Οι φοιτητές και σπουδαστές να κρίνουν τις άλλες δυνάμεις

Από την πρώτη μέρα της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς οι φοιτητές και σπουδαστές ήρθαν αντιμέτωποι με την εκρηκτική κατάσταση στις σχολές τους. Δίπλα στα παλιά προβλήματα ήρθαν να προστεθούν και νέα αφού η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με το πολυνομοσχέδιο - φωτιά ετοιμάζει νέα φοροκαταιγίδα, χαράτσια στους μισθούς, με αποτέλεσμα το κόστος σπουδών να γίνει «ασήκωτο» για τις περισσότερες λαϊκές οικογένειες. Ενώ ταυτόχρονα η κυβέρνηση ετοιμάζει για τους αποφοίτους ένα εργασιακό μέλλον χωρίς ένσημα και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, διαλύοντας την Κοινωνική Ασφάλιση.

Το μενού των αντιλαϊκών μέτρων για τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν τελειώνει όμως εδώ. Αρχές Νοέμβρη ετοιμάζει νέο σχέδιο προϋπολογισμού για το 2016. Οπου, σαν να μην έφτανε η μείωση κατά 80% των προϋπολογισμών Πανεπιστημίων και ΤΕΙ τα τελευταία 5 χρόνια, ετοιμάζεται νέα μείωση κατά 20% για τους προϋπολογισμούς των σχολών αδειάζοντας κυριολεκτικά τα ταμεία τους. Κάτι που μόνο τυχαία δεν γίνεται. Στόχος, η πλήρης παράδοση σε εταιρείες των δομών των σχολών αλλά και η προσαρμογή των προγραμμάτων σπουδών τους στις ανάγκες των εταιρειών του κλάδου και τα κριτήρια αξιολόγησης των αγορών που προτείνει η Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας. Ολο αυτό το σκηνικό σημαίνει ότι όλα γίνονται εμπόρευμα, οι φοιτητές «πελάτες», οι ανάγκες τους αποτελούν «κόστος»!

Μετά από όλα αυτά αξίζει κάθε φοιτητής και σπουδαστής να αναρωτηθεί, «αν αυτό είναι το νέο του ΣΥΡΙΖΑ, τότε το παλιό που έφυγε τι ήταν;». Αυτό γιατί, όπως αρχίζει να φαίνεται, «το παλιό φοράει τη μάσκα του νέου» και η επίθεση στις σπουδές και το μέλλον των φοιτητών και των λαϊκών οικογενειών συνεχίζεται. Ανεξάρτητα λοιπόν από το τι ψήφισε, ή αν ψήφισε, κάθε φοιτητής και σπουδαστής να μπει στο συλλογικό αγώνα και τη διεκδίκηση που θα βάλει φρένο σε αυτήν την επίθεση.

Να σκεφτεί ο φοιτητής τι δεν έχει δοκιμαστεί

«Τι μπορεί όμως να γίνει;», «οι αγώνες δεν έχουν αποτελέσματα» ή αλλιώς, μήπως τελικά «ό,τι και να κάνουμε τίποτα δεν αλλάζει;». Αυτά συζητιούνται στους διαδρόμους των σχολών, σε Γενικές Συνελεύσεις και συζητήσεις μεταξύ των φοιτητών. Κάθε φοιτητής και σπουδαστής μπορεί και πρέπει να αξιοποιήσει την πείρα του, να σκεφτεί τι έχει δοκιμάσει.

Δοκιμάστηκαν η αδράνεια, η παραίτηση, η αποχή από τους αγώνες και δεν οδηγούν πουθενά. Η στάση της αποχής, της παραίτησης από τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας, δοκιμάστηκε τα προηγούμενα χρόνια, σε αγώνες που δεν ήταν όσο μαζικοί θα έπρεπε και χωρίς καθαρό προσανατολισμό και στόχευση, δοκιμάστηκε και στις πρόσφατες εκλογές, και το αποτέλεσμα ήταν η επίθεση να συνεχίζεται ανεμπόδιστα. Επίσης, να σκεφτεί κάθε νέος που νιώθει απογοητευμένος, με τη στάση της αποχής όντως δεν αλλάζει τίποτα; Στην πραγματικότητα, όλα αλλάζουν αλλά προς το χειρότερο όσο μένεις θεατής και όλα ανατρέπονται αν πρωταγωνιστείς.

