντας στην αύξηση τρομοκρατικών στρατιωτικών ασκήσεων ευρείας κλίμακας από δεκάδες χιλιάδες Νοτιοκορεάτες και Αμερικανούς ανακοίνωσε στις 5 Μάρτη ότι προχωρά στην κατάργηση της συμφωνίας εκεχειρίας για την παύση εχθροπραξιών του Κορεατικού Πολέμου (1950-53) θεωρώντας ότι θα πρέπει να τερματιστεί η επί δεκαετίες κατάσταση «μη πολέμου και μη ειρήνης» που επικρατεί στην περιοχή. Λίγες βδομάδες μετά, απαντώντας στη σταθερή κλιμάκωση της εχθρικής στάσης των ΗΠΑ, ανακοίνωσε πως αναστέλλει τη λειτουργία της «κόκκινης» τηλεφωνικής γραμμής με την Πιονγιάνγκ, και έπειτα ότι δεν αποκλείει τις επιθέσεις ακόμη και με πυρηνικά όπλα σε αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις της Νότιας Κορέας, της Ιαπωνίας της νήσου Γκουάμ του Ειρηνικού, στη Χαβάη και στην αμερικανική ενδοχώρα σε περίπτωση, βεβαίως, που δεχθεί επίθεση. Πριν λίγες μέρες οι βορειοκορεατικές αρχές εμπόδισαν την είσοδο Νοτιοκορεατών εργαζομένων στο βιομηχανικό συγκρότημα Κάεσονγκ που λειτουργεί με τη συνεργασία Πιονγιάνγκ- Σεούλ και ανακοίνωσαν την επαναλειτουργία του αντιδραστήρα στο πυρηνικό συγκρότημα Γιονγκμπιόν για ενεργειακούς και στρατιωτικούς λόγους.

Στο τέλος της βδομάδας, στρατιωτικοί αξιωματούχοι της ΛΔ Κορέας, απαντώντας πάντα στις πρότερες στρατιωτικές προκλήσεις των ΗΠΑ στην περιοχή, φάνηκε να προχωρούν στη μετακίνηση τουλάχιστον δύο πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς πιθανώς τύπου «Musudan» στις ανατολικές ακτές της χώρας, γεγονός που χρησιμοποιήθηκε αρχικά από ιαπωνικά και αμερικανικά ΜΜΕ για να προπαγανδίσουν τα δήθεν άμεσα «σχέδια» της Πιονγιάνγκ για επιθέσεις κατά των ΗΠΑ με διηπειρωτικούς πυραύλους. Επειδή όμως το «θερμόμετρο», στη δεδομένη στιγμή, άρχισε να ανεβαίνει επικίνδυνα, ο Νοτιοκορεάτης υπουργός Αμυνας Κιμ Κουάν Τζιν παρενέβη εξηγώντας ότι δεν πρόκειται για βορειοκορεατικούς πυραύλους μεγάλου αλλά μεσαίου βεληνεκούς που πιθανώς να χρησιμοποιηθούν στο πλαίσιο εκδηλώσεων για την επέτειο γέννησης (15 Απριλίου 1912) του αποβιώσαντος πρώην προέδρου και ιδρυτή της ΛΔ Κορέας Κιμ Ιλ Σουνγκ (παππούς του νυν προέδρου Κιμ Γιονγκ Ουν).

Επιπλέον, προχτές το μεσημέρι οι βορειοκορεατικές αρχές κάλεσαν όλες τις πρεσβείες στην Πιονγιάνγκ να εξετάσουν το ενδεχόμενο να απομακρύνουν το προσωπικό τους σε περίπτωση που υπάρξει περαιτέρω κλιμάκωση της έντασης.

Νωρίτερα, εκπρόσωπος της Εθνικής Επιτροπής Ειρήνης Κορέας στην Πιονγιάνγκ σημείωνε σε χαρακτηριστική ανακοίνωσή του, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Ο ουρανός, η γη και οι θάλασσες της Νότιας Κορέας κατακλύζονται από τα τελευταία αμερικανικά πυρηνικά μέσα. Οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές προχωρούν σε ακατάπαυστες κινήσεις πολέμου από την έναρξη της κατοχής της Νότιας Κορέας, δημιουργώντας, αρκετές φορές, μία κατάσταση όξυνσης και αμέσως μετά αποκλιμάκωσης. Ομως, ποτέ δεν εργάστηκαν τόσο απελπισμένα προκειμένου να ξεκινήσουν έναν πυρηνικό πόλεμο έναντι της ΛΔ Κορέας με όλους τους τύπους πυρηνικών μέσων όπως κάνουν τώρα.

