"ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ": Το ίδιο έργο... στα πορτογαλικά!

Από την προχτεσινή συνεδρίαση

του πορτογαλικού Κοινοβουλίου

Η Εφημερίδα των Συντακτών (ΕΦ. ΣΥΝ.) και ο δημοσιογράφος Τάσος Παππάς νομίζουν ότι βρήκαν την ευκαιρία να επιτεθούν στην πολιτική του ΚΚΕ, επιστρατεύοντας το πιθανό ενδεχόμενο να σχηματιστεί κυβέρνηση στην Πορτογαλία με τη συμμετοχή των Σοσιαλιστών, ως βασική δύναμη, του Μπλοκ της Αριστεράς και του Πορτογαλικού ΚΚ. Βεβαίως, ακόμη κι αυτό από μόνο του είναι ενδεικτικό της πολύ δύσκολης θέσης, στην οποία βρίσκονται όλοι εκείνοι, όπως και η ΕΦ. ΣΥΝ., που τα προηγούμενα χρόνια πρωταγωνίστησαν στην εξαπάτηση του λαού ότι μια «αριστερή» κυβέρνηση στην Ελλάδα θα έφερνε καλύτερες μέρες για τον ίδιο. Μέχρι που το «αριστερό παραμύθι» κατέληξε σε εφιάλτη, σε νέα μνημόνια και αντιλαϊκά μέτρα... τέτοιας βαρβαρότητας, μάλιστα, που οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν είχαν τολμήσει να πάρουν. Τι να κάνουν τώρα όλοι αυτοί; Να υπερασπιστούν τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Να πουν ότι η κυβέρνηση υλοποιεί φιλολαϊκή πολιτική; Δεν μπορούν. Θα τους πάρει ο λαός με τις πέτρες, θα εκφυλιστούν πλήρως... Οπότε, έπρεπε να βρουν μια δικαιολογία, ένα νέο βολικό παραμύθι, και νομίζουν ότι το βρήκαν στην Πορτογαλία αυτήν τη φορά. Λένε, λοιπόν, στο χτεσινό άρθρο, με τίτλο «Απ' έξω και περιμένοντας»: Στην Πορτογαλία το εκεί ΚΚ αποφάσισε να συμμετέχει σε μια «κυβέρνηση που έχει στόχο την κατάργηση της λιτότητας», ενώ στην Ελλάδα το ΚΚΕ επιμένει να απορρίπτει τη συμμετοχή του σε τέτοιες κυβερνήσεις, παραπέμποντας σε πρόσφατη ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, στην Ιταλία, όπου αναφέρεται «στη συνεπή στάση του ΚΚΕ, που σθεναρά απέρριψε τη συμμετοχή σε κυβερνήσεις διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος».

Και από κάτω διατυπώνονται από το δημοσιογράφο τρία παραπλανητικά ερωτήματα: Πρώτον, αφού αυτές οι κυβερνήσεις οδηγούνται στην ενσωμάτωση, γιατί τις πολεμάνε με πανικό και επιθετικότητα το κατεστημένο, οι ενώσεις επιχειρηματιών, οι Βρυξέλλες κ.λπ.; Δεύτερον, η γραμμή κομμάτων, όπως του ΚΚΕ, ριζοσπαστικοποίησε τα λαϊκά στρώματα ή οδήγησε στην άνοδο της ακροδεξιάς, του εθνικισμού; Τρίτον, η πάλη ενάντια στον καπιταλισμό βελτίωσε τη θέση των εργαζομένων ή την επιδείνωσε; Για να καταλήξει ουσιαστικά στο αυθαίρετο κι άθλιο συμπέρασμα ότι για όλα τα παραπάνω φταίει ουσιαστικά η επαναστατική γραμμή που έχει το ΚΚΕ!!! Βέβαια, και η αυθαιρεσία έχει τα όριά της. Κι όλοι αυτοί, που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τ' αδικαιολόγητα - και κυρίως τη στήριξή τους σε μια ακόμη εκδοχή αντιλαϊκών κυβερνήσεων - εκτίθενται ανεπανόρθωτα.

Εχουμε και λέμε λοιπόν:

