ΣΥΡΙΖΑ: Σχεδιάζει διαχείριση που θα αποτελειώσει το λαό

Απηχώντας αγωνίες και επιδιώξεις μερίδας των αστών και διεκδικώντας την εμπιστοσύνη συνολικά της πλουτοκρατίας, ο Αλ. Τσίπρας απηύθυνε έκκληση στον Αντ. Σαμαρά (!) να χαράξει «εθνική στρατηγική διαπραγμάτευσης»,την οποία, όπως είπε, θα στήριζε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Σε συνέντευξή του την περασμένη Τρίτη, στον ΣΚΑΪ, εξέφρασε ξανά την έγνοια του για το ταχύτερο δυνατό ξελάσπωμα της αστικής τάξης απ' την κρίση, με άλλο μείγμα διαχείρισης, προσαρμοσμένο στις επιδιώξεις εκείνων των τμημάτων του κεφαλαίου που δεν αποκλείουν ακόμα και το ενδεχόμενο της εξόδου της χώρας από το ευρώ, με αναπροσανατολισμό των διεθνών συμμαχιών της, προκειμένου να ικανοποιηθούν τα συμφέροντά τους.

Υποδεικνύοντας τη Γερμανία σαν βασικό εμπόδιο για την εφαρμογή αυτού του μείγματος διαχείρισης, αξίωσε τη συγκρότηση μιας«συμμαχίας των χωρών του Νότου που έχουν κοινά συμφέροντα απέναντι στη γερμανική ηγεμονία στην Ευρωζώνη». Η συμμαχία στην οποία αναφέρεται - των κυβερνήσεων Ελλάδας, Ιταλίας, Ισπανίας και Πορτογαλίας, που ενιαία τσακίζουν τους λαούς με πανομοιότυπα βάρβαρα μέτρα - αφορά στην από κοινού διεκδίκηση καλύτερων όρων για την ανάκαμψη των αστικών τάξεων των χωρών τους, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού που λυσσομανά στην ΕΕ.

Αλλωστε και μόνο το γεγονός ότι αποδέκτης της έκκλησης είναι η κυβέρνηση (!), επιβεβαιώνει ότι η στρατηγική που εισηγείται ο Αλ. Τσίπρας δεν αφορά στα λαϊκά συμφέροντα. Οπως και οι αποδέκτες της πρότασης για συμμαχία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ερωτώμενος ειδικά για τον Γκρίλο, τον οποίο μνημόνευσε σαν δυνάμει σύμμαχο, ξεκαθάρισε: «Δεν με ενδιαφέρει αν είναι αξιόπιστος ή όχι, ποσώς με ενδιαφέρει (...) Αν είναι αξιόπιστος για τη δική του πολιτική σκηνή ή όχι είναι δευτερεύον ζήτημα για μένα»...

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ διευκρίνισε πως η διαχείριση που οραματίζεται να ασκήσει χρειάζεται συμμαχίες και στο εσωτερικό της χώρας με όποιον πιστό στην αστική εξουσία και πρόθυμο να βάλει πλάτες για την ανάκαμψή της απ' την κρίση. Μάλιστα, απείλησε ότι όποιος αρνηθεί να στηρίξει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, «θα πάρει την ευθύνη για την αστάθεια η οποία θα είναι οδυνηρή για τον τόπο»! Στο πλαίσιο αυτό δεν απέκλεισε τη συνεργασία με τα κόμματα που σήμερα στηρίζουν την κυβέρνηση: «Στη ζωή κανείς δεν πρέπει να λέει ποτέ», είπε, ενώ για το κόμμα του Καμμένου, που ήδη συνεργάζονται, δέχτηκε ότι «υπάρχουν πολλά σημεία ταύτισης».

Για να βάλει στο χέρι τη διακυβέρνηση με χειραγώγηση των λαϊκών στρωμάτων, προανήγγειλε και ψευτοδιλήμματα, σαν αυτά που επιστράτευσε προεκλογικά και η ΝΔ, όπως «ή ΣΥΡΙΖΑ με το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό ή οδηγούμαστε στην αβεβαιότητα»! Πρόκειται για καθαρό εκβιασμό του λαού να συμβάλει στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, αναθέτοντας στον ΣΥΡΙΖΑ τη διαχείριση των υποθέσεων της αστικής τάξης, με τον ίδιο τρόπο που το έκανε μέχρι τώρα στηρίζοντας το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.

Δείχνοντας ότι μαζί με τα αστικά κόμματα υπηρετεί τον εξωραϊσμό και τη διαιώνιση του καπιταλισμού, πρόσθεσε ότι «το κύριο σήμερα δεν είναι ο σοσιαλισμός, αλλά η σωτηρία της χώρας», και για να δικαιολογήσει την πρεμούρα τους να ασκήσουν την αστική διαχείριση, υποστήριξε πως «απ' τη βαρβαρότητα στο σοσιαλισμό υπάρχουν πολλά στάδια», κάνοντας τα γλυκά μάτια σε δυνάμεις που ζητάνε συνεργασίες πάνω σε «μεταβατικά προγράμματα», βλέποντας κυβερνητικές - άρα διαχειριστικές - λύσεις στα οξυμένα λαϊκά προβλήματα.

Απογειώνει την κοροϊδία

Η τρίτη διάσταση των συμμαχιών που επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ για λογαριασμό της αστικής τάξης αφορά σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις πέραν της ΕΕ. Κλείνοντάς τους το μάτι, ταυτόχρονα και σε εκείνες τις μερίδες των αστών που καλοβλέπουν συμμαχίες μαζί τους, υπέδειξε τη Ρωσία, την Κίνα και τις ΗΠΑ. Ισχυρίστηκε, επίσης, ότι θα επιδιώξει συμμαχία στη «βάση των κοινών συμφερόντων» και ακόμα ότι: «Διεκδικούν συμφέροντα (...) Δεν θα πας με κανέναν και με όλους μαζί. Θα πάρεις αυτό που θέλεις να πάρεις από τους Αμερικάνους, θα πάρεις αυτό που θέλεις να πάρεις από τους Ρώσους»!

Η θέση αυτή δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική, πολύ περισσότερο τώρα που μεσολάβησε το παράδειγμα της Κύπρου και η έκβαση των διαβουλεύσεων με τη Ρωσία. Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι υπάρχουν «καλές» και «κακές» ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, καλώντας το λαό να στοιχηθεί από πίσω τους, ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα και τις επιλογές της αστικής τάξης ή μερίδων της.

Σ' αυτό το σημείο πρόβαλε σαν μοντέλο την Κύπρο για το πώς κινήθηκε σε ό,τι αφορά στην εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων, προσπερνώντας σκόπιμα όλες τις τελευταίες εξελίξεις, όπως η αναθέρμανση των σχέσεων Ισραήλ - Τουρκίας, που δείχνουν ότι τέτοιου είδους κολεγιές είναι ευμετάβλητες, αφού συνομολογούνται ή διαλύονται αναλόγως του πώς ορίζουν τα συμφέροντα των αστών κάθε χώρας και σε κάθε περίπτωση είναι επικίνδυνες για τους λαούς.

Σωστός εμπαιγμός ήταν και τα λεγόμενά του για το λαό που βυθίζεται στη φτώχεια. Οπως είπε, αφού εδραιώσει τις συμμαχίες του - στο μακρινό, αόριστο μέλλον - τότε θα πάει να διαπραγματευτεί στην ΕΕ. Κληθείς να εξηγήσει τι θα κάνει αν βρει «τοίχο», προεξόφλησε ότι οι Γερμανοί έχουν ήδη επεξεργαστεί κάποιες υποχωρήσεις που μπορούν να κάνουν για να έρθουν σε συμφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και ότι δεν παραχωρούν στη σημερινή κυβέρνηση γιατί «θέλουν να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα πριν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ»! Αν τα λεγόμενά του έχουν βάση, επαληθεύεται η θέση του ΚΚΕ ότι η όποια διαπραγμάτευση εντός ΕΕ γίνεται με σημαδεμένα χαρτιά σε βάρος του λαού.

Ο εμπαιγμός προς τον λαό απογειώθηκε όταν, μετά από επίμονες ερωτήσεις ποιος θα πληρώσει τις αυξήσεις στον κατώτατο μισθό, της τάξης των «50, 100 ευρώ», όπως είπε, αναφερόμενος σε ένα μισθό που ήδη βρίσκεται στον πάτο, απάντησε ευθαρσώς: «Ο Ελληνας φορολογούμενος»! Αλλά ακόμα και τα ψίχουλα που υπόσχεται, είναι αέρας κοπανιστός καθώς, όπως είπε, η παροχή τους θα αποτελέσει «αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τους εταίρους»... Προσθέτοντας ότι η υλοποίηση των σχεδίων του ΣΥΡΙΖΑ προϋποθέτει τη συμφωνία τους, αφού«εμείς δεν έχουμε σχέδιο να διαλύσουμε την Ευρωζώνη και την ΕΕ, ούτε να βγάλουμε τη χώρα από την ΕΕ».

Ο Αλ. Τσίπρας τάχτηκε ακόμα υπέρ των «διαρθρωτικών αλλαγών», όπως και η σημερινή κυβέρνηση, υπέρ του«ισοσκελισμένου προϋπολογισμού», όπως και η κυβέρνηση που πετσοκόβει δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα για το λόγο αυτό. Και διερωτήθηκε υποκριτικά: «Υπάρχουν και κάποιες θεσμικές αλλαγές, οι οποίες δεν κοστίζουν. Γιατί να μη γίνουν αυτές; Το να ξαναφέρουμε την εργασιακή νομοθεσία εκεί που έπρεπε να είναι, το να υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις στη χώρα, αυτά δεν κοστίζουν, είναι θεσμικές αλλαγές»!

