Για την καλύτερη αξιοποίηση των οπαδών του Κόμματος

Ο

ταν μιλάμε για οπαδό του ΚΚΕ δεν εννοούμε απλώς έναν φίλο, ψηφοφόρο, κάποιον που βλέπει με συμπάθεια και ενδιαφέρον την πολιτική του Κόμματος. Ως οπαδό εννοούμε αυτόν που δραστηριοποιείται ενεργά στο πλάι του Κόμματος, δέχεται να αναλάβει καθήκοντα και χρεώσεις, είναι όχι απλώς γνωστός σε μία Κομματική Οργάνωση, αλλά, θα λέγαμε, «μόνιμος» στις διάφορες μάχες που διεξάγει το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα. Βεβαίως, ο οπαδός του ΚΚΕ δεν εξυψώνεται ούτε ταυτίζεται με την ιδιότητα του κομματικού μέλους. Το ποιος είναι, το ποιος πληροί τις προϋποθέσεις για να έχει την ιδιότητα του κομματικού μέλους είναι απόλυτα λυμένο θέμα θεωρητικά και πρακτικά στο Κόμμα μας, κάτι που επιβεβαιώθηκε και ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο με το Καταστατικό του Κόμματος που ψηφίστηκε στο 19ο Συνέδριο. Αρα, δεν γίνεται λόγος γι' αυτό. Λόγος γίνεται για το πώς θα καταφέρουμε να ενισχύσουμε, να δυναμώσουμε, να βελτιώσουμε την πολύτιμη εφεδρεία των οπαδών του Κόμματος. Πώς θα καταφέρουμε να είναι μορφοποιημένος και καλά οργανωμένος δίπλα σε κάθε Κομματική Οργάνωση Βάσης ένας αξιόλογος αριθμός εργατοϋπαλλήλων, ανέργων, φτωχών αυτοαπασχολούμενων, συνταξιούχων (η κοινωνική σύνθεση μεταβάλλεται φυσικά ανάλογα και με το πώς είναι δομημένη η ΚΟΒ, κλαδικά ή εδαφικά), που να αποτελούν έναν ικανό και αξιόμαχο περίγυρο που θα πολλαπλασιάζει τις δυνάμεις, την εμβέλεια, τη διεισδυτικότητα του Κόμματος.

Φ

υσικά, δεν είναι επιδίωξή μας μια σχολαστική και τελικά αχρείαστη σχηματοποίηση. Ομως, ταυτόχρονα υποστηρίζουμε πως η δουλειά με τους οπαδούς του ΚΚΕ δεν μπορεί να είναι «χύμα». Αντίθετα: Είναι πλήρως ενταγμένη στην οργανωτική πολιτική του ΚΚΕ, θέλει διαρκή παρακολούθηση, μέτρα βοήθειας, ενίσχυσης. Αυτό, γιατί το θέμα σε τελευταία ανάλυση δεν είναι στενά «οργανωτίστικο». Δηλαδή, το πώς τοποθετούνται, το τι σκέφτονται, το πόσο αποφασιστικά δρουν οι χιλιάδες οπαδοί του ΚΚΕ, το αν χωρίς ταλαντεύσεις υπερασπίζονται με σθένος τη στρατηγική μας, είναι καθοριστικοί παράγοντες για τη δουλειά του Κόμματος. Αν οι οπαδοί του ΚΚΕ είναι όχι απλώς πεισμένοι για την πολιτική του Κόμματος, για τις βασικές καταρχήν επιλογές του, αλλά με πείσμα τις προπαγανδίζουν και αυτοί ανοιχτά, θαρραλέα, αυτό διευκολύνει, ανοίγει δρόμους. Σε περιπτώσεις φυσικά συμβαίνει και το αντίθετο: Παράδειγμα, στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές είχαμε σοβαρό κομμάτι οπαδών που κλονίστηκε στο κύριο θέμα, τη μη συμμετοχή του ΚΚΕ σε «αριστερό» σχήμα, σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης. Και από αυτήν την αρνητική πείρα προκύπτει το ίδιο δίδαγμα: Το να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας, να βρούμε τους τρόπους και τις μορφές ώστε η ιδεολογική - πολιτική βοήθεια και στήριξη στους οπαδούς του ΚΚΕ να είναι αμέριστη ώστε να αντέχουν, να μην ταλαντεύονται, να αισθάνονται υπεροχή που υποστηρίζουν ενεργά το ΚΚΕ, να μην «παγώνουν» από τις συκοφαντίες και τις κάθε λογής προβοκάτσιες της αστικής τάξης και του οπορτουνισμού. Να έχουν το κριτήριο ώστε να απορρίπτουν τα ιδεολογήματα του κεφαλαίου, άρα να δυναμώσουν την ταξική ματιά με την οποία αντιλαμβάνονται, ερμηνεύουν τα πράγματα, τα γεγονότα. Επιπρόσθετα, κύριο ζήτημα αποτελεί το να διασφαλίζεται η ενεργή συμμετοχή του κάθε οπαδού στη ζωντανή πολιτική πάλη, στη διαφώτιση μαζών, στην ταξική αναμέτρηση, καθώς μόνο η πράξη, η αναντικατάστατη πρακτική πείρα μπορεί να ξεμπλοκάρει δυνάμεις, να «λύσει τη γλώσσα», να αναδείξει ταλέντα οργανωτικά και πολιτικά που είναι βέβαιο πως υπάρχουν γύρω μας και δεν τα έχουμε αξιοποιήσει όπως πρέπει και όσο είναι δυνατόν.

Δ

ε συζητάμε φυσικά για κάτι καινούριο. Πάντα το ΚΚΕ και στις πιο δύσκολες και σύνθετες συνθήκες δούλευε με οπαδούς, αλλά και με πιο ευρύ κόσμο, με δίκτυο ανθρώπων που ήταν πρόθυμοι να συμβάλουν, από τα πιο απλά καθήκοντα μέχρι και σε πιο απαιτητικά. Υπάρχουν οπαδοί του ΚΚΕ που έδωσαν τη ζωή τους για τα ιδανικά μας, έμειναν πιστοί και όρθιοι μέχρι το τέλος. Δεν είναι επίσης τυχαίο πως με αυτή την ικανότητα το Κόμμα μας κατάφερνε να προπαγανδίζει τις θέσεις του πολύ πιο πλατιά από την επιρροή του, ενώ παράλληλα εκπαιδεύονταν νέες δυνάμεις σε διαφόρων επιπέδων μάχες, προετοιμάζονταν για πιο μεγάλα καθήκοντα, επίσης ατσαλώνονταν για να αποκτήσουν τον τιμημένο τίτλο του μέλους του ΚΚΕ. Πρέπει όμως να υπολογίσουμε πως έχουν αλλάξει αρκετά οι συνθήκες ζωής, η πραγματικότητα. Οι εργασιακές σχέσεις ειδικά για τις νεότερες γενιές έχουν μεταβληθεί δραματικά, η ανεργία έχει γιγαντωθεί. Στις γειτονιές επίσης δεν υπάρχει η ίδια δυνατότητα πρόσβασης, επικοινωνίας, κινητοποίησης όπως παλιότερα, σε περιπτώσεις όπως, π.χ., στο κέντρο της Αθήνας και αλλού μπορούμε να μιλάμε ως και για απρόσωπες τελικά καταστάσεις που εμποδίζουν πολύ τη ζωντανή επαφή που είναι και η πιο αναντικατάστατη, πολύτιμη μέθοδος. Αρα και μορφές, μέθοδοι που κάπως αυτοματοποιημένα λειτουργούσαν αποτελεσματικά επί δεκαετίες, θέλουν ένα «φιλτράρισμα», προσαρμογή, ξεπέρασμα συνηθειών, πιθανόν σε περιπτώσεις και ενός παρωχημένου, μη αποτελεσματικού τρόπου δουλειάς. Υπάρχουν δηλαδή δυνατότητες με ζωντανό τρόπο, κομμουνιστική μέθοδο, επιμονή, αντιμετώπιση του ερασιτεχνισμού και της αμορφίας, να έχουμε αποτελέσματα στη σταθερή ενεργοποίηση οπαδών. Υπάρχουν δεκάδες τέτοια παραδείγματα που πρέπει να πολλαπλασιαστούν. Συμπυκνώνοντας την πείρα αυτής της προσπάθειας τι ζητήματα μπορούμε να εντοπίσουμε: Οι οπαδοί του ΚΚΕ δεν μπορούν να «μαζεύονται» στη χάση και στη φέξη. Το κάλεσμα μάλιστα προς αυτούς ανά ΚΟΒ δεν μπορεί να εμπλέκεται, να μπερδεύεται, να διαχέεται με άλλες πρωτοβουλίες, εκδηλώσεις, δραστηριότητες. Χρειάζεται δηλαδή με σταθερότητα, περιοδικότητα που να ισχύει ανεξάρτητα από τις καμπές της πάλης, την έκτακτη επικαιρότητα ή άλλες ανάγκες, να συνηθίσουν και αυτοί ότι το Κόμμα τους καλεί σταθερά. Οχι εθιμοτυπικά, αλλά ως μόνιμο τρόπο δουλειάς. Ζητάει τη γνώμη τους για ζητήματα. Τους εξοπλίζει με πολιτικά επιχειρήματα. Τους βοηθά και με μια γενικότερη ιδεολογική συζήτηση, δεν τσιγκουνεύεται δηλαδή την επαφή μαζί τους. Τους χρεώνει δουλειά και τους βοηθά να τα καταφέρουν. Γίνεται και ανασκόπηση αυτής της προσπάθειας, βγαίνουν συμπεράσματα, πιθανές δυσκολίες, γενίκευση της πείρας. Ολα αυτά φυσικά προσαρμοσμένα στις δυνατότητες, στη σύνθεση των οπαδών, στο πού καλούνται να δράσουν. Είναι προφανές πως σε ένα χώρο δουλειάς τα πράγματα είναι πιο συγκεκριμένα, πιο απτά, όσον αφορά το τι καλείται μετά να κάνει ο καθένας. Υπάρχουν οπαδοί που σε εργοστάσια ολόκληρα, ή σε τμήματα της παραγωγής είναι οι κύριοι (συχνά οι μοναδικοί) φορείς προπαγάνδισης, προώθησης της πολιτικής του Κόμματος. Αρα, από αυτούς περνά η δυνατότητά μας να επιδράσουμε, να συγκροτήσουμε ψηφοδέλτιο, να δημιουργηθεί ταξικός πυρήνας, να γίνουν εγγραφές στα συνδικάτα κ.λπ. Γίνεται αντιληπτό τι βοήθεια, στήριξη χρειάζονται, αλλά παράλληλα και πόσο πρέπει να ακούμε αυτούς τους ανθρώπους, να αφουγκραζόμαστε τι λένε, τι πείρα φέρνουν, πώς κατάφεραν μια μικρή ή μεγαλύτερη επιτυχία συσπείρωσης, πού δυσκολεύτηκαν. Αποδεικνύεται ταυτόχρονα πόσο λάθος κάνουμε αν νομίζουμε (ή άθελά μας έτσι λειτουργούμε) πως τον εξοπλισμό, τη στήριξη των οπαδών του ΚΚΕ μπορούμε να την πετύχουμε μόνο μέσα από τη συνδικαλιστική σύνδεση, το ότι είναι μέλη του κλαδικού ή επιχειρησιακού συνδικάτου. Για να μπορέσει να ανταποκριθεί ο οπαδός του ΚΚΕ ως τέτοιος, χρειάζεται την αυτοτελή επαφή και καθοδήγηση από το Κόμμα, που αυτή θα τον βοηθά να ανταποκριθεί και στα σημαντικά συνδικαλιστικά του καθήκοντα.

Αλλά και σε μια γειτονιά, ο οπαδός του ΚΚΕ μπορεί να έχει πολύτιμη συμβολή. Καταρχήν ο καθένας κάτι είναι κοινωνικοταξικά. Για παράδειγμα, ο εργατοϋπάλληλος οπαδός μπορεί να βοηθήσει με το μητρώο του συνδικάτου να φτιαχτεί ένας πυρήνας εργατών του κλάδου στη γειτονιά. Ομως και εκεί που μένει μπορεί να έχει συμβολή: Να κάνει μία σύσκεψη με τους γείτονες, να διακινήσει τον «Ριζοσπάστη», να κάνει δουλειά στο σύλλογο γονέων, στον αθλητικό ή τον πολιτιστικό σύλλογο. Να είναι το «αυτί και το μάτι» του Κόμματος. Το ίδιο αντίστοιχα ο αυτοαπασχολούμενος, ο συνταξιούχος. Με λίγα λόγια, να μεγαλώνει η δυνατότητα του Κόμματος να απευθύνεται σε πιο πλατιές μάζες με κοινωνικοταξικά κριτήρια και προτεραιότητες και ταυτόχρονα να εκπαιδεύεται ένας καταρχήν κρίσιμος πυρήνας στην κομμουνιστική δουλειά, να δοκιμάζεται, να βελτιώνεται, να αποκτά αυτοπεποίθηση.

Α

υτή η πιο συστηματική δουλειά με τους οπαδούς είναι και μία από τις προϋποθέσεις ώστε ένας αριθμός τους να προετοιμάζονται για να γίνουν μέλη του ΚΚΕ. Βεβαίως, ισχύει ότι η ανάπτυξη του κάθε εργάτη δεν είναι «γραμμική», δεν είναι δεδομένος ούτε ο χρόνος που χρειάζεται κάποιος για να οργανωθεί στο ΚΚΕ, ούτε το εύρος της πολιτικής, ταξικής δοκιμασίας. Η ίδια η ζωή είναι πλούσια σε λογής παραδείγματα. Επίσης, ισχύει ότι όλοι οι οπαδοί του Κόμματος δεν θα γίνουν μέλη του Κόμματος, άλλωστε πολλοί από αυτούς με πλήρη συνείδηση αντιλαμβάνονται πόσο πιο απαιτητική είναι η ιδιότητα του μέλους από αυτή του οπαδού. Ομως, μπορούμε αβίαστα να ισχυριστούμε πως μόνο κερδισμένοι θα βγούμε και στους στόχους οικοδόμησης του Κόμματος, αν καταφέρουμε μια τέτοια δουλειά, έχουμε αποτελέσματα στον κρίσιμο δείκτη πιο μεθοδικής ενεργοποίησης του περίγυρου του Κόμματος τελικά με χιλιάδες οπαδούς, σταθερά προσανατολισμένους καταρχήν στους μεγάλους χώρους δουλειάς, τις κύριες βιομηχανικές μονάδες, τους υπόλοιπους χώρους στρατηγικής σημασίας.

Βρισκόμαστε σε μία περίοδο αυξημένων σημαντικών καθηκόντων στην κομματική δουλειά και στο κίνημα. Εχουμε σταθερούς στόχους στην ανασύνταξη - αναζωογόνηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Εχουμε την καμπάνια με τον αναμορφωμένο «Ριζοσπάστη», την Οικονομική Εξόρμηση. Ο ρόλος της αξιοποίησης και ενεργοποίησης των οπαδών μπορεί και πρέπει να είναι καταλυτικός στην επιτυχή έκβαση αυτών των μαχών.

ΠέτροςΑΛΕΠΗΣ

Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Γραφείο της ΕΠ της ΚΟ Αττικής