ΣΥΡΙΖΑ: Το σχέδιο είναι ένα: "Ενισχύστε το κεφάλαιο"

Δ

εν πάει καιρός απ' την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ, ψαρεύοντας σε θολά νερά, άφηνε να εννοείται ότι διαθέτει εναλλακτικό σχέδιο για την περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις με την ΕΕ ναυαγήσουν. Τον Ιούνη του 2012, στη διάρκεια της διακαναλικής συνέντευξης Τύπου, σε σχετική ερώτηση, ο Αλ. Τσίπρας ρωτήθηκε: «Εάν πουν όχι οι εταίροι μας στις διεκδικήσεις σας, θα πάτε σε μια ρήξη; Ενδεχομένως σε μια νομική καταγγελία του μνημονίου; Και εάν ναι, έχετε ένα εναλλακτικό σχέδιο σε μια ενδεχόμενη διακοπή της χρηματοδότησης;». Και απάντησε:

«Οφείλουμε να έχουμε επεξεργαστεί κάθε ενδεχόμενο και οποιαδήποτε κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της οφείλει να έχει επεξεργαστεί κάθε ενδεχόμενο (...) Από εκεί και πέρα βεβαίως και πρέπει κάθε σοβαρή πολιτική δύναμη, πόσο δε μάλλον κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της, να έχει σχέδιο αντιμετώπισης για κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Αλλά μη μας ζητήσετε να σας το αναλύσουμε. Διότι όταν πας σε μια σκληρή και ισχυρή διαπραγμάτευση δεν μπορεί ο αντίπαλος να γνωρίζει όλες τις κινήσεις και όλα τα σχέδια από τα πριν γιατί δεν έχει νόημα αυτό, αντιλαμβάνεστε. Εμείς λοιπόν όχι μόνο έχουμε σχέδιο, αλλά θα ήθελα να καταθέσω και τη μομφή μου απέναντι σ' αυτούς που μας κυβερνούσαν (...) Δεν είχαν κανένα απολύτως σχέδιο για μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αυτοί που μας οδήγησαν έως εδώ».

Οι ισχυρισμοί αυτοί της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είχαν διπλή κατεύθυνση και στόχευση. Αφενός την ψηφοθηρία μπροστά στην κάλπη που (ξανά)άνοιγε λίγες μέρες μετά τη συνέντευξη, γι' αυτό και ήταν σκόπιμα θολοί, γενικοί κι αόριστοι. Αφετέρου να πείσουν την αστική τάξη για την ικανότητα να υπηρετήσουν τα συμφέροντά της με όποιο σχέδιο κι αν απαιτούνταν προς τούτο.

Σε μια περίοδο που σκέψεις και προβληματισμοί διαπερνούσαν την αστική τάξη και αφορούσαν και την ίδια τη συμμετοχή στην Ευρωζώνη, την αναζήτηση άλλων, περισσότερο συμφερουσών συμμαχιών, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά δήλωνε την προθυμία και ετοιμότητά της να υπηρετήσει κάθε ενδεχόμενο. Ταυτόχρονα κι επειδή παρ' όλα αυτά η συμμετοχή στην ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία δεν αμφισβητήθηκε ως κυρίαρχη επιλογή στους κόλπους της αστικής τάξης, διαβεβαίωνε: «Βεβαίως έχουμε δεσμεύσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση, τις δεσμεύσεις αυτές δε θα τις απεμπολήσουμε. Δέσμευσή μας είναι να έχουμε στόχο τη δημοσιονομική εξισορρόπηση βεβαίως. Δέσμευσή μας είναι να έχουμε ένα χρέος το οποίο να μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε (...) Να ξεκαθαρίσω, λοιπόν, ότι το εθνικό σχέδιο ανόρθωσης και ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας θα είναι (...) φυσικά μέσα τα πλαίσια της υλοποίησης των γενικότερων δεσμεύσεων που προκύπτουν από τις συνθήκες» και «Δεν αποτελεί αυτή τη στιγμή προτεραιότητα δική μας η αποχώρηση της χώρας από το ΝΑΤΟ».

Ωρίμασε...

