Αξιοποιούμε την πείρα από το συλλαλητήριο και την απεργία

Ο

 απολογισμός του δίμηνου δράσης, του πανελλαδικού συλλαλητηρίου και της πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας στις 27 Νοέμβρη, συζητιέται στα σωματεία, τις Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα, που ανέπτυξαν πλούσια δραστηριότητα. Η συζήτηση, που συμπληρώνει και εμπλουτίζει τις βασικές εκτιμήσεις, θα ολοκληρωθεί στη συνεδρίαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΠΑΜΕ.

Κοινή διαπίστωση είναι ότι έγιναν βήματα σε βασικούς δείκτες της ανασύνταξης, κατακτήθηκε ένα καλύτερο επίπεδο δουλειάς, που πρέπει να αξιοποιηθεί για τη συνέχεια. Βεβαίως, η εκτίμηση αυτή δεν αφορά όλα τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, ούτε τον τρόπο που δούλεψαν οι ταξικές δυνάμεις σε όλα τα σωματεία που μειοψηφούν.

Ωστόσο, η αξιοποίηση της θετικής πείρας αλλά και η ανάδειξη της δυσκολίας, των καθυστερήσεων και των αδύναμων πλευρών, εκεί που υπάρχουν, μπορούν να βοηθήσουν ώστε το επόμενο διάστημα να καταγραφεί ουσιαστική πρόοδος στην αναζωογόνηση του συνδικαλιστικού κινήματος, μεγαλύτερη συσπείρωση στη γραμμή που παλεύει το ΠΑΜΕ.

Η δουλειά των συνδικαλιστικών οργανώσεων για το πανελλαδικό συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη έχει πολλά τέτοια χαρακτηριστικά. Η επιτυχία του συλλαλητηρίου στηρίχτηκε σε «κρίκους» που αφορούν συνολικά τον τρόπο που πρέπει να δρα το συνδικάτο στο χώρο του, σε μόνιμη βάση, ανεξάρτητα αν προετοιμάζει μια κινητοποίηση, όπως το συλλαλητήριο, ή μια κλαδική - τοπική κινητοποίηση ή μια οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα.

Το πλαίσιο πάλης και τα συνθήματα

Ενας από αυτούς τους «κρίκους» ήταν το πλαίσιο πάλης και η επιλογή των συνθημάτων. Στην προετοιμασία του συλλαλητηρίου ξεχώρισαν επείγοντα ζητήματα, που αφορούν το σύνολο της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, όπως η ανεργία, το ασφαλιστικό, η μείωση των εισοδημάτων.

Στη βάση αυτή, διαμορφώθηκαν αιτήματα για άμεση ανακούφιση αυτών που έπληξε περισσότερο η κρίση και η αντιλαϊκή πολιτική, για κάλυψη των απωλειών που είχε η εργατική - λαϊκή οικογένεια τα τελευταία κυρίως χρόνια, για αναχαίτιση της επίθεσης κυβέρνησης - ΕΕ - κεφαλαίου, για ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Τα αιτήματα αυτά, σε πολλές περιπτώσεις, συζητήθηκαν και εξειδικεύτηκαν κατά κλάδο ή κατά περιοχή, δέθηκαν με τα ιδιαίτερα προβλήματα και αποτέλεσαν το πλαίσιο πάλης για εκατοντάδες κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις που έγιναν στη διάρκεια της δίμηνης καμπάνιας.

Η συζήτηση και προβολή αυτών των αιτημάτων έπαιξε ρόλο στην κινητοποίηση περισσότερων εργαζομένων, ακόμα και σε χώρους όπου μειοψηφούν οι ταξικές δυνάμεις. Με τον τρόπο αυτό, η πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ απέκτησε δυναμική. Ταυτόχρονα, ο ενιαίος χαρακτήρας των προβλημάτων και η διέξοδος που πρόβαλε το πλαίσιο πάλης βοήθησαν τις δυνάμεις της κοινωνικής συμμαχίας να δουλέψουν καλύτερα για τη συμμετοχή περισσότερων αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, γυναικών και νεολαίων στο συλλαλητήριο.

Αναμέτρηση με τις δυσκολίες

Φαίνεται ωστόσο ότι υπάρχουν δυσκολίες. Τέτοιες αναδείχτηκαν για παράδειγμα στη δουλεία για το ζήτημα της ανεργίας, που δεν αφορά μόνο τον άνεργο και την οικογένειά του αλλά και αυτόν που έχει δουλειά, είτε είναι μισθωτός είτε μικρός ΕΒΕ και αγρότης είτε ακόμα σπουδάζει.

Στην προετοιμασία του συλλαλητηρίου υπήρξαν σωματεία που έριξαν μεγάλο βάρος στους άνεργους, τους απολυμένους και τους απλήρωτους. Αξιοποίησαν γι' αυτό τις Επιτροπές Ανέργων, συγκρότησαν νέες εκεί που δεν υπήρχαν, διαμόρφωσαν ξεχωριστό προπαγανδιστικό υλικό με το οποίο απευθύνθηκαν κύρια σε νέους στις ουρές του ΟΑΕΔ. Εξειδίκευσαν τα αιτήματα και πήραν πρωτοβουλίες που άσκησαν πίεση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι παρεμβάσεις τους συνέβαλαν στο να παρθούν μέτρα ανακούφισης, έστω και προσωρινά.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που αυτή η δουλειά δεν άνοιξε το ίδιο θαρρετά και σχεδιασμένα. Ενας λόγος είναι ότι οι εργαζόμενοι που έχουν δουλειά πιο δύσκολα κινητοποιούνται για τα προβλήματα των ανέργων. Δε συνειδητοποιείται ότι η διεκδίκηση μέτρων για την προστασία τους είναι υπόθεση συνολικά της εργατικής τάξης. Οτι στη θέση τους μπορεί να βρεθούν και οι ίδιοι, αφού η ανεργία είναι μόνιμη απειλή, όσο κυριαρχεί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής.

Τα πράγματα είναι πιο δύσκολα για την πλειοψηφία των ΕΒΕ, που δε συνειδητοποιούν εύκολα ότι το πρόβλημα της ανεργίας αφορά συνολικά την εργατική - λαϊκή οικογένεια, ανεξάρτητα από το πώς βγάζει το ψωμί της. Ανεργος είναι στην πραγματικότητα και ο αυτοαπασχολούμενος που κλείνει το μαγαζί του, που μπαίνει μέσα κάθε μήνα, που δεν έχει να πληρώσει τα χρέη και την ασφάλισή του, που μένει χωρίς εισόδημα και δε δικαιούται καν τα ψίχουλα του ΟΑΕΔ.

Ακόμα, όμως, και αν η ανεργία δεν αφορά άμεσα τον ίδιο, σίγουρα κάποιο μέλος της οικογένειάς του δεν έχει δουλειά, ψάχνει και δε βρίσκει. Και αν κάποτε το εισόδημα ενός μικρού ΕΒΕ έφτανε να συντηρήσει μια οικογένεια, σήμερα δε φτάνει ούτε για «ζήτω»!

"Αιτία πολέμου" το ασφαλιστικό

Αλλη σημαντική πλευρά είναι το ασφαλιστικό. Το ΠΑΜΕ προέβλεψε τα σχέδια για νέες ανατροπές και προειδοποίησε ότι είναι «αιτία πολέμου». Πριν ακόμα ξεκαθαρίσει το εύρος των αλλαγών που συζητάει η κυβέρνηση, στα σωματεία και στους χώρους δουλειάς άνοιξε η συζήτηση για την ανάγκη να απαντηθούν μαζικά και οργανωμένα τα αντιασφαλιστικά σχέδια. Να πέσει σε ξέρα κάθε προσπάθεια των επιχειρηματικών ομίλων, της τρόικας και της κυβέρνησης να αυξήσουν τα όρια ηλικίας, να μειώσουν παραπέρα τις συντάξεις, να καταργήσουν επί της ουσίας την επικουρική ασφάλιση.

Η δουλειά αυτή συνέβαλε στη διαφώτιση χιλιάδων εργαζόμενων για το χαρακτήρα και την αιτία των ανατροπών. Βοήθησε ταυτόχρονα στην καλύτερη οργάνωση των κινητοποιήσεων που ακολούθησαν με αιχμή το ασφαλιστικό, όπως η απεργία στις 27 Νοέμβρη. Το κύρος του ΠΑΜΕ μεγάλωσε. Επιβεβαιώθηκε ότι είναι η δύναμη που προβλέπει σωστά, παίρνει πρωτοβουλίες και πρωτοστατεί για την οργάνωση της πάλης, ξεπερνώντας τον εφησυχασμό και τις τρικλοποδιές που βάζει στο κίνημα η συνδικαλιστική πλειοψηφία.