• Από πού κι ως πού προκύπτει ότι το εγχώριο και διεθνές κατεστημένο πολεμάει αυτές τις κυβερνήσεις; Αλήθεια, πολεμούν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΕΒ, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες; Και γιατί να την πολεμήσουν, αφού τα μέτρα που υλοποιεί η κυβέρνηση όχι μόνο δε θίγουν στο ελάχιστο τα προνόμιά τους, αλλά αντίθετα προσθέτουν κι άλλα και κάνουν πράξη μέτρα (Ασφαλιστικό, Εργασιακά, πλειστηριασμοί, «εργαλειοθήκη» ΟΟΣΑ κ.λπ.), που χρόνια απαιτούσε το κεφάλαιο...
• Πιστεύουν, άραγε, στην ΕΦ. ΣΥΝ. ότι η ΕΕ και το κεφάλαιο στην Πορτογαλία έχουν να φοβούνται από ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που έχει ως προμετωπίδα το εξής;: «Το πρόγραμμα της κυβέρνησης που παρουσιάζεται εδώ εδράζεται σε μια στρατηγική που διασφαλίζει ότι, με σεβασμό όλων των ευρωπαϊκών και διεθνών δεσμεύσεων της Πορτογαλίας και στη σταθερή υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων και της πορτογαλικής οικονομίας στην ΕΕ, θα επιτρέψει να γυρίσουμε τη σελίδα των πολιτικών της λιτότητας, ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης που θα εδράζεται στη γνώση και την καινοτομία, την υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους και μια νέα ώθηση για τη σύγκλιση με την ΕΕ» (προτεινόμενο πρόγραμμα από το Σοσιαλιστικό Κόμμα Πορτογαλίας)....
• Ο ίδιος ο Κόστα (αρχηγός του Σοσιαλιστικού Κόμματος και πιθανός πρωθυπουργός), μιλώντας στην εθνική επιτροπή του ΣΚ, είπε ότι το κυβερνητικό πρόγραμμα, που θα προκύψει από τις συμφωνίες με Μπλοκ και ΠΚΚ, είναι «εντελώς συμβατό με τις διεθνείς δεσμεύσεις της Πορτογαλίας σχετικά με την Αμυνα (δηλ. το ΝΑΤΟ) και τη συμμετοχή στην ΕΕ και την Ευρωζώνη».
• Τα ίδια ακριβώς που ακούγαμε κι από τον ΣΥΡΙΖΑ, για φιλολαϊκές διαπραγματεύσεις εντός των τειχών. Ουσιαστικά, δηλαδή, η ΕΦ. ΣΥΝ. κουνάει το δάχτυλο στο ΚΚΕ, επικαλούμενη ένα κυβερνητικό εγχείρημα στην Πορτογαλία, το οποίο έχει ήδη χρεοκοπήσει στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες!!! Και αυτό ο αρθρογράφος προσπαθεί να το κρύψει σκοπίμως.
• Και επειδή στην ΕΦ. ΣΥΝ., μπορεί να μην είναι καλά ενημερωμένοι, ας τους βοηθήσουμε, πληροφορώντας τους για το τι στάση κρατάνε όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι του «νεοφιλελευθερισμού» και των «επιχειρηματιών» στην Πορτογαλία, που υποτίθεται πολεμούν με λύσσα το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης της Αριστεράς. Σε συνέντευξή του που έδωσε στις 22/10 ο πρόεδρος του Πορτογαλικού Συνδέσμου των Βιομηχάνων Αντόνιο Σαράιβα ξεκαθάρισε ότι θέλουν «σταθερότητα και κυβέρνηση τετραετίας» και τόνισε ότι οι επιχειρηματίες «δεν φοβούμαστε ένα σενάριο κυβέρνησης της Αριστεράς». Σημείωσε, μάλιστα, ότι «το ΣΚ αυτά τα 40 χρόνια δημοκρατίας ήδη έχει δώσει αποδείξεις ότι είναι ένα ευρωπαϊκό κόμμα»... Σημείωσε ότι η απαίτηση για κατώτατο μισθό στα 600 ευρώ το 2016 είναι «μη ρεαλιστική και τα τρία αυτά κόμματα, Σοσιαλιστικό Κόμμα, Κομμουνιστικό Κόμμα και Μπλοκ το κατάλαβαν» και τόνισε ότι κάθε αλλαγή θα πρέπει να εξεταστεί στο πλαίσιο του κοινωνικού διαλόγου με τους κοινωνικούς εταίρους.
• Αρα και η όποια κριτική γίνεται σ' αυτές τις κυβερνήσεις από μέρους της αστικής τάξης και των κομμάτων της, είτε αντανακλά ενδοαστικές κόντρες είτε απαίτηση για πιο γρήγορη προσαρμογή στην πραγματικότητα του κεφαλαίου και της ΕΕ.
• Στα άλλα ζητήματα που θέτει ο Τ. Παππάς: Αλήθεια η ακροδεξιά στην Ευρώπη ανέβηκε εξαιτίας της στρατηγικής που αμφισβητεί το καπιταλιστικό σύστημα; Τότε πώς εξηγεί ο Τ. Παππάς το γεγονός ότιακροδεξιά, εθνικιστικά, αντιδραστικά κόμματα έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά τους σε χώρες (π.χ. Γαλλία - κόμμα Λεπέν, Ουγγαρία - κόμμα Τζόμπικ, Πολωνία, Ιταλία κ.λπ.), που τα εκεί Κομμουνιστικά Κόμματα, είτε έχουν προ πολλού συνθηκολογήσει κι αποκηρύξει την πάλη ενάντια στον καπιταλισμό, είτε έχουν συμμετάσχει και «δοκιμάσει» τη γραμμή των κυβερνήσεων συνεργασίας με τους σοσιαλιστές και άλλους αριστερούς, με αποτέλεσμα να συμβεί όχι αυτό που προσδοκά ο Τ. Παππάς της ΕΦ. ΣΥΝ. αλλά να έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη μετάλλαξη και διάλυσή τους, ταυτόχρονα με τον εκφυλισμό του εργατικού - λαϊκού κινήματος; Για την άνοδο του φασισμού, όπως δείχνει και η ιστορική πείρα, δεν φταίει η πάλη ενάντια στον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό που είναι και η μήτρα του φασισμού, αλλά κυρίως οι σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες που ευνουχίζουν και υπονομεύουν το κίνημα, η θολή «αγανάκτηση» που έδωσε κάλυψη σε φασιστικές, αντιδραστικές δυνάμεις και η στήριξη αυτών των δυνάμεων από τους μηχανισμούς του ίδιου του αστικού κράτους και του κεφαλαίου...
• Αντίστοιχες είναι και οι απορίες για τη θέση του Τ. Παππά, ότι η πάλη ενάντια στον καπιταλισμό δε βελτίωσε τη θέση των εργαζομένων. Ας μας πει, λοιπόν: Στις χώρες της Ευρώπης, όπου τα ΚΚ και το εργατικό κίνημα έχουν από χρόνια υποστείλει τη σημαία της αντικαπιταλιστικής πάλης και έχουν στηρίξει κυβερνήσεις διαχείρισης βελτιώθηκε η θέση των εργαζομένων; Αντίθετα, όλες αυτές οι λεγόμενες «αριστερές» κυβερνήσεις, με τελευταίο παράδειγμα στη δική μας χώρα, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που στήριξε και στηρίζει και η ΕΦ. ΣΥΝ., υπηρέτησαν ποικιλοτρόπως τα συμφέροντα του κεφαλαίου και πρωτοστάτησαν στην επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων, ολοκληρώνοντας τη βρώμικη δουλειά, που δε μπόρεσαν να αποτελειώσουν τα παραδοσιακά αστικά κόμματα, οδηγώντας τους εργαζόμενους στην απογοήτευση και την αποστράτευση.

