Αναλύσεις που συγκαλύπτουν...

Πολύ ...μελάνι και πολλές ώρες «ενημέρωσης», με αναλύσεις επί αναλύσεων, αξιοποιούνται από τα αστικά επιτελεία και ΜΜΕ, όπου Γης και στη χώρα μας, μετά τις πολύνεκρες επιθέσεις στο Παρίσι και την τρομοϋστερία που εξαπλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς σε πολλές χώρες. Στις περισσότερες αυτές αναλύσεις εμφανίζεται η λεγόμενη «ισλαμική τρομοκρατία» ως ένα φαινόμενο αυθύπαρκτο, ως μια «εγκληματική παρανοϊκή δράση κάποιων φανατικών θρησκευόμενων», ως η «άμυνα των αδικημένων, των απόκληρων, των φτωχών». Γίνεται πολύς λόγος με όρους ψυχανάλυσης για το πώς φτάνει ένας άνθρωπος κάτω των 30 να γίνεται βομβιστής αυτοκτονίας και να σκοτώνει ανεξέλεγκτα και τυχαία άλλους ανθρώπους, αλλόθρησκους και με άλλο πολιτισμό. Το όλο σκεπτικό επιχειρεί να στρέψει τη σκέψη των ανθρώπων σε κάποιες πλευρές πιθανόν υπαρκτές, αλλά σε καμία περίπτωση βασικές και ουσιαστικές. Ετσι, υπάρχει ένας «καταιγισμός» πληροφοριών για την προηγούμενη ζωή των τρομοκρατών εκτελεστικών οργάνων, που εμφανίζονται να «ριζοσπαστικοποιούνται» και να εντάσσονται σε μια «κοινότητα που τους δίνει περιεχόμενο», ή ακόμα γίνονται «κάτι» και με το θάνατό τους, που γίνεται κατά τους ίδιους «για έναν ιερό σκοπό».

Οι μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς, απόκληροι στις μεγαλουπόλεις της Ευρώπης, είναι μια πιθανή δεξαμενή στρατολόγησης, την ίδια ώρα που τα «κεφάλια» τέτοιων οργανώσεων είναι συχνά γόνοι μεγαλοαστικών οικογενειών (με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του Σαουδάραβα Οσάμα Μπιν Λάντεν, ηγέτη της «Αλ Κάιντα»). Ωστόσο, όλα αυτά δεν αγγίζουν την ουσία. Δημιούργημα τίνος είναι τέτοια μορφώματα και για ποιον σκοπό αξιοποιούνται; Αυτή την ουσία επιχειρούν να κρύψουν και όλες οι προαναφερόμενες αναλύσεις και οι διάφορες θεωρίες περί «πολέμου θρησκειών», «πολέμου πολιτισμών». Η πραγματικότητα είναι ότι τέτοιες οργανώσεις και «κινήματα» δημιουργούνται, φουντώνουν, χρηματοδοτούνται και εξοπλίζονται από αστικά επιτελεία και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για τους σχεδιασμούς τους. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή, την Ασία και την Αφρική. Ηδη από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, η «Μουσουλμανική Αδελφότητα» στηνόταν στην Αίγυπτο με τη συμβολή του γαλλικού ιμπεριαλισμού, στον ανταγωνισμό του με το βρετανικό για τον έλεγχο μιας πλούσιας σε πόρους περιοχής και σημαντικού γεωστρατηγικού περάσματος.

Οι Μουτζαχεντίν στήθηκαν τη δεκαετία του '80 του 20ού αιώνα για να ξανακερδηθεί από τους ιμπεριαλιστές το Αφγανιστάν, όταν ο λαός του, με τη βοήθεια της Σοβιετικής Ενώσης, επιχείρησε να ξεφύγει από το σκοταδισμό και την καθυστέρηση. Για τη δημιουργία του μορφώματος αυτού, που εξελίχτηκε σε «Ταλιμπάν», συνέβαλαν από την αμερικανική CIA και το αντιδραστικό καθεστώς του Πακιστάν, έως τις μυστικές υπηρεσίες άλλων καπιταλιστικών χωρών. Στη συνέχεια, η «Αλ Κάιντα» του Λάντεν αξιοποιήθηκε μετά τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης, ως το καλύτερο εργαλείο για να δικαιολογούνται οι επεμβάσεις και οι πόλεμοι στο όνομα της «δημοκρατίας και της ελευθερίας», στην πραγματικότητα η εφόρμηση στο φυσικό πλούτο, τους εμπορικούς δρόμους και τις σφαίρες επιρροής στην Κεντρική Ασία. Είναι, επίσης, γνωστό ότι τέτοια θρησκευτικο-πολιτικά κινήματα αξιοποιήθηκαν από αστικές τάξεις των αραβικών και γενικότερα μουσουλμανικών κρατών για το χτύπημα του κομμουνιστικού κινήματος σε αυτά τα κράτη.