Δουλειά με νέες δυνάμεις

Αυτά τα χαρακτηριστικά αναγνωρίζονται από συνδικαλιστές και εργαζόμενους που δε συμφωνούν σε όλα με το ΠΑΜΕ, αντιλαμβάνονται όμως την ανάγκη να αναζωογονηθεί το κίνημα, συνειδητοποιούν τον υπονομευτικό ρόλο του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, συμφωνούν ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ανεχτούν να ζουν με ψίχουλα και ότι οι λύσεις δε θα έρθουν από Μεσσίες στην κυβέρνηση.

Πολλοί τέτοιοι εργαζόμενοι και συνδικαλιστές, με ανησυχίες και προβληματισμούς, στήριξαν στα σωματεία τους την πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ για το πανελλαδικό συλλαλητήριο. Συνέβαλαν στο να αποκτήσει μεγαλύτερη δυναμική η κινητοποίηση, καθώς από τα 1.000 περίπου σωματεία και φορείς που συνδιοργάνωσαν το συλλαλητήριο, σε περισσότερα από 300 δεν είναι πλειοψηφία οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Μάλιστα, σε πολλά από αυτά, η απόφαση για συμμετοχή πάρθηκε μέσα από Γενική Συνέλευση, ακυρώνοντας την προσπάθεια της πλειοψηφίας να αποτρέψει κάθε συζήτηση για το συλλαλητήριο.

Το άνοιγμα αυτό, σε νέους χώρους και δυνάμεις, είναι οξυγόνο για τη συνέχεια. Τώρα χρειάζεται σχέδιο κατά κλάδο και σωματείο για να δυναμώσει η επαφή τους με το ΠΑΜΕ, να τραβηχτούν δυνάμεις στον ταξικό αγώνα. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο στοίχημα για τις ταξικές δυνάμεις μετά το συλλαλητήριο: Πώς θα διατηρηθούν και θα μονιμοποιηθούν τα χαρακτηριστικά της δουλειάς που συνέβαλαν καθοριστικά στην επιτυχία του και είναι βασικά στοιχεία της δουλειάς για την ανασύνταξη.

Υπάρχουν καλύτερες προϋποθέσεις

Τέτοια είναι ακόμα η καλύτερη λειτουργία των σωματείων, από τη διοίκηση μέχρι τη Γενική Συνέλευση, η συμμετοχή περισσότερων εργαζόμενων στο σχεδιασμό και στην υλοποίησή του, το ανέβασμα της ευθύνης που έχει κάθε σωματείο στο χώρο του.

Με αυτά τα κριτήρια ξεχώρισαν περιπτώσεις όπως το κλαδικό συνδικάτο του Επισιτισμού - Τουρισμού στην Αττική, το επιχειρησιακό σωματείο της «ΖΑΒΕΛ» στη Χαλκίδα, που συμμετείχε στο συλλαλητήριο με απεργία για την υπογραφή σύμβασης, τα δεκάδες σωματεία που πήραν αποφάσεις συμμετοχής από Γενικές Συνελεύσεις και άλλα.

Μπροστά μας έχουμε δύσκολες μάχες. Το επόμενο διάστημα κυβέρνηση, κεφάλαιο και εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός θα κάνουν προσπάθεια να υπονομεύσουν ακόμα και αυτά τα βήματα που έγιναν τελευταία στο κίνημα με την καθοριστική συμβολή του ΠΑΜΕ.

Γι' αυτόν το σκοπό θα αξιοποιηθεί και η διαδικασία της προεδρικής εκλογής αλλά και οι γενικές εκλογές, όποτε και αν γίνουν. Τα κάλπικα διλήμματα, η τρομοκρατία και η αυταπάτες θα οργιάσουν. Χρειάζεται ετοιμότητα και γρήγορη αφομοίωση στη δράση της παρακαταθήκης που άφησε το πανελλαδικό συλλαλητήριο και η δουλειά για την προετοιμασία του.

Π.