Αναβάθμιση της θέσης του λαού ή της αστικής τάξης;

Η

 εξωτερική πολιτική υπό τον ΣΥΡΙΖΑ θα κινηθεί με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον του λαού και του τόπου μας». Τον ισχυρισμό αυτό διατύπωσε η βουλευτής Ν. Βαλαβάνη, μιλώντας σε διεθνές συνέδριο στην Αθήνα που διοργάνωσε το «Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων» με θέμα «Η Ελλάδα εν μέσω περιφερειακών συγκρούσεων», ενώ τοποθετήθηκε, ταυτόχρονα, υπέρ της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας.

Αλήθεια ποιο το συμφέρον του λαού απ' την αναβάθμιση της γεωπολιτικής θέσης της χώρας, που τόσο επιθυμεί η αστική τάξη και ο ΣΥΡΙΖΑ ως εκφραστής των επιδιώξεών της; Επιδίωξη που έκανε τη Ν. Βαλαβάνη να διαμαρτύρεται ότι «η αποδοχή της βίαιης υποβάθμισης της γεωπολιτικής θέσης της χώρας, ιδιαίτερα μέσω της πρόβλεψης των μνημονίων για μειωμένα κυριαρχικά δικαιώματα μ' επίκεντρο το δημόσιο χρέος απέναντι στους δανειστές, έχει αδυνατίσει ακόμα και τον παραδοσιακό ρόλο της χώρας και τις δυνατότητες διαμεσολάβησης σε μια κατεύθυνση δίκαιης και ειρηνικής επίλυσης, με βάση το διεθνές δίκαιο, των διαφορών στη στενή και ευρύτερη περιοχή μας». Δε γνωρίζει ότι το Διεθνές Δίκαιο είναι καθρέφτης των μονοπωλιακών συμφερόντων και τα αστικά κράτη που διαμεσολαβούν το πράττουν με γνώμονα τα συμφέροντα της αστικής τους τάξης; Που είναι σε γραμμή εναντίωσης με τα συμφέροντα του λαού της συγκεκριμένης χώρας και όλων των άλλων της ευρύτερης περιοχής, όπως τόσες «διαμεσολαβήσεις» βάση του «Διεθνούς Δικαίου» έχουν αποδείξει; Στο όνομα του Διεθνούς Δικαίου δε γίνονται τόσες και τόσες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ή με το μανδύα της «ανθρωπιστικής βοήθειας» ή της «σωτηρίας λαών από δικτάτορες»; Στο όνομα του «Διεθνούς Δικαίου» δεν εγκαλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ τη «διεθνή κοινότητα» να επέμβει στη Συρία ενάντια στον Ασαντ όταν ήδη, με ιμπεριαλιστική επέμβαση (ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία αλλά και Σαουδική Αραβία, Κατάρ κλπ.), είχε οργανωθεί ο στρατός για την ανατροπή του;

Η

 πολυδιάστατη πολιτική που ζήτησε η κ. Βαλαβάνη που θα παίζει εντός της ΕΕ, «θα ξεκινά από μια ενεργητική σύλληψη για τη θέση της χώρας ως μέλος της ΕΕ» αλλά και θα αλλάζει «μέσα από συμμαχίες ... και θα υλοποιεί την πραγματικότητα του πολυπολικού κόσμου που ζούμε με την ενίσχυση ευρύτερων συμμαχιών, πριν απ' όλα με τις χώρες BRICS, στην πρώτη σειρά με τη Ρωσία και την Κίνα», δηλαδή και με άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη και ενώσεις για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων τους είναι πολιτική που ωφελεί το λαό; Το παιχνίδι δηλαδή της ντόπιας αστικής τάξης δεξιά κι αριστερά, οι κολεγιές της με τις αστικές τάξεις άλλων καπιταλιστικών κρατών, οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις στο πλαίσιο του πολυπολικού κόσμου, που επικροτεί με την τοποθέτησή της αυτή, είναι ασφαλές για το λαό ή παιχνίδι που μυρίζει μπαρούτι και κρύβει θανάσιμους κινδύνους;

Η

 εκτίμησή της ότι μέσα από ένα τέτοιο παιχνίδι η Ελλάδα θα «είναι σε θέση να αναζητεί η ίδια διεθνή στηρίγματα σε αυτές τις δυνάμεις για την υπεράσπιση τόσο της διεθνούς της θέσης όσο και των δικών της εθνικών συμφερόντων», σε ποιον απευθύνεται; Στο λαό; Στο κεφάλαιο λέμε εμείς. Γιατί ποια συμφέροντα του λαού θα εξυπηρετήσουν καπιταλιστικές λυκοσυμμαχίες; Ποια συμφέροντα, π.χ., του κυπριακού λαού εξυπηρέτησε η ΕΕ;

Ολα τα παραπάνω μπορεί να δίνουν πνοή στο «όραμα» της κ. Βαλαβάνη «η κάθε χώρα να μπορεί να υπαγορεύει η ίδια τη δική της τύχη». Απέχουν όμως έτη φωτός απ' το όραμα οι λαοί να ορίζουν οι ίδιοι την τύχη τους. Αυτό προϋποθέτει άλλου είδους συμμαχίες και αγώνα για να απαλλαγούν απ' τα παράσιτα που τους πίνουν το αίμα και που, καθώς «πίνοντας» τους «ανοίγει η όρεξη», καραδοκούν για το αίμα και των άλλων λαών της περιοχής.

Β.Ν.