Σήμερα, η εικόνα είναι πιο ξεκάθαρη. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ζητά σήμερα απ' την αστική τάξη να την επιβραβεύσει για την επιτυχία της στις τόσες εξετάσεις που της έδωσε, αναθέτοντάς του τη διαχείριση των υποθέσεών της. Αν και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει με κάθε ευκαιρία δηλώσει έτοιμος να «τρέξει» όποιο σχέδιο, αναλόγως της συγκυρίας, «κουμπώνει» καλύτερα με τα συμφέροντά της, ωστόσο τα αστικά επιτελεία ζητούν περισσότερες εγγυήσεις. Ο ίδιος κρύβει φυσικά πάντα απ' το λαό το ταξικό περιεχόμενο κάθε τέτοιου σχεδίου, ότι οποιοδήποτε μείγμα διαχείρισης έχει στον πυρήνα του μνημόνια, μέτρα στην κατεύθυνση έντασης της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, συμπίεσης της τιμής της δύναμής της. Το κρύβει όταν μπορεί, δεν μπορεί πάντα...

Αυτό το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζε ο Αλ. Τσίπρας όταν έλεγε στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, την περασμένη Τρίτη, εκτός κειμένου ομιλίας: «Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δουλέψει σκληρά με τις αδυναμίες και τις ελλείψεις του, ερχόμενος αντιμέτωπος με τη διαδικασία της βίαιης ωρίμανσης. Τώρα είναι η ώρα να ωριμάσετε κι εσείς στην ιδέα ότι ήρθε η ώρα της αλλαγής».

Μάλιστα, επιχειρώντας να καθησυχάσει τυχόν «φόβους» για το περιεχόμενο αυτής της «αλλαγής» ο Αλ. Τσίπρας, απ' το βήμα του Ελληνοϊταλικού Επιμελητηρίου αυτή τη φορά, «θύμισε» στους επιχειρηματίες ότι η πρότασή του είναι αυτή που εφαρμόζεται «στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, το φάρμακο της δημοσιονομικής επέκτασης και της πληθωριστικής πολιτικής», ότι είναι πρόταση σε «ένα πλαίσιο δημοσιονομικής ισορροπίας», πρόταση «διεκδίκησης με ασφάλεια, μέσα σε ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο, όπου ωριμάζει ολοένα και περισσότερο η ανάγκη της αλλαγής στρατηγικής». Και ακόμα πρόταση που έχει την έγκριση της ιταλικής αστικής τάξης: «Η ιταλική κοινή γνώμη αλλά και το σύστημα, το think tank της ιταλικής αστικής τάξης, με προσκαλεί για να συνομιλήσω, προκειμένου, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, να εκφράσω τη διαφορετική άποψη που δεν μπορούν να πουν οι ίδιοι στην κα Μέρκελ για την πολιτική λιτότητας που δεν πάει άλλο»!

Κι αν όχι το μείγμα που εφαρμόζεται στις ΗΠΑ - μοιάζει να λέει ο Αλ. Τσίπρας στην αστική τάξη - τουλάχιστον να κάνουμε ό,τι και η Γαλλία που «κατέθεσε προϋπολογισμό έξω από τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας και ο κ. Γιούνκερ τον δέχτηκε».«Ποτέ δεν είναι αργά αν κανείς είναι αποφασισμένος να διεκδικήσει», δήλωσε, προσπερνώντας ότι πρόκειται για προϋπολογισμούς λιτότητας για το λαό, σφαγιασμού δικαιωμάτων, με τις όποιες ενδοαστικές διαφωνίες στο εσωτερικό της ΕΕ να αφορούν αποκλειστικά τα ιδιαίτερα συμφέροντα κάθε αστικής τάξης.

