Ολάντ ντ' άλλων...

«Το μόνο που έδειξαν οι συναντήσεις του (σ.σ.: του κ. Σαμαρά) με τους Ευρωπαίους ηγέτες είναι η κοινή προσήλωση της ελληνικής κυβέρνησης και του χρεοκοπημένου ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού ως προς την πιστή εφαρμογή του μνημονιακού προγράμματος»,

αναφερόταν, μεταξύ άλλων, στην ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ (25/8/2012), με αφορμή τις συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους Μέρκελ - Ολάντ.

Και προς στιγμήν προβληματιστήκαμε:

Καλά η Μέρκελ, αλλά είναι δυνατόν να συγκαταλέγεται και ο Ολάντ στις δυνάμεις του «χρεοκοπημένου ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού ως προς την πιστή εφαρμογή του μνημονιακού προγράμματος»;

Κι αν ναι, από πότε συνέβη το μοιραίο; Από πότε εκείνος ο «νέος άνεμος» που θα έφερνε ο Ολάντ μετατράπηκε σε «λίβα που καίει τα σπαρτά»;

Εκτός, βέβαια, αν «νέος άνεμος» δεν υπήρξε ποτέ. Εκτός αν επρόκειτο απλώς για τον συνήθη «αέρα κοπανιστό» περί την «κοινωνική Ευρώπη» που πούλαγε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός αν πρόκειται για την ίδια, τη γνωστή και απαράλλαχτη «κοινωνική Ευρώπη» των πολυεθνικών της ΕΕ. Τη μία και μοναδική ΕΕ των Μέρκελ - Ολάντ.

Την ΕΕ, δηλαδή, εκείνων που δεν κάνουν βήμα πίσω από την «πιστή εφαρμογή του μνημονιακού προγράμματος», και με τους οποίους, αντί του Σαμαρά, διεκδικεί να «διαπραγματεύεται» ο ΣΥΡΙΖΑ...

Ριζοσπάστης