Οι επεμβάσεις στο Ιράκ, τη Λιβύη, με το στήσιμο της λεγόμενης «Αραβικής Ανοιξης» και μετέπειτα στη Συρία «ενάντια στην αυταρχική κυβέρνηση Ασαντ», έγιναν από τους ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και των συμμάχων τους στη Μέση Ανατολή, Τουρκία, Ισραήλ, Σαουδική Αραβία και άλλες πετρελαιομοναρχίες του Περσικού Κόλπου που ενίσχυσαν, φούντωσαν και εξόπλισαν τους εγκληματίες τζιχαντιστές και του «Ισλαμικού Κράτους», για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους και να βγουν με πλεονέκτημα στον ανταγωνισμό τους με άλλες καπιταλιστικές δυνάμεις με συμφέροντα στην περιοχή, όπως η Ρωσία ή το Ιράν. Η ίδια κατάσταση υπάρχει στην Αφρική με διάφορους εγκληματίες τύπου «Μπόκο Χαράμ», που αποδεδειγμένα δουλεύουν για συγκεκριμένα τμήματα κεφαλαιοκρατών, εγχώριων και ξένων. Είναι αδιάφορο σε ποιο βαθμό τα δικά τους κατασκευάσματα αυτονομούνται ή όχι. Σε κάθε περίπτωση, αξιοποιούνται και σήμερα για να διευρυνθεί η επέμβαση στην περιοχή, για τους ίδιους στόχους, τον έλεγχο του φυσικού πλούτου, των δρόμων μεταφοράς του, τις αγορές που θα φέρουν κέρδη στο κεφάλαιο.

Επομένως, είναι κρίσιμο οι εργάτες, τα λαϊκά στρώματα σε κάθε χώρα, να μην «τσιμπάνε» ούτε στα κελεύσματα του «ενωμένου αντιτρομοκρατικού αγώνα», της «εθνικής ομοψυχίας», που προβάλλουν όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις από τις ΗΠΑ ως τη Ρωσία, ούτε και στο δηλητήριο του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και του φασισμού. Σήμερα έχουν την πείρα να μην πέσουν στην παγίδα που και πάλι στήνουν οι αστοί και οι διάφοροι οπορτουνιστές που συμπορεύονται μαζί τους. Το κριτήριό τους μπορεί να στηριχτεί στην ταξική ανάλυση που εξηγεί τα φαινόμενα με βάση το ποια συμφέροντα εξυπηρετούν και σε ποιο πλαίσιο εντάσσονται. Σήμερα, σε περίοδο δυσκολιών της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας να ανακάμψει, να ανακτήσει και πετύχει υψηλότερη κερδοφορία, εντείνεται και ο ανταγωνισμός των μονοπωλιακών ομίλων. «Λάδι» σε αυτόν τον ανταγωνισμό ρίχνει και η αξιοποίηση της νέας επιχείρησης «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας» και ταυτόχρονα της εμπέδωσης κλίματος τρομοφοβίας στο όνομα της «ασφάλειας». Για να μπορέσουν οι λαοί να σηκώσουν τις δικές τους σημαίες ικανοποίησης των δικών τους σύγχρονων αναγκών, χωρίς κρίσεις, επεμβάσεις, πολέμους, διαχωρισμούς με εθνοτικά, θρησκευτικά και άλλα κριτήρια, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστική ένωση, ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου σε κάθε χώρα, με όποια «μάσκα» και αν εμφανίζεται.

Δ. Κ.