Κρατικός Προϋπολογισμός 2015

Προβάλλει το ερώτημα ανάπτυξη από ποιον για ποιον

Θυσίες χωρίς ημερομηνία λήξης, για την εργατική τάξη και το λαό, προκειμένου να θωρακιστεί και να ενισχυθεί η κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων, είναι αυτό που αποτυπώνεται με ανάγλυφο τρόπο στον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2015, του οποίου η συζήτηση ολοκληρώνεται απόψε τα μεσάνυχτα με ονομαστική ψηφοφορία στην Ολομέλεια της Βουλής.

Ο προϋπολογισμός έχει δύο σκέλη. Το πρώτο αφορά τη νέα φοροληστεία του λαού και τη δραστική μείωση των κοινωνικών δαπανών από τη μια μεριά και την ενίσχυση με φοροαπαλλαγές και άλλα προνόμια των επιχειρηματικών ομίλων, συνολικά του κεφαλαίου, από την άλλη. Με άλλα λόγια, έχουμε τη λεγόμενη «δημοσιονομική εξυγίανση» προκειμένου να εξασφαλίζονται τα αιματοβαμμένα πρωτογενή πλεονάσματα και η «εξυπηρέτηση», με εργαλείο τη σφαγή του λαού, του δημόσιου χρέους.

Το δεύτερο είναι η επιτάχυνση που επιδιώκει να πετύχει η κυβέρνηση, και με τον κρατικό προϋπολογισμό, στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, των οποίων το επίκεντρο είναι η ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας για να διαμορφωθεί ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη.

Αύξηση αντιλαϊκών φόρων - μείωση δαπανών

Ο γενικός εισηγητής του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος, από το βήμα της Βουλής αποκάλυψε πλήρως τα μέτρα που προωθούνται. Για το πρώτο σκέλος ανέφερε ότι αυξάνονται τα φορολογικά έσοδα κατά 1,4 δισ. ευρώ ή 3% σε σχέση με το 2014. Μια αύξηση που θα την επωμιστούν αποκλειστικά τα λαϊκά στρώματα. Τα έσοδα από τη φορολόγηση των εισοδημάτων των φυσικών προσώπων προβλέπεται να αυξηθούν κατά 520 εκατ. ευρώ (αύξηση 6,3%), η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ και το 2015 προβλέπεται να αυξήσει τα έσοδα κατά 80 εκατ. ευρώ (αύξηση 2,3%), ενώ οι έμμεσοι φόροι, που είναι και οι πιο άδικοι για τα λαϊκά εισοδήματα, προβλέπεται να αυξηθούν κατά 930 εκατ. ευρώ (αύξηση 3,8%). Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση κλιμακώνει τη φοροληστεία του λαού, μειώνει τα έσοδα από τη φορολογία των επιχειρήσεων κατά 100 εκατ. ευρώ ή 2,4%, με αποτέλεσμα, τυπικά, τα έσοδα από τη φορολόγηση των νομικών προσώπων να αντιστοιχούν μόλις στο 5,8% του συνόλου των φορολογικών εσόδων. Παράλληλα, η κυβέρνηση προετοιμάζει νέα μείωση του φορολογικού συντελεστή για τα επιχειρηματικά κέρδη, από το 26% που είναι σήμερα στο 15%, αλλά και τη μείωση του ανώτατου συντελεστή για τα πιο υψηλά εισοδήματα από το 42% στο 33%.

Παράλληλα με την εντεινόμενη φοροεπιδρομή και μάλιστα σε συνθήκες μείωσης των μισθών και των συντάξεων και σε συνθήκες αύξησης της ανεργίας, μειώνονται και οι δαπάνες για παροχή κάποιων υπηρεσιών του κράτους, όσων έχουν απομείνει, για κάλυψη λαϊκών αναγκών. Οι δαπάνες για την Υγεία μειώνονται εκ νέου κατά 285 εκατομμύρια ευρώ, φτάνοντας τα 4,8 δισ. ευρώ το 2015, τη στιγμή που το 2010 αυτά ανέρχονταν στα 8,8 δισ. ευρώ. Η μείωση, δηλαδή, σε μια πενταετία ξεπερνά το 45%.

