"Μανιφέστο" εχθρικό στους εργάτες

Γ

ια την ισχυροποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης μάχεται η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ - ETUC), το «μακρύ χέρι» των μονοπωλίων στο εργατικό κίνημα της Ευρώπης. Αυτός ο στόχος περιγράφεται στο υπό διαμόρφωση «σχέδιο Μανιφέστου» της ETUC, για το συνέδριό της που θα γίνει το 2015 στο Παρίσι. Στο συγκεκριμένο σχέδιο, ο καπιταλισμός δεν υπάρχει πουθενά! Τα πάντα εξελίσσονται σε μια κοινωνία, όπου οι κεφαλαιοκράτες και οι εργάτες δεν είναι κοινωνικές τάξεις, αλλά «ομάδες» με διαφορετικά και πάντως όχι συγκρουόμενα συμφέροντα. Σ' αυτό το πλαίσιο, προβάλλεται η ανάγκη για «διάλογο» και «συνεργασία».

Κατά τον ίδιο τρόπο, η ΕΕ παρουσιάζεται όχι ως μια διακρατική ένωση των μονοπωλίων, αντεργατική και αντιλαϊκή από χέρι, αλλά σαν ένας συνεταιρισμός κρατών που είχε τις καλύτερες προθέσεις, αλλά παραστράτησε και το συνδικαλιστικό κίνημα που εκπροσωπεί η ΣΕΣ αναλαμβάνει να τη φέρει στον ίσιο δρόμο. Γράφει το «σχέδιο Μανιφέστου»: «Η ΕΕ πρέπει να αλλάξει (...) Το συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί να αποτελέσει την ενοποιητική δύναμη, βοηθώντας την ΕΕ να επανέλθει στο σωστό δρόμο. Μια κοινωνική Ευρώπη, όπου τα βασικά δικαιώματα προηγούνται των οικονομικών ελευθεριών, αποτελεί την προϋπόθεση για την ενότητα και την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών και για την παλινόρθωση της εμπιστοσύνης σε ένα κοινό ευρωπαϊκό μέλλον».

Σ

ε άλλο σημείο, η ΣΕΣ διαμαρτύρεται επειδή «βλέπουμε τη δημοκρατία και τον κοινωνικό διάλογο να παραβλέπονται και να υπονομεύονται στους χώρους εργασίας»! Εν πολλοίς, η ΣΕΣ ταυτίζει τη «δημοκρατία» στους τόπους δουλειάς με τον «κοινωνικό διάλογο». Ωστόσο, οι συνδικαλιστικές ελευθερίες, στην Ελλάδα και αλλού, κάθε άλλο παρά χαρίστηκαν στους εργάτες, αφού κατακτήθηκαν με αιματηρούς πολλές φορές αγώνες και ταξική πάλη. Τα δικαιώματα αυτά, που σε καμιά περίπτωση δεν αναιρούν το καθεστώς της εκμετάλλευσης, υπονομεύονται από τον «κοινωνικό διάλογο», από τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας που υπηρετούν ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός στα κράτη - μέλη και η ΣΕΣ.

Αταξικές για τη ΣΕΣ είναι και οι αιτίες της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της ανεργίας. Γι' αυτά φταίει «η οικονομική κερδοσκοπία και οι ανεξέλεγκτες δυνάμεις της αγοράς που επιβλήθηκαν στις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, δημιουργώντας μια οικονομία - καζίνο στην Ευρώπη». Ούτε κουβέντα για τα μονοπώλια, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις που υπηρετούν τα συμφέροντά τους. Ούτε κουβέντα και για το γεγονός ότι η φτώχεια και η ανέχεια ήταν καθημερινότητα για εκατομμύρια λαού στα κράτη - μέλη της ΕΕ πολύ πριν την κρίση, σε εποχές που κάλπαζαν η καπιταλιστική ανάπτυξη και τα κέρδη του κεφαλαίου.

Τ

ο κύριο για τη ΣΕΣ στο «σχέδιο Μανιφέστου» είναι ο ρόλος που διεκδικεί για τον εαυτό της: Να συνεχίσει να αποτελεί βασικό συνομιλητή των κεφαλαιοκρατών και των κυβερνήσεών τους, ως ο παράγοντας εκείνος που μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στην ενσωμάτωση και τη χειραγώγηση του κινήματος, μαζί με τις εργοδοτικές - κυβερνητικές συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε κάθε κράτος - μέλος χωριστά. Οπως γράφει, «απαιτούμε ένα πιο σημαντικό ρόλο για την ETUC και τους κοινωνικούς εταίρους στην οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ, στη διαμόρφωση και υλοποίηση εθνικών προγραμμάτων μεταρρύθμισης και σε όλα τα επίπεδα επεξεργασίας πολιτικών (...) Εάν θέλουμε να πραγματοποιηθεί η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, η ΣΕΣ πρέπει να διαδραματίσει ένα σπουδαίο ρόλο στο συντονισμό των συνδικαλιστικών πολιτικών και δραστηριοτήτων».

Αυτήν είναι η Συνομοσπονδία όπου μετέχει η ΓΣΕΕ. Μ' αυτή τη γραφειοκρατία χαριεντίζονται οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, τον περασμένο Φλεβάρη αισθάνθηκαν την ανάγκη να συνεισφέρουν στον ...προβληματισμό που αναπτύχθηκε στην Ευρωπαϊκή Συνδικαλιστική Συνάντηση Κορυφής, που έγινε στην Αθήνα, με τη συμμετοχή της ηγεσίας της ΣΕΣ και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Από εκείνη τη συνάντηση προέκυψε μια Διακήρυξη, με τον τίτλο «Αλλάζοντας πορεία για την Ευρώπη», στο πνεύμα του Μανιφέστου που παρουσιάζεται πιο πάνω. Για εκείνη τη συνάντηση, η τότε «Αυτόνομη Παρέμβαση» του ΣΥΡΙΖΑ έλεγε: «Η διοργάνωση στην Αθήνα της Συνδιάσκεψης των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων της Ευρώπης πρέπει και μπορεί να αποτελέσει ξεχωριστό γεγονός για τους εργαζόμενους». Οπως λέει και η παροιμία, «δείξε μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι»...

Χ.