Ενταση της σχολικής διαφοροποίησης φέρνει ο "διάλογος"

gallery thumbnail
Σε μια προσπάθεια να συγκεντρώσει κάποια πρώτα συμπεράσματα από τον κύκλο των συνεδριάσεών της με μια σειρά φορέων στο πλαίσιο του «διαλόγου» για την Παιδεία, συνεδριάζει σήμερα η Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής. Με ένα τρισέλιδο κείμενο που έστειλε στα μέλη της επιτροπής ο πρόεδρός της, Κ. Γαβρόγλου, ξεχωρίζει 20 σημεία για τις αναδιαρθρώσεις που θα προκύψουν από το «διάλογο», κάποια από τα οποία πέρα από το γενικόλογο χαρακτήρα τους, είναι ενδεικτικά των κατευθύνσεων που θα έχουν αυτές οι αναδιαρθρώσεις.
Ετσι, ψηλά ψηλά στα 20 σημεία ξεχωρίζει ο στόχος για «ενίσχυση της αυτονομίας των σχολικών μονάδων». Πρόκειται για ένα στόχο που ο ΟΟΣΑ τον θέτει επιτακτικά στις εκθέσεις του για τη χώρα μας από τη δεκαετία του '90 και τόσο οι προηγούμενες όσο και η παρούσα κυβέρνηση ταυτίζονται πλήρως με αυτόν. Ηαυτονομία όμως σημαίνει ουσιαστικά ένα ακόμα πιο σκληρό ταξικό σχολείο. Στην πρόταση του ΚΚΕ για το σχολείο εκτιμάμε χαρακτηριστικά: «Η "αυτόνομη" σχολική μονάδα είναι περισσότερο "ευαίσθητη" στις απαιτήσεις των "πελατών", η συντήρηση ή η ανάπτυξή της εξαρτάται άμεσα από τη "ζήτηση" των εκπαιδευτικών ή ερευνητικών "προϊόντων" τους, την αξιολόγησή της από την αγορά». Μια τέτοιου τύπου σχολική μονάδα χρειάζεται φυσικά και τον μάνατζέρ της, γι' αυτό και ανάμεσα στα 20 σημεία του Κ. Γαβρόγλου διαβάζουμε το στόχο για «κατάρτιση των διευθυντών στη διοίκηση των σχολικών μονάδων».
Παράλληλα, γίνεται κατανοητό ότι η «αξιολόγηση», που σύμφωνα με το κείμενο «πρέπει να στοχεύει στη βελτίωση της διδακτικής πρακτικής και να μην έχει τιμωρητικό χαρακτήρα», θα είναι συνδεδεμένη με τη «διδακτική πρακτική» αυτού του σχολείου, με τέτοια λειτουργία των σχολικών μονάδων. Παρά τη «ζυγισμένη» διατύπωση που προσπαθεί να καθησυχάσει τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι δικαίως έχουν αντιδράσει μέχρι τώρα στη διαδικασία της «αξιολόγησης», ουσιαστικά ομολογείται ότι η «αξιολόγηση» είναι ένα εργαλείο επιβολής των αναδιαρθρώσεων. Και μπορεί το κείμενο των 20 σημείων να δίνει μόνο σε τίτλους κάποια πράγματα, όμως μια σειρά άλλων κειμένων των υποεπιτροπών της λεγόμενης «Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία» σκιαγραφούν αναλυτικά αυτό το περιεχόμενο των αναδιαρθρώσεων, που όπως λέμε και στην πρόταση του ΚΚΕ για το σχολείο, φιλοσοφική τους βάση «αποτελεί η διδασκαλία του κονστρουκτιβισμού, σύμφωνα με την οποία η γνώση δεν είναι αντανάκλαση της αντικειμενικής πραγματικότητας αλλά κατασκευάζεται είτε ατομικά είτε κοινωνικά, επομένως δεν υπάρχει δυνατότητα για τον άνθρωπο να την γνωρίσει στην ουσία της». Για του λόγου το αληθές διαβάζουμε στο κείμενο της υποεπιτροπής για το «πλαίσιο του εθνικού σχολικού προγράμματος»: «Η παιδαγωγική που προτείνεται είναι αυτή της "αναστοχαστικής εκπαίδευσης", δεδομένου ότι οι σπουδαστές θεωρούνται ενεργοί σχεδιαστές των νοημάτων, συνδημιουργοί της γνώσης και, φυσικά, δημιουργοί της δικής τους μάθησης». Η «αξιολόγηση», λοιπόν, θα ελέγχει και θα προωθεί (και) αυτή την αντίληψη στο όνομα της «βελτίωσης της διδακτικής πρακτικής».
Με άλλα λόγια, η διαφοροποίηση ανάμεσα στις σχολικές μονάδες θα πηγαίνει χέρι χέρι με την όλο και μεγαλύτερη διαφοροποίηση των μαθητών μέσα στην τάξη. Στο ίδιο κείμενο για το πλαίσιο του εθνικού σχολικού προγράμματος διαβάζουμε: «Χρειαζόμαστε ευέλικτα εκπαιδευτικά υλικά βασισμένα σε προγράμματα σπουδών με πρωτοτυποποιημένες προδιαγραφές που όμως δίνουν τη δυνατότητα της παρέμβασης του εκπαιδευτικού ώστε τα μαθήματα να προσαρμόζονται στους διαφορετικούς τύπους ευφυΐας των μαθητών, στις εμπειρίες, τις ικανότητες και τα ενδιαφέροντά τους». Μόνο που οι λεγόμενοι «διαφορετικοί τύποι ευφυΐας», οι εμπειρίες κ.τ.λ. των μαθητών αντανακλούν στις περισσότερες των περιπτώσεων τις διαφορετικές ταξικές αφετηρίες των μαθητών και η διαφοροποιημένη εκπαίδευση με βάση αυτές είναι μια πλήρως αντιδραστική αντίληψη που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ένταση των ταξικών διαφοροποιήσεων και όχι στην άμβλυνσή τους.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις