"Νέο" μοντέλο - ίδιες οι αντιλαϊκές επιδιώξεις

Η δημοσίευση του πορίσματος της Επιτροπής για το Ασφαλιστικό, προδικάζει νέα δεινά για τα 2,6 εκατομμύρια σημερινούς συνταξιούχους, αλλά και τους ασφαλισμένους όλων των Ταμείων και ιδιαίτερα τις νέες γενιές. Το πρώτο που πρέπει να επισημανθεί στην αξιολόγηση του πορίσματος και στην κατεύθυνση που σκοπεύει να δώσει η κυβέρνηση στο νέο ασφαλιστικό σύστημα, είναι ότι αυτό δεν εμφανίζεται στο κενό, αλλά είναι το επιστέγασμα μιας σειράς αντιδραστικών νομοθετικών παρεμβάσεων και ανατροπών, με ιδιαίτερη ένταση από τις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Γι' αυτό, κάθε νέα «μεταρρύθμιση», κάθε «νέο σύστημα», όπως και αν παρουσιάζεται, οδηγεί σε νέες απώλειες για τους ασφαλισμένους. Σε τελική ανάλυση, υπηρετεί τις κατευθύνσεις της ΕΕ για μια Ασφάλιση με λιγότερους κρατικούς πόρους, μικρότερη έως ελάχιστη συμμετοχή από τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, εξάλειψη των όποιων στοιχείων εσωτερικής αλληλεγγύης και αναδιανομής, μεταφορά των βαρών και της ευθύνης στις πλάτες των ίδιων των ασφαλισμένων, αποκλειστικά και δημιουργία αντικειμενικών προϋποθέσεων για την εμπλοκή των πολυεθνικών ασφαλιστικών επιχειρήσεων και σε αυτό το πεδίο.
Ως εκ τούτου, η «νέα αρχιτεκτονική» που προκρίνει η κυβέρνηση και περιέχεται σε γενικές γραμμές στο πόρισμα, αποτελεί συνέχεια και κορύφωση της αντιασφαλιστικής επίθεσης και ταυτόχρονα ένα ποιοτικό άλμα. Ποιοτικό, γιατί το μοντέλο των «καθορισμένων εισφορών» που επιλέγεται πλέον και στη χώρα μας, έρχεται να αντικαταστήσει το μέχρι τώρα σύστημα των «καθορισμένων παροχών» που αναπτύχθηκε στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες μεταπολεμικά, υπηρετώντας βέβαια και τότε τις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Βασική αρχή αυτού του μοντέλου είναι ότι το ίδιο το σύστημα, και κατ' επέκταση το κράτος που το επιβλέπει, δεν εγγυάται το ύψος των συντάξεων που θα αποδίδει. Ετσι, οι ασφαλισμένοι υποχρεώνονται μεν για 35 και 40 χρόνια να καταβάλλουν εισφορές από το μισθό και το εισόδημά τους, όμως το νέο σύστημα στο τέλος του εργάσιμου βίου τους δεν εγγυάται ποια θα είναι η σύνταξη που θα πάρουν. Το ύψος της σύνταξης μπαίνει στην πρέσα προϋποθέσεων και κριτηρίων, άγνωστων συντελεστών και υπολογισμών και εντέλει θα εξαρτάται από τη γενικότερη πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας, δηλαδή της κερδοφορίας του κεφαλαίου, αλλά και της «δημοσιονομικής σταθερότητας» του αστικού κράτους.
Στην προσπάθειά της να θεμελιώσει τις νέες ανατροπές, η Επιτροπή αποφαίνεται ότι το σημερινό ασφαλιστικό «σύστημα δεν είναι βιώσιμο»! Η Επιτροπή όπως και η κυβέρνηση δεν λένε τίποτα καινούριο. Ολες οι μέχρι τώρα ανατροπές στηρίχτηκαν στο επιχείρημα της «μη βιωσιμότητας». Η βιωσιμότητα, και μάλιστα σε συνδυασμό με τη δημιονομική σταθερότητα, είναι και βασική κατευθυντήρια γραμμή της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, προκειμένου να προχωρήσουν όλα τα κράτη - μέλη και όχι μόνο η χώρα μας στις γνωστές «μεταρρυθμίσεις» των ασφαλιστικών συστημάτων.
Αυτό που δεν λένε, βέβαια, είναι ποιος και ποιες πολιτικές έκαναν το Ασφαλιστικό «μη βιώσιμο». Ολοι αυτοί δεν αναρωτήθηκαν ποτέ για τη «βιωσιμότητα» των συνταξιούχων με τις συντάξεις πείνας που αποδίδουν τα συστήματά τους, «παλιά» και «νέα». Δεν απαντούν τι έγιναν τα αποθεματικά που λεηλατήθηκαν για δεκαετίες από το κεφάλαιο. Δεν λένε για τη μόνιμη αιμορραγία του ΙΚΑ από την εισφοροδιαφυγή δισεκατομμυρίων ευρώ κάθε χρόνο από την «αγία ιδιωτική πρωτοβουλία» που εξυμνούν.
Οι πόροι που λείπουν από το σύστημα πήγαν υπέρ της κερδοφορίας των καπιταλιστικών επιχειρήσεων και της μεταπολεμικής καπιταλιστικής ανάπτυξης. Πήγαν για το ξεπέρασμα της κρίσης των καπιταλιστών, με το γνωστό PSI. Δεν τους πήραν ούτε οι παλιοί ασφαλισμένοι, ούτε οι συνταξιούχοι. Οι νέες γενιές πληρώνουν τα παλιά και νέα τζάκια της πλουτοκρατίας. Επομένως, το ζήτημα του Ασφαλιστικού δεν είναι ταξικά ουδέτερο. Και δεν είναι βέβαια πρόβλημα μεταξύ γενεών, όπως αρέσκονται να το παρουσιάζουν αρκετοί.
Η μεγάλη ανατροπή στο Ασφαλιστικό που φέρνει η κυβέρνηση, η νέα μείωση συντάξεων που προδιαγράφεται ακόμα και στις συντάξεις που έχουν ήδη αποδοθεί, η ενιαιοποίηση σε ένα Ταμείο όλων των ασφαλισμένων, που θα ρίξει τις παροχές στα Τάρταρα και τις εισφορές στα ύψη, η αφομοίωση και εκμηδένιση των επικουρικών συντάξεων και το άνοιγμα στην ιδιωτική ασφάλιση, οδήγησαν τον υπουργό να καταφύγει ακόμα και σε γνωματεύσεις για τη συμβατότητα των ανατροπών με το Σύνταγμα.
Γι' αυτό, στο ίδιο το πόρισμα περιέλαβε συμπεράσματα από τη νομολογία του ΣτΕ, με πιο χαρακτηριστικά και προκλητικά τα εξής: «Το Σύνταγμα δεν εγγυάται το ύψος της συντάξεως που προσδοκά να λάβει ο ασφαλισμένος. Δεν κατοχυρώνει την πλήρη αναλογία εισφορών και παροχών... Το Σύνταγμα δεν αποκλείει την μείωση των απονεμηθεισών παροχών» (!) Υπάρχει μήπως κανένας που αμφιβάλλει σε τι πραγματικά σκοπεύει η «νέα αρχιτεκτονική» του Ασφαλιστικού που ανέλαβε να φέρει σε πέρας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ;

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις