Η δική μας φωνή!

Χτες ακούστηκε η δική μας φωνή. Των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, των μικρών ΕΒΕ, των φτωχών αγροτών, των γυναικών, της νεολαίας. Ολων, όσων πλήττονται από τη νέα αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση, όσων βλέπουν τη ζωή τους να επιδεινώνεται διαρκώς. Οσων έχουμε πληρώσει την οικονομική κρίση για λογαριασμό του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων, όσων καλούμαστε να συνεχίζουμε να πληρώνουμε, προκειμένου να έρθει η ανάκαμψη των κερδών τους. Οσων καλούμαστε να δείξουμε ανοχή, υπομονή, να συναινέσουμε, να αποδεχτούμε τα επιχειρήματα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να βάλουμε πλάτη στην επιδίωξή της που λέει ότι μπορεί να περάσει τις ίδιες και χειρότερες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις με τους προηγούμενους, να συνεχίσει την ίδια πολιτική, έχοντας εξασφαλίσει σιωπή νεκροταφείου από την πλευρά του λαού.

Η φωνή αυτή ήταν δυνατή.Εξω από τους χώρους δουλειάς, στις απεργιακές φρουρές και στις μεγάλες μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, στα μαζικά μπλοκ της νεολαίας, στα τρακτέρ των αγροτών. Το μήνυμα δόθηκε σαφές: «Δούλοι του 21ου αιώνα δεν θα γίνουμε», καμιά ανοχή, καμιά συναίνεση στην πολιτική που μοιράζει στο κεφάλαιο, στην εργοδοσία, ΕΣΠΑ, αναπτυξιακά προγράμματα, φοροαπαλλαγές, νέα προνόμια, ιδιωτικοποιήσεις, ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών και την ίδια στιγμή χτυπά ό,τι έχει μείνει όρθιο από ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, φέρνει νέα φοροεπιδρομή, ετοιμάζεται να βγάλει «στο σφυρί» τα σπίτια των λαϊκών οικογενειών.

Αυτήν τη φωνή φιλοξενούμε στις σελίδες αυτής της έκτακτης, απεργιακής έκδοσης του «Ριζοσπάστη». Μιας έκδοσης γραμμένης και τυπωμένης από απεργούς εργαζόμενους, για να φτάσει παντού σήμερα στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές το μήνυμα της χτεσινής απεργίας, κόντρα στη σιωπή ή διαστρέβλωση των ΜΜΕ. Για να φτάσει παντού η δικιά μας φωνή, να αποκτήσουν φωνή και αυτοί που χτες δίστασαν, δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν αυταπάτες, εκβιασμούς, το φόβο, την εργοδοτική τρομοκρατία και να ενωθούν μαζί μας. Να τους δείξουμε ότι υπάρχει άλλος δρόμος και ότι, και με τη δική τους συμμετοχή, αυτός ο δρόμος μπορεί να γίνει μεγαλύτερος.

Γιατί, την τελευταία μας λέξη δεν την είπαμε ακόμα. Η χτεσινή απεργία είναι σημαντικός σταθμός. Είναι ένα βήμα για τους αποφασιστικούς ταξικούς αγώνες του επόμενου διαστήματος, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την ισχυροποίηση της λαϊκής συμμαχίας εργαζομένων, φτωχών αγροτών και μικρών ΕΒΕ, ενάντια στον κοινό αντίπαλο, στο κεφάλαιο, στους επιχειρηματικούς ομίλους και τις κυβερνήσεις τους, όπως και αν αυτές αυτοχαρακτηρίζονται, «μνημονιακές» ή «αντιμνημονιακές», «δεξιές» ή «αριστερές». Τις επόμενες μέρες έρχεται ένα νέο κύμα αντιλαϊκών μέτρων που θα συνοδευτεί κι από άλλα, στη συνέχεια, ενώ ακόμα δεν έχουμε βιώσει όλες τις συνέπειες από αυτά που έχουν αποφασιστεί, εφαρμόζονται και θα εφαρμοστούν. Καμιά επανάπαυση, λοιπόν, κανείς εφησυχασμός. Εχουμε μάχες σημαντικές να δώσουμε. Μπορούμε να πολλαπλασιάσουμε τις δυνάμεις μας και την οργάνωσή μας. Στο χέρι μας είναι. Γιατί, όπως έλεγε και ένα χτεσινό σύνθημα: «Τίποτα δεν γίνεται αν μείνεις θεατής όλα ανατρέπονται σαν ξεσηκωθείς».

"Ρ"