Οι διακοπές του Αντώνη Σαμαρά

«Κολλύριο…τσεκ
Ημερολόγιο…τσεκ
Ομπρέλα…τσεκ
Μαγιό…τσεκ
Μπρατσάκια…τσεκ
Κινητό…τσεκ
Φορτιστής…τσεκ
Λάπτοπ…τσεκ
Ατζέντα…τσεκ
Σαγιονάρες…τσεκ
Προσωπικές εντολές…τσεκ

Γυναίκα, έτοιμος. Το αυτοκίνητο είναι κάτω. Πάμε έχουμε δρόμο.»

Ο Αντώνης Σαμαράς ήταν έτοιμος για την τριήμερη εξόρμησή του στις παραλίες της Πύλου. Ο γιατρός ήταν αυστηρός: δεν θα πας από τον κανονικό δρόμο γιατί το υψόμετρο θα σου πιέσει το μάτι. Θα πας παραλιακά. Ο Αντώνης είχε ετοιμάσει την φωτογραφική μηχανή από νωρίς. Θα αποθανάτιζε όλες τις εικόνες της διαδρομής. Αχ, αν δεν ήμουν πρωθυπουργός θα τις ανέβαζα στο facebookσκέφτηκε, μα το πατριωτικό του καθήκον τον επανέφερε στην πραγματικότητα. Δεν είναι διακοπές, ξεκούραση του πολεμιστή πριν τη μάχη είναι, έσπευσε να πει σε στενούς του συνεργάτες που του ευχήθηκαν καλές διακοπές.

Οι ενοχλήσεις στο μάτι είχαν υποχωρήσει τις τελευταίες μέρες. Προσπαθούσε να κρατήσει την διάθεση του ανεπηρέαστη από την περιπέτεια της υγείας του. Συνήθιζε να κάνει πλάκα με την ασθένειά του για να συμφιλιωθεί μαζί της. Το αγαπημένο του αστείο ήταν το «δεν βλέπω την ώρα να πάω διακοπές». Χρειάστηκε περίπου πέντε λεπτά για να καταλάβει ο Κεδίκογλου το χιούμορ του πρωθυπουργού. Ο Αντώνης είχε σκεφτεί κι ένα καλύτερο: «Αν φοράνε brazilian τα μωρά στην παραλία θα μου πεταχτούν τα μάτια έξω». Δεν τόλμησε να το μοιραστεί με κανέναν, μα το ανέσυρε στη μνήμη του συχνά, χωρίς να κουράζεται να μειδιάζει κάθε φορά, θαυμάζοντας το χιούμορ του.

Μια τελευταία ματιά στις σημειώσεις του, για να βεβαιωθεί ότι έχει κλείσει τις εκκρεμότητές του. Εντάξει με τις συντάξεις, τους μισθούς, το συνταξιοδοτικό, ΟΚ ο Ξένιος, εφεδρεία, έσβησε η φωτιά στο Άγιο Όρος. Τσεκ. Πάμε!

Δεν κρατιόταν. Η συσσωρευμένη κούραση των τελευταίων ετών είχε αφήσει τα σημάδια στο κορμί του. Η επιδερμίδα του, πιο λευκή από ποτέ, είχε αρχίσει να σταφιδιάζει. Λίγα μπάνια είναι ό,τι πρέπει. Μια ξαπλώστρα και μια ομπρέλα αρκεί. Τα υπόλοιπα θα τα κάνει η πελοποννησιακή θάλασσα. «Ας μην είχα αυτά τα κωλοεγκαίνια…τζάμπα θα χάσω το χρόνο μου» μουρμούρησε αρπάζοντας τη βαλίτσα.

Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο ζήτησε από τον οδηγό να βάλει το cd που είχε ετοιμάσει. Πρώτο τραγούδι: Κάλοκαιρινές διακοπές…για πάντα…ου ου…Μόλις το άκουσε η σύζυγός του στράβωσε. «Καλά ακούς το τραγούδι του πρώην της πρώην σου; Καθόλου αξιοπρέπεια;»

«Έχεις δίκιο αγάπη μου! Δεν το σκέφτηκα! Απλά μου αρέσει αυτό το σουξέ! Θα το αλλάξω»

Επόμενο τραγούδι: Κάλοκαρινά ραντεβού πάνω στο σώμα σου, καλοκαιρινά ραντεβού στην αμμουδιά…Όλο το νησί, ένα βότσαλο στα πόδια σου, ολόκληρη η γη, η δική σου αγκαλιά… «Αυτό όμως, κομματάρα έτσι; Άκου και το επόμενο»

-         Τι είναι αυτό; Πρώτη φορά το ακούω!

-         Το αγαπημένο μου τραγούδι: Δεν βλέπω πια την ώρα! Το πιάνεις έτσι;

Το κέφι στο ταξίδι είχε ανάψει. Ο Αντώνης τραγουδούσε δυνατά το «Θέλω επειγόντως διακοπές» ενώ η διαδρομή γινόταν όλο και πιο ενδιαφέρουσα.

Η σκέψη του Πρωθυπουργού είχε ήδη απομακρυνθεί από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Τρεις μέρες χωρίς να έχει να σκεφτεί για τις ιδιωτικοποιήσεις, τρεις μέρες χωρίς τον Χατζηδάκη να του λέει ποιες εταιρίες και ποια λιμάνια πρέπει να ξεπουληθούν. Τρεις μέρες χωρίς την γκρίνια του Βενιζέλου και την πίεση του Κουβέλη. Τρεις μέρες χωρίς να τον ρωτάνε για την Μέρκελ, τον Ρέσλερ και τον Ολάντ. Τίποτα δεν μπορεί να χαλάσει τις διακοπές ενός σκληρά εργαζόμενου πολιτικού. Μέχρι που χτύπησε το κινητό του. Ήταν ένα μήνυμα:

«Εύχομαι ευχάριστες διακοπές και καλό καλοκαίρι. Κ. Μητσοτάκης»

2310net