ΣΥΡΙΖΑ: Εκλιπαρεί για την εύνοια της αστικής τάξης

Τώρα διαβεβαιώνει ότι οι υποσχέσεις που μοιράζει για τους μισθούς «δεν ενέχουν δημοσιονομικό κόστος»!

Τη «συντεταγμένη και ασφαλή έξοδο απ' την κρίση» και τη διάνοιξη «νέων δρόμων» κερδοφορίας, υποσχέθηκε στην αστική τάξη ο Αλ. Τσίπρας, απ' το βήμα του Συνεδρίου του «Economist», όπου μίλησε χτες. Προκειμένου να πείσει για την ικανότητα του κόμματός του να αναλάβει «την ιστορική ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας», τη διαχείριση δηλαδή των υποθέσεων της αστικής τάξης, δεσμεύτηκε για «ισχυρό ηλεκτροσόκ στην οικονομία για να επανέλθει», με «αιχμή δημόσιες επενδύσεις ταχείας απόδοσης που θα ενθαρρύνουν και δεν θα εκτοπίσουν τις ιδιωτικές επενδύσεις, θα επιφέρουν αποτέλεσμα crowding - in (σ.σ. μαζικών εισροών)» και με ανάληψη απ' τον «δημόσιο τομέα του μεγάλου βάρους της ανάταξης» της καπιταλιστικής οικονομίας.

Γι' αυτό - όπως ομολόγησε - «επιμένουμε» στη διαπραγμάτευση των δανειακών υποχρεώσεων και τη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους! Επειδή «η Ελλάδα όπως και ο ευρωπαϊκός Νότος έχουν ανάγκη από ένα νέο σχέδιο δημόσιων ευρωπαϊκών επενδύσεων, ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ για να επανακάμψουν και μαζί να επανακάμψει και η συνοχή της Ευρωζώνης».

Παράλληλα, διαχωρίζοντας τους καπιταλιστές σε «καλούς» και «κακούς», δεσμεύτηκε για άρση των εμποδίων που θέτουν στους επενδυτές τα «καρτέλ της διαπλοκής» που «νέμονται τα αναπτυξιακά κονδύλια, νοθεύουν τους κανόνες της αγοράς»! Εν ολίγοις, υποσχέθηκε ότι θα φάνε όλοι, επί ίσοις όροις, εκτός απ' το λαό, που «νοθευμένοι» ή «ανόθευτοι» οι κανόνες της αγοράς ισοδυναμούν με εξαχρείωσή του.

Δεσμεύτηκε ακόμα για σταθερό φορολογικό σύστημα, «ώστε να διευκολύνει παραγωγικές επενδύσεις», για αξιοποίηση των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων και για αναπροσανατολισμό του κοινωνικού κεφαλαίου στην ανάκαμψη της οικονομίας. Αλλά και για αναδιάρθρωση της Δημόσιας Διοίκησης, ώστε αποτελεσματικότερα να υπηρετεί τις ανάγκες τους, εξ ου και ομολόγησε ότι αυτό μπορεί να γίνει αν εξασφαλίσει την «κοινωνική συναίνεση».

Ενδεικτικό του ζήλου, με τον οποίο διεκδικεί τα εύσημα των αστών, ήταν και η αναφορά του στην αποκατάσταση του κατώτατου μισθού «στο επίπεδο της 31ης Δεκέμβρη του 2011», συνοδευόμενη απ' την εξήγηση «όπως γνωρίζετε δεν ενέχει δημοσιονομικό κόστος»! Ο Αλ. Τσίπρας επέρριψε ευθύνες στη συγκυβέρνηση, γιατί «ούτε ευρωπαϊκές συμμαχίες αναζητεί, αλλά ούτε τις υπαρκτές δυνατότητες διαπραγμάτευσης σε εθνικό επίπεδο αξιοποιεί σ' αυτήν την κατεύθυνση».

Συνολικά, δεν παραιτήθηκε απ' την αντιΜέρκελ ρητορεία, ενοχοποιώντας μάλιστα τη Γερμανία ότι «η άκαμπτη και χρεοκοπημένη πολιτική» της επιφέρει «εθνικές διαιρέσεις στο δίπολο Βορράς - Νότος» και «οξύνει την κοινωνική διαίρεση (...) ανάμεσα στη μειοψηφία που επωφελείται από την κρίση και στην πλειοψηφία που αγωνίζεται να επιβιώσει, διαμορφώνει, δηλαδή, μια νέα κοινωνία των δύο τρίτων».