Για τη συνάντηση Αλέξη Τσίπρα - Σιμόν Περές, και την εκκωφαντική κουτοπονηριά σας...

Ξεπερνώντας το γεγονός ότι μια εσωκομματική "αντιπολίτευση" που εκφράζεται μέσω facebook και άρθρων στην "Αυγή" είναι απλώς "γνώμη" και όχι "πολιτική θέση", μιας και η δεύτερη προϋποθέτει διαδικασίες σύγκρουσης και διαφωνίας που αποτυπώνονται σε ανώτερα εσωκομματικά όργανα και όχι πυροτεχνήματα για τα μάτια τρίτων και το θεαθήναι...

Ξεπερνώντας το γεγονός ότι όλο το βάρος των "διαμαρτυριών" πέφτει στην συνάντηση αυτή καθεαυτή και όχι στις προϋπάρχουσες και σιωπηρές διαδικασίες διπλωματικο-πολιτικής συννενόησης και συμφωνίας που αυτή προϋποθέτει, ωσάν το θέμα να είναι "συμβολικό" και όχι αδήριτα υλικο-πρακτικό...

Ξεπερνώντας το γεγονός, κυρία παρά δώδεκα ψήφους βουλετίνα Ελένη Ανδριοπούλου, ότι "η άρνηση" είναι ουσιαστικό γένους θηλυκού, και άρα συντάσσεται με το αντίστοιχο θηλυκό του επιθέτου "πρέπον" (δηλαδή ότι "πρέπον άρνηση" δεν υπάρχει στην νεοελληνική γραμματική περισσότερο από ό,τι υπάρχει "σοσιαλισμός" στον ΣΥΡΙΖΑ)...

Ξεπερνώντας τα λοιπόν όλα αυτά, μια ερώτηση:

Πώς μα πώς να εξηγήσει κανείς ότι σε τέτοιες λαύρες κριτικές της συνάντησης του Αλέξη με τον Σιμόν δεν υπάρχειούτε μία αναφορά στο απόλυτα πρόδηλό της αντικείμενο, που δεν είναι, φευ, ούτε η Γάζα ούτε οι Παλαιστίνιοι, αλλά το ιμπεριαλιστικο-ενεργειακό σύμπλεγμα και οι πόλεμοι που αυτό έχει ανάγκη να διεξάγει σε Συρία (αρχικά) καιΙράν (κατόπιν);

Πώς γίνεται να μην υπάρχουν αυτές οι δύο λέξεις πουθενά σε τέτοιες σπαραξικάρδιες διαμαρτυρίες για το πού πήρε το κόμμα τον λάθος δρόμο και γιατί; Μήπως αυτό που διακυβεύτηκε είναι η θέση του κόμματος πάνω στην "περασμένη, ξεχασμένη" σύγκρουση των τωρινών συμμάχων Ισραήλ και Τουρκίας για τα καράβια βοηθείας προς τη Γάζα και δεν το γνωρίζουμε;

Καλά, για πόσο αθεράπευτα ΠΑΣΟΚΟΥΣ μας περνάτε;

Lenin Reloaded