Αυτό δεν είναι μία απλή απειλή, ένας εκβιασμός κατά της ΛΔ Κορέας και μία επίδειξη στρατιωτικών δυνάμεων, αλλά μία πολύ επικίνδυνη στρατιωτική πρόκληση ώστε να ξεκινήσουν έναν πυρηνικό πόλεμο στη Χερσόνησο με κάθε κόστος. Οι ΗΠΑ φαίνεται να επιδεικνύουν τη δύναμή τους φέρνοντας τα τελευταία πυρηνικά όπλα εντός της Νότιας Κορέας αλλά αυτό δε θα τις οδηγήσει πουθενά. Σφάλλουν σοβαρά εάν θεωρούν πως μπορούν να τρομοκρατήσουν τη ΛΔ Κορέας με τα τελευταία τους όπλα».

Η στάση της Κίνας

Αν και οι κατά καιρούς εντάσεις που προκαλεί ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός στην ευρύτερη περιοχή της βορειοανατολικής Ασίας δεν είναι πρωτόγνωρο φαινόμενο στην Κορεατική Χερσόνησο, εντούτοις αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η μάλλον καινοφανής (για τα δεδομένα των τελευταίων δεκαετιών) τακτική των ΗΠΑ να κλιμακώνουν σε καθημερινό πλέον επίπεδο την προκλητική στρατιωτική κινητικότητά τους στην περιοχή. Παρά την αύξηση της έντασης, οι περισσότεροι δυτικοί αναλυτές προεξοφλούν ότι ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η ΛΔ Κορέας θέλουν τώρα έναν πόλεμο στην περιοχή. Δεν αποκλείουν όμως βέβαια και μία εκτός ελέγχου κατάσταση από ένα τυχαίο «ατύχημα» ή θερμό επεισόδιο... Επομένως, γιατί ανεβάζουν τη θερμοκρασία στα ύψη;

Τα σενάρια και οι ερμηνείες ποικίλουν. Κάποιοι συνδέουν το ανέβασμα των τόνων σε Ουάσιγκτον, Σεούλ και Πιονγιάνγκ με την αλλαγή κυβερνήσεων και την τοποθέτηση νέων, ανώτερων αξιωματούχων σε νευραλγικά πόστα και στις τρεις χώρες. Στις ΗΠΑ έχουμε τη δεύτερη θητεία της κυβέρνησης Ομπάμα και νέους επικεφαλής, μεταξύ άλλων, στα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας με το κέντρο βάρους του αμερικανικού ιμπεριαλιστικού ενδιαφέροντος εμφανώς μετατοπισμένο στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού. Στην Κίνα επίσης έχουμε αλλαγή στην ηγεσία με επικεφαλής τον νέο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ, όπως και στη Νότια Κορέα όπου από τον περασμένο Φλεβάρη ανέλαβε και επίσημα πρόεδρος η Παρκ Γκέουν Χίε. Πιθανώς οι νέες ηγεσίες να επιχειρούν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους ή τις αντιδράσεις των «αντιπάλων τους» ώστε να διαπιστώσουν εάν τις συμφέρει να διατηρήσουν ή και να επανακαθορίσουν(;) την πολιτική τους.

«Στροφή» στην σινική πολιτική;

Αλλοι αναλυτές επιλέγουν να εστιάσουν στην διαφαινόμενη στροφή -προς το αρνητικότερο- της στάσης του Πεκίνου έναντι της Πιονγιάνγκ μιλώντας πλέον ακόμη και για την πιθανότητα έναρξης μίας «συνεργασίας» ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα. Βασίζουν αυτή την εκτίμηση, αφ' ενός, στο γεγονός της διαπιστωμένης συνεργασίας μεταξύ Αμερικανών και Κινέζων διπλωματών στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη που οδήγησε στο τελευταίο πακέτο κυρώσεων σε βάρος της ΛΔ Κορέας το περασμένο δίμηνο, αφ' ετέρου, σε έναν αριθμό Κινέζων αξιωματούχων και πανεπιστημιακών (π.χ. Deng Yuwen, Qiu Yuanping) που προσφάτως επιχειρηματολογούν («Global Times», «Τhe Economist») υπέρ μίας αλλαγής στη φιλική και στενά συμμαχική πολιτική που ακολουθούσε επί χρόνια το Πεκίνο έναντι της ΛΔ Κορέας. Αυτή η πλευρά, διακρίνοντας σήμερα μία συγκυριακή σύμπτωση των συμφερόντων ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα, θεωρεί πως αμφότερες χώρες (και κάθε μία για τους δικούς της λόγους) θα πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να αναγκάσουν τη ΛΔ Κορέας να αλλάξει πολιτική διότι, όπως ισχυρίζονται, έχουν λόγους να μην επιθυμούν την ενίσχυση του βορειοκορεατικού πυρηνικού προγράμματος. Η Κίνα, λένε, δε θα ήθελε μία ισχυρή πυρηνική ΛΔ Κορέας στα πόδια της που ενδεχομένως να δοκίμαζε μία πιο ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, ενώ και οι ΗΠΑ επιδιώκουν την εξουδετέρωση του βορειοκορεατικού πυρηνικού και πυραυλικού προγράμματος, γιατί σε τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να διαπραγματευτούν με την Πιονγιάνγκ υπό άλλους όρους ακόμη και να αποκαταστήσουν τις μεταξύ τους διπλωματικές και άλλες σχέσεις...