Ενα το σχέδιο

Στο παραπάνω πλαίσιο σύσσωμη η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαιώνει ότι το σχέδιο είναι ένα. Δεν υπάρχει plan B. Είναι το σχέδιο - ενδεχομένως με παραλλαγές - που κινείται με συντεταγμένες τα συμφέροντα των καπιταλιστών, εντός της λυκοσυμμαχίας τους. Είπε ο Αλ. Τσίπρας σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ: «Υπάρχει πλάνο Α και είναι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, το οποίο είναι ταυτόχρονα ρεαλιστικό και ριζοσπαστικό, μέσα σε ένα πλαίσιο δημοσιονομικής ισορροπίας (...) Εμείς θέλουμε να επενδύσουν στη χώρα μας αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχει ένα πλαίσιο σταθερότητας (...) Εγώ σας λέω στην αρχή θα μας πουν, όχι μετά, θα συνειδητοποιήσουν πως αν έχεις μια εκλεγμένη κυβέρνηση στην Ευρώπη που δεν λέει παράλογα πράγματα σε τελική ανάλυση, απλά έχει ένα διαφορετικό σχέδιο για τη δημοσιονομική εξισορρόπηση, αντιστρατεύεται και θέλει να αντικαταστήσει ένα σχέδιο που μέχρι σήμερα δεν πέτυχε, διότι αν αυτό το σχέδιο είχε πετύχει (...) θα είχαμε οδηγηθεί στην ανάπτυξη, άρα λοιπόν εμείς δεν λέμε κάτι παράλογο καταρχάς.Λέμε κάτι που βρίσκεται εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου, δεν υπάρχει θέμα ευρωπαϊκής αποσταθεροποίησης του ευρωπαϊκού συστήματος αν σε μια χώρα της Ευρώπης υπάρχει μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, η οποία έχει ζητήσει να αντικαταστήσει το πρόγραμμα που απέτυχε με ένα που έχει προοπτική».

Αποκαλυπτικός ήταν και ως προς το τι περιλαμβάνει ένα τέτοιο «σχέδιο» για το λαό: «Ενα πιάτο φαΐ και συσσίτια» στους «ανθρώπους που δεν έχουν και πεθαίνουν».

Την πραγματικότητα αυτή κατέγραψε σε έκθεσή της η Bank of America/Merrill Lynch, που διοργάνωσε ένα απ' τα συμπόσια στο Σίτι του Λονδίνου με ομιλητή τον Γ. Σταθάκη. Αφού παρέθεσε προς ενημέρωση των πελατών της τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ευνοϊκές για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, πρόσθεσε ότι «δεν υπάρχει Σχέδιο Β ή τουλάχιστον ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να το αποκαλύψει πριν τις εκλογές. Πιέσαμε πολύ για το συγκεκριμένο θέμα, ρωτώντας πολλές υποθετικές ερωτήσεις, ο κ. Σταθάκης απέφυγε να συζητήσει πιθανές εναλλακτικές».

Αυτό που ζητάνε τα αστικά επιτελεία, διεθνή και ελληνικά, από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι - με δεδομένη τη στρατηγική του δέσμευση στη γραμμή του κεφαλαίου και της ΕΕ - να ομολογήσει ανοιχτά και καθαρά πως δεν θα είναι δογματικός στις δοσολογίες περιοριστικού και επεκτατικού μείγματος διαχείρισης εάν αυτό κριθεί αναγκαίο. Δέσμευση που, όπως είναι φυσικό, προσπαθεί να αποφύγει όπως ο διάολος το λιβάνι, προεκλογικά, αν και έχει διαβεβαιώσει για τη «δημοσιονομική σταθερότητα» και τους «ισολογισμένους προϋπολογισμούς». Η εμπειρία βεβαίως έχει αποδείξει ότι κάθε αστική κυβέρνηση, ανεξάρτητα από τις διακηρύξεις της, προσαρμόζει πάντα την πολιτική της στις εκάστοτε ανάγκες του κεφαλαίου.

Ολα αυτά επιβεβαιώνονται κι απ' το σημείο της έκθεσης όπου η τράπεζα σημειώνει: «Κατά τη διάρκεια των ερωτοαπαντήσεων οι περισσότεροι πελάτες υποστήριξαν ότι δεν μπορούσαν να δουν πώς η υπόλοιπη Ευρώπη και ακόμα περισσότερο η ΕΚΤ θα υποχωρούσε και θα ικανοποιούσε τις επιθυμίες του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε σεβαστεί τους συμφωνημένους στόχους του προγράμματος (...) Ο κ. Σταθάκης απάντησε ότι υπήρχε αμοιβαίο όφελος να στηριχθεί η Ελλάδα, το τρέχον πρόγραμμα προφανώς δεν λειτουργεί και οι διαπραγματεύσεις θα οδηγούσαν σε μια πιο ρεαλιστική λύση που θα ωφελήσει τους πάντες».

Β. Ν.