Ενα αστέρι τούς οδηγεί: Η καπιταλιστική ανάκαμψη

Μέρες που είναι, πολλά θα ακούσουμε για φιλανθρωπία, λίγα όμως για πραγματικές ανάγκες, δικαιώματα και αλληλεγγύη, θα ακούσουμε ευχές για επί Γης ειρήνη, λιγότερα όμως για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους. Το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε αρχές αυτής της βδομάδας την ενεργοποίηση της απόφασης που έχει φαρδιά - πλατιά και την υπογραφή της ελληνικής κυβέρνησης που είχε παρθεί στις 24 Νοέμβρη, για ενίσχυση της ασφάλειας της Τουρκίας με περισσότερα στρατιωτικά μέσα. Μια εξέλιξη που οδηγεί στη μεγαλύτερη εμπλοκή της λυκοσυμμαχίας στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Μέση Ανατολή, την ώρα που ο συνωστισμός στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή κάνει ακόμα περισσότερο εύφλεκτο το μείγμα.

Παράλληλα, οι πρόσφυγες που έπεσαν πάνω στα σύγχρονα τείχη που ορθώνει η ΕΕ, μετά το διώξιμό τους από την Ειδομένη, χάθηκαν κάπου μεταξύ Ελληνικού και Βικτώριας. Ποιος ξέρει σε ποιες τρύπες να βγάζουνε τη νύχτα... Τυχεροί αυτοί, καθώς τα νέα κύματα της προσφυγιάς που επιχειρεί να φτάσει στα νησιά, μετράνε ήδη κι άλλους πνιγμένους.

Παλιό το παραμύθι

Η κυβέρνηση, πάλι, σαν τον πνιγμένο που απ' τα μαλλιά του πιάνεται, επιχείρησε να εμφανίσει τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ισπανία σαν απόδειξη ότι «η Ευρώπη αλλάζει». Η Ευρωπαϊκή Ενωση, βέβαια, δεν μπορεί ούτε πρόκειται ν' αλλάξει φιλολαϊκά, γιατί είναι απ' τη φύση της ένωση καπιταλιστικών κρατών, ένωση προς το συμφέρον των μονοπωλίων, των αστικών τάξεων, ένωση ιμπεριαλιστική. Αυτό επιβεβαιώνεται διαρκώς από την πολιτική που διαμορφώνει σε όλα τα «μέτωπα». Από το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά μέχρι τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και το Προσφυγικό. Επίσης, όπως αποδείχτηκε και στην περίπτωση της Γαλλίας και της Ιταλίας, οι κυβερνήσεις τους μπορεί να ασκούν κριτική στην κυρίαρχη πολιτική της ΕΕ που έχει τη σφραγίδα της Γερμανίας, αλλά δεν αμφισβητούν τις αντιδραστικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις (τις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις). Πώς θα μπορούσαν, άλλωστε, αφού αυτές έχουν ως στόχο τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας, την ενίσχυση της προσπάθειας για καπιταλιστική ανάκαμψη. Στόχοι που προϋποθέτουν θυσίες διαρκείας για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Ανταγωνιστικότητα και ξανά ανταγωνιστικότητα

Την ώρα που η κυβέρνηση και τ' άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης εστίαζαν στο «Σύμφωνο Συμβίωσης» ως απόδειξη δημοκρατικής ευαισθησίας, ο ΣΕΒ όριζε με ακρίβεια ποια πρέπει να είναι η κυβερνητική πολιτική, κάνοντας πριν απ' όλα καθαρό πως στους χώρους δουλειάς μόνο ένας κανόνας ισχύει: Η όσο το δυνατόν πιο άγρια εκμετάλλευση. Με την τελευταία ανακοίνωσή τους, οι βιομήχανοι εστιάζουν τις απαιτήσεις τους ως προς τον επόμενο γύρο των μεταρρυθμίσεων στη μείωση του ενεργειακού και του «μη μισθολογικού» κόστους, που σημαίνει φτηνότερη Ενέργεια και παραπέρα απαλλαγή των επιχειρήσεων από τη συμμετοχή τους στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, προκειμένου να γίνουν πιο ανταγωνιστικές οι τιμές των προϊόντων που εξάγουν, χωρίς βέβαια να μειωθεί (αλλά να αυξηθεί κιόλας) το ποσοστό της κερδοφορίας τους. Κι αυτά, βέβαια, επιπρόσθετα στη «βελτίωση της δημοσιονομικής κατάστασης» που την πλήρωσε με αιματηρές περικοπές και θυσίες ο λαός, αλλά και στις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» που ήδη έγιναν και οι οποίες αφορούν κατά βάση ανατροπές στα μισθολογικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, αναδιαρθρώσεις στην οικονομία που πλήττουν τους μικροεπαγγελματίες και τους μικρούς αγρότες.

Το νέο εργαλείο έχει όνομα: «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2016-2019», στο οποίο θα περιλαμβάνονται πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα ύψους τουλάχιστον 7,4 δισ. ευρώ. Η «ενεργητική διαχείριση» των «κόκκινων» δανείων στις τράπεζες, η διαμόρφωση του νέου λεγόμενου «αναπτυξιακού νόμου» και των εργαλείων χρηματοδότησης που θα το συνοδεύουν, σε συνδυασμό βέβαια με τα κονδύλια από το ΕΣΠΑ, αποτελούν τα επόμενα βήματα της συγκυβέρνησης στην πορεία διαμόρφωσης και ανάπτυξης του νέου προτύπου της «παραγωγικής ανασυγκρότησης». Η κυβέρνηση, επίσης, επικεντρώνει τώρα τα προπαγανδιστικά της πυρά στο ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, για να νομιμοποιήσει στις λαϊκές συνειδήσεις τις νέες ανατροπές που ετοιμάζει. Πλέον, ομολογείται απ' όλους ότι ο δρόμος είναι ορθάνοιχτος για νέες μειώσεις στις συντάξεις και αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, όπως γινόταν με τις μεταρρυθμίσεις όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Η μάχη είναι μπροστά

Για την εργατική τάξη, η ανάπαυλα των γιορτινών ημερών δεν μπορεί να βάλει στην άκρη την ανάγκη να βρεθεί προετοιμασμένη απέναντι στη νέα επίθεση. Ηδη το ΠΑΜΕ απηύθυνε κάλεσμα προετοιμασίας για απεργία το Γενάρη, σημειώνοντας πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έρχεται να κάνει τη βρώμικη δουλειά που δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν οι προηγούμενες. Υλοποιεί κατά γράμμα μία - μία τις απαιτήσεις του κεφαλαίου και της στρατηγικής της ΕΕ. Το κύμα των αντιλαϊκών μέτρων δε λέει να κοπάσει! Το νέο έτος πρέπει να μας βρει ετοιμοπόλεμους! Οι δύο απεργιακές μάχες Νοέμβρη και Δεκέμβρη έδειξαν ότι η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες μας, στην οργάνωσή μας. Στην ανάπτυξη ισχυρού εργατικού - λαϊκού κινήματος, που θα αντιπαλεύει την αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας, θα διεκδικεί ανάκτηση απωλειών και δικαιωμάτων, για νέες κατακτήσεις. Για να κερδίσουν οι εργαζόμενοι, θα πρέπει να χάσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι!

″Ρ″