Καμώνεται πως δεν γνωρίζει ότι όλα αυτά «κοστίζουν» για τους καπιταλιστές, για τα κέρδη των οποίων καταργήθηκαν. Επειδή το γνωρίζει, έσπευσε να συμπληρώσει: «Εγώ όμως έχω πλήρη επίγνωση και επαναλαμβάνω ότι αυτές οι αλλαγές θα είναι πετυχημένες αν αλλάξει στρατηγική η Ευρώπη». Δηλαδή, στη Δευτέρα Παρουσία. Εκεί παραπέμπει ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και την ελάχιστη ανακούφιση του λαού από τις συνέπειες της κρίσης.

Προσκλητήριο στ' αρπαχτικά

Εκεί που ήταν απολύτως σαφής, ήταν όταν αναφέρθηκε στη «σταθεροποίηση της οικονομίας» και στο στόχο του ΣΥΡΙΖΑ, «που είναι κάποια στιγμή, και μάλιστα γρήγορα, η οικονομία να περάσει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης». Στο πλαίσιο αυτό υπερασπίστηκε τις καπιταλιστικές επενδύσεις, αν οι επενδυτές «σέβονται τους εργασιακούς νόμους, τις εργασιακές σχέσεις», που φυσικά έχουν ήδη διαμορφωθεί στα μέτρα των αναγκών τους για περισσότερα κέρδη.

Τους καθησύχασε πως ό,τι έχει ήδη ιδιωτικοποιηθεί όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει τα ηνία της διακυβέρνησης θα παραμείνει στα χέρια τους, αναιρώντας και τις δημαγωγίες περί «εθνικοποιήσεων», που ούτως ή άλλως είναι η άλλη όψη των ιδιωτικοποιήσεων και γίνονται για λογαριασμό μερίδων του κεφαλαίου.

Στα παραπάνω πρόσθεσε: «Δεν θα διεκδικήσουμε εμείς σαν κυβέρνηση αύριο τη δυνατότητα να έρθουν επενδυτές και να επενδύσουν στη χώρα; Ισα ίσα, και μάλιστα εμείς λέμε ότι αυτό πρέπει να γίνεται μέσα από ένα πλαίσιο διακρατικών συμφωνιών, δηλαδή το ίδιο το κράτος θα δημιουργήσει συνθήκες όπου θα προσελκύσει επενδύσεις από χώρες οι οποίες ενδιαφέρονται να έχουν και γι' άλλους λόγους γεωπολιτικής σημασίας»...

Οπως και η ΝΔ, προβάλλει σαν κράχτη στα μονοπώλια τη γεωπολιτική θέση της χώρας, λέγοντας στο λαό ότι όσο πιο βαθιά εμπλέκεται η χώρα στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, τόσο περισσότερο διασφαλίζονται τα συμφέροντά της. Και πάλι το παράδειγμα της Κύπρου, η εξέλιξη του Κυπριακού μετά την ένταξη στην ΕΕ και τα όσα αφορούν στους υδρογονάνθρακες μετά την επαναπροσέγγιση Ισραήλ - Τουρκίας, κάνει φύλλο και φτερό τις διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιτάσσεται στην ουσία των ιδιωτικοποιήσεων και των συνεπειών που έχουν στο λαό, όπως και η διαχειριστική του λογική, αποκαλύφτηκαν πλήρως στο σημείο της συνέντευξης που δήλωσε ότι:«Οταν ξεκίνησε αυτή η συζήτηση για τις αποκρατικοποιήσεις (...) διακρίναμε ότι είχε ένα νόημα, διότι μιλούσαν για 50 δισ. Και λέγαμε, ρε παιδί μου, ότι είναι ένα εργαλείο εν πάση περιπτώσει για να ξεχρεώσουμε (...) Σήμερα ξέρετε ποια είναι η αποτίμηση; 9 δισ. Εννιά δισ. είναι ούτε το 2% του χρέους»! Στο «μεϊντάνι» και η δημόσια περιουσία, για την εκποίηση της οποίας επαληθεύεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κλοτσάει μόνο στο τίμημα.

Τέλος, και πάντα στο πλαίσιο των διαπιστευτηρίων του στην αστική τάξη, αποκήρυξε το σοσιαλισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα αλλά και την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, την εποποιία του ΔΣΕ. Εξισώνοντας θύτες και θύματα, είπε ότι «η Ελλάδα έχασε τη δυνατότητα της μεταπολεμικής άνθησης, υπέστη μεγάλη ζημιά απ' τον εμφύλιο» και «δεν πρέπει να επαναληφθούν λάθη του παρελθόντος».

Η αποκήρυξη του σοσιαλισμού συνοδεύτηκε από μια μεγαλοπρεπή υπόκλιση στον καπιταλισμό. Υποστήριξε ότι«ο υπαρκτός απέτυχε, το ίδιο το μοντέλο της σοσιαλδημοκρατίας και του νεοφιλελευθερισμού». Δηλαδή, ο σοσιαλισμός απέτυχε, κατά τον Αλ. Τσίπρα, όχι όμως ο καπιταλισμός, παρά μόνο μορφές διαχείρισής του, σκορπώντας αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει διαχείριση που θα εξανθρωπίσει τη βαρβαρότητά του.

Β.Ν.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις