Βολική η σκανδαλολογία

Oσο περισσότερο ο ΣΥΡΙΖΑ προσαρμόζεται στο νέο του ρόλο ως κόμμα που κινείται στο ίδιο στρατηγικό πλαίσιο με κόμματα της αστικής διαχείρισης. Οσο περισσότερο ενισχύονται οι δεσμεύσεις του στο μεγάλο κεφάλαιο για διαχείριση τέτοια που θα ευνοήσει τα κέρδη του και την ανταγωνιστικότητά του, άρα από χέρι αντιλαϊκή. Τόσο περισσότερο ξεπατικώνει μεθόδους χειραγώγησης και αποπροσανατολισμού του λαού. Τέτοια, δοκιμασμένη μάλιστα, είναι η σκανδαλολογία, στη βάση και αποκαλύψεων όχι άσχετων με τον ίδιο το σάπιο καπιταλισμό, το αστικό πολιτικό σύστημα και τη διαπλοκή του με τους επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά και τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της ίδιας αστικής τάξης, απ' την ένταση των οποίων καμιά φορά βγαίνουν και άπλυτα στη φόρα.

Ο κουρνιαχτός που κατά καιρούς σηκώνει - σήμερα για τον Σκαραμαγκά απειλώντας τον Ε. Βενιζέλο με εξεταστική επιτροπή (ο οποίος ανταπέδωσε, υπονοώντας ότι διαθέτει στοιχεία σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ), χτες για τη λίστα Λαγκάρντ, προχτές για τη ΖΗΜΕΝΣ και το Βατοπέδι, μονίμως για τα λαμόγια και την κλεπτοκρατία που φταίνε δήθεν για την κρίση - είναι βολικός για τον ίδιο και ιαματικός για την αστική εξουσία.

Βοηθά τον ΣΥΡΙΖΑ να κρύψει την ολοένα και μεγαλύτερη σύγκλισή του σε επίπεδο στόχευσης με τα άλλα κόμματα του αστικού πολιτικού συστήματος, να συγκαλύψει την αδυναμία του να αντιπαρατεθεί μαζί τους, αφού στην ουσία συμπίπτουν. Τον βοηθά να ξεπλύνει ένα σύστημα του οποίου τη διαχείριση ορέγεται.

Bάλσαμο είναι για την ίδια την αστική τάξη, τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζομένων και υπαίτιο των βασάνων του, αφού τέτοιες συζητήσεις αποστρέφουν την προσοχή τους απ' την εξουσία της, τη μήτρα δηλαδή όλων των σκανδάλων και του μεγαλύτερου που είναι η κλοπή του πλούτου που παράγει ο λαός. Σκάνδαλο καθόλα νόμιμο - που δεν πρέπει να νομιμοποιηθεί στις εργατικές λαϊκές συνειδήσεις - και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα, δημιουργεί την ψευδαίσθηση στο λαό ότι το αστικό πολιτικό σύστημα είναι δυνατόν να υποβληθεί επιτυχώς σε μια διαδικασία αυτοκάθαρσης, ως το μέσο που θα εξαλείψει και τα βάσανά του. Ετσι, αμβλύνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, τη στρέφουν σε λάθος αντίπαλο αφού την εγκλωβίσουν σε ανώδυνα κανάλια και χειραγωγούν το λαό στο σύστημα.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, όπως πριν απ' αυτόν για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, η σκανδαλολογία αποτελεί «πασπαρτού», την απάντηση σε κάθε ερώτηση. Τα σκάνδαλα - ισχυρίζεται - γέννησαν την κρίση, η πάταξη της διαφθοράς - διατείνεται - θα γεννήσει την ανάπτυξη και θα ανοίξει έναν νέο ενάρετο κύκλο όπου εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι θα συνυπάρχουν αρμονικά. Παραμύθια της Χαλιμάς.

H σκανδαλολογία φουντώνει ξανά και ξανά γιατί είναι σύμφυτη με το σύστημα που κίνητρο έχει το κέρδος, και φουντώνει όταν η επίθεση στο λαό και στα δικαιώματά του κλιμακώνεται. Καλλιεργείται σκόπιμα και απ' τον ΣΥΡΙΖΑ που ως δύναμη της αστικής διαχείρισης έχει αντικειμενικό συμφέρον να στραφούν τα «πώς;», τα «γιατί;» και τα «από πού;» του λαού σε λάθος αναζήτηση και λάθος στόχο. Λάθος αντίπαλο. Μπορεί ακόμα και να έρθουν στα χέρια με το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ, για το ποιος βούτηξε το δάχτυλο στο μέλι, ποτέ όμως δεν πρόκειται να υποδείξουν τον κατεξοχήν ένοχο για τα βάσανα του λαού. Αυτόν δηλαδή που έχει το μέλι. Που δεν είναι άλλος απ' το κεφάλαιο, την εξουσία του, τη στρατηγική που υπηρετεί τα συμφέροντά του. Απ' αυτή τη μήτρα γεννιούνται τα σκάνδαλα, με «πρωτότοκο» την εκμετάλλευση και την κλεψιά που υφίστανται οι πολλοί από μια χούφτα άρπαγες.

Β.