Ο μαθητής ... ξεπέρασε το δάσκαλο

Η σοσιαλδημοκρατική «χάρη» του ΣΥΡΙΖΑ είναι, ως γνωστόν, «διεθνούς εμβέλειας». Γι' αυτό και οι άνθρωποί του δεν παραλείπουν να κάνουν παρατηρήσεις ακόμα και στους «άριστους μαθητές» του ρεφορμισμού και οπορτουνισμού. Οπως, για παράδειγμα, στη λεγόμενη «γαλλική αριστερά», μια από τις πρώτες διδάξασες στην ενσωμάτωση της εργατικής τάξης στο καπιταλιστικό σύστημα. Να τι λέει σε άρθρο της η χτεσινή «Αυγή», σχετικά με την άνοδο της ακροδεξιάς Λεπέν: «Και η αριστερά που έχει καθηλωθεί στο 4% τι γίνεται; Τι απέγινε η μαγιά του 11% από τον Μελανσόν στις προεδρικές εκλογές; Το έλλειμμα ενωτικής διάθεσης έχει κόστος, όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η γλώσσα. Τα... γαλλικά που ομιλεί η ριζοσπαστική Αριστερά στη χώρα δεν τα καταλαβαίνει κανείς ή για την ακρίβεια τα κατανοούν ελάχιστοι και όλο και λιγότεροι. Χωρίς σοβαρό και ρεαλιστικό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, με επίγνωση των προβλημάτων που αφορούν τους Γάλλους πολίτες, το μόνο που σου μένει είναι να περιμένεις, όπως κάνει εδώ το ΚΚΕ, να ισιώσει ο γιαλός».

Προφανώς δεν αγχώνονται μήπως ο Μελανσόν και το Γαλλικό ΚΚ γίνουν... ΚΚΕ, δηλαδή επαναστατικό κόμμα με στρατηγική και δράση για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, που υπηρετούν οι «ΣΥΡΙΖΑίοι» εντός κι εκτός συνόρων. Αυτά, εξάλλου, έχουν λυθεί προ πολλού, από τότε που το Γαλλικό ΚΚ εγκατέλειπε με «ταρατατζούμ» το χαρακτήρα του ως κομμουνιστικού κόμματος, υπέγραφε την ταξική συνεργασία με τους σοσιαλδημοκράτες, συμμετείχε στις κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού, στηρίζοντας όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, ξεπλένοντας έως και το ΝΑΤΟ. Ολα αυτά, δηλαδή, που χωρίς καμία «έκπληξη» και άλλες λαθροχειρίες που εφευρίσκει ο αρθρογράφος (όπως π.χ. την «κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού», που όμως το ΓΚΚ πολεμούσε), έκαναν «τα εργατικά στρώματα που παραδοσιακά το ψήφιζαν και το είχαν φτάσει ως το 24% να κουνάνε μαντίλι και να μετατοπίζονται μαζικά προς το κόμμα των Λεπέν». Ανησυχούν γιατί η στήριξη των συμφερόντων του κεφαλαίου στη Γαλλία τείνει να προχωρά μέσα απ' τον «ακροδεξιό», «ευρωσκεπτικιστικό» δρόμο και όχι από το σοσιαλδημοκρατικό «ευρωπαϊκό» Και γι' αυτό, μαζί με τις ευθείες κολεγιές τους με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, δε διστάζουν να «κουνάνε το δάχτυλο» και στα μέχρι χτες πρότυπά τους.