Κλιμακώνουμε χωρίς ανάπαυλα, χωρίς να χαθεί χρόνος

Ενα από τα βασικά χαρακτηριστικά της απεργιακής μάχης που κορυφώθηκε την περασμένη Πέμπτη, ήταν τα μαζικά απεργιακά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ, με τα οποία δόθηκε μαζική μαχητική λαϊκή απάντηση σε κυβέρνηση και εργοδοσία, στο κλίμα συναίνεσης και ηττοπάθειας που προσπαθούν να καλλιεργήσουν στο λαό, για να υποταχθεί στα βάρβαρα μέτρα.

Η συμβολή του ΠΑΜΕ στην οργάνωση της απεργίας και η μαζικότητα των απεργιακών συγκεντρώσεων που οργανώθηκαν σε περισσότερες από 70 πόλεις, αναγνωρίζονται ευρύτερα από τους εργαζόμενους, δημιουργούν καλύτερες προϋποθέσεις για κλιμάκωση, χωρίς να παραγνωρίζονται οι δυσκολίες και τα εμπόδια που παραμένουν, μέσα στον γενικότερο αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων.

Η μάχη της απεργίας δόθηκε σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ήταν η πρώτη γενική απεργία από τον περασμένο Γενάρη που ανέλαβε τη διακυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και μόλις 50 μέρες από τις εκλογές του Σεπτέμβρη, όπου ανανέωσε την κυβερνητική του θητεία, επενδύοντας σε ένα κλίμα ηττοπάθειας και συμβιβασμού, καλλιεργώντας ταυτόχρονα εκ νέου προσδοκίες και αυταπάτες στο λαό.

Τα απεργιακά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ έδειξαν ότι μεγαλώνει το κλίμα της δυσαρέσκειας για την πολιτική της κυβέρνησης, ακόμα και στα τμήματα εκείνα των λαϊκών στρωμάτων που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές.

Ταυτόχρονα, η μαζικότητα των συγκεντρώσεων είναι στοιχείο που τονώνει την αυτοπεποίθηση χιλιάδων αγωνιστών που πάλεψαν για την επιτυχία τους, πολλές φορές με αυτοθυσία, στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς. Συμβάλλουν έτσι στη γενικότερη προσπάθεια να αναθαρρήσει ο λαός, να σηκώσει κεφάλι, να καταπέσουν αντιλήψεις που καλλιεργούν κυβέρνηση - εργοδοσία και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες ότι τίποτα δεν κινείται κι όταν κάτι κινείται, τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει.

Προσπάθεια υπονόμευσης και χειραγώγησης

Το γεγονός ότι τις τελευταίες μέρες πριν την απεργία η εργοδοσία μεγάλωσε την πίεση και την τρομοκρατία, ιδιαίτερα σε κλάδους όπου η παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων ήταν πιο ανεβασμένη και έβαζε σε κίνηση ευρύτερες δυνάμεις, είναι στοιχείο που δείχνει την ανησυχία της για τις αγωνιστικές διαθέσεις που εκφράζονται και δεν πρέπει να μείνει χωρίς απάντηση.

Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τη στάση που κράτησαν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αφού δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την απεργία, σε συνεργασία και με άλλες δυνάμεις, αρχικά επιχείρησαν με διάφορους τρόπους να την υπονομεύσουν. Τελικά προσπάθησαν να την εκφυλίσουν, παρεμβαίνοντας στην κατεύθυνση και το περιεχόμενό της.

Αυτό το σκοπό υπηρετεί το κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ παραμονές της απεργίας, που προσπαθούσε να τη φέρει στα μέτρα της κυβέρνησης και την παρουσίαζε σαν κινητοποίηση που βοηθάει τάχα τη διαπραγμάτευση προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων!

Προσπαθούν να στρέψουν τα πυρά του λαού μακριά από την κυβέρνηση, πολύ περισσότερο μακριά από το κεφάλαιο, και να τα κατευθύνουν ενάντια στους «κακούς» δανειστές και γενικά ενάντια στην «πολιτική της λιτότητας», που υπερασπίζονται οι «νεοφιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις» στην ΕΕ. Θέλουν το κίνημα να πολεμάει ανεμόμυλους, χωρίς ταξικό κριτήριο, να μην οργανώνεται ο λαός ενάντια στα μονοπώλια και την πολιτική τους, ανεξάρτητα από το μείγμα διαχείρισης που επιλέγεται κάθε φορά να την υπηρετήσει.