Οι δαπάνες για το υπουργείο Υγείας είναι μειωμένες κατά 505 εκατομμύρια ευρώ. Μειωμένες είναι κατά 459 εκατομμύρια ευρώ οι δαπάνες για τη χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, κατά 432 εκατομμύρια σε σχέση με το 2014 οι δαπάνες για τα κρατικά νοσοκομεία, κατά 377 εκατ. ευρώ οι δαπάνες για τη χρηματοδότηση των προνοιακών παροχών. Τα στοιχεία αυτά δείχνουν, όπως σημείωσε ο Ν. Καραθανασόπουλος, ότι «θα υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη επιβάρυνση, ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση αυτών των αναγκών και ένα πολύ πιο ευνοϊκό πεδίο για να αναπτυχθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα».

Μειώνουν ακόμα και το επίδομα ανεργίας

Προκλητικός είναι και ο τρόπος αντιμετώπισης των ανέργων από την κυβέρνηση, επισήμανε. «Οταν η επίσημη ανεργία παραμένει σταθερά στο 25%, όταν η ανεργία των νέων ξεπερνάει το 55%, την ίδια στιγμή η κυβέρνηση - για ακόμα μία χρονιά - μειώνει το επίδομα της ανεργίας. Θα διαθέσει 942.000.000 ευρώ, όταν με πολύ μικρότερο ποσοστό ανέργων, το 2011, στο επίδομα ανεργίας δόθηκαν 2.500.000.000 ευρώ. Και ενώ, λοιπόν, μειώνει συνολικά τη δαπάνη για το επίδομα ανεργίας, την ίδια ώρα αυξάνει τη χρηματοδότηση των διαφόρων προγραμμάτων ενεργητικής μορφής εργασίας, τα οποία ανακυκλώνουν επί της ουσίας την ανεργία, παρέχοντας ζεστό χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους».

Οσον αφορά το δεύτερο σκέλος του προϋπολογισμού, «εκτός βεβαίως από τα μέτρα, πρόσθεσε, που προοιωνίζονται τη μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, η κυβέρνηση προχωρά σε μέτρα που βελτιώνουν ακόμα περισσότερο το επιχειρηματικό περιβάλλον μέσα από την παροχή νέων κινήτρων και προνομίων στο μεγάλο κεφάλαιο, μέσα από την κρατική και κοινοτική χρηματοδότηση, είτε άμεσα με τους αναπτυξιακούς νόμους, είτε έμμεσα μέσα από την αξιοποίηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, με απώτερο στόχο να προσελκύσει επενδύσεις, να διαμορφώσει νέα πεδία κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο και να επιταχύνει τις ιδιωτικοποιήσεις».

Είναι φανερό ότι τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, όπως αυτά καταγράφονται και με τον Κρατικό Προϋπολογισμό, δεν έχουν τελειωμό. Δεν πρόκειται να σηματοδοτήσουν το τέλος των μνημονίων. Στο σημείο αυτό ήταν σαφή τα όσα ανέφερε ο Ν. Καραθανασόπουλος: «Η όποια διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με την τρόικα (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ), για το δημόσιο χρέος, είτε δοθεί παράταση, είτε μπούμε στην προληπτική γραμμή πίστωσης, τα μνημόνια θα παραμείνουν, γιατί ακριβώς υπάρχει πάνω από όλα το μνημόνιο διαρκείας που έχει δρομολογήσει η Ευρωπαϊκή Ενωση στα πλαίσια της νέας οικονομικής διακυβέρνησης».

Η διαφορετική πρόταση χωρίς διαφοροποίηση

Ο ΣΥΡΙΖΑ, με βάση και τις τοποθετήσεις των βουλευτών του στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, προσπαθεί να πείσει το λαό ότι έχει μία «ριζικά» διαφορετική πρόταση. Αλλά δεν είναι ριζικά διαφορετική σε όφελος των λαϊκών συμφερόντων, αφού κάνει απλώς έναν «διαχωρισμό» ανάμεσα σε «υγιείς» επιχειρήσεις και σε αυτές που είναι «με τη διαφθορά και τη διαπλοκή», όταν η διαπλοκή είναι σύμφυτη με το νόμο του κέρδους που υπηρετεί ο ίδιος. Είναι τόσο «ριζικά» διαφορετική που υποστηρίζει με κάθε τρόπο τη θέση της Ελλάδας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ φτάνοντας να χαρακτηρίζει το ΝΑΤΟ, «τους φονιάδες των λαών», «παράγοντα σταθερότητας σήμερα στην περιοχή».