Η εμπειρία από την Ελλάδα και από άλλες χώρες αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ισχυρίζεται η ΕΦ. ΣΥΝ. και ο Τ. Παππάς. Αποδεικνύει ότι ο καπιταλισμός βρίσκεται σε τέτοια φάση, που δεν μπορεί να κάνει ούτε καν τις παραχωρήσεις που έκανε στο παρελθόν, μέσω μιας διαφορετικής διαχείρισης ή μέσω μόνο του συνηθισμένου οικονομικού αγώνα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Οτι όσες κυβερνήσεις και κόμματα επιλέγουν να διαχειριστούν το καπιταλιστικό σύστημα και τους νόμους του, αναπόφευκτα ακολουθούν αντιλαϊκές πολιτικές, όσες καλές προθέσεις κι αν έχουν.

Αποδεικνύει, επίσης, ότι μόνο όταν το εργατικό κίνημα έβαζε στο στόχαστρο το κεφάλαιο, τη στρατηγική του, την εξουσία του, κατάφερνε να αποσπάσει ορισμένες κατακτήσεις έστω και προσωρινές.

Αποδεικνύει ότι σήμερα η εργατική - λαϊκή πάλη, που αναπτύσσεται στο έδαφος των οξυμένων λαϊκών προβλημάτων, πρέπει να στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του, να κατευθύνεται στην κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, στην κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, την εργατική - λαϊκή εξουσία.

Σ' αυτόν το δρόμο, το εργατικό - λαϊκό κίνημα μπορεί και να καθυστερεί, να βάζει εμπόδια, να διεκδικεί βελτίωση της ζωής των εργαζομένων. Και αυτήν τη δύναμη δεν την έχει ακόμη δοκιμάσει ο λαός.

ΥΓ: Οσο για την «τεμπέλικη αναμονή», που υποτίθεται ότι διακατέχει το ΚΚΕ, προκαλούμε την ΕΦ. ΣΥΝ. να κάνει ένα ρεπορτάζ για την καθημερινή κι ακούραστη δράση των κομμουνιστών το τελευταίο διάστημα, σχετικά με την οργάνωση της απεργίας στις 12 Νοέμβρη, καθώς κι άλλων δράσεων για την απόκρουση της αντιλαϊκής πολιτικής που υλοποιεί η «αγαπημένη» τους κυβέρνηση. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για όσους θέλουν το λαό στη γωνία, να αποδέχεται την καπιταλιστική βαρβαρότητα ως «πεπρωμένο». Και δεν, εννοούμε, βέβαια τα πορτογαλικά τραγούδια fados (= πεπρωμένο).

Γιάννης  ΓΚΙΟΚΑΣ
Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του Κόμματος