Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΕΒ και το SOS της "Αυγής"!

Α

ντιγράφουμε από άρθρο της «Αυγής της Κυριακής», 24/11/2013: 

"Στην αρχή της κρίσης η μεγαλοαστική τάξη της χώρας, με εξαίρεση ίσως όσους ασχολούνταν με τον τομέα του εμπορίου, που πρώτος δέχτηκε τα πλήγματα της ύφεσης, εκτίμησε πως οι πολιτικές των Μνημονίων όχι μόνο δεν την αφορούν, αλλά θα βγουν και ωφελημένοι από την ελαστικοποίηση των σχέσεων και τη μείωση του κόστους της εργασίας. Σήμερα όλοι, ακόμα και οι μεγάλοι εγχώριοι βιομηχανικοί παράγοντες, ανακαλύπτουν πως το σχέδιο δεν σταμάτησε στο σάρωμα του εμπορίου και της μικρομεσαίας επιχείρησης. Το σχέδιο αφελληνισμού των πάντων δεν είχε τελικά καμία εξαίρεση. Σήμερα, όλοι αυτοί ανακαλύπτουν πως τα κυβερνητικά σχήματα που στήριξαν δεν υπηρετούσαν τα δικά τους συμφέροντα, αλλά αυστηρά τα σχέδια των δανειστών και ειδικότερα της γερμανικής ελίτ".

Τι προκύπτει απ' αυτή την παράγραφο του άρθρου; Η αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ για τους βιομηχάνους, τους ντόπιους καπιταλιστές και την τύχη τους (ουσιαστικά λένε ότι η κυβέρνηση τους καταστρέφει και ρίχνει κλάμα ο ΣΥΡΙΖΑ), επειδή τάχα δεν ωφελήθηκαν από την πολιτική των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων που μειώνει την τιμή της εργατικής δύναμης. Εκτιμούν ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν ενισχύει τους ντόπιους καπιταλιστές, αλλά τους δανειστές, τους Γερμανούς καπιταλιστές, ενώ αφελληνίζεται η ελληνική παραγωγική βάση. Αλλη μια ξεκάθαρη ομολογία ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται να ενισχύσει τους καπιταλιστές.

Α

λλά από πού βγάζει αυτές τις εκτιμήσεις και τα συμπεράσματα ο αρθρογράφος; Ας τον αφήσουμε να μιλήσει ο ίδιος. Αντιγράφουμε λοιπόν τη συνέχεια του άρθρου του:

"Ολα αυτά που σημειώνω προκύπτουν από την πρόσφατη ανακοίνωση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών. (...) Και ολοκληρώνω με τον ΣΕΒ, με μια παράγραφο SOS! "Ας γίνει επιτέλους συνείδηση ότι η παραγωγική βάση της χώρας καταρρέει. Το όριο της ανήκεστης βλάβης είναι κοντά. Τούτη την ώρα που η Ευρώπη αναζητεί μια νέα βιομηχανική στρατηγική ως εφαλτήριο για την έξοδο από την κρίση, καλούμε την κυβέρνηση και όλες τις πολιτικές δυνάμεις να πάψουν να κωφεύουν και να καθεύδουν. Να κάνουν την ανάγκη παραγωγικής ανασύνταξης της χώρας επίκεντρο και σημείο σύγκλισης του πολιτικού διαλόγου. Και να καθίσουν στο τραπέζι με τους φορείς της παραγωγής, προκειμένου να αποκτήσει και η Ελλάδα μια εθνική βιομηχανική πολιτική που θα στηρίξει την εγχώρια βιομηχανία, που παραμένει ο κλάδος της οικονομίας με τη μεγαλύτερη συνεισφορά στην προστιθέμενη αξία, στις εξαγωγές και στα έσοδα του κράτους από φόρους και κοινωνικές εισφορές. Μια αναπτυξιακή πολιτική για την παραγωγή που θα διευκολύνει τις ντόπιες και ξένες επενδύσεις, που θα αποτελέσει την αιχμή του δόρατος για την πραγματική έξοδο από την κρίση και τη βιώσιμη ανάπτυξη του τόπου".

Βρίσκω αφελή την επίκληση να κάτσουν στο τραπέζι για να χαράξουν τώρα εθνική βιομηχανική πολιτική Σαμαράς, Βενιζέλος, Χατζηδάκης και Στουρνάρας. Αν η νύξη έχει ρητορική σημασία, έχει καλώς. Σοβαροί επιχειρηματίες της πραγματικής οικονομίας (εξαιρούνται οι διαπλεκόμενοι κρατικοδίαιτοι νταβατζήδες) δεν μπορούν να περιμένουν από πολιτικά ανδρείκελα που σύρονται από τους δανειστές (με την απειλή της απόλυσης και όχι μόνον) να υπερασπιστούν τα εθνικά μας συμφέροντα.

Το κατάλαβε καλά ο γερο - Στασινόπουλος του ομίλου της Βιοχάλκο, όταν αποφάσισε να μεταφέρει την έδρα ενός από τους μεγαλύτερους βιομηχανικούς ομίλους της χώρας στις Βρυξέλλες, αγανακτισμένος από την ανυπαρξία αναπτυξιακής πολιτικής και την αναλγησία των κυβερνώντων.

Το συγκεκριμένο μήνυμα του ΣΕΒ είναι ιδιαίτερα σοβαρό για ένα κόμμα που ετοιμάζεται να κυβερνήσει. Αφενός γιατί αποκαλύπτει το μέγεθος της εθνικής καταστροφής, αφετέρου διότι χαρακτηρίζει αυτούς που σήμερα κυβερνούν ανίκανους και επικίνδυνους για το μέλλον και τη σωτηρία της χώρας. Είναι απολύτως βέβαιο πως το καρτέλ Σαμαρά - Βενιζέλου θα μείνει μόνο με τη στήριξη του τρακαδόρου Ψυχάρη και των κρατικοδίαιτων φίλων του.

Η ώρα για την κυβέρνηση της Αριστεράς δεν είναι μεθαύριο, είναι σήμερα. Μόνος του ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δύσκολο να ανταποκριθεί στις προκλήσεις, τις ανάγκες και τις παγίδες. Η πολιτική απελευθέρωση της χώρας ώστε να τεθούν οι βάσεις για την ανάπτυξη προς όφελος της κοινωνίας είναι το πρώτο καθοριστικό βήμα. Η Ελλάδα έπρεπε να είναι -και σίγουρα μπορεί να γίνει- μια από τις πλουσιότερες και ευημερούσες χώρες της Ευρώπης. Σε αυτόν τον στόχο μπορείς να ενώσεις τον ελληνικό λαό, δημιουργώντας όραμα προόδου»...

Τ

ο άρθρο τα λέει όλα. Που δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται και ενσωματώνει στη γραμμή του όλες τις απαιτήσεις του ΣΕΒ. Μιλά για αναλγησία της κυβέρνησης απέναντι στους βιομήχανους! Αν είναι δυνατόν! Μόνο που δε λέει ότι λιμοκτονούν οι καημένοι οι βιομήχανοι και πρέπει να σωθούν..! Γιατί οι βιομήχανοι θα σώσουν τη χώρα! Και τους «κλείνει το μάτι» ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μόνο μπορεί να τους «σώσει». Οχι μόνο γιατί θα εφαρμόσει πολιτική υπέρ των συμφερόντων τους, αλλά επειδή ο ΣΥΡΖΑ θα ενώσει το λαό σ' αυτή τη γραμμή, σωτηρίας και ενίσχυσης των βιομηχάνων. Δηλαδή θα χειραγωγήσει και θα υποτάξει την εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, τη δουλειά των οποίων ως παραγωγών του πλούτου απομυζούν, κλέβουν νόμιμα και κερδοφορούν οι βιομήχανοι, στους εχθρούς τους. Και αυτό που σημαίνει αναπαραγωγή του σάπιου καπιταλισμού το βαφτίζουν «πρόοδο»! Να λοιπόν που για άλλη μια φορά αυτοαποκαλύπτονται με ποιους είναι. Με τα μονοπώλια κόντρα στο λαό. Περισσότερα σχόλια είναι πλεονασμός. Αφήστε το πολύ κλάμα για τους βιομήχανους, ρε παιδιά, μην τους πνίξετε στα δάκρυα...

Ψ.