Αυτό που πραγματικά δεν έχει δοκιμαστεί είναι αγώνες που θα συγκρούονται με κυβερνήσεις - ΕΕ με σκοπό την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και όχι αγώνες που θα ανεβοκατεβάζουν «χαλίφηδες». Αγώνες που στοχεύουν τον πραγματικό ένοχο για όσα ζούμε, δηλαδή τους επιχειρηματικούς ομίλους και το σύστημά τους και όχι αγώνες που κάθε φορά κρύβουν τον ένοχο, άλλοτε με κάλπικους διαχωρισμούς (μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί), άλλοτε με άσφαιρες βολές κατά υπουργών Παιδείας που όλο άλλαζαν κι όλο η επίθεση συνεχιζόταν. Αγώνες και φοιτητικοί σύλλογοι που αντιστέκονται, δεν προσκυνάνε, ούτε χειροκροτούν την αντιλαϊκή πολιτική και τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Αγώνες και φοιτητικοί σύλλογοι που λειτουργούν ως ασπίδα προστασίας των δικαιωμάτων των φοιτητών και όχι ως ασπίδα προστασίας για να μην τσαλακώνεται η μόστρα κάθε κυβέρνησης. Αυτό που πραγματικά δεν έχει δοκιμαστεί είναι η πραγματική μας δύναμη, η πάλη λαού και νεολαίας σε συμμαχία, σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Σήμερα, αυτή η συζήτηση για το τι φοιτητικό κίνημα χρειάζεται είναι απαραίτητη, ώστε οι φοιτητές και οι σπουδαστές μαζί με το λαό να απαντήσουν στα βάρβαρα μέτρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα άθλια επιχειρήματά της. Κανένας να μη δώσει λευκή επιταγή - ανοχή στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αυτό επιδιώκουν τα στελέχη της κυβέρνησης όταν με θράσος δηλώνουν ότι «χτυπάμε τους έχοντες» και εννοούν εργαζόμενους με μεικτούς μισθούς των 1.000 ευρώ, αλλά τους πραγματικά έχοντες, δηλαδή τους καπιταλιστές, τους στηρίζουν με πακέτο 35 δισ. ευρώ. Κανένας να μη δώσει στήριξη στο χιλιοειπωμένο παραμύθι της κυβέρνησης για «παράλληλο πρόγραμμα», που δήθεν θα δίνει ανάσες, αυτά τα έλεγαν και οι υπόλοιποι πριν από τον ΣΥΡΙΖΑ, ποιος όμως ανασαίνει περισσότερο, τα μονοπώλια που διαχειρίζονται ακίνητα του ΤΑΙΠΕΔ και απαλλάχτηκαν από τον ΕΝΦΙΑ ή οι οικογένειές μας στις οποίες επεκτάθηκε ο ΕΝΦΙΑ, ο ΟΣΕ ΑΕ που του παραγράφηκαν χρέη 400 εκατ. ευρώ προς το Δημόσιο ή οι σχολές που μεταφέρουν σε κοινό ταμείο όλα τα ταμειακά διαθέσιμά τους για την αποπληρωμή των δόσεων; Κανέναν φοιτητή και σπουδαστή δεν τον συμφέρει η «σταθερότητα» που εγγυώνται δεξιά και αριστερά τα στελέχη της κυβέρνησης. Εννοούν ότι ο οδοστρωτήρας των μέτρων θα συνεχίζεται αλλά δε θα συναντήσει αντιστάσεις, με μαζικό, ανυποχώρητο και ανατρεπτικό αγώνα. Να απογοητεύσουμε όποιον περιμένει στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ να επικρατήσει «σιγή νεκροταφείου» και διάθεση αναμονής.

Προσπάθειες έγιναν και δεν είναι λίγες. Ολες αυτές τις μέρες σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ υπάρχει μια σημαντική μερίδα φοιτητών και σπουδαστών που προσπαθούν να οργανώσουν τη συλλογική διεκδίκηση μέσα από δεκάδες μικρές και μεγάλες κινητοποιήσεις. Γίνεται προσπάθεια να οργανωθεί η συλλογική συζήτηση και προβληματισμός σε κάθε σύλλογο, σε κάθε έτος και εργαστήριο.

Απέναντι σε αυτήν την προσπάθεια, όμως, οι μάσκες των άλλων δυνάμεων στους φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους έπεσαν. Ολοι μαζί έβαλαν το χεράκι τους, ο καθένας με τον τρόπο του, για να μην «κουνηθεί φύλλο» σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ.

Παραδείγματα για τη στάση των άλλων δυνάμεων στις σχολές

Από τη μία οι εκπρόσωποι της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, σε πολλά ΔΣ δεν εμφανίστηκαν καν, και όπου έδωσαν το «παρών» απέδειξαν ότι είναι πιστοί εκπρόσωποι της αντιλαϊκής πολιτικής ανεξαρτήτως κυβέρνησης, καταψήφισαν παντού τη διεξαγωγή ΓΣ και τα αιτήματα και τις δράσεις του ΜΑΣ. Είναι χαρακτηριστικές οι τοποθετήσεις των εκπροσώπων τους σε ΓΣ και ΔΣ: «Αυτά που ζητάμε δεν είναι ρεαλιστικά», «το κράτος δεν έχει λεφτά», «δεν αντέχει η οικονομία»... Το ίδιο μονότονο παραμύθι ακούγεται στα αυτιά των φοιτητών τα τελευταία χρόνια, αλλά η πραγματικότητα τους διαψεύδει.

Και αυτό το ξέρουν από πρώτο χέρι οι φοιτητές που μένουν στη Φοιτητική Εστία Αθηνών, που την ίδια ώρα που η εστία τους ρημάζεται από την τεράστια υποχρηματοδότηση, η διοίκηση της ΑΣΟΕΕ, με τη στήριξη της περιφερειάρχη Ρ. Δούρου (και αυτή πρώτη φορά αριστερά) έκλεισε συμφωνία με την ΟΤΕ ΑΕ και με έξοδα 10,5 εκατ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό προχωρά σε δημιουργία εργαστηριακών κτιρίων που θα αξιοποιούνται από τον ΟΤΕ.

Το ξέρουν καλά και οι φοιτητές του ΤΕΙ Αθήνας που την ώρα που οι ελλείψεις σε καθηγητές είναι τεράστιες, αυτό ετοιμάζεται να εγκρίνει πρόγραμμα ΕΣΠΑ ύψους 2 εκατ. ευρώ που θα δοθεί σε επιχειρήσεις προκειμένου να προσλαμβάνουν πρακτικάριους φοιτητές, δηλαδή και τζάμπα εργαζόμενους και επιδότηση για τα αφεντικά.

Συμπέρασμα: Λεφτά δεν υπάρχουν όταν πρόκειται για τις δικές μας ανάγκες. Οταν πρόκειται για επιχειρηματίες, τα ταμεία ξαφνικά γεμίζουν. Αυτή είναι η ανάπτυξη για την οποία μιλούν η σημερινή κυβέρνηση, οι προηγούμενες και η ΔΑΠ στις σχολές. Στην πραγματικότητα, ο ρεαλισμός που υποστηρίζει η ΔΑΠ είναι ο ρεαλισμός του συστήματος. Γι' αυτό και οι εκπρόσωποί της όντως με «ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΛΟΓΙΑ», όπως λέει και η νέα τους αφίσα, στηρίζουν με χέρια και πόδια όλα αυτά τα χρόνια τους μειωμένους προϋπολογισμούς, στηρίζουν τις αντιδραστικές κατευθύνσεις της ΕΕ, όπως η ιδιωτικοποίηση της φοιτητικής μέριμνας, οι ιδιωτικές χορηγίες, η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων κ.ά.

Την ίδια ώρα, αποκαλυπτική ήταν και η στάση των ομάδων ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ΕΑΑΚ/ΑΡ.ΕΝ, που εξελίσσονται καθημερινά σε δεξί χέρι της κυβέρνησης μέσα στις σχολές.

Ακολουθώντας το παράδειγμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην ΑΔΕΔΥ όπου ψήφισε λευκό, καταψήφισαν μαζί με τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ στην πλειοψηφία των σχολών όλης της χώρας την απεργία της 12ης Νοέμβρη. Την ώρα που η κυβέρνηση προχωρά σε σαρωτικές επιθέσεις κατά των εργαζομένων και της νεολαίας, έλεγαν ότι «η απεργία γίνεται κατόπιν εορτής», δηλαδή πότε έπρεπε να γίνει, το Δεκέμβρη που τα προαπαιτούμενα θα έχουν ψηφιστεί; Την ίδια στιγμή, τα σωματεία που ελέγχει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν προκηρύσσουν ούτε ...2ωρη στάση εργασίας...