Εντούτοις, αυτοί οι αναλυτές ξεχνούν πως η Κίνα, όσο και να αλλάξει «βηματισμό» στην πολιτική της έναντι της Πιονγιάνγκ, σε καμία περίπτωση, δε θα ήθελε αυτό που επιδιώκουν εδώ και καιρό οι ΗΠΑ: Δηλαδή, μία ανεξέλεγκτη ένταση στην Κορεατική Χερσόνησο που θα οδηγούσε σε κατάρρευση της κυβέρνησης του Κόμματος Εργατών Κορέας στην ΛΔ Κορέας (που τόσο πολύ επιθυμεί διακαώς εδώ και δεκαετίες η Ουάσιγκτον και «προβλέπουν» δίχως επιτυχία, πολλά χρόνια τώρα, διάφοροι Αμερικανοί αξιωματούχοι...). Πολύ δε περισσότερο, το Πεκίνο δε θα επιθυμούσε μία πλημμυρίδα εκατοντάδων χιλιάδων Βορειοκορεατών προσφύγων, μία ασταθή και ρευστή κατάσταση στα βόρεια σύνορά της με ό,τι παράλληλα συνεπάγεται μία απόλυτη κυριαρχία των ΗΠΑ στην Κορεατική Χερσόνησο, που θα μετέτρεπε την περιοχή απ' άκρη σε άκρη σε μία τεράστια αμερικάνικη στρατιωτική βάση σε απόσταση αναπνοής από τη βορειοανατολική μεθόριο της Κίνας.

Ανοίγει ο δρόμος για τα μονοπώλια

Ποιος επομένως επωφελείται από την κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή; Δεν μπορεί παρά να είναι οι ΗΠΑ οι οποίες τροφοδοτώντας, κάθε τόσο, τις αντιπαραθέσεις καταφέρνουν με το «διαίρει και βασίλευε» όχι μόνον να διατηρούν τις βάσεις τους (σε βάρος βεβαίως της ειρήνης και της ασφάλειας των λαών της ευρύτερης περιοχής) αλλά και να διευρύνουν τη στρατιωτική παρουσία και κινητικότητά τους έχοντας άλλωστε παραδεχθεί πως για τον 21ο αιώνα το κέντρο βάρος των παρεμβάσεών τους έχει μετατεθεί στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού, απέναντι στην αναδυόμενη κινεζική υπερδύναμη.

Δεν είναι γι' αυτό το λόγο διόλου τυχαία μία σειρά από εξελίξεις. Οπως η έντονη στρατιωτική κινητικότητα των ΗΠΑ στην Κορεατική Χερσόνησο, το νέο στρατιωτικό σύμφωνο συνεργασίας Σεούλ - Ουάσιγκτον, η πρόσφατη ανάπτυξη 2.500 Αμερικανών πεζοναυτών και αμερικανικών πλοίων και αεροπλάνων στη ναυτική βάση του Ντάργουιν στην Αυστραλία, η προ ημερών συμφωνία ανάμεσα στον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα και τον πρωθυπουργό της Σιγκαπούρης Λι Χσιέν Λουνγκ για την εκ περιτροπής ανάπτυξη αμερικανικών πολεμικών πλοίων στο λιμάνι της συγκεκριμένης πόλης - κράτους, τα σχέδια της Ουάσιγκτον για στρατιωτικές δράσεις (ενδεχομένως και βάσεις...) στη Νέα Ζηλανδία. Οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις που ξεκίνησαν με τις Φιλιππίνες αυτές τις μέρες. Επίσης, ενταγμένη στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς είναι και η προώθηση από τις ΗΠΑ της Δια-Ειρηνικής Ζώνης Ελεύθερου Εμπορίου, που συμμετέχουν επίσης ο Καναδάς, το Μεξικό, το Περού, η Χιλή, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, το Βιετνάμ, το Μπρουνέι, η Σιγκαπούρη, η Μαλαισία και είναι η προσπάθεια να ανοίξουν νέοι δρόμοι κερδοφορίας για τα μονοπώλια, που αν δε γίνεται αλλιώς ανοίγουν και με στρατιωτικά μέσα και επεμβάσεις. Γι' αυτό επίσης ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός προσπαθεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρον τις αντιπαραθέσεις που προκαλούν οι εδαφικές και ενεργειακές διαφορές της Κίνας με διάφορους γείτονές της στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας (π.χ. Νότια Κορέα, Βιετνάμ, Φιλιππίνες κ.ά.) ώστε να αυξήσει την στρατιωτική παρουσία του σε νέους -νευραλγικούς για τα διεθνή μονοπώλια- εμπορικούς και στρατηγικούς δρόμους.

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις