Αντιλαϊκή κάθε διαχείριση

Τα κόμματα της συγκυβέρνησης προβάλλουν την πολιτική τους σαν μονόδρομο που θα διασώσει την αξιοπιστία της χώρας, θα διασφαλίσει την παραμονή της στο ευρώ, θα «επιβραβευτεί» τελικά με επιμήκυνση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής την οποία παρουσιάζουν σαν ωφέλιμη για το λαό. Κρύβουν ότι η πολιτική τους είναι πράγματι μονόδρομος αλλά για τη σωτηρία του κεφαλαίου απ' την κρίση και την επάνοδό του σε κερδοφορία. Τα μέτρα που λαμβάνονται τώρα, δυσβάστακτα από μόνα τους, προστίθενται σε εκείνα που έχουν ήδη παρθεί και αφαιμάξει το λαϊκό εισόδημα, ενώ νέα καραδοκούν και εγγυώνται τη βέβαιη ανεξέλεγκτη για το λαό χρεοκοπία.

Τι αντιτάσσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλα αυτά; Μια «άλλη» διαχείριση του χρέους με μετατροπή των επιμέρους δημοσίων χρεών των χωρών σε κοινό ευρωπαϊκό χρέος, την αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ώστε να παρεμβαίνει στην αντιμετώπιση κρατικών χρεών, τη δημιουργία ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος. Προτείνει επαναδιαπραγμάτευση για την αντιμετώπιση του χρέους, διαγραφή ενός μέρους του, ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας με επενδύσεις, και έτσι να αποπληρωθεί το χρέος με τον ίδιο στόχο, την παραμονή της χώρας στην ευρωένωση και το ευρώ. Η πολιτική του δεν απαλλάσσει το λαό από το χρέος, δεν καταργεί τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις, ενώ προβάλλει την ανάγκη ανάπτυξης των επιχειρηματικών ομίλων ως μέσο ανακούφισης του λαού, αλλά εκμετάλλευση, κέρδος και ανακούφιση του λαού είναι πράγματα αντίθετα. Ισχυρίζεται δηλαδή ότι με αυτήν την πολιτική διαχείρισης και τη χώρα θα κρατήσει στην ΕΕ και την Ευρωζώνη και το λαό θα ανακουφίσει απ' την πολιτική που τον εξαθλιώνει χάριν της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων της.

Οι θέσεις που εκφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ αντανακλούν θέσεις ενός τμήματος της πλουτοκρατίας που κάθε άλλο παρά για το καλό του λαού κόπτεται. Αλλωστε, παρέμβαση της ΕΚΤ στην αγορά χρέους έχει ήδη υπάρξει, με αγορά ομολόγων από τράπεζες, ενώ συζητά και την απευθείας αγορά ομολόγων από κράτη που αντιμετωπίζουν προβλήματα δανεισμού. Τίποτα απ' όλα δεν ανέκοψε την εφαρμογή σκληρών πολιτικών λιτότητας στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στη Γαλλία και πάει λέγοντας. Ο λόγος είναι απλός και εμφανής. Οι εμφανιζόμενες διαφορετικές πολιτικές διαχείρισης της κρίσης, σκοπό έχουν τη σωτηρία των μονοπωλίων και κοινός τους παρονομαστής είναι το τσάκισμα των λαών και των δικαιωμάτων τους. Εχει γίνει πλέον παραπάνω από καθαρό ότι η ανάπτυξη για το κεφάλαιο και η λιτότητα για τους λαούς συμβαδίζουν.

Η συγκυβέρνηση όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ αποπροσανατολίζουν σκόπιμα το λαό. Κρύβουν ότι η πορεία εξαθλίωσής του είναι ανεπίστρεπτη. Αρχισε στη φάση της ανάπτυξης, επιταχύνθηκε στη φάση της κρίσης, θα επιμείνει στην επόμενη, στη φάση της αναιμικής ανάκαμψης. Ο ΣΥΡΙΖΑ συστηματικά καλλιεργεί στο λαό στρεβλή συνείδηση τόσο για τη φύση του καπιταλισμού όσο και για το ρόλο και την αποστολή της ευρωενωσιακής του συμμαχίας. Του κρύβει ότι η επίθεση αυτή δεν αντιμετωπίζεται με διαβουλεύσεις, ούτε με λογικές μικρότερου κακού και συμμόρφωσης. Αποκρούεται με οργάνωση, με ανάπτυξη της πάλης, με αντεπίθεση στην προοπτική της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, της αποδέσμευσης απ' την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, που θα διαγράψει μονομερώς το χρέος και θα διαθέσει τον παραγόμενο πλούτο για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Ριζοσπάστης