Η «πολιτική σταθερότητα» που ζητάνε, συνδέεται με την ικανότητά τους να εφαρμόζουν την αντιλαϊκή πολιτική τους χωρίς κραδασμούς, να χειραγωγούν τη δυσαρέσκεια του λαού. Η προσπάθεια αυτή είναι βέβαιο ότι θα συνεχιστεί. Αλλωστε, ένας από τους λόγους που ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέχτηκε από το κεφάλαιο για να κυβερνήσει, είναι η ικανότητά του να ενσωματώνει αντιδράσεις και να χειραγωγεί το κίνημα. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να απαντηθεί σθεναρά, να μη μπορέσει να στεριώσει.

Ορισμένα θετικά στοιχεία

Και σ' αυτή την απεργιακή μάχη επιβεβαιώθηκε ότι όπου υπάρχει οργάνωση, όπου τα συνδικάτα διαθέτουν παραρτήματα και μέλη, όπου οι εργαζόμενοι διατηρούν ζωντανούς δεσμούς με τη συνδικαλιστική τους οργάνωση, όπου παρεμβαίνει μια σωματειακή Επιτροπή, μια απεργιακή Επιτροπή, ή μια Επιτροπή Αγώνα, ακόμα και εκεί όπου δρα έστω και ένας αποφασισμένος εργάτης, τα αποτελέσματα είναι καλύτερα, τόσο στη συμμετοχή στην απεργία, όσο και στην απεργιακή συγκέντρωση.

Επομένως η οργάνωση, σε συνδυασμό με την προσπάθεια μέσα από συλλογικές διαδικασίες να αναλάβουν ευθύνη οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, να συζητήσουν και να πάρουν αποφάσεις για την οργάνωση του αγώνα τους, είναι στοιχεία καθοριστικά για τη συνέχεια. Εκεί όπου η αντιπαράθεση με τη συνδικαλιστική πλειοψηφία μεταφέρθηκε μπροστά στους ίδιους τους εργαζόμενους και κλήθηκαν να πάρουν θέση, τα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά.

Σωματεία όπως των ηθοποιών, της ΝΟΚΙΑ και των Μισθωτών Τεχνικών είναι μερικά από εκείνα που παραμέρισαν εργοδοτικές ή ρεφορμιστικές πλειοψηφίες και αποφάσισαν τη συμμετοχή τους στην απεργία με το πλαίσιο των ταξικών δυνάμεων. Το ίδιο ισχύει και με τα μπλε λεωφορεία και τα τρόλεϊ: Το σωματείο τους πήρε απόφαση για στάσεις εργασίας, όμως πάνω από 1.000 εργαζόμενοι, με συστηματική δουλειά, έκαναν απεργία, με κάλεσμα της Γραμματείας Αστικών Συγκοινωνιών του ΠΑΜΕ.

Το γεγονός, επίσης, ότι σε όλους τους κλάδους υπήρξαν πολλοί εργαζόμενοι που ταλαντεύτηκαν μέχρι την τελευταία ώρα για τη συμμετοχή τους στην απεργία, είναι στοιχείο που πρέπει να αξιοποιηθεί για τη συνέχεια. Ακόμα κι αν τώρα δεν έκαναν το βήμα, είναι κόσμος που μπορεί να κερδηθεί στις επόμενες μάχες.

Είναι ενθαρρυντικό ότι στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα πήραν μέρος εργαζόμενοι από δεκάδες χώρους δουλειάς που αυτή την περίοδο βρίσκονται σε κινητοποιήσεις. Δείχνει ότι βλέπουν το ΠΑΜΕ σαν αποκούμπι, ότι αναγνωρίζουν στο ταξικό κίνημα τη δύναμη που μπορεί να οργανώσει την πάλη και την αλληλεγγύη, να βάλει σε κίνηση και να συσπειρώσει ευρύτερες δυνάμεις. Ταυτόχρονα, όμως, ο δικός τους αγώνας βοήθησε στη δημιουργία κλίματος, αποτέλεσε παράδειγμα για άλλους εργαζόμενους να μπουν στη απεργία.