«Επί της ουσίας, αυτή η πρόταση - σχολίασε ο Ν. Καραθανασόπουλος - την οποία καταθέτει η αξιωματική αντιπολίτευση δεν αναδεικνύει τίποτα άλλο παρά την αγωνία της για το πώς θα προχωρήσει η καπιταλιστική ανάπτυξη και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο ζητάει την κοινωνική συμφωνία, δηλαδή, μία κοινωνική συμφωνία που θα οδηγήσει στην υποταγή του εργατικού - λαϊκού κινήματος στα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών, να διαμορφώσουν τους όρους και τις προϋποθέσεις μιας καπιταλιστικής ανάπτυξης που θα διασφαλίζει την κερδοφορία τους». «Η όποια διαφοροποίηση - ανάμεσα στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ - εδράζεται στο ποια τμήματα του κεφαλαίου πρέπει να εξυπηρετηθούν και στο με ποιον τρόπο θα διαχειριστούν τα ακραία φαινόμενα φτώχειας». «Θέλουν μ' αυτόν τον τρόπο να μειώσουν ακόμα περισσότερο τις απαιτήσεις του λαού, να διεκδικήσει σήμερα - γιατί είναι ρεαλιστικό και αναγκαίο - την ικανοποίηση των σύγχρονων και διευρυμένων λαϊκών του αναγκών.

Η διέξοδος για το λαό

Υπάρχει στ' αλήθεια μια ριζικά διαφορετική πρόταση, η οποία σήμερα μπορεί να ικανοποιήσει το σύνολο των λαϊκών αναγκών; Απέναντι σε αυτό το ερώτημα το ΚΚΕ απαντάει: Ναι, υπάρχει. Ξεκινώντας από το πρώτο και κύριο, ανάπτυξη που δε θα εξυπηρετεί την καπιταλιστική κερδοφορία αλλά θα εξυπηρετεί την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών». Αυτό αναδεικνύει τη μία και μόνη διέξοδο, που είναι η κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, ο κεντρικός σχεδιασμός και ο εργατικός έλεγχος, που, όπως σημείωσε ο Ν. Καραθανασόπουλος, «είναι τα μόνα εργαλεία τα οποία μπορούν να αξιοποιήσουν το σύνολο των παραγωγικών δυνατοτήτων, τις οποίες καταστρέφει η καπιταλιστική ανάπτυξη, να εξαλείψουν την ανεργία που αποτελεί παιδί του καπιταλιστικού συστήματος αλλά και ταυτόχρονα μέσα από αυτήν την παραγωγική διαδικασία να καλύψουν το σύνολο των λαϊκών αναγκών».

«Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο και υπάρχουν άλλες δύο προϋποθέσεις: Η μη αναγνώριση του δημόσιου χρέους και η αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΝΑΤΟ και το ΔΝΤ.

Είναι μια ριζικά διαφορετική πρόταση γιατί ακριβώς αμφισβητεί τους υπεύθυνους που έχουν οδηγήσει το λαό στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Δηλαδή, βάζει στο στόχαστρο αυτούς οι οποίοι ευθύνονται για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει καθημερινά ο λαός, απελευθερώνει τη λαϊκή συνείδηση και συμβάλλει στη ριζοσπαστικοποίησή της, απεγκλωβίζει το λαό και την εργατική τάξη από την αδράνεια και τη μοιρολατρία. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, σήμερα επιτακτική ανάγκη είναι ο λαός να περάσει στην αντεπίθεση, να περάσει στο προσκήνιο, να οργανώσει την πάλη του στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους και η εργατική τάξη να οικοδομήσει τη λαϊκή ενότητα με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να αποκρούσει την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορείς να δώσεις ανάσες και να ανακουφίσεις το λαό. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να οπλιστεί με μεγαλύτερη αισιοδοξία, αποφασιστικότητα και μαχητικότητα για να προχωρήσει έως το τέλος, δηλαδή έως την ανατροπή σε επίπεδο εξουσίας, για να πάρει στα χέρια της την εξουσία η εργατική τάξη με τα υπόλοιπα συμμαχικά στρώματα και ταυτόχρονα να οργανώσει την οικονομία με τέτοιο τρόπο όπου στο επίκεντρό της θα βρίσκεται ο άνθρωπος και η ικανοποίηση των σύγχρονων και διευρυμένων αναγκών».

Α. Ζ.