Οι διαφωνίες στο "νέο σοσιαλδημοκρατικό" πυλώνα...

Η θέρμη με την οποία ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίστηκε την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, κατά την ομιλία του σε ημερίδα του Πανεπιστημίου του Οστιν, στο Τέξας των ΗΠΑ, ανατροφοδότησε την αντιπαράθεση με τη μειοψηφία του κόμματος, την επονομαζόμενη «Αριστερή Πλατφόρμα». Στην ιστοσελίδα που διατηρεί ο Π. Λαφαζάνης αναρτήθηκε άρθρο του Α. Μπαδόγιαννη, μέλους της ΚΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επικρίνει τον Αλ. Τσίπρα ότι σκορπά αυταπάτες αφού «η ακύρωση μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων δεν μπορεί να γίνει με διαπραγμάτευση με ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ. Θα είναι αποτέλεσμα μονομερούς, όπως λέγεται, ενέργειας».

Ενέργεια η οποία - συμπληρώνει - «θα έχει ως βέβαιο, σχεδόν, αποτέλεσμα τη διακοπή της τροϊκανής χρηματοδότησης στη χώρα αλλά και τη διακοπή της χορήγησης ρευστότητας από την ΕΚΤ στις ελληνικές τράπεζες (...) Η Ελλάδα θα καταφύγει σε στάση πληρωμών (...) οι τράπεζες θα οδηγηθούν σε κατάρρευση». Σ' αυτή την περίπτωση, προσθέτει ο αρθρογράφος, δύο επιλογές υπάρχουν για την κυβέρνηση της χώρας: «Ατακτη αναδίπλωση» ή «συντεταγμένη έξοδος από την Ευρωζώνη».

Η «συντεταγμένη έξοδος από την Ευρωζώνη» της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας μπορεί να αποτελέσει μια επιλογή που είτε έρθει ως αποτέλεσμα απόφασης της ελληνικής κυβέρνησης είτε ως αποτέλεσμα συνολικής αναδιάρθρωσης της Ευρωζώνης, έχει ως στόχο τη διάσωση του ελληνικού καπιταλισμού. Αυτό άλλωστε το ενδεχόμενο δεν συνδέεται με το στόχο αποδέσμευσης από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους και την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων που προβάλλει το ΚΚΕ. Τα όσα λέγονται ότι ως στόχος μπορεί να ανοίξει την προοπτική για «αντικαπιταλιστικές λύσεις» είναι αόριστα και νεφελώδη. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια επιλογή εντός των τειχών, που έχουν άλλωστε ακολουθήσει κατά καιρούς και άλλα καπιταλιστικά κράτη, παραμένοντας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και τις διεθνείς χρηματαγορές.

Ετσι, ο προβληματισμός της «Αριστερής Πλατφόρμας» δεν είναι πρωτότυπος. Αντανακλά προβληματισμό που αναπτύσσεται στους κόλπους της αστικής τάξης και όχι μόνο της ντόπιας, τμήματα της οποίας δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο εξόδου απ' το ευρώ.

Απ' αυτή τη σκοπιά ασκεί την «αντιπολίτευσή» της στην ηγεσία η «Αριστερή Πλατφόρμα», παγιδεύοντας απ' τα «αριστερά» όσους βγάζουν συμπεράσματα απ' τα αποκαλυπτήρια του ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο χρόνο και συντηρώντας αυταπάτες και ψευδαισθήσεις για την «κυβέρνηση της αριστεράς».

Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνουν και οι επόμενες αράδες του άρθρου του Α. Μπαδόγιαννη: «Πέραν αυτών. Η Ελλάδα για να βγει από την κρίση χρειάζεται να έχει τη δυνατότητα να προσφέρει γενναία χρηματοδότηση και με ευνοϊκούς όρους στην οικονομία της αλλά και να ανακουφίσει στοιχειωδώς την τελευταία ή τουλάχιστον βασικούς κλάδους της, από τον άγριο ανταγωνισμό, ιδιαίτερα της ενιαίας αγοράς της ΕΕ. Αυτά και αρκετά άλλα, που δεν είναι της ώρας και του χώρου, σημαίνουν την ανάγκη να ανακτήσει η χώρα με νέους όρους την άσκηση εθνικής νομισματικής πολιτικής. Με δύο λόγια εθνικό νόμισμα».

Θέλουν, δηλαδή, το «εθνικό νόμισμα» (ή σύνδεση με άλλο διεθνές νόμισμα) επειδή μπορούν να το αξιοποιήσουν ως εργαλείο στήριξης της εξόδου της καπιταλιστικής οικονομίας απ' την κρίση. Αλλά και ως εργαλείο τόνωσης της ανταγωνιστικότητάς της καθώς η χρηματοδότησή της θα γίνει «με ευνοϊκούς όρους», ενώ θα παρθούν και μέτρα προστασίας κλάδων της έναντι ανταγωνιστών τους στην ΕΕ, κάτι που σήμερα προσκρούει στο ευρωενωσιακό πλαίσιο και αντιτίθεται στους κανόνες της ελεύθερης αγοράς.

Αυτό πάνω - κάτω έκανε και η κυβέρνηση των ΗΠΑ, εφαρμόζοντας ένα μείγμα διαχείρισης για το οποίο ο Αλ. Τσίπρας δεν μπορεί να κρύψει το θαυμασμό του, παρά το γεγονός ότι τα αποτελέσματά του για τον αμερικανικό λαό είναι τα ίδια με αυτά του μείγματος που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, στην ΕΕ: Ανεργία και απερίγραπτη φτώχεια.

Στο πλαίσιο άλλωστε της καπιταλιστικής οικονομίας και εξουσίας, πέρα κι έξω από επιλογή μείγματος διαχείρισης, από επιλογές ως προς τις συμμαχίες ακόμα ακόμα και ως προς το νόμισμα, παραμένει αδιαπραγμάτευτη επιλογή η ένταση της εκμετάλλευσης του λαού, το τσάκισμα των δικαιωμάτων του, το σπρώξιμό του ολοένα και βαθύτερα στην ανέχεια. Οι αλλαγές στο μείγμα δεν αλλοιώνουν το στόχο της διαχείρισης που παραμένει ένας: Εξοδος απ' την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου, και ο σκοπός αυτός υπηρετείται σε κάθε περίπτωση από την περαιτέρω υπονόμευση των εργατικών και λαϊκών αναγκών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό του, παρά τις διαφορές που εκφράζονται μεταξύ ρευμάτων του, έχει αστική σοσιαλδημοκρατική στρατηγική με στόχο την εναλλαγή στην αστική διακυβέρνηση. Η «Αριστερή Πλατφόρμα», ως το πιο καθαρά οπορτουνιστικό στοιχείο στον ΣΥΡΙΖΑ, αναλαμβάνει να ντύσει αυτή τη στρατηγική με ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική «προβιά» συνεπικουρούμενη και από άλλες δυνάμεις (π.χ. ΑΝΤΑΡΣΥΑ, «Σχέδιο Β»), που λειτουργούν ως «αριστεροί δορυφόροι» του ΣΥΡΙΖΑ. Θυμίζουμε ότι είναι χαρακτηριστικό της σοσιαλδημοκρατίας να ενσωματώνει «αριστερές διαφωνίες» στο εσωτερικό της με στόχο να ενσωματώνει τελικά εργατικές - λαϊκές μάζες που παίρνουν μέρος στο κίνημα.

Ψ.