"Πάτημα" για συνέχεια η μάχη της απεργίας

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επίθεση του κεφαλαίου και της κυβέρνησης θα κλιμακωθεί το αμέσως επόμενο διάστημα. Οτι η ζωή της εργατικής τάξης θα επιδεινωθεί.

Ηδη, τα «χαρτιά» έχουν ανοίξει πάνω στο τραπέζι: Απελευθέρωση πλειστηριασμών, μαζικές διακοπές ρεύματος για απλήρωτους λογαριασμούς της ΔΕΗ, απολύσεις στις τράπεζες ενόψει ανακεφαλαιοποίησης και ενδεχομένως νέων συγχωνεύσεων, κίνδυνος για «κανόνια» σε μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις, που σημαίνει νέες μαζικές απολύσεις, λήξη προγραμμάτων με χιλιάδες εργαζόμενους στους δήμους, επιδρομή στο εισόδημα μικρομεσαίων αγροτών και ΕΒΕ, είναι μερικά μόνο απ' όσα έχουμε μπροστά μας.

Απ' όλα αυτά, ξεχωρίζει το Ασφαλιστικό. Οπως όλα δείχνουν η κυβέρνηση βάζει τις τελευταίες πινελιές και ετοιμάζεται άμεσα να καταθέσει το σχετικό νομοσχέδιο, από το οποίο κανείς και τίποτα δεν πρόκειται να μείνει ανεπηρέαστο. Πολύ περισσότερο που η Κοινωνική Ασφάλιση δεν είναι μόνο η σύνταξη, αλλά και η Υγεία και η Πρόνοια, που κυριολεκτικά παραπαίουν.Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση προσφέρει στο κεφάλαιο, τους επιχειρηματικούς ομίλους, νέα προνόμια (φοροαπαλλαγές, διευκολύνσεις κ.λπ.) και νέα πεδία κερδοφορίας.

Επομένως, η προσπάθεια να δυναμώσει η οργάνωση ενάντια στο κεφάλαιο, την κυβέρνηση και τα κόμματά του, η προσπάθεια να απεγκλωβιστούν περισσότερες δυνάμεις από την επιρροή του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, χρειάζεται να ενταθεί. Από κάθε καινούργια μάχη, τα σωματεία να βγαίνουν ενισχυμένα με νέες δυνάμεις, με περισσότερους εργαζόμενους και άνεργους στις γραμμές τους, με πιο ζωντανή τη λειτουργία τους.

Σ' αυτή την κατεύθυνση και με «πάτημα» την απεργία, χρειάζεται τώρα σχεδιασμένα να κλιμακωθεί ο αγώνας. Να πολλαπλασιαστούν οι εστίες αντίστασης και διεκδίκησης, να δημιουργηθούν κι άλλες. Η στήριξή τους να απασχολεί τον κλάδο και όλη την περιοχή. Η έκφραση της αλληλεγγύης είναι καθοριστική για να σπάει το κλίμα της ηττοπάθειας και της μοιρολατρίας, να αποκτούν οι αγώνες συνέχεια.

Η πείρα από την οργάνωση της απεργίας και τη δράση που ανέπτυξαν οι ταξικές δυνάμεις πρέπει να συζητηθεί με τους εργαζόμενους, κυρίως με εκείνους που συνέβαλαν καθοριστικά στη μάχη. Ανθρωπο τον άνθρωπο, αλλά και σε γενικές συνελεύσεις και συσκέψεις, με ευθύνη των συνδικάτων, που μεγαλώνει μπροστά στις εξελίξεις. Αμεσα μπαίνει το καθήκον της απάντησης με νέα απεργία, μόλις έρθουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης. Η οργάνωσή της πρέπει να ξεκινήσει από τώρα, χωρίς ανάπαυλα, χωρίς να χαθεί χρόνος.

″Ρ″