Η πρεμούρα με το "πλαστικό χρήμα" ... για να ενισχυθεί το κεφάλαιο

Η υπόθεση «πλαστικό χρήμα», δηλαδή η καθιέρωση όλων των συναλλαγών μέσω τραπεζικών καρτών, βρίσκεται στο επίκεντρο της αστικής προπαγάνδας εδώ και καιρό, ως κάτι το ωφέλιμο για το λαό. Χτες, ο αν. υπουργός Οικονομικών, Τρ. Αλεξιάδης, μιλώντας στον ΑΝΤ1, σημείωσε χαρακτηριστικά: «Θέλουμε να επεκτείνουμε τη χρήση πλαστικού χρήματος με κίνητρα προς τον πολίτη και τις επιχειρήσεις. Δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν. Μόνο οφέλη θα υπάρξουν. Με υποχρεωτικά και προαιρετικά μέτρα θα συνδεθεί η επέκταση της χρήσης καρτών. Η σύνδεση της έναρξης επιχείρησης από το 2016 με την εγκατάσταση μηχανήματος κάρτας», διευκρινίζοντας ότι «για συγκεκριμένους κλάδους θα είναι υποχρεωτικό. Με τον τρόπο αυτό θα έχουμε περισσότερα και πιο γρήγορα φορολογικά έσοδα και θα μπορέσουμε να κάνουμε καλύτερη κοινωνική πολιτική». Μπορεί να προβάλλεται ως αφορμή αυτής της κυβερνητικής πρεμούρας η πάταξη της φοροδιαφυγής και η είσπραξη των φόρων μέσω τραπεζών, αν και οι φόροι των εργαζομένων παρακρατούνται από την εργοδοσία και πληρώνονται με το Φόρο Μισθωτών Υπηρεσιών. Το πραγματικό πρόβλημα είναι η αδυναμία πληρωμής των φόρων από τους ανθρώπους του μόχθου αφού η φοροληστεία τους είναι τόσο μεγάλη που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν. Οσο για την καλύτερη κοινωνική πολιτική, ας φορολογήσουν το κεφάλαιο ώστε να ενισχυθούν τα κρατικά ταμεία με χρήμα για να την ασκήσουν...

Δεν είναι, όμως, αυτοί οι πραγματικοί λόγοι της υποχρεωτικής καθιέρωσης του «πλαστικού χρήματος». Αλλωστε, τα έσοδα του κράτους πάνε για αποπληρωμή δανείων για τα χρέη και για επιδοτήσεις στο κεφάλαιο για καπιταλιστικές επενδύσεις. Αν είχαν τέτοιο σκοπό, δε θα καθιέρωναν τον «αυτόματο κόφτη» δαπανών για λαϊκές ανάγκες, όταν ο προϋπολογισμός δεν είναι πλεονασματικός. Ο πραγματικός λόγος αυτής της πρεμούρας με τις τραπεζικές κάρτες είναι η υποχρεωτική συγκέντρωση όλου του χρήματος των ανθρώπων του μόχθου στις τράπεζες, γιατί έτσι θα έχουν τη μέγιστη δυνατότητα αξιοποίησής του ως κεφαλαίου για την ανάκαμψη και τα κέρδη. Ηδη όλες οι συντάξεις δίνονται μέσω τραπεζών, το ίδιο και οι μισθοί όλου του δημόσιου τομέα. Εχει καθιερωθεί και η μισθοδοσία του ιδιωτικού τομέα μέσω τραπεζών. Το ίδιο και για τα ασφαλιστικά ταμεία. Η καθιέρωση υποχρεωτικής διεκπεραίωσης και όλων των συναλλαγών μέσω τραπεζών σημαίνει ότι όλο το χρήμα θα συγκεντρώνεται στις τράπεζες, οι οποίες θα το διαχειρίζονται σε όφελός τους, κερδοσκοπώντας, αλλά και σε όφελος του κεφαλαίου συνολικά. Απ' αυτό, όμως, ο λαός δεν έχει τίποτα να κερδίσει.