Εμπόδισαν κάθε προσπάθεια οργάνωσης της αντίστασης και σύγκρουσης με την πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ. Γι' αυτό έφτασαν μέχρι το σημείο να καταψηφίζουν σε διάφορους συλλόγους μαζί με τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ τη διεξαγωγή ΓΣ. Εφτασαν μέχρι το σημείο σε ΔΣ στην Πάτρα να λένε ότι «οι συνελεύσεις πρέπει να γίνονται στη βάση κάποιου πολιτικού επίδικου και όχι στη βάση ορισμένων κουτσομπολιών»! Δηλαδή, είναι κουτσομπολιό οι αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών που διαμορφώνουν πτυχία - «σούπα», είναι κουτσομπολιό η δουλειά χωρίς ένσημα, περίθαλψη και με μισθούς πείνας; Εφτασαν μέχρι το σημείο στους συλλόγους της ΝΟΠΕ στην Αθήνα να καταψηφίσουν την πρόταση για στήριξη της κατάληψης του ΠΑΜΕ στο υπουργείο Εργασίας, γιατί είναι «τουφεκιά στον αέρα», όπως είπαν.

Η γραμμή τους αντικειμενικά οδηγεί σε κινήσεις που εγκλωβίζουν και απογοητεύουν. Οχι μόνο γιατί τους πρώτους 7 μήνες κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να παρουσιάσουν το λύκο σαν πρόβατο. Και αυτό γιατί έτρεξαν να χαιρετίσουν την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ σπέρνοντας αυταπάτες, με διθυράμβους όπως «αυτή η χρονιά θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη» (ανακοίνωση ΕΑΑΚ Νομικής το Γενάρη του 2015). Γιατί έδωσαν στήριξη στο δημοψήφισμα - απάτη και το «κάλπικο ΟΧΙ» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που έγινε ΝΑΙ μέσα σε λίγες ώρες, συμβάλλοντας με τη στάση τους στη συγκάλυψη του μνημονίου ΣΥΡΙΖΑ και οδηγώντας σε απογοήτευση το λαό και τη νεολαία. Αλλά ακόμη και σήμερα σπέρνουν αυταπάτες για τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «είναι δύναμη που προτείνει λιγότερο "βαρύ" μνημόνιο» (ανακοίνωση ΕΑΑΚ στην Πάτρα, Οκτώβρης 2015). Τέτοια δεν λέει ούτε η «Αυγή»...

Διασπούν την πραγματική ενότητα, τη συμπόρευση των φοιτητών και εργαζομένων. Τις αποφάσεις 600 μαζικών φορέων και άνω των 40 φοιτητικών συλλόγων, οι ΕΑΑΚ/ΑΡ.ΕΝ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ τις ονομάζουν «παραταξιακές - κομματικές κινήσεις». Κομματικές κινήσεις είναι οι αποφάσεις συνδικάτων, ομοσπονδιών, φοιτητικών συλλόγων; Αυτά μάλλον τα λένε γιατί ο δικός τους σχεδιασμός είναι να μείνει αλώβητη η κυβέρνηση. Μήπως οι εργαζόμενοι φοιτητές να μην απεργήσουν στις 12 Νοέμβρη;

Οι φοιτητές και σπουδαστές να κρίνουν τις άλλες δυνάμεις. Τώρα είναι ώρα αγώνα, είναι ώρα να συναντηθεί η φωνή των αγωνιζόμενων φοιτητών στα φοιτητικά συλλαλητήρια που οργανώνονται στις 5 Νοέμβρη σε όλη τη χώρα. Να δώσουν και οι φοιτητές το δικό τους μήνυμα, το δικό τους παλμό στις απεργιακές συγκεντρώσεις της 12ης Νοέμβρη, για το δικαίωμά τους στις σπουδές χωρίς εμπόδια, στην ολοκληρωμένη μόρφωση και τη δουλειά με δικαιώματα στο αντικείμενο που σπούδασαν.

Σταύρος  ΣΚΟΥΛΛΗΣ
Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